CICCADA

Από τις πρώτες νότες ο ήχος σε παραπέμπει καμιά 40-αριά χρόνια πίσω, με τις επόμενες νομίζεις ότι ακούς κάποια ξεχασμένη δουλειά των jethro tull, αλλά τελικά καταλαβαίνεις πως πρόκειται για κάτι άλλο. Ποιό είναι αυτό?... μα φυσικά οι CICCADA. Οι CICCADA παρουσιάζουν τον ήχο τους πολύπλοκο με πολλά στοιχεία δανεισμένα από την progressive rock. Εμείς ακούσαμε ακόμα πολλές folk φόρμες κυρίως της κελτικής μουσικής, αλλά και γενικά πολλά στοιχεία από μουσική παράδοση των Βαλκανίων. Δε μπορούμε φυσικά να παραλείψουμε και την αναγεννησιακή μουσική και όλα αυτά κάτω από το πέπλο της progressive rock της δεκαετία του 70-80.

Αλλά ποιοι είναι τελικά CICCADA ( ciccada προφέρεται Σικάντα και σημαίνει τζιτζίκι)?Η ιστορία τους ξεκινά το 2005, όταν ο Νικόλας Νικολόπουλος (φλάουτο & keyboards) συναντήθηκε με τον κιθαρίστα Γιώργο Μούχο και ανακάλυψαν τα κοινά τους μουσικά γούστα. Το Απρίλιο του ίδιου έτους σχηματίζουν το συγκρότημα και αρχίζουν τις πρώτες τους συνθέσεις, οι στίχοι άρχισαν να προστίθενται όταν στο σχήμα προσχωρεί η Ευαγγελία Κοζώνη. Οι τρεις αυτοί ως σήμερα αποτελούν και τον πυρήνα του γκρουπ. Τον Ιούνιο του 2007 άρχισαν να παρουσιάζουν την δουλειά τους σε διάφορους χώρους και μουσικές σκηνές στην Αθήνα, πλαισιωμένοι κατά καιρούς από διάφορους μουσικούς, σε όργανα όπως τσέλο, κλαρινέτο, τρομπέτα, πιάνο, μπάσο και drums. Τον Ιανουάριο του 2009 κυκλοφόρησε ένα demo-CD με συνθέσεις τους, καθώς και μερικές διασκευές folk-rock τραγουδιών, ενώ τον Ιούλιο του ίδιου έτους ξεκίνησαν ως κουαρτέτο (μετά την προσχώρηση του μπασίστα Ομήρου Κομνηνού στο σχήμα) την ηχογράφηση του πρώτου τους δίσκου στο Μιλάνο για την Ιταλική Fading Records, παρακλάδι της ΑltrOck productions. Στην ηχογράφηση συμμετείχαν ακόμη οι: Alberto De Grandis (drums), Βασίλης Λύκος (βιολοντσέλο), Παναγιώτης Γιαννακάκης (πιάνο), Valerio Cippolone (κλαρινέτο), Χρυσούλα Γεωργάκη (κλαρινέτο), Σπύρος Λασκαρίδης (τρομπέτα), Mattia Signo (μεταλλόφωνο). Το CD κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2010 με τίτλο A Child In The Mirror.

