Σάββατο 6 Απριλίου 2013

APHRODITE’S CHILD - Rain and tears


          
        Οι APHRODITE’S CHILD αποτελούνταν από τους Βαγγέλη Παπαθανασίου, Ντέμη Ρούσσο Λουκά Σιδερά και Αργύρη Κουλούρη. Ο Βαγγέλης προερχόταν από τους FORMINX,, ο Ντέμης μετά τους IDOLS πήγε στους MINIS, όπου συνάντησε το Λουκά και τον Αργύρη, οι οποίοι έβγαλαν 2 singles και μετά προσχώρησε στους WE FIVE, οι οποίοι έβγαλαν επίσης 2 singles. Έτσι, τον Μάιο του 1968 ετοιμάζονται να δοκιμάσουν την τύχη τους στο Λονδίνο (σαν να το ξαναζούμε???), μιας και στην Ελλάδα. πέρα από την χούντα, οι οικονομικές συνθήκες, αλλά και η νοοτροπία δεν επέτρεπαν και πολλά σε γκρουπ που ξεπερνούσαν την μετριότητα ( σαν να το βλέπω και τώρα ??). Όμως, οι γνωστές αναταραχές του Μάη του 68, τους εγκλωβίζουν στο Παρίσι. Για κακή του τύχη, ο Αργύρης δεν τους ακολουθεί, του είχε έλθει εν τω μεταξύ πρόσκληση για κατάταξη στο στρατό. Αναγκάζονται να ηχογραφήσουν το πρώτο τους single «Rain and tears» εκεί. Το κομμάτι κάνει πάταγο μεταδιδόμενο απ’ όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Γαλλίας ξεπερνώντας μόνο στη χώρα αυτή μέσα σε 3 μήνες το 1.000.000 αντίτυπα σε πωλήσεις. Ο ελληνικός μύθος ενσαρκώθηκε στην Γαλλία. 

FULLHOUZE



Όποιος αγαπά τα live και την ροκ, σίγουρα το όνομα FULLHOUZE δεν του ξενίζει, κάθε άλλο, του φέρνει ένα μεγάλο χαμόγελο.... που συνοδεύεται συνήθως από ελαφρύ κούνημα κεφαλής πάνω κάτω, σήκωμα φρυδιών και ένα σιγοψυθίρισμα, σχεδόν ερωτικό: ναι ναι ...τους έχω δει. Αυτό φυσικά δεν είναι κανένας χαιρετισμός Χιπ-χοπ -αδων, αλλά ένα συναίσθημα που μένει σε όποιον τους έχει δει έστω και μια φορά, σαν το πιτσιρικά που δεν ξεχνάει την πρώτη του επαφή με το τεράστιο μπολ με παγωτό σοκολάτα. Και κάπως έτσι είναι οι FULLHOUZE για κάθε ροκά που ξεχνάει να μεγαλώσει και live τους είναι ακριβώς ότι ένα μπολ παγωτό......ΔΕΝ ξεχνιούνται. Είναι ένα συγκρότημα έτοιμο να δώσει, όχι να πουλήσει, να δώσει, χωρίς καμιά περιστροφή όλο τον εαυτό τους στην σκηνή. Άνετα στέκουν δίπλα σε ονόματα όπως DR. FEELGOOD, NINE BELOW ZERO, PAVLOV 'S DOG, SNOWY WHITE και NELLY TRAVIS. Από μεγάλα φεστιβάλ, όπως το TOTAL FLAME festiva της Μόσχας, αλλά και μπορείς να τους δεις σε κάποιο στέκι της πόλης να στριμώχνονται ανάμεσα στους πολυπληθείς θαμώνες, χωρίς κανένα ίχνος ενόχλησης και απόλυτα ....cool.
Ωραίος ο πρόλογος, αλλά ποιοι είναι στην ουσία οι FULLHOUZE??? Σχηματίστηκαν το Μάρτιο του 2001 στη Θεσσαλονίκη και συνεχίζουν ακάθεκτοι έως σήμερα να παίζουν rock 'n' roll. Με αναρίθμητα live στα περισσότερα stage της πόλης, αλλά και σχεδόν σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, καθώς και δύο μηνιαίες περιοδείες στα νησιά των Κυκλάδων (2004, 2007) έχουν δημιουργήσει το δικό τους κοινό. Βασισμένοι στις ρίζες της μουσικής του Νότου της Αμερικής (Southern Rock, Blues, Rock 'n' Roll) έχουν διαμορφώσει το δικό τους προσωπικό ήχο και ένα ιδιαίτερο στυλ παιξίματος. Το αποτέλεσμα είναι το πρώτο τους άλμπουμ “Streets of town”, που κυκλοφόρησε σαν ανεξάρτητη παραγωγή τον Μάρτιο του 2012.
Η σύνθεσή τους έχει ως εξής:
Πάνος Δούκας (φωνή)
Γιώργος Κερατσόπουλος (ηλ. κιθάρα)
Μίλτος Βελούκας (ηλ. κιθάρα),
Γιώργος Αθανασιάδης (Fender μπάσο)
Βασίλης Κουτής (τύμπανα)
Οι FULLHOUZE δημιουργούν μια ζεστή ατμόσφαιρα και πετυχαίνουν την αυθόρμητη συμμετοχή του κοινού, μετατρέποντας κάθε βραδιά σε ένα rock party. Κρατώντας την παράδοση του Rock 'n' Roll , προβάλουν σαν το ατού τους τις ζωντανές εμφανίσεις και προσοχή!!!!!!!.... τα live τους μπορούν να προκαλέσουν εθισμό....... σαν ένα μπολ με παγωτό!!!

Paradise Lost



Συγκρότημα που θα έπρεπε να είναι πέραν πάσας σύγκρισης, αν μη τι άλλο γιατί κατάφερε, για πρώτη φορά, να συνδυάσει το metal με το gothic!
Μέχρι και το 1990 λοιπόν αυτά τα δύο είδη μουσικής ήταν τελείως άσχετα μεταξύ τους και έρχεται το album "Gothic" να ανατρέψει τα πάντα. Τα doom/death metal χαρακτηριστικά της μπάντας από το Halifax ενσωματώνουν με τον καλύτερο τρόπο μελωδικά gothic στοιχεία. Σταδιακά αλλάζει και τον τρόπο που τραγουδά ο Nick Holmes... από κραυγές βγαλμένες θαρρείς από τα Τάρταρα γίνεται πιο καθαρή η φωνή.
Εκεί βέβαια είναι που αρχίζει το μπέρδεμα και μπλέκονται με ηλεκτρονικούς ήχους, βγάζοντας τέσσερις δίσκους που δίχασαν το κοινό. Λίγο τους αποδιοργάνωσε η ΕΜΙ με την οποία υπέγραψαν συμβόλαιο, λίγο οι Depeche Mode με τους synthy ήχους που για ανεξήγητο λόγο αποφάσισαν να τους έχουν ως πρότυπο, δεν άργησαν να πέσουν σε... ηλεκτρονικές παγίδες.
Ένα εξώφυλλο στάθηκε η αφορμή να επιστρέψουν σ' αυτό που ξέρανε να κάνουν καλύτερα από οτιδήποτε άλλο. Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του "Draconian Times", βρισκόμαστε ήδη στο 1995, ο Greg Mackintosh  - ο ένας από τους δύο κιθαρίστες -  διαβάζει στο περιοδικό που τους απεικόνιζε: "Paradise Lost - The Kings of Hair Metal". Το σοκ ήταν δυνατό και σκληρό... Αυτό που διάβασε δεν είχε απολύτως καμία σχέση με αυτό που είχαν στο μυαλό τους. Η απόφαση πάρθηκε ακαριαία ως προς την αλλαγή στο στυλ σε όλα τα επίπεδα... ευτυχώς!
23 Απριλίου του 2012 κυκλοφόρησε η τελευταία τους δουλειά, το "Tragic Idol", για την οποία ο Holmes δήλωσε πως αφορά στην ομορφιά και την αθωότητα της νιότης, καθώς η πλεονάζουσα δουλοπρεπής κολακεία - απόρροια της ενηλικίωσης - τρώει τον άνθρωπο από μέσα, κάνοντάς τον άσχημο, κάνοντάς τον να μη μπορεί να αναλογιστεί τη μηδαμινότητα του σε σχέση με τη "Μεγάλη Σκηνή" του Σύμπαντος... κάνοντάς τον να χάνει την ουσία και την ισορροπία...
Ο δίσκος αυτός έχει κλασσικό (πλέον) doom/metal ήχο, πιο μελωδικό με πολλά κιθαριστικά σόλα. Είναι ο πρώτος δίσκος με τον Adrian Erlandsson στα τύμπανα, ενώ τα υπόλοιπα δύο μέλη του group, κατόπιν κάποιων ελάχιστων αλλαγών από την αρχική σύνθεση, είναι ο Aaron Aedy, δεύτερη κιθάρα και ο Steve Edmondson στο μπάσο.
Μαρία Αναστασοπούλου

The Doors - Break On Through (To the Other Side)



Το Break On Through (To the Other Side) είναι το πρώτο τραγούδι, που βρίσκεται στο ντεμπούτο άλμπουμ τους το The Doors. Επίσης είναι και το πρώτο τους σινγκλ  αλλά και ένα από τα κομμάτια που βρίσκονταν και στο ντέμο τους. Ουσιαστικά είναι και το κομμάτι που τους περνάει στην.... Other Side. Ο αρχικός στίχος είναι «She gets high" Η Electra όμως στο δίσκο το κάνει να ακούγεται ''She gets uuggh,", για να αποφύγει τις αντιδράσεις και τη λογοκρισία που γνώριζε πως θα υπήρχε. Ο στίχος ''She gets High'' ακούγεται καθαρά σε ζωντανές του συναυλίες. Πέρα από ότι έχει ταυτιστεί με ναρκωτικά και συγκεκριμένα με το Lsd, έχει αρκετά μεταφυσικά στοιχεία..... Είναι το τραγούδι που τους μεταφέρει από την πλευρά της αφάνειας στη μεριά της δόξας, αλλά και με αυτό τελειώνει ο Jim Morrison την παραμονή του στον σε τούτον τον κόσμο και μπαίνει στην πλευρά της "μεγάλης μπάντας" : ο Ray Manzarek είπε σε μία συνέντευξή του πως ήταν το τελευταίο τραγούδι που είχαν παίξει ζωντανά στο τελευταίο Live που είχαν κάνει πριν πεθάνει ο Jim Morrison. Ο Jim Morrison πήρε μερικούς στίχους από το βιβλίο του John Rechy του 1963 "City of Night". Η μελωδία στην κιθάρα εμπνεύστηκε από το τραγούδι "Shake Your Money Maker'' του Paul Butterfield. Ακόμα ένα στοιχείο είναι ότι το μπάσο παίζει σε ρυθμό Μπόσα Νόβα και γενικά το τέμπο του τραγουδιού δεν είναι καθαρά ροκ, παρά το αποτέλεσμά του που είναι ένα από τα πιο αναγνωρισμένα κομμάτια στην ροκ ιστορία. 

