Rock - e - pedia: Death metal

 

Όσο και να αναζητά τον παράδεισο ο άνθρωπος, πάντα η κόλαση τον γοητεύει

Death metal

 

 

Πως ακούγεται: σαν την κόλαση την ίδια, βασικά σαν Death metal, ούτως ή άλλως είναι σημείο αναφοράς για άλλα είδη. Είναι βάση του ακραίου ήχου.

Γιατί να το ακούσουμε: γιατί συνεχίζει να εξελίσσεται μετά από πάνω από τρεις δεκαετίες και είναι αυτό που έθεσε βάσεις για άπειρα άλλα είδη της metal.

Γιατί όχι: γιατί είσαι λάτρης του κλασικού rock ή metal ήχου και δεν θες να ταλαιπωρείς να αυτιά σου με growl φωνητικά… αλλά γιατί σε τρομάζει ο θάνατος

Που; ΗΠΑ

Πότε; Μέσα της δεκαετίας του ‘80.

Ποιοι; Μια πρώτη «επίσημη» χρήση του όρου τη συναντάμε στο άλμπουμ "Seven Churches"των Possessed το 1985 και το τραγούδι "Death Metal". Μια ακόμα αναφορά στον όρο έχουμε από το περιοδικό "Death Metal" των Thomas Fischer και Martin Ain των Hellhammer  και Celtic Frost. Το όνομα δόθηκε αργότερα στη συλλογή “Death Metal” του 1984 που κυκλοφόρησε από τη Noise Records. Ακόμα μια εκδοχή είναι πως ο όρος προέρχεται από το demo των Death του 1984, που ονομάζεται “Death by Metal”.

Ο Eduardo Rivadavia της Allmusic, πιστώνει στον Schuldiner ότι είναι ο «Πατέρας του Death Metal». Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως το άλμπουμ των Slayer "Reign in Blood" (1986) ενέπνευσε όλη την Death Metal σκηνή.

Αλλά ακόμα να ακούσεις: Macabre, Master, Massacre, Immolation, Cannibal Corpse, Obituary, Post Mortem, Greenwitch, Godless, Altered Dead, Hand Of Kalliach, Hath, World Eaters, Barús, Theocodontion, Dead Conception, Disasterbation, All Consumed, Full Decay, Desolate Shrine, Dark Redeemer, Aten (Albania), Paranoid Fantasy (Algeria), Última Ceia (Angola), Hematuria (Argentina), Corpus Calvary (Colombia), The Skeletal, Sacrofuck (Poland), Truncate (Brazil), Mortal Void (Greece), και πολλές ακόμα.

Μέρες δόξας:  Η δημοτικότητα του Death metal κορυφώθηκε το 1992-1993, με συγκροτήματα όπως οι Morbid Angel και οι Cannibal Corpse να απολαμβάνουν την εμπορική επιτυχία. Ωστόσο, το είδος στο σύνολό του δεν μπήκε ποτέ στο mainstream. Αλλά, εξαιτίας της συνεχούς εξέλιξης του είδους και ανάμειξης με άλλα, φαινομενικά αντίθετα είδη, έχει κοινό που μπορεί να μην σχετίζεται γενικά με την metal. Συνεχίζει να έχει πάντα έναν σταθερό πυρήνα ακροατών.

Κόκκινη κάρτα: Η αυξανόμενη δημοτικότητα του είδους ευθύνεται, εν μέρει, στον ισχυρό ανταγωνισμό μεταξύ νορβηγικών black metal και σουηδικών death metal σκηνών. Ο Fenriz of Darkthrone σημειώνει χαρακτηριστικά πως οι Νορβηγοί μουσικοί του black metal είχαν «μπουχτίσει με όλη τη death metal σκηνή» εκείνη την εποχή.

Με τι μπερδεύεται; με Thrash metal, Black Metal, Goregrind, deathrash, blackened death metal και γενικά με Extreme metal

Τι λες στον άσχετο; ότι φαντάζεται κάθε θρησκόληπτος και άσχετος για την metal.

Jacek Henryk Maniakowski

Rock - e - pedia: Dark Cabaret

 

Πολλές φορές το σκοτάδι «φωτίζει» καλύτερα την πραγματικότητα, αλλά πάντοτε δίνει μεγαλύτερη «λάμψη» στις νότες.

Dark Cabaret

 

 

Πως ακούγεται: σκοτεινό και ερωτικό, σκοτεινά ερωτικό ή ερωτικά σκοτεινό. Σαν το Gothic στυλ και η Punk, να συνάντησε τα καμπαρέ του Βερολίνου του μεσοπολέμου. Βασικά σαν Gothic Rock και Darkwave να παίζουν σε κάποιο σκοτεινό, γεμάτο καπνό καμπαρέ.

Γιατί να το ακούσουμε: γιατί οτιδήποτε σκοτεινό γοητεύει πάντα. Αποπνέει μυστήριο και γενικά είναι μελωδικό. Είναι πολύ θεατρικό, με έναν  περίεργο σκοτεινό σαρκασμό.

Γιατί όχι: γιατί βρίσκεις όλα αυτά θεατρινίστικες μπούρδες και δεν είναι punk. Γιατί συνοδεύεται με κοκτέιλ και όχι με φτηνή μπύρα… εντάξει, είναι πολύ κυριλάτο για σένα και δεν έχει μπλούζες με νεκροκεφαλές.

