Τρίτη 6 Αυγούστου 2013

Steve Miller Band - Abracadabra


Μέσα στην ροκ μουσική η ανάγκη της δημιουργίας αποτελεί την βασική κινητήρια δύναμη. Χμμμμ..... μάλλον και η δόξα, το εύκολο σεξ .... αλλά πάνω απ' όλα το χρήμα. Είναι κοινό μυστικό στην rock'n'roll σκηνή ότι, τα πραγματικά κίνητρα είναι κάπως ταπεινά και το μόνο αγνό σ' αυτά είναι η ανάγκη για..... διασκέδαση. Παρά ταύτα σχεδόν όλες μπάντες που έγιναν αργότερα διάσημες, αλλά και βγάλανε λεφτά με το τσουβάλι, πρώτα είχαν φανατικούς οπαδούς πιστούς στην, υποτιθέμενη, αγνότητα της ροκ μουσικής. Η καμπή για πιο πολλά φράγκα και πιο καθολική αναγνώριση είναι συνήθως ένα τραγούδι ή κάποιο ολόκληρο άλμπουμ. Η μπάντα τότε χάνει μια μεγάλη μερίδα των οπαδών της, αλλά κερδίζει αρκετά άλλα. 
Σε μια τέτοια κατηγορία ανήκει και το Abracadabra των Steve Miller Band. Η δημιουργία του ίδιου του Steve Miller βρίσκεται στο δωδέκατο ομώνυμο του τραγουδιού άλμπουμ του 1982, το οποίο έχει και προσωνύμιο την χρονιά που κυκλοφόρησε. Με την εμφάνιση του  MTV, πολλές ροκ μπάντες στις αρχές της δεκαετία του '80 έκαναν μια εμπορική στροφή. Έτσι και οι Steve Miller Band να συνοδέψουν το , μετέπειτα πιο εμπορικό τους τραγούδι, και με το πρώτο τους βιντεοκλίπ. Η αισθητική της χρονικής περιόδου που γυρίστηκε, μάλλον δεν αντέχει και πολύ κριτική. 
Ο τίτλος του τραγουδιού είναι μια επίκληση: "που συναντάται σε πολλές γλώσσες παγκοσμίως. Είναι καταγραμμένο από την αρχαιότητα ως ξόρκι και ίσως να έχει εβραϊκές, αραβικές ή περσικές ρίζες. Αναφέρεται για πρώτη φορά στο Liber medicinalis το 200 π.Χ.", γνωστό και σαν De Medicina Praecepta Saluberrima του Quintus Serenus Sammonicus. Αλλά εδώ η λέξη δεν έχει καμιά μαγική υπόνοια, μόνο κάποια ελαφρά σεξουαλικά υπονοούμενα, που δεν είναι ικανά να σκανδαλίσουν ούτε καν τους υπεύθυνους του μουσικού καναλιού. 
Η δημιουργία του λυρικού μέρους κράτησε μόλις ένα τέταρτο της ώρας. Η έμπνευση για το τραγούδι υπήρχε η Diana Ross and the Supremes με τις οποίες είχε παίξε μαζί ο Steve Miller στο σόου του NBC, το Hullabaloo κάπου το 1966. Ο ίδιος ο δημιουργός εξηγεί σε μια συνέντευξή του ότι έκανε σκι στο  Sun Valley, όταν του ήρθε η ιδέα για τους στίχους.  Είδε μια κορυφή που έμοιαζε με την  Diana Ross, κατέβηκε να γευματίσει.... και μάλλον πριν ψηθούν οι μπριζόλες το λυρικό μέρος ήταν έτοιμο. Φυσικά δεν αναφέρει με λεπτομέρειες, τι από το βουνό του θύμισε την εν λόγω τραγουδίστρια. 
Jacek Maniakowski