 Jacek Maniakowski



Iron Maiden - Aces High



Το "Aces High" είναι ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά τραγούδια των Iron Maiden, γραμμένο από τον μπασίστα Steve Harris. Βρίσκεται σε καλύτερο για πολλούς άλμπουμ τους, το Powerslave του 1984. Δε χρειάζεται ιδιαίτερο υψηλό δείκτη νοημοσύνης κάποιος για να καταλάβει πάνω κάτω, σε τι αναφέρονται οι στίχοι. Συγκεκριμένα μιλάει για την ιστορία ενός πιλότου της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας (RAF), ο οποίος πολέμησε εναντίον της γερμανικής Luftwaffe κατά τη διάρκεια της μάχης της Μεγάλης Βρετανίας (1940), μιας μάχης που έλαβε εξ ολοκλήρου χώρα στους ουρανούς του Ηνωμένου Βασιλείου. Το τραγούδι ξεκινάει με την ιστορική ομιλία του Winston Churchill κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, και συγκεκριμένα στις 4 Ιουνίου 1940, δύο ημέρες μετά την ήττα των Γάλλων, όταν τα υποχωρήσαντα γαλλικά και τα βελγικά στρατεύματα παρέμεναν συγκεντρωμένα στη Δουνκέρκη. Το κομμάτι άνοιγε τις συναυλίες του World Slavery Tour ξεκινώντας πάντα με την ομιλία του Winston Churchill. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο θείος του Dickinson, ήταν και αυτός στην πολεμική αεροπορία την εποχή εκείνη και σίγουρα θα του έχει διηγηθεί κάποια ιστορία. 
Jacek Maniakowski 

AC/DC Whole Lotta Rosie



Το "Whole Lotta Rosie" είναι το όγδοο και τελευταίο κομμάτι από το άλμπουμ των AC/DC το Let There Be Rock και δημιουργήθηκε το 1977. Μαζί με το "It's a Long Way to the Top (If You Wanna Rock 'n' Roll)" είναι τα πιο δημοφιλή σινγκλ του συγκροτήματος. Το αρχικό ρίφ. όμως είναι πιο παλιό και έχει χρησιμοποιηθεί στο "Dirty Eyes",που βρίσκεται στο ΕΡ άλμπουμ το Volts, έναν χρόνο νωρίτερα. Στο "Dirty Eyes", όμως, υπάρχει διαφορετική διαβάθμιση και ακολουθεί λίγο πιο αργό τέμπο. Όσο όμως, για το στιχουργικό μέρος, όλοι γνωρίζουν ότι το βάθος των στίχων των AC/DC... "δεν βρέχει ούτε τις πατούσες", έτσι και αυτό το κομμάτι δεν αποτελεί εξαίρεση. Παρ' αυτά έχει κάποια ιστορία από πίσω. Και συγκεκριμένα αναφέρεται σε μια Τασμανή υπέρβαρη (120 κιλά) την Rosie, με την οποία ο Bon Scott είχε one night stand στο Freeway Gardens Motel, κάπου στην Βόρεια Μελβούρνη. Παρ' όλο το μέγεθός της ο Bon Scott θεωρούσε μια από τις καλύτερες ερωτικές εμπειρίες του. Στο πρώτο στίχο αποκαλύπτει τις φυσικές διαστάσεις (42"-39"-56"), της εν λόγω Τασμανής και μετά το βάρος της...19 πέτρες (nineteen stone) που αντιστοιχεί σε 266 pounds που ισούται με 120 κιλά!!! Σε κάποια συνέντευξη του ο Scott την αποκαλεί "διάβολο Τασμανίας των 305 pounds" Στις συναυλίες τους όταν ξεκινάει το τραγούδι εμφανίζεται μια τεράστια φουσκωτή κούκλα που προφανώς παριστάνει την Rosie....

Accept - Fast as a Shark



Το Fast as a Shark των Γερμανών Accept, δεν απλά ένα γρήγορο και καλό κομμάτι. Βρίσκεται στο album Restless and Wild του 1982 και είναι το πρώτο, κατά πολλούς... πάρα πολλούς, speed και thrash metal τραγούδι. Αναγνωρίζεται πλέον σαν ένα κομμάτι που με το την "διπλή μπότα" έδωσε άλλη ώθηση στην "σκληρή μουσική" . Η ταχύτητά του δημιούργησε άλλα δύο είδη της μουσικής αυτής. Φυσικά είναι ένα κομμάτι σταθμός!
Η εισαγωγή του κομματιού είναι από ένα παραδοσιακό παιδικό τραγούδι, το "Ein Heller und ein Batzen". Οι Accept σκέφτηκαν ότι θα έκανε ωραία αντίθεση με τον "νέο" και γρήγορο ήχο. Ο Dieter Dierks, στο στούντιο του οποίου γράφτηκε το κομμάτι, το σιγοτραγουδούσε αστειευόμενος. Μετά όμως, ήρθε μια αντιπαράθεση αν το παιδικό αυτό τραγούδι ήταν από 1830 ή απλά ένα μέρος της ναζιστικής προπαγάνδας, μιας που χρησιμοποιήθηκε πολύ σαν μέρος της ναζιστοποιήσης και παιδιών. Ο Dieter Dierks αργότερα σχολίασε για το τραγούδι ότι από ένα μικρό αστείο ξεκίνησε κι έγινε ένα τέρας, μιας και οι ίδιοι έχουν κατηγορηθεί πολλές φορές για ναζιστική ιδεολογία. Αναίτια και λόγω μάλλον της φάτσας του Udo Dirkschneider και τις επιμονής του να φοράει στρατιωτικά παντελόνια στις συναυλίες. 

