Να προσέχεις γιατί καμιά φορά σε θανατώνουν ερήμην σου.
Τις περισσότερες φορές σε θανατώνουν ερήμην σου...
Ένα δίστιχο από ακόμα μια μπάντα, που "θανατώθηκε" από ένα ρηχό και άμουσο κατεστημένο. Είναι πολύ λυπηρό γεγονός, αλλά συγχρόνως μια πραγματικότητα ότι, μια γλώσσα που έδωσε το έτυμο της μουσικής στο παγκόσμιο στερέωμα να αποτελεί εμπόδιο για ανάδειξη της. Η ίδια η χώρα που γέννησε την ποίηση να την απορρίπτει και να την καταδικάζει σε αργό θάνατο μέσα από ανούσια στιχάκια ενός ασύνδετου συνόλου ήχων. Αλλά ακόμα και στο ίδιο το Έρεβος η ποίηση αντηχεί μέσα από τις νότες, όσο υπάρχουν ψυχές να την ακούσουν.
Οι Έρεβος είναι άλλο ένα διαμάντι που χάθηκε μέσα στην λάσπη της λαϊκό-ποπ ελληνικής μουσική και όχι μόνο πραγματικότητας. Αλλά, η μουσική ποτέ δεν χάνεται και οι νότες είναι αθάνατες. Ένα συγκρότημα από την Αθήνα, από τα καλύτερα και από τα πιο αγαπημένα για πολλούς στην δεκαετία του 90'. Θα λέγαμε ότι, εκτός από το κλασσικό ύφος του ''Ελληνικού Ροκ'' είχαν και πολλά στοιχεία από σκοτεινή μουσική όπως Gothic & Post-Punk. Ειδικά στον πρώτο δίσκο (Επόμενη Μέρα), αυτή η επιρροή είναι πολύ εμφανής. Στον δεύτερο τους δίσκο Αίμος (1995), θα απολαύσουμε πολύ καλές συνθέσεις, όπως το Πάρτι και το Σπίτι με τα Παράξενα,πολύ καλοί οι στίχοι τους, εμπνευσμένοι και η μουσική πάντα ιδιοφυής.
Είναι από τα συγκροτήματα που έγιναν περισσότερο γνωστοί από την συλλογή Μαγικό Βοτάνι όπου συμμετείχαν με 2 τραγούδια. Το 1998 βγάλαν τον 3ο και τελευταίο δίσκο τους με τίτλο Επόμενη Μέρα και μετά δυστυχώς, δεν υπήρχε για αυτούς η επόμενη μέρα. Τα ίχνη τους χάθηκα, άλλα τουλάχιστον άφησαν πίσω τους καλή μουσική παρακαταθήκη. Η μπάντα αποτελούνταν από Γιώργος Γαλαίος - Μπάσο, Μάρκος Διαμαντόπουλος - Τύμπανα, Μιχαήλ Γαλαίος - Κιθάρα, Λάμπρος Σφυρής - Φωνή, Πλήκτρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου