The Kinks - Father Christmas

 

Σε κάποιες μέρες του χρόνου, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι θέλουν να ενσαρκώσουν τις κρυφές επιθυμίες τους, τις ενοχές ή κάποια χαμένα όνειρα σε κάποιο μυθικό πρόσωπο. Τα πρόσωπα αυτά αλλάζουν ανά ιστορική περίοδο πολιτισμό ίσως και κάποιες κοινωνικές νοοτροπίες. Αλλά αυτό που μένει σταθερό είναι πάντα κάποιο παιδικό όνειρο, σε όλους τους πολιτισμούς. Μια ανεκπλήρωτη παιδική επιθυμία, μπορεί να δημιουργήσει τόσο δυνατή φαντασίωση, που σχεδόν γίνεται μια σκεπτομορφή, αλλά με σάρκα και οστά.

Αυτό το πρόσωπο με μυθικές ικανότητες, συνήθως και με μυθική καλοσύνη, αλλάζει ονόματα ανά χώρα, θρησκευτική προσέγγιση ή ακόμα και ήπειρο. Σε αρκετές περιπτώσεις πρόκειται για ιστορικά πρόσωπα, τα οποία και διέφεραν από χώρα σε χώρα. Αλλά είχαν ένα κοινό, μοίραζαν δώρα στα παιδιά. Ουσιαστικά ενσάρκωναν την επιθυμία του κάθε παιδιού για κάποιο δώρο. Κάθε παιδιού; Όχι βέβαια!

Οι Άγγλοι  The Kinks κατά πολλούς θεωρούνται Proto-punk συγκρότημα και ακόμα και ένα θέμα τόσο τρυφερό όσο ο Άγιος Βασίλης, το προσεγγίζουν με μπόλικη punk αλητεία. Υπάρχει μια συνήθεια στο Η. Β., οι μουσικοί να κυκλοφορούν κάποιο χριστουγεννιάτικο τραγούδι, όποιο είδος και να παίζουν. Κάτι τέτοιο έπραξαν και οι The Kinks το χειμώνα του 1977.

Η σύνθεση του Ray Davies, frontman της μπάντας και βασικό συνθέτη τους, λέγεται Father Christmas και κυκλοφόρησε στις 25 Νοεμβρίου του 1977 σαν single, έχοντας στην Β’ πλευρά το "Prince of the Punks". Αργότερα μπήκε και στο 17^ο άλμπουμ τους, το Misfits σαν bonus track ένα χρόνο αργότερα.

Αν ξενίζει λίγο σε κάποιους ο χαρακτηρισμός Father Christmas, είναι ο Άγιος Βασίλης των Βρετανών και των Αυστραλών κατά βάση. Έχει την ίδια ιδιότητα με τον άνθρωπο της coca cola γνωστό και ως Santa, τον «Weihnachtsmann» των Γερμανών, τον Santa Claus (και Sinterklaas ) των Ολλανδών, οι οποίοι και τον εισήγαγαν στην Αμερική τον 17^ο αι., για να ολοκληρώσει την εικόνα του ο  «ιερέας Κλέμεντ Κλαρκ Μουρ, που έγραψε ένα παιδικό ποίημα σε εφημερίδα της Νέας Υόρκης. Εκεί περιέγραφε τον Άγιο Νικόλαο σαν καλικάντζαρο που έμπαινε στα σπίτια από την καμινάδα και ταξίδευε με ιπτάμενο έλκηθρο που το έσερναν οχτώ τάρανδοι: Ντάσερ, Ντάνσερ, Μπράνσερ, Βίξεν, Κόμετ, Κιούμπιντ, Ντόντερ και Μπλίτσεν.» Στην Γαλλία και Καναδά ονομάζεται Père Noël, στην Ισπανία είναι ο Papá Noel και Padre Noel. Όπως και Papá Noel ονομάζεται και σε σχεδόν σε όλη την λατινική Αμερική.

Αν και πρόκειται για διαφορετικά πρόσωπα, όλοι έχουν ένα κοινό: μοιράζουν δώρα, κατά βάση παιχνίδια στα παιδιά. Τι γίνεται όμως όταν πέφτει ένας τέτοιος καλοσυνάτος τύπος σε λίγο πιο άγρια παιδιά; Αυτό ακριβώς μα διηγούνται οι The Kinks μέσα από τους στίχους του τραγουδιού τους.

Συγκεκριμένα ο ήρωας του τραγουδιού είναι ένα παιδί, του οποίου η χριστουγεννιάτικη εμπειρία δεν μοιάζει και πολύ με αυτήν μιας αμερικάνικης γλυκανάλατης ταινίας. Ο Father Christmas ληστεύεται από μια συμμορία  φτωχών παιδιών, τα οποία δεν θέλουν τα παιχνίδια του, αλλά χρήματα. Προτείνοντας στο συμπαθή γεράκο, να τα δώσει σε πλουσιόπαιδα. Ο ήρωάς μας, αν και δεν πιστεύει στο πρόσωπό του, του ζητάει να αποδείξει την ύπαρξή του με το να βρει δουλειά για τον μπαμπά του, αλλά και ένα πολυβόλο για να μπορεί να τρομάξει τα παιδιά που του κλέβουν τα παιχνίδια. Σίγουρα, πιο πραγματιστικές επιθυμίες από ένα ποδήλατο ή διαστημόπλοιο.

O στίχος "Don't give my brother a Steve Austin outfit" αναφέρεται στον χαρακτήρα της σειρά επιστημονικής φαντασίας The Six Million Dollar Man (1973 -1978), οποίος ήταν και πρωταγωνιστής της. Επίσης η φράση We only want the real McCoy, παρουσιάζει ένα γνωσιολογικό ενδιαφέρον. Το real McCoy oρίζει κάτι απτό και πραγματικά χρήσιμο στις αγγλόφωνες χώρες. Η πρώτη καταγραφή της φράσης έγινε το 1856, από Σκοτσέζους σαν The real MacKay. Η πραγματική προέλευση της φράσης είναι ουσιαστικά ένας ετυμολογικός αστικός μύθος. Μερικές προελεύσεις του ον ονόματος είναι: Ο μηχανικός Elijah McCoy, ο Joseph McCoy δήμαρχος της πόλης Abilene του Kansas και το σκοτσέζικο Clan Mackay.

Ο Ray Davies πολλές φορές, για να κλέψει την παράσταση στις ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας, φορούσε την στολή του Santa Claus όταν έπαιζαν το τραγούδι. Όταν κυκλοφόρησε το single, βρισκόταν σε περιοδεία με μια πολύ πετυχημένη μπάντα σαν support τους. Όπως δήλωσε ο δημιουργός του τραγουδιού σε ραδιοφωνικό σταθμό της Νότιας Καλιφόρνια, τον KSWD, έκαναν encore με το συγκεκριμένο κομμάτι και με τον ίδιο φορώντας την κόκκινη στολή. Η leadband δυσκολευόταν να τους ακολουθήσει, μάλλον από έλλειψη διάθεσης. Την επόμενη μέρα, πάλι έπαιζαν με την ίδια μπάντα, αλλά υπήρχαν πολλά βαριά αντικείμενα στην σκηνή, τα οποία τον εμπόδιζαν να τρέχει πάνω στην σκηνή. Έτσι και διαμαρτυρήθηκε, προφανώς και λίγο πιο έντονα. Αλλά ο κόσμος είπε, πως δεν έκαναν οι The Kinks encore, όμως ήταν εκεί ο Santa και δεν τον άφηναν να ανέβει στην σκηνή.

