Μερικές φορές οι άνθρωποι ζουν μέχρι να πεθάνουν και κάποιες
άλλες ζουν πεθαίνοντας
Death-doom
Πως ακούγεται: σαν μουσική κηδείας ενός death metal μουσικού.
Βασικά είναι μια μίξη death metal
με doom metal, αργό και
μελωδικό, αλλά με growling vocals και με όχι πολύ αισιόδοξους στίχους, βασικά
καθόλου αισιόδοξους στίχους. Κρατώντας κάποια χαρακτηριστικά της death, όπως δικάσιδο (διπλή
μπότα) σε πολύ πιο αργό ρυθμό και πολύ μουσικό βάθος στα όρια της progressive και προσθήκη
πλήκτρων και άλλως έγχορδων όπως τσέλο.
Γιατί να το ακούσουμε: για το βάθος και την υψηλή ποιότητα
συνθέσεων και την μελωδία
Γιατί όχι: δεεεεεν θέεεεεεελω να πεθάαααανω, σνιφ. Και γιατί
θες γκάζια και περισσότερη αισιοδοξία στους στίχους.
Που; Σε όλον τον κόσμο και σκόρπια. Κατά βάση στην
Σκανδιναβία και Η.Π.Α.
Πότε; Τέλη δεκαετίας του ‘80
Ποιοι; Οι Αμερικανοί Dream Death θεωρούνται πρωτοπόροι αυτής
μίξης, πολύ πριν θεμελιωθεί το είδος. Αλλά ακόμα οι Autopsy, Winter, Paradise Lost, My Dying Bride και
Anathema θεωρούνται πρωτοπόροι του είδους κυρίως στις πρώτες τους
δουλειές.
Αλλά ακόμα να
ακούσεις: Visceral
Evisceration, Celestial Season, Saturnus, Acid Witch, Asphyx, Demenzia, Evoken,
Disembowelment, Incantation, Necare και Novembers Doom
Μέρες δόξας: αρχές
δεκαετίας του ’90 και ξανά μετά το 2000, αλλά έχει γενικά σταθερό κοινό με
αυξητικές τάσεις.
Κόκκινη κάρτα: έλλειψη ταυτότητας και οι μπάντες αν και πάρα
πολύ αξιόλογες, αλλάζουν στυλ, θεωρώντας το μη εμπορικό και κάποιες φορές
επανέρχονται σε αυτό.
Με τι μπερδεύεται; με Death metal, doom metal, funeral doom, Gothic metal
Τι λες στον άσχετο; σκέψου τον θάνατο να έχει πιεί το πιο
δυνατό χόρτο να έρχεται κοντά σου φορώντας ακουστικά και να ακούει Bob Marley και
τελικά να μην φτάνει ποτέ… εε αυτό σε μουσική
