Να προσέχεις γιατί καμιά φορά σε θανατώνουν ερήμην σου. Τις περισσότερες φορές σε θανατώνουν ερήμην σου... Ένα δίστιχο από ακόμα μια μπάντα, που "θανατώθηκε" από ένα ρηχό και άμουσο κατεστημένο. Είναι πολύ λυπηρό γεγονός, αλλά συγχρόνως μια πραγματικότητα ότι, μια γλώσσα που έδωσε το έτυμο της μουσικής στο παγκόσμιο στερέωμα να αποτελεί εμπόδιο για ανάδειξη της. Η ίδια η χώρα που γέννησε την ποίηση να την απορρίπτει και να την καταδικάζει σε αργό θάνατο μέσα από ανούσια στιχάκια ενός ασύνδετου συνόλου ήχων. Αλλά ακόμα και στο ίδιο το Έρεβος η ποίηση αντηχεί μέσα από τις νότες, όσο υπάρχουν ψυχές να την ακούσουν. Οι Έρεβος είναι άλλο ένα διαμάντι που χάθηκε μέσα στην λάσπη της λαϊκό-ποπ ελληνικής μουσική και όχι μόνο πραγματικότητας. Αλλά, η μουσική ποτέ δεν χάνεται και οι νότες είναι αθάνατες. Ένα συγκρότημα από την Αθήνα, από τα καλύτερα και από τα πιο αγαπημένα για πολλούς στην δεκαετία του 90'. Θα λέγαμε ότι, εκτός από το κλασσικό ύφος του ''Ελληνικού Ροκ'' είχαν και πολλά στοιχεία από σκοτεινή μουσική όπως Gothic & Post-Punk. Ειδικά στον πρώτο δίσκο (Επόμενη Μέρα), αυτή η επιρροή είναι πολύ εμφανής. Στον δεύτερο τους δίσκο Αίμος (1995), θα απολαύσουμε πολύ καλές συνθέσεις, όπως το Πάρτι και το Σπίτι με τα Παράξενα,πολύ καλοί οι στίχοι τους, εμπνευσμένοι και η μουσική πάντα ιδιοφυής. Είναι από τα συγκροτήματα που έγιναν περισσότερο γνωστοί από την συλλογή Μαγικό Βοτάνι όπου συμμετείχαν με 2 τραγούδια. Το 1998 βγάλαν τον 3ο και τελευταίο δίσκο τους με τίτλο Επόμενη Μέρα και μετά δυστυχώς, δεν υπήρχε για αυτούς η επόμενη μέρα. Τα ίχνη τους χάθηκα, άλλα τουλάχιστον άφησαν πίσω τους καλή μουσική παρακαταθήκη. Η μπάντα αποτελούνταν από Γιώργος Γαλαίος - Μπάσο, Μάρκος Διαμαντόπουλος - Τύμπανα, Μιχαήλ Γαλαίος - Κιθάρα, Λάμπρος Σφυρής - Φωνή, Πλήκτρα.
Η θεματολογία στο rock'n'roll ποικίλλει με κάποια αντικείμενα να έχουν την πρωτοκαθεδρία. Όταν ένας καλλιτέχνης περνάει ζόρια τα εκφράζει με δημιουργικότητα, προσφέροντας στους ακροατές, μαζί με κάποιο αριστούργημα και μπόλικη συγκίνηση. Αλλά όταν ένα συγκρότημα είναι σχεδόν παντού γνωστό, γεμίζει στάδια και δεν ξέρουν που να ξοδέψουν τα λεφτά τους. Η αναζήτηση βάθους στους στίχους γίνεται μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Ο Eddie Van Halen αναζητούσε πολύ καιρό κάποιο βάθος στους στίχους των τραγουδιών των Van Halen, αλλά ούτε στο έκτο άλμπουμ το 1984, ή όπως γράφεται με λατινικούς αριθμούς, το MCMLXXXIV, δεν βρήκε. Η μόνιμη γκρίνια του κιθαρίστα προς τον τραγουδιστή, ότι τα μόνα θέματα που αγγίζει είναι σεξ, πάρτυ και αυτοκίνητα δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Το Panama, μπορεί να έχει το όνομα της χώρας της Κεντρικής Αμερικής, αλλά δεν αναφέρεται σε αυτήν. Ο τίτλος του αναφέρεται σε ένα αυτοκίνητο, το "Panama Express", ένα αγωνιστικό, που είδε ο τραγουδιστής στο Las Vegas. Όμως, και ο David Lee Roth είχε ένα αυτοκίνητο με το όνομα Panama. Μετά από συνέντευξη, κάπου στις αρχές του '80, ένα δημοσιογράφος κατηγόρησε, κι αυτός, τον David Lee Roth ότι, οι στίχοι του είναι μόνο για σεξ, ναρκωτικά και γρήγορα αυτοκίνητα. Αλλά κάποια στιγμή μετά την συνέντευξη, ο τραγουδιστής συνειδητοποίησε ότι, δεν έχει γράψει ποτέ τραγούδι για γρήγορα αυτοκίνητα. Έτσι το έβαλε σκοπό να γράψει στίχους με αυτό το θέμα. Χωρίς, όμως, να το καταλάβει έγραφε για μια stripper, που την είχε συναντήσει στην Arizona. Στην ουσία έγραψε και για τα δύο. Η δημιουργία και των τεσσάρων μελών της μπάντας, έχεις και ένα ειδικό εφέ..... το φουλάρισμα της Lamborghini του Eddie Van Halen. Συγκεκριμένα, όταν ο τραγουδιστής λέει τον στίχο "I can barely see the road from the heat comin' off of it,". Το αυτοκίνητο είχαν φέρει κοντά στο στούντιο και βάλανε μικρόφωνα κοντά, για να είναι πιο αυθεντικό το εφέ. Ήταν και το πρώτο τραγούδι, που ηχογραφήθηκε στο, ιδιοκτησίας του Eddie Van Halen στούντιο, με ονομασία "5150". Ο αριθμός αυτός είναι κώδικας της αστυνομίας της California για ένα διανοητικά ασταθή πρόσωπο που προκαλεί μια διαταραχή.