Jacek Maniakowski

Poison - Every Rose Has Its Thorn

Στην κάθε μουσική άνοιξη, πολλά "λουλούδια" φυτρώνουν. Μερικά πολύχρωμα, μερικά λιγότερα  άλλα πάλι με αγκάθια, ακόμα και δηλητηριώδη. Οι Poison, αν και η υπερβολική τους γκλαμουριά και τα make up τους τους έκαναν αρκετά δημοφιλείς, ουσιαστικά δεν πρόσφεραν και πολλά στο  rock'n'roll. Αλλά έδωσαν ένα μοναδικό διαμάντι και αυτό τους έκανε να μείνουν στην μνήμη πολλών. 
Το "Every Rose Has Its Thorn" είναι η μεγαλύτερη τους επιτυχία και όχι άδικα. Η μπαλάντα αυτή βρίσκεται στο δεύτερο τους άλμπουμ, Open Up And Say... Ahh!. Η σύνθεση των Bret Michaels, C.C. DeVille, Bobby Dall και Rikki Rockett. Παρουσιάζει αρκετό μουσικό ενδιαφέρον. Ξεκινάει με ακουστική κιθάρα και αργότερα, χάρη στην ηλεκτρική, μεταμορφώνεται σε μια κλασική power ballad, πάντα με την διακριτική παρουσία της ακουστικής. Οι αναφορές σε  cowboys στο ρεφρέν, καθώς και το country feel στην φωνή του τραγουδιστή  Bret Michaels, οφείλονται στο γεγονός ότι εμφανιζόταν, εκείνη την εποχή, σε ένα cowboy bar, το "The Ritz" στο  Dallas του Texas. 
Αργότερα σε μια συνέντευξη, ο Michaels αναφέρει την έμπνευση για το λυρικό μέρος του τραγουδιού. Ένα βράδυ περίμενε σε ένα στεγνό-καθαριστήριο, να στεγνώσουν τα ρούχα του. Πήρε τηλέφωνο την κοπέλα του, άκουσε όμως, μια αντρική φωνή στο βάθος. Ο κόσμος του γκρεμίστηκε με την μία, αλλά του φέρε έμπνευση για ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια στην ιστορία της ροκ. Το όνομά της κοπέλας του είναι Tracy Lewis
Jacek Maniakowski

Mother Love Bone

Στο rock'n'roll η έννοια της λογικής είναι κάπως ακαθόριστη. Υπάρχου μπάντες, που έχουν συνεχόμενη δισκογραφική παρουσία και μένουν στον κόσμο της λήθης, παρ' όλη ρην ποιότητα της δουλειάς τους. Και υπάρχουν συγκροτήματα που απλά έλαμψαν σαν πεφταστέρι, αλλά πέρασαν στην ιστορία της  rock'n'roll και συνεχίζουν να λάμπουν με τα τραγούδια τους. Και αυτό οφείλεται σε κάποιες αξίες που έχει αυτή η κουλτούρα και μία βασική είναι η φιλία, όχι μόνο μουσική, αλλά και ανθρώπινη.
Οι Mother Love Bone, στα τέλη της δεκαετίας του '80, ήταν ένα από τα πολύ υποσχόμενα γκρουπ. Αν οι διάρκεια της ζωής ξεπερνούσε κατά πολύ τα δύο χρόνια, δε θα μιλούσαμε για αρκετά γκρουπ της σκηνής του  Seattle. Και η διάλυση τους αποτέλεσε και την δημιουργία των πιο σημαντικών συγκροτημάτων, όχι μόνο αυτής της μουσικής σκηνής, αλλά και παγκόσμιας μουσικής, που ξεπέρασαν τα σύνορα της  rock'n'roll. 
Η λάμψη της μπάντας οφείλεται κατά κύριο λόγο στον frontman, συνθέτη και στιχουργό της Andrew Wood, οποίο φυσικά παλαισιονόταν από καταπληκτικούς μουσικούς. Ήταν από τα πρωτοπόρα και πιο αξιόλογα στην σκηνή του   Seattle, που αποτέλεσε άλλη μια μουσική άνοιξη. Οι Mother Love Bone δημιουργήθηκαν 1988 από τα πρώην μέλη των Green River, Jeff Ament, Bruce Fairweather και Stone Gossard, πρώην Malfunkshun  frontman Andrew Wood και πρώην Ten Minute Warning και Skin Yard drummer Greg Gilmore. Ουσιαστικά υπήρχαν έναν χρόνο πριν σαν cover μπάντα των Lords of the Wasteland. 
Πολύ γρήγορα μπήκαν στην δημιουργική διαδικασία και έδειχναν σαν την πιο υποσχόμενη νέα μπάντα. Οι ζωντανές εμφανίσεις τους δημιούργησαν πολύ γρήγορα φανατικούς οπαδούς του συγκροτήματος και αυτό χάρη στον Andrew Wood. Ο παραγωγός  Jack Endino είχε πει ότι ήταν  μοναδικός stand-up κωμικός frontman στο Seattle. Το 1989 κυκλοφορούν και το ντεμπούτο ΕΡ τους Shine, με πολύ καλές κριτικές και αρκετά καλές πωλήσεις. Πολύ σύντομα μπαίνουν στο στούντιο για την ηχογράφηση του πρώτου τους άλμπουμ, του  Apple. Μετά τη ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων και λίγο πριν την κυκλοφορία του, ο Andrew Wood μπαίνει στην "μεγάλη μπάντα". Η μακροχρόνια σχέση του με τη μόνιμη κακιά ερωμένη των ροκ σταρ, την ηρωίνη, λαμβάνει τέλος με μια υπερβολική δόση. Στην διήμερη παραμονή του στο νοσοκομείο, προλαβαίνει να χαιρετήσει όλους του φίλους για να αφήσει τούτο τον κόσμο, αφού η καρδιά του σταμάτησε να χτυπάει. Όμως το πνεύμα του μπήκε στις καρδιές πολλών, όχι μόνο μουσικόφιλων. 
Λίγους μήνες μετά τον θάνατο του τραγουδιστή, οι  Gossard και Ament, μαζί με τον Eddie Vedder και συγκάτοικο του αποθανόντα Chris Cornell φτιάχνουν μια  tribute για τον  Andrew Wood, με όνομα Temple of the Dog. Το όνομα προήλθε από έναν στίχο  του "Man of Golden Words" των Mother Love Bone. 
Wanna show you something like/ The joy inside my heart/Seems I've been living in the temple of the dog/Where would I live, if I were a man of golden words? Οι στίχοι αυτοί ήχουν στις καρδιές μας για έναν άνθρωπο που το πνεύμα του λάμπει ακόμα σαν χρυσός, μέσα στην καρδιά πάρα πολλών φαν. 

