Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

Steve Miller Band - The Joker



Το "The Joker" είναι ένα τραγούδι των Steve Miller Band, βρίσκεται στο ομώνυμα άλμπουμ του 1973. Η δημιουργία του ανήκει στους Eddie Curtis, Ahmet Ertegün και Steve Miller. Η επόμενη χρονιά τους βρίσκει στην κορυφή Billboard Hot 100. Αλλά 16 χρόνια αργότερα μόλις, το 1990, έφτασε στην κορυφή του UK Singles Chart, μετά από πετυχημένη διαφημιστική καμπάνια γνωστής μάρκας τζιν, την οποία έντυνε μουσικά το τραγούδι.
Στους στίχους του κάνει αναφορά στο τραγούδι του 1954, το "Lovey Dovey" από τους The Clovers. Αλλά το ενδιαφέρον του είναι και φιλολογικό και συγκεκριμένα ένας νεολογισμός που χρησιμοποιεί "pompatus". Για την ακρίβεια ο "νεολογισμός", κατά τους συγγραφείς των στίχων, δεν είναι παρά λατινοποιημένο το ελληνικό "πομπώδης" και ακριβώς αυτό σημαίνει. Αλλά και στην αγγλική, η λέξη υπάρχει και συγκεκριμένα αναφέρεται στο Oxford English Dictionary. Η παραποίηση των στίχων από παλιότερα κομμάτια του συγκροτήματος, όπως "Space Cowboy" του 1969 και "Enter Maurice" του 1972, βγάζει μάτι. Ο στίχος "I'm a midnight toker", αναφέρεται στην μαριχουάνα, παρ' όλα αυτά το τραγούδι ψηφίστηκε σαν πιο εμπορικό τραγούδι διαφήμισης.
Jacek Maniakowski 

Green Day - Jesus of Suburbia



Το Jesus of Suburbia είναι το πέμπτο και τελευταίο single από το έβδομο album, το American Idiot των Green Day. Το κεντρικό πρόσωπο όλου του άλμπουμ είναι ο Ιησούς των Προαστίων (Jesus of Suburbia ) και αν και όλος ο δίσκος μοιάζει είναι concept, αυτό το κομμάτι από μόνο του είναι μια ροκ όπερα, δεύτερη στο άλμπουμ ("Homecoming" η πρώτη).
Το πραγματικό όνομα του ήρωα δεν αναφέρεται πουθενά, αν και αναφέρεται στο βιντεοκλίπ του τραγουδιού σαν Whatsername. Εικάζεται ο΄τι μπορεί να λέγεται και Jimmy. Των 9 λεπτών κομμάτι παρουσιάζει μεγάλο μουσικό ενδιαφέρον, μιας και αποτελείται από πέντε μέρη, με ενιαίο το λυρικό μέρος, που περιγράφει την ζωή του ήρωα. Η εναλλαγές ρυθμού δένουν αξιοθαύμαστα μεταξύ τους. Το πρώτο και ομώνυμου του τίτλου μέρος ξεκινάει δυνατά. Στο δεύτερο City Of The Damned, ο ρυθμός πέφτει, για να ανέβει με το I Don't Care. Το τέταρτο Dearly Beloved, αλλά ρυθμό πάλι με μια καθαριστική λιτότητα να πρωταγωνιστεί. Τελειώνει με το Tales Of Another Broken Home, το ίδιο δυνατά όπως ξεκίνησε, με τον ήρωα αποφασίζει να φύγει από το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε.
Πέρα από την μοναδικότητα της σύνθεσης, το κομμάτι είναι μια "γροθιά στο στομάχι" του ψεύτικου αμερικάνικου ονείρου και στον "ζόμπι" τρόπο ζωής μια επαρχιακής πόλης. Τα όνειρα ενός νέου κοντεύουν να γίνουν απλές φαντασιώσεις συντηρούμενες από ναρκωτικά και καταναλωτισμό. Ένα ρέκβιεμ για ένα όνειρο.... αλλά με μια σπίθα ελπίδας για διαφορετική κατάληξη.
Jacek Maniakowski 