Που; Δυτική Ευρώπη

Πότε; Τέλη της δεκαετίας του ‘70, αρχές του ‘80

Ποιοι; Το άλμπουμ της Nico του 1974 “The End” είναι ένα παράδειγμα πρώιμου Dark Cabaret , ειδικά σε τραγούδια όπως το "You Forgot To Answer" και το "Secret Side".Άλλοι συντελεστές στον πρώιμο σκοτεινό ήχο καμπαρέ της δεκαετίας του 1970 ήταν οι Klaus Nomi, Marc Almond, Kate Bush και The Virgin Prunes. Στη δεκαετία του 1980 το καμπαρέ είχε αναβιώσει και διαδοθεί από συγκροτήματα με έδρα το Λονδίνο όπως οι Fascinating Aïda και οι Kit and The Widow. Ωστόσο οι Tiger Lillies ενσωμάτωσαν θέματα βλασφημίας, πορνείας και κτηνωδίας στα τραγούδια τους, τραγουδισμένα από τον Martyn Jacques με απειλητικό ύφος και με φωνή φαλτσέτο(falsetto). Ο όρος Dark Cabaret φαίνεται να έχει γίνει δημοφιλής με την κυκλοφορία ενός άλμπουμ συλλογής το 2005 με τίτλο "Projekt Presents: A Dark Cabaret" από την Projekt Records, μια δισκογραφική που συνδέεται κυρίως με το είδος του dark wave.

Αλλά ακόμα να ακούσεις: Jill Tracy, Revue Noir, The Dresden Dolls, Christian Jones, Jacques Cohen, Martin Bisi, Katzenjammer Kabarett, Ken Thomas.

Μέρες δόξας:  δεκαετία του ’80, όπου κάποια ονόματα του είδους είχαν αρκετή εμπορική επιτυχία. Ωστόσο έχει δικό του κοινό, το οποίο μπορεί να μην και οπαδοί του είδους.

Κόκκινη κάρτα: υπερβολικά εκλεκτικό, στα όρια της αλαζονείας. Σνομπ, με περίσσιο κυνισμό αγγίζει το αβανγκάρντ. Βασίζεται υπερβολικά στην σκηνική παρουσία.

Με τι μπερδεύεται; Με Gothic Rock,  Punk, Deathrock,  Gothic-Americana, Punk opera, Neo-burlesque, Gothic Ragtime, Vaudeville, Apocalyptic folk, Neo-folk, Psych folk και Darkwave

Τι λες στον άσχετο; Φαντάσου μια ταινία με βρικόλακες στην εποχή μεσοπολέμου… η μουσική αυτής της ταινίας.

Jacek Henryk Maniakowski

Rock - e - pedia: Crust punk

 

Το χάος είναι η μήτρα δημιουργίας

Crust punk (γνωστό και  crust ή stenchcore)

Πως ακούγεται: σαν να κάνουν οι Venom διασκευή των Sex Pistols. Γενικά punk με μεταλλικά riffs.

Γιατί να το ακούσουμε: Γιατί έχει την οργή της punk, που συνάντησε την νεογέννητη Thrash. Και οι στίχοι έχουν να πουν πολλά, που είναι επίκαιρα συνέχεια, δυστυχώς!

Γιατί όχι: Γιατί η ποιότητα ήχου έχει δευτερεύουσα σημασία μπροστά σε αυτήν των στίχων. Και πολλές φορές οι μουσικοί είναι «άμπαλοι», χωρίς καν στοιχειώδη μουσική εκπαίδευση.

Που; Αγγλία, που αλλού…

Πότε; Αρχές της δεκαετίας του ‘80

Ποιοι; Hellbastard στο ντέμο τους Ripper Crust του 1986, πρώτη φορά χρησιμοποιούν τον όρο Crust. Αν ήδη παιζόταν από τους Disorder, Chaos UK και  Amebix. Σημαντικοί  επίσης θεωρούνται οι Discharge, Antisect, Excrement of War, Electro Hippies και Extreme Noise Terror

Αλλά ακόμα να ακούσεις: Deviated Instinct, Nausea, Aus Rotten, Driller Killer, Totalitär, Skitsystem, Wolfbrigade, Disfear, Behind Enemy Lines και Tragedy

Μέρες δόξας:  όταν η punk, σε όποια της έκφραση, δοξάζεται παύει να είναι punk.

Κόκκινη κάρτα: Γενικά μια τελείως αντικοινωνική συμπεριφορά. Αναζήτηση κακού ήχου, έλλειψη συνέχειας από πολλές μπάντες. Έλλειψη μουσικής γνώσης, αλλά όχι ταλέντου.

Με τι μπερδεύεται; Με Grindcore, extreme metal, thrashcore, hardcore και γενικά με κάθε μεθυσμένο πάνκη, που φωνάζει για δικαιοσύνη (δίκαια!).

Τι λες στον άσχετο; Τους Sex Pistols τους ξέρεις; Ε λίγο πιο γρήγορη από αυτούς και ακόμα πιο τσαντισμένοι. 

 

Jacek Henryk Maniakowski