Jacek Maniakowski

Whitesnake - Fool For Your Loving

Το Fool for Your Loving γράφτηκε κατόπιν συνεργασίας του David Coverdale, του Bernie Marsden και του Micky Moody και περιλαμβάνεται στο τρίτο στούντιο άλμπουμ των Βρετανών, στο Ready an' Willing, που κυκλοφόρησε το 1980. Σ' αυτό το δίσκο έχουμε τους David Coverdale στα φωνητικά, τον Micky Moody και τον Bernie Marsden στις κιθάρες, φυσικά τον Jon Lord στα πλήκτρα, τον Ian Paice στα τύμπανα και το Neil Murray στο μπάσο.
Επανακυκλοφόρησε το 1989 για το άλμπουμ Slip of the Tongue με τον Coverdale σταθερά στα φωνητικά, το Steve Vai και τον Adrian Vandenber στις κιθάρες - ο τελευταίος λόγω ατυχήματος δεν παίζει στο τραγούδι, παρά μόνο εμφανίζεται στο video clip - το Rudy Sarzo στο μπάσο και τον Tommy Aldridge να κρατά τις μπαγκέτες. Μεταξύ των δύο εκτελέσεων, αγαπημένη του τραγουδιστή, παραμένει η πρώτη, κατά δήλωσή του. Πηγή έμπνευσης στάθηκε ο χωρισμός του Coverdale από την πρώτη του σύζυγο. Λίγο πικραμένος φαίνεται να είναι ο David καθώς μιλά για σχέσεις που κάποτε ήταν θετικές και πολύ μάλιστα ενώ, στην πορεία, εξελίχθηκαν σε... μη θετικές... Φήμες λένε πως το τραγούδι αρχικά γράφτηκε για το θρύλο των blues, B.B. King. Ανεξάρτητα πάντως με το πώς ξεκίνησε, η κατάληξή του ήταν να γίνει η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Λευκού Φιδιού, φτάνοντας Νο 13 στα βρετανικά charts.

 Maria Anastasopoulou

Eloy

Σπουδαίο συγκρότημα της γερμανικής progressive σκηνής που συνδύασε μοναδικά αλλά και πρωτοποριακά το συμφωνικό με το ψυχεδελικό ροκ, αρχής γενομένης από το 1969. Δεν εντάχθηκαν στο λεγόμενο Krautrock, παρόλο που και η εθνικότητά τους και ο χρόνος στον οποίο ξεκίνησαν να δραστηριοποιούνται, ευνοούσε αυτήν την ένταξη κι αυτό γιατί ο ήχος τους έκλινε περισσότερο προς τα αγγλικά συμφωνικά συγκροτήματα του βεληνεκούς των Pink Floyd και King Crimson.

