The Jesterdays - Echo-λόγιο

• 
  

  Οι The Jesterdays απαντούν :

  
  

  1) Τι συμβολίζει το όνομα σας;

  "Ημέρες του γελωτοποιού" : μέρες χαράς και ελευθερίας, μέρες όπου δεν δεσπόζει πουθενά οποιαδήποτε μορφή εξουσίας μέρες για τις οποίες αξίζει να προσπαθήσεις.

  2) Χρήμα ή δόξα;

  Ούτε χρήμα, ούτε δόξα. Μόνο μουσική

  3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου;

  Χωρίς μουσικά όρια

  4) Σημείο μηδέν της μπάντας

  2009

  5) Τι μουσική σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου;

  Όλοι στη μπάντα έχουμε πολλά ίδια και διαφορετικά ακούσματα. Σε κάποια είδη συμφωνούμε, σε κάποια καθόλου. Προσπαθούμε να ανακαλύπτουμε συνεχώς καινούριες μουσικές και να μην προσκολλόμαστε στα παλιά και συνηθισμένα.

  6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε;

  Αν η μουσική ήταν όπλο, δεν θα τη χρησιμοποιούσαμε. Θέλω να βλέπω τη μουσική σαν κλειδί που ανοίγει πολλές πόρτες. Εσύ επιλέγεις την πόρτα κι όποιος θέλει έρχεται μαζί σου. Με το ζόρι δεν μπορείς να τραβήξεις κανέναν. Αλλά και να μπορούσες δεν θα είχε καμιά αξία.

  

  7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή;

  Εχθές ονειροπολούσα πως έπαιζα μουσική με την Bjork. Σήμερα έχω την επιθυμία να ανέβω στη σκηνή με τους Junip και αύριο με τους Iron & Wine. Μεθαύριο με τους Gavenhurst και η φαντασία δεν σταματάει πουθενά, οπότε ας σταματήσω εγώ.

  8 ) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση;

  Πολιτική. Η τέχνη δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο πέρα από πολιτική έκφραση ακόμα κι όταν αναφέρεται σε επιφανειακά συναισθήματα και χαζοχαρούμενες καταστάσεις. Η τέχνη ακόμα και κακή ενεργοποιεί την κριτική σκέψη. Μόνο η προπαγανδιστική τέχνη μπορεί να αποτελέσει θρησκευτική έκφραση.

  9) Οι επιρροές σας;

  Οποιοσδήποτε ήχος, ενοχλητικός και ευχάριστος.

  10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα;

  Μέσον το συγκρότημα

  11) Μέσον ή σκοπός η μουσική;

  Σκοπός η μουσική

  12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη;

  Κάτι για το οποίο δεν έχεις προσπαθήσει, δεν μπορεί να σε κάνει αλαζόνα από μόνο του. Αυτό που ονομάζουμε ταλέντο συνήθως είναι η αγάπη και η επιμονή κάποιου σε συνδυασμό με κάποια συγκεκριμένη αντίληψη στην αισθητική. Αλαζόνες είμαστε όλοι μας. Με ταλέντο ή χωρίς. Κάποιοι προσπαθούν να ναι λιγότερο, κάποιοι περισσότερο. Η αλαζονεία είναι απλά ένα κοινό ανθρώπινο κουσούρι που δεν έχει ανάγκη από συνοδεία.

  13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα;

  Με γάτα που μόλις κατάπιε έναν βάτραχο. Ο βάτραχος ακούγεται ακόμα.

  14) Μια ευχή για την μπάντα

  Να φτάσουμε σε σημείο να μπορούμε να παίζουμε 6 ώρες συνεχόμενα δικά μας κομμάτια....ε;;; τρομερή ιδέα!

  15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας;

  Δεν έχω νιώσει να υπάρχουν σκοτεινά σημεία στη μουσική δημιουργία. Ακόμα κι όταν είναι ζόρικο να εκφράσεις κάτι, τελικά καταλήγει να ναι απελευθερωτικό.

