Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2024

Volbeat - Last Day Under The Sun

Όσο και αν προβατοποιείται ένας ψηφοφόρος, τόσο η πραγματική φύση του ανθρώπου είναι η διαφορετικότητα μεταξύ των μελών του είδους. Πολλές φορές αυτή η διαφορετικότητα, όταν δεν οδηγεί στην υποκρισία, οδηγεί στη μοναξιά. Αλλά για έναν ανεξήγητο λόγο, η μοναξιά αυτή οδηγεί σε μια αναζήτηση μιας ιδιαίτερης παρέας, των ουσιών, οι οποίες είναι ικανές να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα. Και το κοινό που έχουν όλοι οι άνθρωποι είναι τα προβλήματά τους, όσο διαφορετικοί είναι μεταξύ τους. Αυτό τους ενώνει ή πηγαίνοντας σε άλλη άκρη, τους απομονώνει.

Ένα τέτοιο πρόβλημα είναι αυτό του εθισμού. Ουσιαστικά, κλέβοντας ατάκα από το Trainspoting II, όλοι είμαστε εθισμένοι σε κάτι, απλά κάποιες εξαρτήσεις δεν είναι τόσο καταστροφικές. Και μια τέτοια συνήθεια, ήθελε να μετατρέψει σε δημιουργία ο Michael Poulsen, κιθαρίστας και τραγουδιστής με την πολύ ιδιαίτερη φωνή του, του δανέζικου σχήματος των Volbeat, μέσα από τους στίχους του τελευταίου τους άλμπουμ, έβδομο κατά σειρά, το «Rewind, Replay, Rebound» του 2019.

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε επίσημα στις 2 Αυγούστου του 2019, αλλά ένα από τα τραγούδια του, που ηχητικά φέρνει σε νοσταλγικό αποχαιρετισμό του καλοκαιριού, είναι το
"Last Day Under the Sun", το οποίο βγήκε στην δημοσιότητα στις 13 Ιουνίου του ίδιου έτους. Και ο τίτλος είναι παραπλανητικός και το τραγούδι άλλο ένα θύμα της έλλειψης εμβάθυνσης στην σημασία του.

Οι πρώτοι στίχοι του τραγουδιού, δηλώνουν πως δεν πρόκειται για ένα καλοκαιρινό τραγούδι, όμως η σημασία τους είναι αμφίβολη:

I'm in the lion's cave

I've done it all before

I feel alive again

But maybe not for long

Ωστόσο, όπως αποκαλύπτει ο δημιουργός τους, δείχνουν μια ακόμα μάχη με τον εθισμό του. Σίγουρα δεν είναι ο πρώτος, ούτε καν ο τελευταίος καλλιτέχνης με τέτοιου είδους πρόβλημα. Αλλά η έμπνευση για τους στίχους στάθηκε η μάχη με τους ουσίες ενός ακόμα τεράστιου μουσικού, του Johnny Cash.

Συγκεκριμένα, ο Poulsen αναφέρει ότι εμπνεύστηκε το τραγούδι διαβάζοντας την βιογραφία του εμβληματικού αυτού μουσικού: «Όταν διάβαζα το βιβλίο του, (εκείνος) περνούσε δύσκολες ώρες με (εξαιτίας του εθισμού του) αλκοόλ και ναρκωτικά. Μπήκε σε μια σπηλιά να ξαπλώσει και να πεθάνει. Αλλά ξυπνά και νιώθει σαν να του δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία».

Στην πραγματικότητα μιλάει για την εμπειρία του country τραγουδοποιού το 1967 στο σπήλαιο Nickajack Cave της πολιτείας Tennessee. Ο ίδιος επισκέφτηκε την σπηλιά αυτή με μοναδικό σκοπό να αυτοκτονήσει εκεί. Ο Man in Black, προφανώς δεν τελείωσε το έργο του επί της Γης και κάτι υπενθύμισε πως έχει ακόμα μια ευκαιρία να ολοκληρώσει το έργο του. Ουσιαστικά πρόκειται για μια πνευματική επιφοίτηση, η οποία οδήγησε τον τραγουδιστή να στραφεί προς την θρησκεία του Χριστιανισμού. Παράλληλα τιμώντας τις πραγματικές αρχές της, ως το τέλος της ζωής του. Φυσικά, η εμπειρία του αυτή τον βοήθησε να απαλλαγεί από την εξάρτησή του από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.

Δεν είναι οι Volbeat πρώτοι, οι οποίοι ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό. Το 2005, ο Country μουσικός Gary Allan στο άλμπουμ του Tough All Over, αναφέρεται σε αυτό το γεγονός με το τραγούδι του "Nickajack Cave (Johnny Cash's Redemption)". Άλλωστε όλο του άλμπουμ είναι γραμμένο μετά την αυτοκτονία της συζύγου του τραγουδιστή. Ίσως αυτό το θλιβερό γεγονός στάθηκε αφορμή για ασχοληθεί με την πνευματική εμπειρία του Johnny Cash.

Ο Poulsen πήρε το γεγονός σαν αφορμή να εκφράσει το δικό του ψυχολογικό μαρτύριο. Αναφέρει συγκεκριμένα πως όλοι οι άνθρωποι έχουν μια δική τους προσωπική μάχη με κάτι, είτε αυτό είναι αλκοόλ και ναρκωτικά είτε η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Σκάβουν μια «σπηλιά» και μετά δε ξέρουν πώς να βγουν από αυτήν. Η δική του «σπηλιά» ήταν ο εθισμός του στο αλκοόλ, μετά την απώλεια του πατέρα του. Και όπως αναφέρει , αν δεν είχε ανθεκτικό μυαλό και πολύ καλού φίλους, δεν ξέρει που θα ήταν πραγματικά. Και όπως ο ήρωας του τραγουδιού, βγήκε από αυτό το ψυχολογικό σκοτεινό μέρος με πολύ καλύτερη διάθεση να απολαύσει την ζωή του, κάτι που κάνει.

Οι στίχοι στην ουσία είναι ένα μήνυμα ελπίδας και συγχώρεσης του ίδιου του εαυτού μας. Αυτές είναι οι έννοιες που μας δείχνουν το φως της εξόδου από την κάθε σκοτεινή σπηλιά μας.

Το video έχει κάνει ο Jakob Printzlau, ο οποίος έχει συνεργαστεί και παλιότερα με την μπάντα στην επιμέλεια των βιντεοκλίπ τους όπως "The Devil's Bleeding Crown," "Lonesome Rider," "16 Dollars" και "Cape of Our Heroes". Απεικονίζει μια ομάδα τυχαίων ανθρώπων, οι οποίο βιώνουν κάποιο προσωπικό δράμα, να ακολουθούν ένα άγνωστο φως. Όλοι μαζί συναντιούνται σε κάποιο δάσος, ανακαλύπτοντας την πηγή του λυτρωτικού, όπως αποδεικνύεται, φωτός, που δεν είναι άλλη από μια σπηλιά… . Το μικρό της άνοιγμα, μάλλον συμβολίζει την ταπεινότητα, με την οποία πρέπει να διασχίσουμε την είσοδο. Ο σκηνοθέτης του, όπως βλέπουμε στο βίντεο, εγκλωβίζει σε εικόνα το πραγματικό νόημα των στίχων.