Ιδρυτής και σταθερό μέλος μέχρι και σήμερα, παραμένει ο κιθαρίστας Frank Bornemann, σταθερό παραμένει και το ύφος της μπάντας πλέον, μετά από αρκετές αλλαγές μελών αλλά και προσπάθειες για στροφή σε κάτι πιο εμπορικό. Η αλήθεια είναι πως οι Eloy είναι μια αδικημένη εμπορικά μπάντα καθώς ουδέποτε κέρδισε το κοινό της Αμερικής, παρόλο που στη Γερμανία την ακολουθούσε μεγάλο ρεύμα.

Με περισσότερους από 20 δίσκους και εμφανίσεις ακόμα και σήμερα, πήραν το όνομά τους από το βιβλίο του H.G. Wells, Time Machine, που περιγράφει το ανθρώπινο είδος 800.000 χρόνια αργότερα, με τους Eloy ως μία ανθρώπινη φυλή που κάνει ένα νέο ξεκίνημα για την ανθρωπότητα, με τη βοήθεια ενός ταξιδιώτη του χρόνου. Κάπως έτσι παραλλήλισε ο Bornemann την πορεία των δικών του Eloy, σε μια εποχή που τα γερμανικά συγκροτήματα θεωρούνταν δευτεροκλασάτα και σπάνια εμφανίζονταν ερμηνεύοντας δικό τους υλικό και όχι διασκευές. Μια πορεία προς ένα άγνωστο μέλλον, όπως ακριβώς και οι Eloy του Wells...

Το παρόν βρίσκει το group με το Frank Bornemann στην κιθάρα και τα φωνητικά, το Michael Gerlach και τον Hannes Folberth στα πλήκτρα, τον Klaus-Peter Matziol στο μπάσο, το Bodo Schopf στα drums και το Steve Mann, επίσης, στην κιθάρα.

Αναμφισβήτητα πρωτοπόροι, αναμφισβήτητα αδικημένοι... Παρόλα αυτά, το στίγμα τους στο χώρο του progressive είναι αδιαμφισβήτητο!

Maria Anastasopoulou

Crosby, Stills, Nash & Young - Ohio

Το "Ohio" είναι ένα τραγούδι διαμαρτυρίας γραμμένο από τον Neil Young και εκτελέστηκε από τους Crosby, Stills, Nash & Young. Κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1970 σαν σινγκλ και σκαρφάλωσε στο Νο 14 του Billboard Hot 100. Παρ'όλα που περιλαμβάνεται στο ζωντανό διπλό άλμπουμ το Four Way Street, το 1971 του κουαρτέτου, σε στούντιο άλμπουμ μπήκε μόλις το 1974 στο So Far και στο Decade του 1977 του Neil Young.

Ο Young έγραψε τους στίχους, αφού είδε τις φωτογραφίες στο Life Magazine από τα γεγονότα του Kent State University της 4ης του Μάη, όπου έχασαν την ζωή τους 4 φοιτητές και τραυματίστηκαν 9, μετά από την επέμβαση της Εθνοφρουράς στην πολύ ήμερη διαμαρτυρία φοιτητών για για την εισβολή στην Καμπότζη. Το μακελειό κράτησε 13 δευτερόλεπτα και μέσα σ αυτά οι άντρες της Εθνοφρουράς πυροβόλησαν 67 φορές προς τους ειρηνικά διαμαρτυρόμενους φοιτητές.

Το τραγούδι ηχογραφήθηκε σχεδόν μαζί με μια ωδή για τους νεκρούς του πολέμου του Βιετνάμ του Stephen Stills's , το "Find the Cost of Freedom", το οποίο μπήκε και στην δεύτερη πλευρά του σινγκλ  Επίσης το κομμάτι πέρασε σε χρόνο ρεκόρ τον Ατλαντικό και αυτό μάλλον λόγω ότι το " Teach Your Children " παιζόταν ήδη στην Ευρώπη, αν και είχε απαγορευτεί μετά από την εντολή του ίδιου του Richard Nixon, λόγω των στίχων του, σε ΑΜ ραδιόφωνα. 

