Η μίμηση με τον καιρό φέρνει και πρωτοτυπία. Η κακή μίμηση
σχεδόν αμέσως την μοναδικότητα.
Group sounds (γνωστό και σαν G.S. ή G-sound)
Πως ακούγεται: Σαν pokemon να τραγουδάνε Beatles. Βασικά είναι πρώιμη rock και
rockabilly στα Ιαπωνικά.
Γιατί να το ακούσουμε: Γιατί θυμίζει soundtrack ταινίας
του Ταραντίνο και για να ξέρεις τι επιρροές είχε ο Tomoyasu Hotei, ουσιαστικά για να μάθεις τις ρίζες της
Ιαπωνικής Rock & Metal σκηνής.
Γιατί όχι: γιατί κάπως μπορεί να ξενίσει ο ήχος και γιατί
είναι υπερβολικά γιαπωνέζικο. Και επειδή θυμίζει τη μουσική των πρώτων ταινιών
του Gojira (το όνομα Godzilla είναι
αμερικανοποιημένο, αλλά και κρέας στην κουζίνα του ελληνικού στρατού. Οι
Ιάπωνες δεν έχουν «L»)
Που; Μαντέψτε. Στην χώρα των Σαμουράι και του κώδικα
μπουσίντο και κει που ανθίζουν πιο όμορφα οι κερασιές.
Πότε; Αρχές και μέσα δεκαετίας του ‘60
Ποιοι; Οι Blue Comets με την επιτυχία τους Blue Eyes τον
Ιούλιο του 1966 είναι ένα πολύ σημαντικό κομβικό σημείο του είδους. Οι The Wild
Ones, αν και γέρνουν προς την ιαπωνική folk. Οι The Spiders με πιο αγγλικό ήχο.
Αλλά ακόμα να ακούσεις: Village Singers σε πιο pop μονοπάτια,
The Jaguars, THE OX, Yūzō Kayama και άλλα Γιαπωνέζικα ονόματα
Μέρες δόξας: μέσα της
δεκαετίας του 60’ στην Ιαπωνία μόνο και στην τελευταία σκηνή του Kill Bill No 1 σε πιο παγκόσμιο επίπεδο.
Κόκκινη κάρτα: Ουσιαστικά είναι διασκευές από αγγλικές
μπάντες της πρώτης «Βρετανικής Εισβολής» στην Αμερική, στα ιαπωνικά και καθαρά
για εσωτερική κατανάλωση. Αργότερα εξελίχτηκαν σε πιο αυτόνομο ρεύμα, αλλά η
κακή αντιγραφή το χει στιγματίσει. Γενικά δεν ξέφυγαν από να γίνουν οι Ιάπωνες
πρόδρομοι του Καρβέλα.
Με τι μπερδεύεται; Με Pokemon που τραγουδάνε και μουσική
εισαγωγής στα Ιαπωνικά παιδικά καρτούν. Με τρολλάρισμα του garage punk.
Τι λες στον άσχετο; Θυμάσαι την τελευταία σκηνή του Kill Bill part 1, πριν την σφαγή δεν παίζει ένα γυναικείο συγκρότημα στο
ισόγειο του εστιατορίου; Αυτό