  
  

  http://www.youtube.com/watch?v=wGfMtlDj0h0

  
  

  Θα τους βρείτε εδώ: https://www.facebook.com/thejesterdays

  Μπορείτε να προμηθευτείτε την μουσική τους εδω : http://thejesterdays.bandcamp.com/

  και να τους ακούσετε εδώ: https://soundcloud.com/the-jesterdays

Cactus

Ήταν μια Αμερικάνικη μπάντα από το Long Island της Νέας Υόρκης.Ιδρύθηκαν στα τέλη του 1969 και η αρχική ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένα <Supergroup>, καθώς τα μέλη ήταν ήδη καταξιωμένοι μουσικοί - ο μπασίστας Tim Bogert και ο ντράμερ Carmine Appice από τους Vanilla Fudge, ενώ στην κιθάρα ο μεγάλος Jeff Beck με τον τότε  τραγουδιστή του Rod Stewart!  Όμως  δυστυχώς, ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα του Jeff Beck - το οποίο τον άφησε ανενεργό για 18 μήνες - τους χάλασε τα σχέδια. Έτσι οι Bogert και Appice στράφηκαν στον κιθαρίστα Jim McCarty και τον τραγουδιστή Rusty Day, και οι δυο από τους Ted Nugent’s Amboy Dukes. Με αυτήν τη σύνθεση κατάφεραν να κυκλοφορήσουν τρία άλμπουμ (Cactus, One Way… Or Another, Restrictions). Κάποιες εσωτερικές τριβές όμως οδήγησαν στην αποχώρηση του Jim McCarty στα τέλη του 1971. Λίγο καιρό αργότερα εκδιώχθηκε και ο Rusty Day.

 Το τέταρτο και τελευταίο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1972, με ονομασία 'Ot 'N' Sweaty, με τους Bogert και Appice, πλαισιωμένους από τον Werner Fritzschings στην κιθάρα, τον Duane Hitchings στα πλήκτρα και τον Peter French στα φωνητικά. Την ίδια χρονιά η μπάντα διαλύθηκε οριστικά με τους Bogert και Appice να συνυπάρχουν τελικά με τον Jeff Beck, ιδρύοντας τους Beck, Bogert & Appice, οι οποίοι κυκλοφόρησαν ένα στούντιο άλμπουμ, το ομώνυμο, και ένα ζωντανό, το Live In Japan, αλλά κι αυτοί τελικά διαλύθηκαν το 1974. Τα μέλη των Cactus συνέχισαν, βέβαια, την μουσική τους καριέρα, παίζοντας ανά τα χρόνια σε μεγάλες μπάντες και ήρθε τελικά το πλήρωμα του χρόνου για την επανένωσή τους το 2006, με την αρχική σύνθεση, εκτός από τον Rusty Day, ο οποίος 

σκοτώθηκε σε ανταλλαγή πυροβολισμών σε μια υπόθεση με κοκαΐνη, το 1982. Στα φωνητικά τώρα έχουν πάρει τον Jimmy Kunes και κυκλοφόρησαν μάλιστα το πέμπτο τους άλμπουμ το 2006 με τίτλο Cactus V.  

Αυτή ήταν εν ολίγοις η ιστορία των Cactus, η οποία συνεχίζεται τα τελευταία 7 χρόνια, και όλοι εμείς ευελπιστούμε να τους δούμε, ίσως, σε κάποια ζωντανή εμφάνιση, αφού δεν τους προλάβαμε στις αρχές της δεκαετίας του 70. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι παρότι δεν έγιναν ιδιαίτερα γνωστοί στην Ελλάδα και γενικότερα στην Ευρώπη, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού γνώρισαν τεράστια επιτυχία στην σύντομη καριέρα τους και οι μουσικοκριτικοί της εποχής, τους χαρακτήρισαν <οι Αμερικάνοι Led Zeppelin!>. Ήταν σίγουρα μια από τις πρώτες μπάντες που έπαιξαν Hard Rock, ενώ επηρέασαν αρκετά, πολλούς μεταγενέστερους μουσικούς του χώρου.

Ναούμ Αθ. Βάρκας

Golden Earring - Radar Love

Η μουσική μεταξύ τον άλλων είναι κίνηση. Και αν λάβουμε την θεωρεία κάποιων φυσικών ότι η κίνηση και η δόνηση είναι οι μόνες πραγματικές διαστάσεις, τότε το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι, η μουσική είναι η μόνη πραγματικότητα. Σίγουρα για πολλούς είναι και χωρίς να χρειάζεται να γνωρίζουν αυτήν την θεωρία. Αλλά η μουσική δεν είναι μόνο η καλύτερη συνοδός στα νοητικά ταξείδια, αλλά και στα πραγματικά. Το rock'n'roll είναι συνδεδεμένο με τον δρόμο από την γέννηση του. Ανήσυχο και με αδυναμία να στεριώσει κάπου, εκτός της καρδιάς των οπαδών του, αντλεί  συχνά την θεματολογία του από ιστορίες δρόμου. Άλλωστε μια μπάντα συνέχεια ταξειδεύει και οι περισσότερες ώρες περνάει σε κάποιο αυτοκίνητο κατευθυνόμενο στην επόμενη πόλη, που θα παίξουν. 
Ένα από τα πιο δημοφιλή ταξιδιάρικα τραγούδια, δηλαδή ιδανικό για να συνοδέψει κάθε οδηγό, είναι και το Radar Love, των Ολλανδών Golden Earring. Η δημιουργία των George Kooymans και Barry Hay βρίσκεται στο ένατο τους άλμπουμ, το Moontan του 1973, οποίο και χαρακτηρίστηκε σαν το καλύτερο  Dutch rock άλμπουμ. Ο λόγος φυσικά είναι το συγκεκριμένο τραγούδι, που βρίσκεται και στις δύο πλευρές του δίσκου και σε διαφορετικές εκτελέσεις. Ο μουσικοκριτικός  Bill Lamb το κατατάσσει στα "top 10 driving songs". Και γιατί όχι; εφόσον το τραγούδι μιλάει από τη..... θέση του οδηγού. Το λυρικό μέρος αναφέρεται στην προσμονή κάποιου να συναντήσει τον έρωτά του. Δεν έχει κάποιο μέσο να επικοινωνήσει με το "μωρό" του και μόνο πατώντας γκάζι μπορεί πιο γρήγορα να να βρεθεί κοντα στην αγαπημένη του. Ακούγοντας το "Coming on Strong" της Brenda Lee, ο οδηγός ελπίζει το ίδιο τραγούδι να ακούει και αυτή. 
Και αυτή η προσπάθεια ουσιαστικά ονομάζεται  Radar Love. Αργότερα το τραγούδι αποτέλεσε έμπνευση για τον Λευτέρη Πανταζή για να γράψει το "Έρωτας με τηλεπάθεια" και ο Αντύπας το "Οδηγώ και σε σκέφτομαι"..... εεεεεεεεελα λίιιιγο. Αλλά ερχόμενοι στα γεγονότα, το τραγούδι έχει διασκευαστεί από πολλούς καλλιτέχνες, μεταξύ αυτών και U2, R.E.M., Ian Stuart Donaldson, Sun City Girls, White Lion, Blue Man Group, Def Leppard, αλλά και ο Carlos Santana. Συνολικά 250 φορές γνώρισε διαφορετική εκτέλεσή του.  Αν και το συγκρότημα ήταν συνεχώς ενεργό, με τακτικές κυκλοφορίες μόλις 9 χρόνια αργότερα είδαν ένα τραγούδι τους να μπαίνει στα τσαρτς, το "Twilight Zone.". 
Ο τρόπος δημιουργίας των τραγουδιών για το συγκρότημα ήταν βαρετά ίδιος. Πρώτα έβρισκαν τον τίτλο και γύρω από αυτό δημιουργούσαν τον μουσικό και λυρικό μέρος. Και αυτό το τραγούδι δεν ξέφυγε από αυτόν τον κανόνα τους. Όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, η μπάντα δεν περίμενε τόση επιτυχία για αυτό το τραγούδι. Αρχικά ήταν να κυκλοφορήσει μόνο μέσα στο άλμπουμ τους, το οποίο ήταν και πρώτο τους που κυκλοφορούσε στις Η.Π.Α.. Σε σινγκλ θα κυκλοφορούσε μόνο για τα ραδιόφωνα. Στις ζωντανές τους εμφανίσεις, εκμεταλλευόταν το τραγούδι για να κάνει εντυπωσιακό σόου ο ντράμερ τους  Cesar Zuiderwijk. Στην πραγματικότητα έχει πολύ έξυπνη δομή, βασιζόμενη στα κρουστά και αυτό ήταν και ο λόγος για αυτό. 
Το 2011 ο ραδιοφωνικός σταθμός Planet Rock, το κατέταξε σαν το κορυφαίο τραγούδι που ακούγεται στο αυτοκίνητο, με τα "Highway Star" των  Deep Purple και το "Highway To Hell" των AC/DC να ακολουθούν. Επίσης έντυσε μουσικά την ταινία Detroit Rock City, στην οποία 4 έφηβοι περνάνε διάφορες περιπέτειες για να δουν τους  KISS να παίζουν ζωντανά. 

Jacek Maniakowski