Jacek Maniakowski

Northwind.

Το ελληνικό HARD ROCK – HEAVY METAL είναι μια όσο πονεμένη αλλά τόσο μπερδεμένη ιστορία. Η Echo Adventures θα προσπαθήσει, με τα λιγοστά στοιχεία που υπάρχουν να προσεγγίσει το θέμα μέσα από μια σειρά παρουσιάσεων των γκρουπ της δεκαετίας του 80, μιας πραγματικά έντονης σε δραστηριότητα και και ποιότητα δεκαετίας. Τα συγκροτήματα εκείνης της εποχής άνετα μπορούσαν να εξισωθούν με τα αντίστοιχα της αγγλικής σκηνής και γερμανικής σκηνής, τουλάχιστο στο θέμα του ταλέντου.... γιατί στο θέμα της υποδομής αλλά και προώθησης, μιλάμε για τελείως διαφορετικά...σύμπαντα, ούτε καν παράλληλα. Στην χώρα του ντίρι-ντάχτα η HARD ROCK – HEAVY METAL παραγωγή ήταν άγνωστη και ακατανόητη έννοια.

Αλλά μέσα στο μουσικό σκότος υπήρχαν και πολλά μουσικά διαμάντια που πάλευαν με νύχια και δόντια να κρατήσουν ζωντανή την σκηνή της ροκ γενικά. Με ελάχιστα μέσα, αλλά και πολύ μεράκι κατάφερναν να έχουν επαφή με το κοινό τους μέσα από λαίφ σε πιο απίθανους χώρους. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την μυθική μπόχα του του τσοντάδικου Σινέ Ελλήσποντος, αλλά και κάτι απίθανους που έβλεπαν εκατοντάδες μαλλιάδες έξω από το τσοντάδικο, Σαββάτο συνήθως , με την κλασσική ερώτηση "ρε παιδιά τι έργο έχει σήμερα" έτοιμη να βομβαρδίσει την heavy metal κουλτούρα. Η τραγωδία εναλλάσσονταν με την κωμωδία στην ροκ σκηνή εκείνης της εποχή σε απίστευτος ρυθμούς και περιστατικά τέτοιου είδους δεν είχαν τελειωμό. Αλλά ας ξεκινήσω από τους πρώτους σχεδόν... τους Θεσσαλονικείς Northwind.

Οι Northwind δημιουργήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 80 (μην πω στα τέλη αυτής του 70), ενώ η πρώτη τους δουλειά κυκλοφόρησε το 1982, το Northcomin', που απλά φλέρταρε με τον σκληρό ήχο. Το δεύτερο τους άλμπουμ όμως, το Mythology (1987)με θεματολογία επηρεασμένη από την Αρχαία Ελλάδα (πριν γίνει της μόδας) ήταν πολύ πιο ανώτερο. Επαγγελματικός ήχος, έξυπνες μελετημένες συνθέσεις που σου μένουν. Το πρώτο concept album Ελληνικού σχήματος με θέμα την Αρχαία Ελληνική ιστορία, στο χώρο του Ελληνικού Metal. Κυκλοφόρησε από την ΕΜΙ!!! Και κει που τα πράγματα άρχισαν να καλυτερεύουν και ετοιμαζόταν να φτιάξουν και το τρίτο τους άλμπουμ...διαλύονται! Οι δύο δίσκοι των Northwind είναι από τα πλέον σπάνια και συλλεκτικά βινύλια ίσως και σε παγκόσμιο επίπεδο: είτε δεν βρίσκονται καθόλου, είτε αν βρεθούν θα κοστίζουν πανάκριβα. Αποτελούνταν από :Kostas Nikolaidis - Bass/Vocals, Panos Tsakiroglou - Guitar, Thodoros Doulamis - Lead Vocals, Thanasis Tsimoudis - Drums. Το τι γίνονται οι μουσικού τους τώρα δεν γνωρίζω, αλλά με σιγουριά μπορώ να πω ότι ήταν πρωτοπόροι σε αυτό που έκαναν. 