Falco - Jeanny



Ο Falco δεν φημιζόταν ποτέ για το χαμηλό του προφίλ. Αλλά σίγουρα δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι η προκλητικότητά θα του 'φέρνε τόση μεγάλη επιτυχία. Λίγο προκλητικό, για τον υποκριτικό καθωσπρεπισμό της κοινωνίας και των ΜΜΕ, θέμα, λίγο ένα πολύ καλό βίντεο που συνόδευε το τραγούδι και φυσικά πολύ MTV έκανε το Jeanny μεγαλύτερη επιτυχία του Johann (Hans) Hölzel, όπως έγραφε η ταυτότητα του το όνομα του Αυστριακού.
Οι στίχοι του τραγουδιού, γραμμένοι από τους Bolland & Bolland, αλλά και το καταπληκτικό βίντεο του τραγουδιού, προκάλεσαν ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην γερμανόφωνη μουσική σκηνή. Το λυρικό μέρος του κομματιού αναφέρεται στην απαγωγή και τον βιασμό της ανήλικης Jeanny, από την οπτική του του ψυχικά διαταραγμένου βιαστή της. Τελικά πάνω στον παροξυσμό του σκοτώνει την κοπέλα. Αν και το θέμα δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπο και ουσιαστικά η σκηνοθεσία του βιντεοκλίπ, που ήταν σε στυλ γερμανικών ειδήσεων προκάλεσε σχεδόν όλες τις ενώσεις των γυναικών ανά την υφήλιο. Μάλιστα, ένα γερμανικό κανάλι διαμαρτυρήθηκε για κλοπή πνευματικών δικαιωμάτων. Στην Δ. Γερμανία δεν απαγορεύτηκε, απλά για να μην το διαφημίσει ακόμα περισσότερο, αλλά από την άλλη μεριά του γερμανικού τοίχους απαγορεύτηκε ακόμα και σε κλαμπ να παίζεται το τραγούδι.
Η δημιουργία του εκκεντρικού Αυστριακού, που βρισκόταν στο τρίτο του άλμπουμ, το Falco 3, του 1985, είναι ουσιαστικά μια μέτρια σύνθεση. Ο τρόπος, όμως, που εκτελέστηκε το τραγούδι, ανέβασε στην κορυφή σχεδόν σε όλα τα ευρωπαϊκά τσαρτς και θεωρήθηκε το πρώτο ραπ(??) τραγούδι που ανέβηκε στη κορυφή του Αμερικάνικου τσαρτ.  

Queen - Innuendo



Το "Innuendo" των Queen είναι το τραγούδι που ανοίγει το ομώνυμο άλμπουμ καθώς και το πρώτο σινγκλ από αυτό το άλμπουμ του 1991. Με 6 μισή λεπτά θεωρείται από τα μεγαλύτερα τους κομμάτια σε διάρκεια, μόνο το "Bohemian Rhapsody" το ξεπερνάει. Το κομμάτι έπιασε κορυφή στην Μ. Βρετανία. Ουσιαστικά είναι είναι ένα μουσικό παζλ που δημιουργήθηκε από τους Steve Howe των Yes και Brian May. Οι οπερετικές παύσεις και τα heavy metal μέρη παραπέμπουν στους παλιούς Queen και οι στίχοι είναι εμπνευσμένοι από την ασθένεια του Freddie Mercury. Το επαναλαμβανόμενο μουσικό μοτίβο είναι παρμένο από από το μπολερό του Ραβέλ, ξεκινάει σαν τζαμάρισμα από τους May, Deacon and Taylor.Μετά προστίθεται και η μελωδία του Mercury. Το αξιοσημείωτο είναι το σόλο φλαμέγκο από τον Steve Howe των Yes με την με την φωνή του Mercury να το ενώνει με το ηλεκτρικό σόλο του Brian May. Θεωρείται από τα πιο δύσκολα κομμάτια και στην σύνθεση αλλά και στην εκτέλεση. Τα τέμπο του τραγουδιού εναλλάσσονται συνεχώς και παραπέμπουν από κλασσικούς συνθέτες μέχρι και τα πρώτα χρόνια των Queen. Ουσιαστικά είναι μουσική ιστορία τους. Το 1992 τα τρία εναπομείναντα μέλη τους τραγούδησα μαζί με τον Robert Plant το "Kashmir" αλλά και το "Innuendo", τραγούδια με πολλές ομοιότητες.

