Evanescence - Call Me When You're Sober

Δεν είναι λίγες οι φορές που, μέσα στο φυτικό βασίλειο, συναντάμε φυτά που είναι συγχρόνως τοξικά και θεραπευτικά. Όλα εξαρτώνται από τη δοσολογία, τη χρήση, τη στιγμή. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στις ανθρώπινες σχέσεις, οι οποίες ξεκινούν ως βάλσαμο, περνούν σε φάσεις ουδετερότητας, και συχνά καταλήγουν να γίνονται τοξικές. Η αποτοξίνωση, όπως και στη βοτανική, απαιτεί αποκοπή. Όμως αυτό που μένει και δεν πρέπει να χαθεί, είναι η εμπειρία. Η σωστή της διύλιση μπορεί να γεννήσει σοφία, να οδηγήσει σε πιο προσεκτικές επιλογές, σε πιο συνειδητές συμπεριφορές. Και για έναν δημιουργικό άνθρωπο, η εμπειρία αυτή γίνεται σκαλοπάτι προς την έμπνευση.

Οι Evanescence, με το Fallen (2003), σάρωσαν τα μουσικά βραβεία, πούλησαν εκατομμύρια αντίτυπα και γέμισαν στάδια. Εκεί που οι περισσότεροι κριτικοί περίμεναν να ξεφουσκώσουν, να στερέψει η έμπνευση, εκείνοι απέδειξαν πως όταν η μουσική πηγάζει από το βίωμα, η Μούσα δεν εγκαταλείπει. Το δεύτερο άλμπουμ τους, The Open Door (2006), αν και δεν πρωτοτυπεί ριζικά, περιέχει αρκετά διαμάντια και ένα από αυτά είναι το “Call Me When You’re Sober”.

Το τραγούδι, σύνθεση της Amy Lee και του κιθαρίστα Terry Balsamo, είναι μια ωμή, σχεδόν εξομολογητική κατάθεση. Αναφέρεται στην προσωπική εμπειρία της Lee με τον τότε πρώην σύντροφό της, Shaun Morgan, τραγουδιστή των Seether, γνωστό για τις μάχες του με τον εθισμό στο αλκοόλ, αλλά γενικά στην αγάπη στις ουσίες, που σχετίζονται με νομιμότητα. Η Amy Lee έχει δηλώσει πως κουράστηκε από τη χειραγώγηση και την αστάθεια της σχέσης και πως η απόφαση της να αποχωρήσει ήταν μια πράξη αυτοσεβασμού. Οι στίχοι της είναι ξεκάθαροι, σχεδόν ανελέητοι: “Don’t cry to me / If you loved me / You would be here with me” 

 Η ίδια περιγράφει τη διαδικασία γραφής ως θεραπευτική, μια ανάγκη να εκφράσει όσα κρατούσε μέσα της για καιρό. Αν και το όνομα του Morgan δεν αναφέρεται, όλοι γνώριζαν σε ποιον απευθύνεται. Το τραγούδι κυκλοφόρησε στις 4 Σεπτεμβρίου του 2006, την ίδια μέρα που ο Morgan εισήχθη σε κλινική αποτοξίνωσης, γεγονός που οδήγησε στην ακύρωση της περιοδείας των Seether. Ο ίδιος, σε μεταγενέστερες δηλώσεις, παραδέχτηκε ότι το τραγούδι είχε δόση αλήθειας, αλλά το θεώρησε "μονόπλευρο και μελοδραματικό", λέγοντας πως “κανείς δεν είναι τέλειος” και πως ένιωσε παγιδευμένος στη σχέση.

Στο τραγούδι συμμετέχουν και οι δύο αδερφές της Amy Lee, Carrie και Lori, στα δεύτερα φωνητικά, προσθέτοντας μια σχεδόν τελετουργική χροιά στο ρεφρέν. Το βιντεοκλίπ, σκηνοθετημένο από τον Marc Webb, είναι εμπνευσμένο από το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας, με την Amy να ενσαρκώνει μια σκοτεινή και παράλληλα δυναμική εκδοχή της ηρωίδας, αντιστρέφοντας τους ρόλους θύτη και θύματος. Όπως είπε η ίδια:  “Το τραγούδι είναι τόσο κυριολεκτικό, που το βίντεο μπορούσε να είναι πιο αλληγορικό. Μια ροκ εκδοχή της Κοκκινοσκουφίτσας και του Κακού Λύκου”. 

Το “Call Me When You’re Sober” έγινε "ύμνος ενδυνάμωσης", ειδικά για γυναίκες που βίωσαν τοξικές σχέσεις. Η ίδια η Lee το έχει χαρακτηρίσει “ένα τραγούδι για τη στιγμή που επιτέλους στέκεσαι στα πόδια σου και λες ‘ως εδώ’”. Και κάπως έτσι, μια προσωπική πληγή μετατράπηκε σε παγκόσμιο τραγούδι κάθαρσης, παράλληλα αποδεικνύοντας πως η εμπειρία, όταν μεταβολίζεται δημιουργικά, μπορεί να γίνει φως.

Jacek Henryk Maniakowski 

Tripwire

Η πίστη σε έναν στόχο ή ακόμα σε ένα όνειρο το κάνει πραγματοποήσιμο. Η υπομονή και η επιμονή είναι τα βασικά μέσα για την επίτευξη κάθε στόχου. Αλλά όταν αυτά συνδυάζονται με την αγάπη για μουσική και έναν επαγγελματισμός, που παραπέμπει σε άλλες χώρες και νοοτροπίες, μιλάμε για τους Tripwire. 
Στην πατρίδα του μαραθωνίου, του απόλυτου αθλήματος, γιατί σχεδόν όλοι είναι νικητές, αλλά και στην χώρα όπου η η νοοτροπία του σκυλάδικου ακόμα στέκει, στον σάπιο πια, θρόνο της, οι Tripwire είναι ακόμα ένα λαμπερό αστέρι στον σκοτεινό μουσικό ουρανό της Ελλάδας. Το όνομά τους σημαίνει μια παγίδα με σύρμα, το οποίο αν το πατήσεις σκάνε τα εκρηκτικά με τα οποία είναι συνδεδεμένο  "Μεταφορικά λοιπόν σημαίνει mind blowing κάτι που προσπαθούμε να κάνουμε μουσικά. " μας λέει η φωνή της μπάντας, Άρης Ράπτης.
Σαν γνήσιοι μαραθωνοδρόμοι της μουσικής, υπάρχουν εδώ και 14 χρόνια, από το 1999. Πιστοί στην στο σκοπό τους ετοιμάζουν το δεύτερο τους άλμπουμ μέσα στο 2013, με το πρώτο  "Cables & Lines" να έχει κυκλοφορήσει ψηφιακά και είναι διαθέσιμο εδώ και αρκετό καιρό. Η παρέα των Άρη Ράπτη (Vocals, Rhythm guitar), Νίκο Κουρομιχελάκης (Lead Guitar), Γιώργο Παρασκευόπουλο (Bass), Γιώργο Ταϊφάκο (Keyboards) και Αλέξανδρο Σταυρακούλη (Drums) είναι κυνηγοί της μελωδίας. " Η μουσική των Tripwire συνδυάζει την εναλλακτική ροκ με στοιχεία ηλεκτρονικής, pop, κλασσικής ροκ και new wave, προσεγγίζοντας έναν Βρετανικό, post-alternative ήχο, αλλά πάντοτε με επίκεντρο τη μελωδικότητα. " αναφέρουν στο βιογραφικό τους και προσωπικά δεν έχω κάτι να συμπληρώσω  γιατί ακριβώς αυτό άκουσα. Οι πολλές επιρροές τους φαίνονται στην ολιστικότητα της μουσικής τους που ακούγεται ευχάριστα οποιαδήποτε στιγμή. 

Τα πρώτα δείγματα από το επερχόμενο του νέο άλμπουμ είναι κάτι παραπάνω ευχάριστα. Το γεγονός ότι τα κάνουν όλα μόνοι τους προσθέτει ακόμα περισσότερο σεβασμό στην ήδη καλή εικόνα τους. Ο συνδυασμός ταλέντου και επαγγελματισμού δείχνει μόνο προς μια κατεύθυνση.... το μέλλον. Και είμαι σίγουρος ότι τους ανήκει. 