Jacek Maniakowski

Rusty Cadillac

Καμιά φορά ένα απλό γεγονός πυροδοτεί μια αλληλουχία γεγονότων.. που κανείς δεν ξέρει που μπορεί να καταλήξουν, σαν ένα ταξείδι με μόνο αμετάβλητο σημείο αναφοράς την αρχή του. Είναι δύσκολο να κρίνεις κάποιον που μόλις ξεκίνησε, αν δεν δεις και το τέλος του ταξειδιού του. Ειδικά αν το ταξείδι είναι μουσικό και γίνεται πάνω σε νότες με μόνα εφόδια το ταλέντο, αγάπη για μουσική και βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Οι Rusty Cadillac, ένα σχήμα που δεν έχει κλείσει έναν χρόνο ύπαρξης, ξεκίνησαν αυτό το μουσικό ταξείδι και με αυτά τα εφόδια, χωρίς να αγνοούν το παρελθόν, μιας και το είδος που προτίμησαν είναι blues & rock’n’roll.

Η ιδέα για ένα σχήμα με αυτό το ρεπερτόριο δημιουργήθηκε στο μυαλό του τραγουδιστή/ηθοποιού Δημήτρη Αδαμίδη την άνοιξη του 2012, όταν καλέστηκε από τους Blues Wire σε μία από τις εμφανίσεις τους να ‘τζαμάρει’ μαζί τους στη σκηνή τραγουδώντας και παίζοντας φυσαρμόνικα στο γνωστό τραγούδι του Robert Johnson ‘Sweet Home Chicago’. Από εκεί και πέρα ήταν θέμα χρόνου μέχρι να στρατολογήσει τον παλιό του συμμαθητή (απόφοιτοι και οι δύο του Μουσικού Σχολείου Θεσσαλονίκης) τον κιθαρίστα Μανόλη Παπαγιάννη, και να αρχίσουν να χτίζουν ένα πρόγραμμα με διασκευές κομματιών από την δεκαετία του ’50 μέχρι σήμερα. Αυτό ήταν. Η ‘Σκουριασμένη Κάντιλακ’ είχε πάρει μπρος. Αυτοί αποτελούν και τον πυρήνα του γκρουπ. Σ αυτού δεν άργησα να προστεθούν και οι Δημήτρης Πάττας(κιθάρα/φωνή), Νίκος Λιάκος(μπάσο/φωνή) και Φίλιππος Σαμιλίδης(κρουστά).

Ξεκίνησαν τις ζωντανές εμφανίσεις τους το Σεπτέμβριο του 2012 και αυτή τη στιγμή βρίσκονται στη διαδικασία συγγραφής δικού τους υλικού που θα πλαισιώνει τις ξεχωριστές διασκευές τους σε γνωστά blues κομμάτια. Οι επιρροές τους Muddy Waters, Willie Dixon, Howlin' Wolf, Jerry Lee Lewis, John Lee Hooker, Eric Clapton, Johnny Cash, Elvis Presley, BB King, Ray Charles, James Brown, ZZ Top, Stevie Ray Vaughan χαρακτηρίζουν και το μουσικό τους στυλ. 