Lou Reed - Perfect Day



Το "Perfect Day" είναι ένα τραγούδι από τον Lou Reed από την χρονιά 1972, βρίσκεται στο Transformer, δεύτερο μετά τους Velvet Underground solo album του. Την μεγάλη δόξα όμως την γνωρίσει την δεκαετία του '90, όταν επένδυσε μουσικά το Trainspotting και μια διασκευή του, δημιουργήθηκε για φιλανθρωπικούς σκοπούς από το BBC. Μια ακόμα διασκευή του από Duran Duran έφτασε στο Νο 28 στο UK Singles Chart το 1995. Τη αρχική παραγωγή του τραγουδιού είχε κάνει ο David Bowie και Mick Ronson (ο οποίος έπαιξε πιάνο στο κομμάτι).
Η γλυκιά μελωδία που αναδίδει το κομμάτι μαζί με τον ποιητικό στίχο φαίνεται, όμως συμβαίνει το αντίθετο, είναι αρκετά πολύπλοκο κομμάτι μουσικά. Οι λυρικοί του στίχοι δίνουν την εντύπωση μια ερωτικής απολογίας, που πιθανόν να αναφέρονται στην μέλλουσα γυναίκα του, την Bettye Kronstadt. Όμως και δω η πραγματική σημασία των στοίχων μπορεί να είναι διαφορετική. Πέρα από του ότι αναφέρεται μεταξύ άλλων στις συγκρούσεις του καλλιτέχνη με την σεξουαλικότητά του, τα ναρκωτικά και το "εγώ" του, πολλοί συμπεραίνουν ότι αναφέρεται στην δική του "ρομαντική" σχέση με την ηρωίνη. Ουσιαστικά υμνεί την περίοδο που ήταν εθισμένος σ αυτήν και αυτός ήταν και ο λόγος που επιλέχτηκε για την επένδυση της ταινίας Trainspotting.
Η φιλανθρωπική του εκτέλεση από το BBC, για την καμπάνια της Children in Need, εντυπωσίασε ακόμα και τον ίδιο τον Lou Reed, οποίος δήλωσε ότι, δεν έχει δει πιο εντυπωσιακή παραγωγή στο δικό του τραγούδι.
Jacek Maniakowski


ΙΝΚ



Είναι γεγονός ότι κάτι συμβαίνει εδώ και κάποια χρόνια στα μουσικά δρώμενα της Ελλάδας. Αν και το ντιρι-ντάχτα είναι ακόμα καλά βολεμένο στον θρόνο του, μιας που προσφέρει εύκολο χρήμα και οι αντιπρόσωποι του είδους εύκολα καίγονται, προσφέροντας την απόλυτη εξουσία στους διαχειριστές της επιτήδευσης αυτής, που θέλουν να ονομάζουν μουσική. Υπάρχει όμως μια φωτιά που σιγοκαίει κάτω από τις στάχτες των χαμένων ονείρων, που δεν λέει να σβήσει με τίποτα και σαν τις νεράιδες  κάθε φορά που την καλείς με πραγματική πίστη, εμφανίζεται. Κάπως έτσι και η Μούσα δε έχει εγκαταλείψει ποτέ την Ελλάδα, από την Κρήτη ως την Αλεξανδρούπολη..... Αλεξανδρούπολη???
Ναι, εκεί βρίσκεται η έδρα των Τσάνταλης Χρήστος(Φωνή), Αποστολόπουλος Κώστας(Κιθάρες), Τράσκας Δημήτρης(Μπάσο), Τσάνταλης Σταύρος(Τύμπανα) ή αλλιώς ΙΝΚ. ΙΝΚ?? Μελάνι, τα γραπτά μένουν…. και το κουαρτέτο από την ακριτική πόλη, έχει σκοπό να μείνει. Η φλόγα τους ξεκίνησε να καίει από το 1999 και αποτελεί φάρο για "....όσους θέλουνε και μπορούνε να ακούσουνε πραγματικά μουσική και δε φοβούνται να ταξιδέψουν και να νοιώσουν." Αν και σε ακριτική πόλη υδρεύουν  τα μουσικά σύνορα είναι άγνωστα γι αυτούς και αυτό είναι το αξιοσημείωτο της υπόθεσης, που λέγεται ΙΝΚ, ανήκουν στον εαυτό τους και δίνουν την δική τους προσέγγιση προς την ροκ. Τιμούν τις επιρροές τους, δεν ξεχνούν την μελωδία και με θάρρος φλερτάρουν με πιο σκληρούς και σκοτεινούς ήχους.
Έχουν κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ , το Diary, τo oποίο κυκλοφόρησε από την Poison Tree Records που εδρεύει στις Η.Π.Α. Εκτός από το άλμπουμ τους, έχουν και άλλα κομμάτια, σε δύο από τα τραγούδια συμμετέχει με κιθάρες και φωνητικά ο Craig Walker ο τραγουδιστής που έδωσε στους Archive τις πολύ μεγάλες επιτυχίες των τελευταίων Again, Fuck You, Get Out. Η δεύτερη μεγάλη συνεργασία είναι αυτή με τον Johny Bacolas στη θέση του παραγωγού για το νέο τους single “Ophelia”, εξέχουσα προσωπικότητα της σκηνής του Seattle μέλος της αρχικής μορφής των Alice in Chains. Έχουν ήδη υλικό για νέο τους άλμπουμ και ένα τραγούδι για μια ταινία που δεν έγινε ποτέ. Και η Μούσα είναι πάντα κοντά τους, τρεφόμενη από το ταλέντο τους.....
 Jacek Maniakowski