Pink Floyd - Comfortably Numb



Το Comfortably Numb βρίσκεται στο The Wall. Το άλμπουμ αυτό γράφτηκε εξ ολοκλήρου από τον Roger Waters, εκτός από αυτό το κομμάτι, στο οποίο συμμετείχε μόνο στιχουργικά, την μουσική έγραψε ο David Gilmour. Το 1989 το fanzin των Pink Floyd, The Amazing Pudding το αναγνώρισε σαν καλύτερο κομμάτι του συγκροτήματος. Τ ο κομμάτι είναι επίσης γνωστό για το αρχετυπικό σόλο του Gilmour. Ο κιθαρίστας ήθελε να δώσει πιο δυνατό ήχο στο κομμάτι και αυτό αποτέλεσε θέμα προστριβής με τον Waters. Όπως θυμάται ο Gilmour " μαλώναμε συνέχεια γύρω από αυτό το τραγούδι, έγινε μεγάλη μάχη γι αυτό". Παρ όλες τις μάχες που δώσανε οι δύο καλλιτέχνες το κομμάτι το 2006 ανακηρύχθηκε από το μουσικό κανάλι Planet Rock, με το καλύτερο σόλο στην κιθάρα όλων των εποχών . Στιχουργικά το κομμάτι είναι μέρος όλου του concept άλμπουμ και μιλάει για ένα καλλιτέχνη τον Pink, που κουρασμένος και εξαντλημένος από την χρήση ουσιών αναγκάζεται να δίνει συνεχείς συναυλίες. Είναι απλά άλλος ένας λίθος στο προσωπικό του The Wall, που χτίζει γύρω από τον εαυτό του. 
Jacek Maniakowski

socrates drank the conium



Κάπου το 1982 ή 1983 ο κολλητός μου εκείνη την εποχή, μου δώσε τα ακουστικά από το walkman του να ακούσω κάτι. Ο ήχος ήταν πρωτόγνωρος για μένα, αν και μου φαινόταν αρκετά σκληρός για τα παιδικά μου αυτιά, μιας και κείνο τον καιρό τα ακούσματα μου ήταν Boney M και ABBA, απλά μαγεύτηκα. Όταν τον ρώτησα τι ήταν αυτό... η απάντηση που έλαβα ήταν απλή: Socrates, Έλληνες...δεν τους ξέρεις??? Που να να τους ήξερα, εδώ ούτε hard rock είχα ακούσει. Αυτήν ήταν η πρώτη γνωριμία με την hard rock, μια πηγή συνεχών ανακαλύψεων, αλλά αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο είναι ότι χώρεσαν σε ένα όνομα δύο πράγματα, που όσο και σκοτεινές εποχές να περάσουν, πάντα θα αναβλύζουν φρεσκάδα και καινούργια ενέργεια. Πάντα θα υπάρχουν σημεία που ποτέ δεν έχουμε ανακαλύψει και φυσικά μιλάμε για τους Socrates ή socrates drank the conium, όπως λεγόταν κάποια στιγμή. Πρόκειται για το πρώτο hard rock συγκρότημα της Ελλάδας.
Το γκρουπ ίδρυσαν οι Αντώνης Τουρκογιώργης (μπάσο, τραγούδι), Γιάννης Σπάθας (κιθάρα) και Ηλίας Μπουκουβάλας (ντραμς) το 1969!!!!!!!, υλοποιώντας μια σύνθεση "rock τρίο", που ήταν πολύ δημοφιλής στις αρχές της δεκαετίας του '70, με βασικό πρότυπο τους Cream. Πρωτοεμφανίστηκαν στα club της Αθήνας, και κυρίως στο "Κύτταρο". Το πλούσιο ρεπερτόριό τους συμπεριλάμβανε κομμάτια του Jimi Hendrix, Rolling Stones, Led Zeppelin, Deep Purple, Black Sabbath αλλά και δικά τους, ακόμα και παραδοσιακά, για πρώτη φορά διασκευασμένα για ηλεκτρικά όργανα. Ωστόσο η ιστορία τους δυστυχώς, ανήκει και αυτή στην πάντα πονεμένη ελληνική ροκ σκηνή.
Το πρώτο τους άλμπουμ κυκλοφορούν το 1972 σαν "Socrates Drank The Conium" με τον ομώνυμο τίτλο, αν και οι σύνθεση τους άλλαζε, οι Σπάθας, Τουρκογιώργης ήταν το βασικό δίδυμο ως το 1983. Η τετραετία 72-76 ήταν οι πιο γόνιμη της καριέρας τους. Μετά το ντεμπούτο του κυκλοφορούν το "Taste Of Conium" (1972, έπειτα από αυτό τη θέση του ντράμερ κατέλαβε ο Γιώργος Τρανταλίδης), το "On The Wings" (1973) και το ζενίθ τους, το "Phos" (1976), με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου στα κίμπορντς. Το συγκρότημα δημιούργησε διεθνή καριέρα, αλλά η ποιότητα και ανταπόκριση που είχαν από το κοινό, δεν συμβάδισε ποτέ με την οικονομική τους ανταμοιβή. Το περίφημο album "On The Wings" που γράφτηκε σε 8 ώρες μόνο, ακουγόταν σχεδόν σε όλη την Αμερική. Και φυσικά δε μπορούμε να αγνοήσουμε το "Ρhos", τον πιο εμπορικό ελληνικό ροκ δίσκο όλων των εποχών με πάνω από 200.000 πωλήσεις. Σε μια περίοδο που είχαν ταυτόχρονα κυκλοφορήσει δίσκους ο Dylan και οι Black Sabbath, οι κριτικοί του Billboard παραμιλούσαν με το ελληνικό συγκρότημα που λεγόταν Socrates!
Το 1981 πήγαν στο Λονδίνο όπου και τους ανέλαβε ο παραγωγός των Jam, Coppersmith (είχε συνεργαστεί με Stones και Gabriel). Λίγο αργότερα συνειδητοποίησαν το "αντιεμπορικό" του ονόματός τους και μετονομάστηκαν σε Plaza.Το group περιόδευσε με τους UFO όταν πραγματοποιούσαν την αποχαιρετιστήρια περιοδεία τους σε 23 πόλεις της Αγγλίας. Oταν υπέγραψαν τότε το συμβόλαιο στη Virgin και πήραν 35.000 στερλίνες, πλήρωσαν μέχρι και τον στιχουργό του Elton John να βοηθήσει τον Τουρκογιώργη στους στίχους, πήραν ένα ρυθμικό κιθαρίστα από Γαλλία, ένα καλό σαξοφωνίστα, και ...ξέμειναν από λεφτά.
Η ιστορική άρνησή τους στην μεγάλη πρόταση στη Warner έναντι 50.000 στερλινών  η οποία όμως συνεπαγόταν και εγκατάσταση στην Αμερική τους στίχησε εμπορικά, αλλά και για την συνέχεια της καριέρας τους. Γύρισαν στην Ελλάδα για μερικές συναυλίες και ...διαλύθηκαν. Επανενώθηκαν το 1999 και συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να δίνουν συναυλίες κρατώντας τον μύθος τους ....ζωντανό!!! 
Jacek Maniakowski