Jacek Maniakowski

Mylene Farmer

Η Mylene Farmer θεωρείται Γαλλίδα Madonna, αλλά με το έργο της διαψεύδει αυτόν το χαρακτηρισμό και σίγουρα ξεφεύγει από την ποπ κουλτούρα. Ένα πολύ καλό σχόλιο που διάβασα : " "Αν δεις την καριέρα της ως σύνολο, κάνει την Madonna να μοιάζει με δασκάλα του νηπιαγωγείου".Οι στίχοι της... "Ποιητικοί, άλλοτε σκοτεινοί και ερμητικοί, άλλοτε με σεξουαλικό περιεχόμενο, μας βάζει σε μια άλλη σκοτεινή θέαση των πραγμάτων που μόνο Φαρμερική μπορώ να την χαρακτηρίσω. Ανάμεσα στους στίχους ανακαλύπτεις φόβους, επιθυμίες, ένστικτα, έρωτα, τον Φρέντυ Κρούγκερ και συμβολισμούς σε μια υψηλού επιπέδου ποίηση αφού χρειάζονται μεγάλη ανάλυση, γι’αυτό και στον Καναδά διδάσκουν και αναλύουν τα τραγούδια της στα Πανεπιστήμια", δεν παραπέμπουν στη κουλτούρα του εύπεπτου, του εύκολου και "πολιτικά ορθού" . Τα βιντεοκλίπ της είναι επίσης μοναδικά και ακολουθούν την δικής αισθητική, πολλά από το οποία θεωρούνται ακόμα και σήμερα αριστουργήματα. Μέσα από αυτά η Mylene Farmer ενσαρκώνει και πολλούς διαφορετικούς ρόλους.

Οι συναυλίες της αποτελούν γεγονός και είναι το ίδιο φαντασμαγορικά: Μισολιωμένα πτώματα που ανυψώνονται, μεταλλικές αράχνες ή φέρετρα-θαλάμους που φτάνουν από τον ουρανό, άγαλμα της θεάς Ίσιδας που ανοίγει και βγαίνει αιωρούμενη και μια Mylene που καταφέρνει να ξεσηκώνει ή να συγκινεί ένα ολόκληρο στάδιο.

Γεννημένη 12 Σεπτεμβρίου 1961 στο Πιερφόν του Καναδά, ξεκίνησε την καριέρα της όταν έγραψαν ο Jérôme Dahan και ο Laurent Boutonnat το πρώτο της τραγούδι με τίτλο Maman a tort και κυκλοφόρησε το 1984. Το πρώτο της πλήρες άλμπουμ, με τον τίτλο 'Cendres de Lune', κυκλοφόρησε το 1986. Εκ τότε έχει κυκλοφορήσει άλλα 14 άλμπουμ. Φέτος κυκλοφόρησε νέο της σινγκλ. 

Jacek Maniakowski

Alice in Chains- Grind

Το τρίτο και ομώνυμο άλμπουμ των  Alice in Chains, ξεκινάει με το "Grind" που ήταν και το πρώτο τους σινγκλ από αυτό το άλμπουμ. Η δημιουργία του Jerry Cantrell, κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1995 και ήταν το πιο σύντομο, χρονικά, κομμάτι του άλμπουμ. Οι φήμες γύρω από το συγκρότημα, εκείνη την εποχή οργίαζαν. Το τραγούδι ουσιαστικά είναι μια απάντηση σε αυτές. Ο στίχος  „In the darkest hole/You'd be well advised not to plan my funeral before the body dies”, δείχνει ακριβώς την φημολογία γύρω από αυτούς, την οποία δημιούργησε ο μουσικός τύπος. 
Οι φήμες ξεκίνησα σχετικά με την εξάρτηση από τα ναρκωτικά του τραγουδιστή  Layne Staley. Συνεχίστηκαν με την ακύρωση των ζωντανών εμφανίσεων του συγκροτήματος  αρχικά λόγω του εθισμού του και κατέληγαν και στον θάνατό του. Οι φήμες συνεχιζόταν με απώλεια μελών, κάποιον μουσικών του συγκροτήματος. Ο κιθαρίστας και συνθέτης του τραγουδιού αναφέρει σχετικά με αυτή την φημολογία ότι των έπαιρναν τηλ οι δημοσιογράφοι και μουσικοί παραγωγοί και τον ρωτούσαν αν έχασε δύο ή τρία δάκτυλα και αν θα ξαναπαίξει ποτέ κιθάρα. 
Το τραγούδι ήταν υποψήφιο και για βραβείο Grammy στην κατηγορία Best Hard Rock Performance, το οποίο το έχασε από τους  Pearl Jam. Το βιντεοκλίπ σκηνοθέτησε ο  Rocky Schenck και η σκυλίτσα ονόματι  Sunshine, που ουσιαστικά είναι η "σταρ" του βιντεοκλίπ, φωτογραφήθηκε και για το εξώφυλλου του δίσκου. 
Jacek Maniakowski