Το τραγούδι ακούγεται στο τέλος της ταινίας Step Brothers του 2008, με τους ‎ξεκαρδιστικούς Will Ferrell‎ και ‎Adam McKay να πρωταγωνιστούν. Οι διασκευές είναι επίσης πολλές με αυτές των Green Day, Bad Religion, Warrant, Save Ferris, Smash Mouth, OK Go, και Cheap Trick να ξεχωρίζουν.

Jacek Henryk Maniakowski

Sabaton - Uprising

 Ένας πόλεμος πάντα χρειάζεται ήρωες, αλλά και οι ήρωες ίσως να χρειάζονται τον πόλεμο για να μπορούν να δείξουν την πραγματική ψυχή τους. Αλλά τι μπορεί να είναι ένας ήρωας αν δεν καταγραφούν τα κατορθώματά του; Πέρα από κάθε ιστοριοδίφη ή κάποιο ιστορικό, παρόντα στα γεγονότα, η αξία ενός άθλου μεγαλώνει όταν τραγουδηθεί, ή αλλιώς εξυμνηθεί με συνοδεία ανάλογης μουσικής. Στον μεσαίωνα αυτό τον ρόλο είχαν αναλάβει η βάρδοι, που ήταν και ιστοριοδίφες που μετέδιδαν την ιστορικά γεγονότα που το σκοτεινό κατεστημένο ήθελε να αποκρύψει με κάθε τρόπο. Έτσι ένα γεγονός, μέσα από ένα τραγούδι, έστω και τραγουδισμένο από κάποιον φανταστικό Κακοφωνίξ, αποκτά έναν χαρακτήρα αιωνιότητας.

Η θεματολογία του heavy metal έχει αρκετά μεγάλο εύρος, αλλά γενικά η πολεμική ιστορία αποτελεί από τις πιο δημοφιλείς πηγές της. Πιο ειδικά το Power metal είναι πολύ συχνός επισκέπτης στα κιτάπια του συγκεκριμένου ιστορικού κλάδου, πάντα μέσω των στιχουργών της κάθε μπάντας. Οι Σουηδοί Sabaton δεν αποτελούν εξαίρεση. Από τα πρώτα τους άλμπουμ ενσωματώνουν στους στίχους τους ιστορικά γεγονότα. Στο πέμπτο τους άλμπουμ, το  Coat of Arms, καταπιάνονται με το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το τρίτο τραγούδι του άλμπουμ, το "Uprising"  αναφέρεται στην εξέγερση της Βαρσοβίας, η οποία ξεκίνησε στις 1 Αυγούστου και τελείωσε στις 2 Οκτωβρίου.

Η εξέγερση αποτέλεσε μέρος της «επιχείρησης καταιγίδα», η οποία οργανώθηκε από  την Κρατική Στρατιά, της πολωνικής αντίστασης. Ο στόχος της ήταν η απελευθέρωση της χώρας από τους Ναζί, αλλά και να μην επιτραπεί η Σοβιετική προέλαση, που σκοπό είχε τον πλήρης έλεγχο από τον Στάλιν. Ο στόχος της εξέγερσης της Βαρσοβίας ήταν να απελευθερωθεί από τους ίδιους τους Πολωνούς, οποία θα εκμεταλλευόταν την προέλαση του Κόκκινου Στρατού, χωρίς να υποδουλωθεί από αυτόν. Αν και ξεκίνησε με πολύ θετικά σημάδια, με την κατάληψη σημαντικών θέσεων από του Πολωνούς ο Κόκκινος Στρατός σταμάτησε την προέλασή του, επιδεκτικά λίγα μέτρα από τις θέσεις των Πολωνών. Το αποτέλεσμα ήταν, πέρα από το ηρωισμό των αντιστασιακών να σκοτωθούν γύρω στις 200.000 άμαχοι, λόγω των μαζικών εκτελέσεων των Ναζί και 15.000 αντιστασιακοί. Και όλα αυτά μπροστά στα αδιάφορα μάτια των Σοβιετικών και υπό τις εντολές του ίδιου του Στάλιν. Όμως, μέσα στους δύο μήνες που κράτησε η εξέγερση καταστράφηκε περίπου το 60% της πόλης, η οποία είχε υποστεί ήδη πολλές ζημιές έναν χρόνο νωρίτερα από την εξέγερση στο εβραϊκό γκέτο της πρωτεύουσας. Οι Γερμανοί ολοκλήρωσαν την καταστροφή, ανατινάζοντας ότι επέμεινε. Μαζί με την Δρέσδη αποτέλεσε τις πιο κατεστραμμένες πόλεις κατά την διάρκεια της θηριωδίας των στρατών και των δύο πλευρών. Ο στόχος του Στάλιν επετεύχθη, που ήταν πλήρης έλεγχος της πόλης και χωρίς την Αντίσταση, χωρίς το τεράστιο τίμημα να αποτελεί κάποιο γεγονός. Αλλά τελικά η ηρωική στάση των Πολωνών δεν ξεχάστηκε και καταγράφηκε και τραγουδήθηκε.

Οι Sabaton  δεν έμεινα αδιάφοροι σε αυτό και συμπερίλαβαν και την μάχη αυτήν στην θεματολογία τους. Η επιβλητική μουσική ανήκει  στον Joakim Brodén, πληκτρά και τραγουδιστή της μπάντας, οποίος συμμετέχει και στην δημιουργία του λυρικού μέρους, μαζί με τον μπασίστα Pär Sundström. Η ένταση προσδίδεται ακόμα περισσότερο όταν χρησιμοποίει πολωνικό στίχο στο ρεφρέν «Warszawo, walcz!» (Βαρσοβία, πολέμα!). Αλλά και το βιντεοκλίπ του τραγουδιού αποτελεί ενδιαφέρον, μιας αποτελεί ένα μικρό έργο τέχνης και μέσα στα κινηματογραφικά πρότυπα. Η σκηνοθεσία ανήκει στον  Jacek Raginis και τα γυρίσματα έγιναν εξ ολοκλήρου στην Βαρσοβία, στο εργοστάσιο Norblin. Το οποίο βρίσκεται στην οδό «Σιδήρου» (Ulica Żelazna), ένας δρόμος με πολλές ιστορικές αναφορές. Το συγκεκριμένο εργοστάσιο είναι επεξεργασίας μετάλλου(!!), όπως έγινε και επίσημη ονομασία του μετά τον Β’Π.Π. (Walcownia Metali „Warszawa”). Στην ταινία συμμετέχει και απόστρατος στρατηγός τεθωρακισμένων Waldemar Henryk Skrzypczak καθώς και ο γνωστός Σουηδός ηθοποιός Peter Stormare, γνωστός από την συμμετοχή στην σειρά Prison Break και στις ταινίες Constantine, The Big Lebowski κ.α., που παίζει τον ρόλο του SS Obergruppenführer von dem Bach.

Η επιλογή του συγκεκριμένου ηθοποιού, πέρα του γεγονότος ότι άρεσε σε μέλη της μπάντας, είχε να κάνει και με κοινούς γνωστούς. Ο booking agent της μπάντας είναι πολύ καλός φίλος με το ηθοποιό. Στην δισκογραφική του εταιρία, την StormVox, ήταν και μια άλλη σουηδική μπάντα, οι H.E.A.T., την οποία επίσης εκπροσωπούσε. Αν και κάθε χρόνο δέχεται πάνω από 50 προτάσεις για να συμμετάσχει σε μουσικά βίντεο, η συγκεκριμένη τον ενθουσίασε, επειδή ήθελε να προβάλει ένα ιστορικό γεγονός. Το βιντεοκλίπ προβλήθηκε για πρώτη φορά την 1^η Αυγούστου του 2010, στην 66^η επέτειο της «Εξέγερσης της Βαρσοβίας

Jacek Henryk Maniakowski