Jacek Maniakowski 

Dead Kennedys - California Über Alles

Το California Über Alles είναι το πρώτο single των Dead Kennedys και κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1979 με το "The Man with the Dogs" στην δεύτερη πλευρά. Την επομένη χρονιά μπήκε και στο ντεμπούτο άλμπουμ τους το Fresh Fruit for Rotting Vegetables Οι στίχοι είναι γραμμένοι από τους Jello Biafra και John Greenway, η μουσική ανήκει αποκλειστικά στον Biafra.

Ο τίτλος του τραγουδιού παραπέμπει στον εθνικό ύμνο της Γερμανίας και τον αρχικό στίχο, που δεν τραγουδιέται πια, "Deutschland, Deutschland über alles." Όμως, επικεντρώνεται στον Jerry Brown, κυβερνήτη της California 1975-1983 και από 2011 ως τώρα. Και οι στίχοι είναι από την δική του οπτική. Αναφέρονται σε ένα φανταστικό όραμα του κυβερνήτη για μία Hippie/Zen Fascist Αμερική. Ένα ψεύδοχαρούμενο και χαλαρό life-style που ουσιαστικά είναι μια άλλη εκδοχή του φασισμού, όπου μια "suede denim secret police" σκοτώνει με "organic poison gas" αυτούς που δεν ταιριάζουν με το υπόλοιπο cool σύνολο. O στίχος "Serpent's egg already hatched" είναι παρμένος από τον William Shakespeare και το έργο του Julius Caesar και αναφέρεται στην διαβρωτική φύση την εξουσίας. Και οι στίχοι "Big Bro on white horse is near" και "now it is 1984" είναι παρμένα από το 1984 του George Orwell και αναφέρονται στον κυβερνήτη, αλλά σαν μέλλοντα πρόεδρο. Οι καυστικοί στίχοι των Dead Kennedys, αν και δοσμένοι με έναν ιδιαίτερο λυρισμό, δεν φεύγουν μακριά από την πραγματικότητα. 

Jacek Maniakowski

Mikro

Ένας μικρός σπόρος είναι ικανός να δημιουργήσει ένα αιωνόβιο δέντρο, όπως ένα μικρο καρφί έχει αλλάξει τη πορεία ενός πολέμου. Γενικά όλα τα μεγάλα πράγματα πράγματα ξεκινάνε από το μηδέν. Μάλλον όχι από το μηδέν, επειδή δεν υπάρχει παρθενογέννηση, αλλά πάντα από κάτι ....Mikro.

Προφανώς οι Νίκος Μπιτζένης (programming, loops, synths, φωνητικά) και Γιάννης Λευκαδίτης (κιθάρες) είχαν κάτι τέτοιο στο νου τους και ξεκίνησαν το μουσικό τους ταξείδι πριν 15 χρόνια ( το Απρίλιο του 2013 τα κλείνουν . "Το όνομά τους είναι πρόθεμα μονάδας μέτρησης που έχει συσχετιστεί με την τεχνολογία των ηλεκτρονικών υπολογιστών", μας ενημερώνει η ιντερνετική εγκυκλοπαίδεια και ουσιαστικά υποδηλώνει και την ματιά που είχαν στο μέλλον, κάτι μικρό που είναι βάση μια μόνιμης τεχνολογικής εξέλιξης. Ματιά που φρόντισαν να ακολουθούν με τις νότες τους, πιστοί σε κάθε τους μουσικό ραντεβού.

