Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Bruce Springsteen - High Hopes (Album)


Ένα σύμβολο είναι “ζιπαρισμένη” γνώση, που μόνο η αναφορά του ξεκλειδώνει πράγματα που βρίσκονται στις σκοτεινές γωνίες μιας συλλογικής μνήμης. Για τους γνώστες όμως, του κάθε συμβόλου είναι ακόμα ένας πιο μεγάλος “ωκεανός” γνώσης, που με την απλή εικόνα του μπορούν να κατανοήσουν πράγματα δυσνόητα για τον πολύ κόσμο. Αλλά και σε πιο μικρά πράγματα, μια αναφορά σε μια τοποθεσία μπορεί να φέρει στην μνήμη ένα σύνολο γεγονότων που έχει βιώσει κάποιος και δεν χωράνε ούτε σε μια ταινία μεγάλου μήκους.
Όπως και αναφορά σε κάποιο πρόσωπο μπορεί να είναι μια υπενθύμιση μιας ολόκληρης ζωής. Αλλά όταν πρόκειται σε ανθρώπους σύμβολα της μουσικής το όνομά τους μπορεί να συμπεριλαμβάνει από προσωπικές στιγμές που έζησε κάποιος συνοδεία της μουσικής του, ως ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της μουσικής. Ένα τέτοιο όνομα-σύμβολο είναι και του Bruce Springsteen. Το νέο του άλμπουμ, 18ο κατά σειρά, δεν αποτελείται από νέα τραγούδια, αλλά από τα ακυκλοφόρητα, αυτό και μόνο είναι αρκετό.
Κάποια από αυτά τα έχουμε ακούσει κατά καιρούς, αλλά πάλι είναι μια αναδρομή και υπενθύμιση για το μεγαλείο αυτού του μουσικού. Οι ηχογραφήσεις του ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 2012 και ολοκληρώθηκαν λίγο πριν την κυκλοφορία. Η συνεργασία του με την E Street Band συνεχίζει σαν μια μακροχρόνια ρομαντική σχέση, αν και δύο μέλη της εντάχθηκαν στην “Μεγάλη Μπάντα”, οι Clarence Clemons και Danny Federici. Όμως υπάρχει και μια καταπληκτική συνεργασία με τον Tom Morello των Rage Against the Machine και Audioslave, που δίνει μια ξεχωριστή χροιά στα τραγούδια του Boss, με το μοναδικό του παίξιμο στην κιθάρα.
Η ιδέα για το άλμπουμ ήλθε στα γενέθλια του παραγωγού Rob Aniello, όταν ο Springsteen του έδωσε κάποια παλιά ντέμο για να κάνει παραγωγή. Αν και ο καλλιτέχνης βρισκόταν στα μέσα της Wrecking Ball Tour, το εγχείρημα πέτυχε. Τον Μάρτιο του 2013, ο Tom Morello αντικατέστησε τον Steven Van Zandt, που είχε γυρίσματα για μια τηλεοπτική σειρά, ξεκινώντας από το Αυστραλιανό σκέλος της τουρνέ. Τελικά τα τραγούδια ηχογραφήθηκαν σε στούντιο διαφορετικών Αμερικάνικων πόλεων. Τελικά από τα 20 τραγούδια έμειναν τα 12, με την παρεμβολή του ίδιου του τραγουδοποιού.

Τα τραγούδια είναι ένα μουσικό πανόραμα της όλης,σχεδόν 40-χρονης πορείας του, αλλά δοσμένα με μια πολύ φρέσκια παραγωγή. Το άλμπουμ δεν απέσπασε και τις καλύτερες κριτικές από τα μεγάλα έντυπα μέσα της Αμερικής, με το Rolling Stone να το δίνει την ψηλότερη βαθμολογία από αυτά. Αλλά εμείς ας το δούμε από την δική μας οπτική και με την απλή ματιά του μουσικόφιλου και όχι του ειδικού. Το άλμπουμ, που κυκλοφορεί στις 14 Ιανουαριού του 2014, ξεκινάει με μια διασκευή που δίνει και τον τίτλο σ’αυτό. Το “High Hopes” μια σύνθεση του Tim Scott McConnell, είναι μία από τις τρεις διασκευές του άλμπουμ και το ακούσαμε πρώτη φορά από τους The Havalinas το 1990. Δεν είναι πρώτη φορά που εκτελείται το τραγούδι από τον Springsteen. Η πρώτη φορά ήταν στο Blood Brothers (EP) του 1996.
Εδώ όμως, η κιθάρα του Tom Morello δίνει μια διαφορετική χροιά, αν και η παρουσία της είναι πολύ διακριτική. Ουσιαστικά δεν ξεφεύγει από την αυθεντική εκτέλεση, αλλά η παραγωγή του το κάνει σαν να δημιουργήθηκε πρόσφατα. Ρυθμικό με τα πνευστά να να δίνουν ένα καλό τέμπο. Το επόμενο Harry’s Place, ξεκινάει με την μοναδική κιθάρα του Morello, οποία πρωταγωνιστεί μαζί με το σαξόφωνο του Jake Clemons σε jazz πειραματισμούς με την φωνή να τα δένει με την απλότητά της.
Το American Skin (41 Shots) κατεβάζει ρυθμό και μας εισάγει στο μεγαλείο του τραγουδοποιού. Με ένα μοναδικό σόλο, πραγματικά παρασέρνει σε μια γλυκιά ακουστική μέθη και τα 7 λεπτά του τραγουδιού ουσιαστικά φαίνονται λίγα. Το τραγούδι γράφτηκε για τον θάνατο του Amadou Diallo, ενός 23 μετανάστη από την Γουινέα, στις 4 Φλεβάρη του 1999. Ο νεαρός δέχτηκε 41 πυροβολισμούς, αν και άοπλος με μοναδικό του παράπτωμα κάποια ομοιότητα με ένα καταζητούμενο, από 4 αστυνομικούς με πολιτικά. Το τραγούδι παιζόταν και στις συναυλίες. Το επόμενο Just Like Fire Would του Chris Bailey, μια διασκευή των Αυστραλών The Saints από το 1986. Πιο “γεμάτο” όμως από αυθεντικό θυμίζοντας περισσότερο σε στυλ τον Αμερικανό καλλιτέχνη. Η βασική ιδέα για διασκευή αυτού του τραγουδιού ήταν του Morello.
Το Down in the Hole, είναι το πρώτο κομμάτι χωρίς την συμμετοχή του κιθαρίστα. Απλό, με μοναδική παραγωγή ξεκινάει με παραμορφωμένα φωνητικά που στην συνέχεια παίρνουν κανονική μορφή. Απαλό και σχεδόν ατμοσφαιρικό με τα παιδιά του, Evan, Jessica και Samuel να κάνουν τα background vocals με καταπληκτικό αποτέλεσμα. Το “Heaven’s Wall”, όπως και το προηγούμενο γράφτηκε μεταξύ 2002 και 2008, ρυθμικό και απλό με το βιολί να παρεμβαίνει παιχνιδιάρικα στο τραγούδι και την χορωδία να ξεχωρίζει μαζί με τα κιθαριστικά παιχνιδίσματα του Morello. Στο δεύτερο μισό του άλμπουμ μπαίνουμε με το “Frankie Fell In Love” σχεδόν country τραγούδι, αλλά πάντα με ένα κλασικό ροκ υπόβαθρο. Το “This Is Your Sword” συνεχίζει στο ίδιο στυλ, αντιπροσωπευτικό του καλλιτέχνη, που πάντα ακούγεται ευχάριστα.
Το Hunter of Invisible Game, άλλη μια σύνθεση από την περίοδο 2002 – 2008, μια όμορφη μπαλάντα, που μέσα από την φωνή του Springsteen, η οποία κυριαρχεί στο τραγούδι γεμίζει τον ακροατή συναισθήματα. Τα έγχορδα να να είναι άξιοι συνοδοί. Το επόμενο The Ghost of Tom Joad, πιο δυνατό κομμάτι του δίσκου, από το το ομώνυμο του άλμπουμ. Με την συμβολή του Morello αποκτά όμως μια διαφορετική δυναμική, κάνοντας τον ήρωα του John Steinbeck να ακούγεται ακόμα πιο δυνατά ( http://echooadventures.blogspot.gr/2014/01/bruce-springsteen-ghost-of-tom-joad.html ). Το σόλο στο τραγούδι θυμίζει το μουσικό μέγεθος του κιθαρίστα. Το προτελευταίο The Wall μας προσγειώνει σε ακόμα μια μπαλάντα. Το έγραψε το 1998, εμπνευσμένος από μια ιδέα του μουσικού Joe Grushecky. Περιγράφει την επίσκεψη του σε ένα μνημείο των πεσόντων στο Πόλεμο του Βιετνάμ στην Washington. Ουσιαστικά αναφέρεται στον Walter Cichon, που ποτέ δεν επέστρεψε από αυτόν τον πόλεμο και μαζί με τον αδελφό του Ray ήταν οι μέντορές του. Μέλη των The Motifs, μιας μπάντας από την πατρίδα του το New Jersey, εφηβικοί ήρωες του καλλιτέχνη.
Το άλμπουμ τελειώνει με μια ακόμα διασκευή, το “Dream Baby Dream” των Martin Rev και Alan Vega. Το πρότυπο κυκλοφόρησε από το protopunk συγκρότημα τω Suicide, το 1979. Η νέα του εκτέλεση είναι κλάσης ανώτερη από την πρώτη, κλείνοντας το άλμπουμ με τον καλύτερο τρόπο.
 Ένα πραγματικό μουσικό ταξείδι στα ξεχασμένα τραγούδια του Bruce Springsteen και πάντα πλαισιωμένος από μοναδικούς μουσικούς. Η συνύπαρξη του με τον Tom Morello δημιουργεί ένα μοναδικό μουσικό αποτέλεσμα. Αν και δεν έχει κάποιο νέα σύνθεση του καλλιτέχνη, σίγουρα έχει μια πιο φρέσκια ματιά στην μουσική του. Η παραγωγή του είναι καταπληκτική και ευφυής. Οπωσδήποτε προτείνω…….
Jacek Maniakowski