Jefferson Airplane - White Rabbit


 Η μούσα ή κατά κάποιους έμπνευση ενσαρκώνεται με πολλούς τρόπους. Αλλά μπορεί να έχει και πολλές μορφές και όταν μιλάμε για τέλη της δεκαετίας του 60, η μορφή της θα μπορούσε να είναι, η μορφή μιας νεράιδας. Όχι πραγματικής, αλλά αυτής που αρχίζει να βλέπει κανείς μετά από αρκετής χρήσης παραισθησιογόνων. Η νεράιδα μεταμφιέζεται και βγαίνει από το βιβλίο του  Lewis Carroll με την μορφή κάποιου τεράστιου λευκού κούνελου..... όταν όλα αυτά τα συμπληρώνει και η μουσική του  Miles Davis.... από το Sketches of Spain, το αποτέλεσμα είναι ένα από τα πιο ψυχεδελικά τραγούδια της ιστορίας της ροκ. 
Αυτή θα μπορούσε να είναι και η εν συντομία, ιστορία της δημιουργίας του White Rabbit των Jefferson Airplane. Η δημιουργία της  Grace Slick, της μοναδικής φωνής της μπάντας, γράφτηκε το 1965 ή 1966, αλλά για το προηγούμενο της συγκρότημα, τους The Great Society. Όμως κυκλοφόρησε στο Surrealistic Pillow, το δεύτερο άλμπουμ της Psychedelic rock μπάντας, του 1967. Μαζί με το “Somebody to Love” ήταν οι μεγαλύτερες τους επιτυχίες και "προίκα" της τραγουδίστριας, όταν αντικατέστησε την Signe Toly Anderson. 
Το λυρικό μέρος μέρος παραπέμπει στον γνωστό παραμύθι του Carroll, αλλά οι υπόνοιες για αναφορές σε  παραισθησιογόνα είναι αρκετά φανερές. Αλλά από την άλλη, σχεδόν κάθε μεταφορά στο λυρικό μέρος των ροκ τραγουδιών της δεκαετία του '60 κατηγορούνταν για αναφορές σε κάτι σατανικό ή παράνομο. Από την άλλη η χρήση παραισθησιογόνων, όπως  το LSD και η ψιλοκυβίνη, ήταν ένας απαραίτητος κοινωνικός πειραματισμός, ειδικά στους μουσικούς κύκλους. Η Grace Slick δεν ξέφυγε από αυτόν τον κανόνα. Αλλά, πολύ πιθανόν και ο συγγραφέας της Αλίκης Στην Χώρα Των Θαυμάτων, καμιά 100 χρόνια πριν να μπήκε στον πειρασμό να κάνει τον ίδιο...... πειραματισμό. 
Η ίδια δημιουργός του τραγουδιού απολογείται ότι, το είχε διαβάσει πολλές φορές όταν ήταν παιδί και κράτησε τις εικόνες και στην ενήλικη ζωή της. Σε μια συνέντευξή της στην The Wall Street Journal αναφέρει πως και η μουσική είναι εμπνευσμένη από τον δίσκο του  Miles Davis και Gil Evans, το Sketches of Spain του 1960. Αλλά κάποιες αναφορές στο Μπολερό του Ραβέλ, μάλλον αποδεικνύουν την χρήση ναρκωτικών από την τραγουδίστρια, μιας και ο δίσκος του διάσημου τζαζίστα είναι μεταφορά του  Concierto de Aranjuez του Ισπανού  Joaquin Rodrigo. Πάντως οι τελευταίοι στίχοι "Remember what the Dormouse said. Feed your head. Feed your head." είναι παρμένοι από το κεφάλαιο  XI: "Who Stole the Tarts" του βιβλίου. 
Η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού από τους The Great Society, η φωνή της Grace Slick  μετά βίας αναγνωρίζεται, γιατί λίγο πριν μπει στους  Jefferson Airplane έκανε εγχείρηση στις φωνητικές της χορδές για να αυξήσει το φωνητικό της εύρος. Ο στίχος Go Ask Alice, χρησιμοποιήθηκε σαν τίτλος βιβλίου, ενός ανώνυμου συγγραφέα, που είναι σαν μορφή ημερολογίου. Περιγράφει την εξάρτηση μιας κοπέλας στα ναρκωτικά και τον θάνατό της από αυτά. Σαν μουσική επένδυση έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές και έχει διασκευαστεί πάνω από 50 διαφορετικούς καλλιτέχνες. 
 Jacek Maniakowski