Το πρώτο δόθηκε το 1998, με το ep "Σταγόνες", καρπός των electro pop των 80's επιρροών τους, όπως οι Depeche Mode, οι New Order, οι Erasure και Duran Duran. Εν τω μεταξύ είχα προστεθεί στην παρέα τους και οι Πάνος Τόλιος (drums, κρουστά), γνωστός και από τα Ξύλινα Σπαθιά, και ο Γιώργος Κωστόπουλος (μπάσο) και μετά από κάποια αναζήτηση η Ρία Μαζίνη (φωνητικά, synths), θεωρήθηκε η πιο κατάλληλη για να προσθέσει και γυναικεία ομορφιά στον ήχο τους. Μια χρονιά αργότερα Οι Τόλιος και Κωστόπουλος, αποχωρούν από το σχήμα και την θέση τους παίρνει ο Στέλιος Εμμανουηλίδης(synths, loops, D.J.’s scratch) .

Μετά από 8 άλμπουμ (Το Τέλος Του Κόσμου, 1999/ E-mail, soundtrack της ομώνυμης ταινία του 2001/Tronik*plasma , 2003/ Only the Best (Best of), 2004/180 Μοίρες, 2004/Restart 2007/Download 2009/Upload 2009) και μεγάλη αποδόχή απο μουσικόφιλους φαν πολλών μουσικών ρευμάτων είναι έτοιμοι να επιστρέψουν. Στις αποσκευές τους έχουν πάμπολες συνεργασίες, συμμετοχές σε φεσβιτάλ και τακτικές εμφανίσεις σε πόλεις της Ελλάδας. Συστήνονται πλέον ως Nikonn, Ri@r, John-John, Chillout Destroyer και μας λένε Hello, με το προπομπό του νέου τους άλμπουμ. Και χτες ήταν μια Just Another Day που είναι και το δεύτερο τραγούδι από την επερχόμενη δουλειά τους, με την οποία μάλλον θα γιορτάσουν και τα 15α γεννέθλια τους. 

Jacek Maniakowski

IAMX

Υπάρχει μια πεποίθηση, ότι ο κόσμος αλλάζει με από τους ποιητές και αυτή θεωρία την ενστερνίζομαι πλήρως. Αλλά και το ουδείς προφήτης στον τόπο ταιριάζει και στο καλλιτέχνη που θα παρουσιάσω και σε μια φράση, θα έλεγα, θα γράψω για ένα "αυτοεξόριστο ποιητή".

Πρόκειται για τον Christopher Anthony Corner ή αλλιώς IAMX, προφέρεται I am X. Η περίπτωση του αρκετά ιδιαίτερη, πέρα του αστείρευτου ταλέντου του, είναι ένας μουσικός επαναστάτης, ένας φιλόσοφος και ποιητής. Η επανάσταση του γίνεται με τις νότες του, αλλά και την στάση στη ζωή και φορέας της ποίησης του και των ανησυχιών είναι η μουσική. Γεννημένος στο Middlesbrough του Cleveland, στην Αγγλία, μοιάζει περισσότερο με indigo child, που έχει βρει απλά διέξοδο στην μουσική από την μοναξιά της μοναδικότητάς του, παρά με κάποιον φιλόδοξο και ταλαντούχο καλλιτέχνη. Η μουσική του καριέρα ξεκινάει με την δημιουργία των Sneaker Pimps, με τους οποίος κυκλοφόρησε τρία άλμπουμ (Becoming X 1996, Splinter 1999 and Bloodsport 2002). Με το Becoming X, ουσιαστικά αποκαλύπτει το στόχο του, την δημιουργία του δικού του πρότζεκτ, αν και τα πράγματα για το γκρουπ πηγαίναν από το καλό στο καλύτερο, με ένα "παχύ" συμβόλαιο στις τσέπες τους από μια δισκογραφική που ήταν έτοιμη να τους στηρίξει πλήρως.

Το 2002 αποφασίζει να δώσει ένα χαστούκι στις πολυεθνικές δισκογραφικές εταιρίες και να ακολουθήσει τα βήματα του David Bowie, να αυτοεξοριστεί στο Βερολίνο, να βρει την ταυτότητα του, να παλέψει με τους φόβους του. Και όλα αυτά καταγράφονται στους στίχους του και στις νότες. Ουσιαστικά λίγο προσεκτική μελέτη στα τραγούδια του, φανερώνει και την ζωή του, αλλά και το ταξείδι που κάνει η ψυχή του. Η μουσική του είναι ένα μουσικό χρονικογράφημα των υλικών και ψυχικών του αναζητήσεων. Ο πρώτος μουσικός του σταθμός είναι είναι το ΕΡ Your Joy Is My Low(2004), ηχογραφημένο στην Αυστρία σε 222 κόπιες. Αλλά το ντεμπούτο του άλμπουμ έρχεται λίγους μήνες αργότερα, το Kiss + Swallow. Δύό χρόνια αργότερα έρχεται και το The Alternative, που γίνεται γνωστό μέσα από την ταινία We Are The Night, μια ταινία με βαμπίρ, σταθεροποιώντας και την μουσική του ταυτότητα σε dark noir, Electronic, Synthpop και Dark cabaret. Το Kingdom of Welcome Addiction είναι έτοιμο έναν χρόνο αργότερα, μέσα από κάποιο σκοτεινό υπόγειο ενός βερολινέζικου στούντιο και αναφέρεται στην πίκρα του για την πατρίδα του...i just can't think of England...I still running from the fire.

Το 2011 κυκλοφορεί το Volatile Times, δεν φτάνει το προηγούμενό του σε ποιότητα, αλλά πάντα παραμένει σε υψηλά μουσικά στανταρτς. " Ακολουθεί την γνωστή συνταγή Do it by yourself εμπιστεύεται ανεξάρτητη εταιρία και με τη βοήθεια των απανταχού street teams διαδίδει τη δουλειά του." Ξεκινώντας με το "I Salute You Christopher" αποκαλύπτει την φιλοσοφική του συμπάθεια προς τον Christopher Hitchens και συνεχίζει με ένα δριμύ κατηγορώ στις μεγάλες δισκογραφικές με το Music People.

Το 2013 αναμένουμε το νέο του άλμπουμ The Unified Field, ακριβώς 2 χρόνια μετά την κυκλοφορία του προηγούμενου. Ο ορισμός της πραγματικής έννοιας του βάρδου, σαν μία μετενσάρκωση κάποιας, από τις προσωπικότητες τους David Bowie, δείχνει τον δρόμο της ελεύθερης μουσικής έκφρασης και της επιμονής στο όνειρο. Και είμαι σίγουρος πως το μοναδικό του άλμπουμ, που χρησιμοποιεί παραγωγό και συνεργείο, ως τώρα να τον απάλλαξε από την μοναξιά των ηχογραφήσεων που ένιωθε και όχι από την έμπνευση. Με το άλμπουμ αυτό δικαιώνεται για την στάση του προς την "μουσική Βιομηχανία" και κάνει το απόλυτο ρεκόρ, bandcamp του έφτασε στο 100% σε 30', κάτι που οι φτασμένες μπάντες δεν καταφέρνουν ποτέ.

Jacek Maniakowski 

Neil Young - Hey Hey, My My (Into the Black)

Το "Hey Hey, My My (Into the Black)" μαζί με το ακουστικό δίδυμο του "My My, Hey Hey (Out of the Blue)" υπάρχουν στο Rust Never Sleeps του Neil Young. Το τραγούδι δημιουργήθηκε από τους Neil Young και Jeff Blackburn την χρονιά του 1979. Ο δημιουργός του έψαχνε κάποιο κομμάτι να τονώσει την παραπαίουσα καριέρα του εκείνη την εποχή. Το τραγούδι το εμπνεύστηκε από ένα πρώιμο New Wave group, τους Devo και από την δύση της πανκ σκηνής, όπως το είδε ο ίδιος τραγουδιστής από την πλευρά του. Ουσιαστικά αναφέρεται σε εναλλακτικές προτάσεις προσέγγισης της rock'n'roll. Και αν δεν είναι αυτό δυνατόν καλύτερα να καείς..... όπως προτείνει στους στίχους "it's better to burn out than to fade away,". Φαίνεται πως επηρέασε αρκετούς αυτό ο στίχος

Το "Hey, Hey, My, My..." και ο τίτλος του album, "rust never sleeps" προήλθε από τις συναντήσεις του Young με τους Devo και ιδίως με τον Mark Mothersbaugh. Τους ζητήθηκε να συμμετάσχουν στην ταινία Human Highway, στην οποία παίζει μαζί τους, θέλοντας να τους κάνει πιο φιλικούς προς το ραδιόφωνο. Ουσιαστικά είναι έκφραση του φόβου του, που γεννήθηκε από την πτώση της πανκ. Το τραγούδι σε live έπαιρνε άλλη μορφή λόγω του σόλο του καλλιτέχνη!

Jacek Maniakowski 

Moonlight

Δυστυχώς στον κόσμο της μουσικής τα παραδείγματα συγκροτημάτων που χάνονται λόγω διαφορών με την δισκογραφική τους εταιρία είναι αμέτρητα. Αν και κατάσταση αυτή φθίνει σιγά σιγά, εξαιτίας της εξάπλωσης του διαδικτύου, υπάρχουν αρκετά γκρουπ που τα φώτα της δημοσιότητας ήταν δυσανάλογα με το ταλέντο τους.

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι Πολωνοί Moonlight, από το Szczecin, τα Β/Δ της χώρας. Ξεκίνησαν σαν Under The Vail Of Honesty την χρονιά του 1991. Τα μέλη που ξεκίνησαν αυτό το μουσικό εγχείρημα ήταν Daniel Potasz, στα πλήκτρα, Szymon Goebel στο μπάσο και Tomasz Kopczyński στα ντραμς. Πολύ γρήγορα προστέθηκαν σε αυτούς οι Maja Konarska στα φωνητικά , Katarzyna Michalewicz επίσης φωνητικά , Andrzej Kutys κιθάρα και Arkadiusz Wlazło επίσης στην κιθάρα. Δυο χρόνια αργότερα είχαν έτοιμο το ντέμο τους με τον τίτλο "Moonlight". Αν και αγγλόφωνος τίτλος, τα λυρικά είναι στα πολωνικά, όπως θα παραμείνουν μέχρι και την παύση του συγκροτήματος το 2007. Το ντέμο έχει πολύ καλή ανταπόκριση από τους φαν τους, αλλά και κριτικούς, με αποτέλεσμα να κλείσουν αρκετές ζωντανές εμφανίσεις σε φεστιβάλ εντός των συνόρων της χώρας.

Μετά από ανακατατάξεις των μελών, τρία χρόνια αργότερα υπογράφουν συμβόλαιο με την Metal Mind Productions, κάτι θα αποδεικνύοταν αργότερα μοιραίο για το art rock και Progressive rock σχήμα. Την ίδια χρονιά κυκλοφορούν και το πρώτο τους άλμπουμ, το Kalpa Taru και με την επόμενη χρονιά να είναι άκρως παραγωγική με την κυκλοφορία άλλων δυο, Meren Re και Wiem. Μοιράζονται την σκηνή με τους Pendragon, στην πολωνική τουρνέ τους και γίνονται γνωστοί στην χώρα τους. Παίρνουν μέρος σε πολλά φεστιβάλ με ονόματα ήδη αναγνωρισμένα στη metal και progresive σκηνή. Η παραγωγικότητα τους όμως, δεν έχει ανάλογη προώθηση από την δισκογραφική τους. Το 1999 βγάζουν το Inermis, από την Morbid Noizz Productions, με πολύ καλή υποδοχή από το κοινό. Η δισκογραφική όμως φαληρεί και ξαναγυρίζουν στην προηγούμενη εταιρία με τα προβλήματα προώθησης να συνεχίζουν να μένουν. Το 2001 κυκλοφορούν το Yaishi, οποίο εκδίδεται και με αγγλόφωνο στίχο.

Η παραγωγικότητα τους τελειώνει το 2006 με το τελευταίο τους άλμπουμ Integrated in the System of Guilt. Έναν χρόνο αργότερα αποφασίζουν να διαλυθούν, μιας και ανταπόκριση από το κοινός, ακόμα και της χώρας του δεν ήταν ανάλογη των προσδοκιών τους και οι προστριβές με την δισκογραφική δεν φαινόταν να τελειώνουν. 

Jacek Maniakowski