Τρίτη 21 Μαΐου 2013

The Killers - All These Things That I've Done



Το πρώτο άλμπουμ των  The Killers, το Hot Fuss,του 2004, αποδείχτηκε μουσικό διαμαντωρυχείο και χρυσωρυχείο για τους ίδιους. Και φυσικά σε όσους χρησιμοποίησαν τα τραγούδια τους σε διαφημιστικές καμπάνιες. Η δημιουργία του  All These Things That I've Done ανήκει αποκλειστικά στον  frontman Brandon Flowers και για το ρεφρέν του τραγουδιού χρησιμοποιήθηκε η  gospel χορωδία The Sweet Inspirations, οποία ιδρύθηκε από την Cissy Houston, μητέρα Whitney Houston. Σαν σινγκλ ήταν το τρίτο τους στη Βρετανία και τέταρτο στις Η.Π.Α..
Το λυρικό μέρος αφορά κάποιον, που στην πορεία του από το παρελθόν, μεγαλώνοντας προσπαθεί να κάνει το εαυτό του καλύτερο άνθρωπο. Η θεματολογία του, αλλά κυρίως ο στίχος "I got soul, but I'm not a soldier", έκανα το τραγούδι περιζήτητο από ανθρωπιστικού χαρακτήρα κυρίως,μουσικές διοργανώσεις. Μία από αυτές ήταν και το  Live 8, μια συνέχεια του Live Aid, διοργανωμένη πάλι από τον  Bob Geldof. Ήτα μια σειρά συναυλιών στις χώρε της G8 και την Νότια Αφρική. 
Για τον στίχο ο Brandon Flowers είχε δηλώσει, πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του, ότι δεν θυμάται πως έβγαλε αυτόν τον στίχο. "Απλά," συνεχίζει, "άκουγα εκείνη την εποχή το Joshua Tree των U2. Απλά γράφαμε μουσική με το Ronnie Vannucci σε ένα γκαράζ και δεν ξέρω πως ακριβώς μου ήρθε". Και αυτό το τραγούδι, συνοδεύεται από δύο διαφορετικά βιντεοκλίπ. Έχει ντύσει μουσικά ουκ ολίγες ταινίες και ακούστηκε πολύ όταν διαφήμιζε μια εταιρία αθλητικών ειδών με πρωταγωνιστή τον Oscar Pistorius, όταν ήταν ακόμα είδωλο, πριν καθίσει στο ειδώλιο του κατηγορούμενου. 
Jacek Maniakowski

The Killers - Mr. Brightside



Κάθε μπάντα έχει κάποιο "σημείο μηδέν" τους. Αλλά μετά από αυτό υπάρχει και ένα άλλο σημείο, του ξεκινήματος της δημιουργίας και δεν είναι λίγες φορές που αυτό το σημείο είναι και σημα κατατεθέν του κάθε συγκροτήματος. Για τους The Killers ήταν το "Mr. Brightside" Η δημιουργία των Brandon Flowers και Dave Keuning, περιλαμβάνεται στο ντεμπούτο τους άλμπουμ  Hot Fuss, αλλά ήταν και το πρώτο σινγκλ της μπάντας. Αν η πρώτη του κυκλοφορία έγινε τέλη του 2004, δημιουργήθηκε 3 χρόνια νωρίτερα και όταν μπήκε στο πρώτο τους άλμπουμ ήταν ήδη γνωστό στην σκηνή του  Las Vegas.
Το λυρικό μέρος μιλάει για την ζήλια και την παράνοια ενός άντρα που τον απατάει η γυναίκα του. Η έμπνευση για τους στίχου είναι από προσωπική εμπειρία του  frontman Brandon Flowers. Συγκεκριμένα από μια πρώην φίλη του που τον έκανε ..... περήφανο τάρανδο!. Η μουσική του τραγουδιού Dave Keuning, την έγραψε πριν γνωρίσει τον τραγουδιστή, οποίος έγραψε το ρεφρέν και τους στίχους. Συνδυάζοντας αυτά τα δύο δημιουργήθηκε και το τραγούδι. Μαζί με τα  "Desperate", "Replaceable" και "Under the Gun" μπαίνει και στο πρώτο τους ντέμο. Πολύ γρήγορα κατατάσσεται στα πιο ενδιαφέροντα τραγούδια που βγήκα στο   Las Vegas. 
Στο YoyTube, η πρώτης βερσιόν δεν απεικονίζει τους   Mark Stoermer και Ronnie Vannucci, οι οποίοι δεν ήταν μέλη της μπάντας τότε. Αργότερα αντικαταστάθηκε από την επίσημη εκδοχή.  Όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος το βιντεοκλίπ βγήκε σε δύο εκδοχές, για την Βρετανία και ένα για την Αμερική. Η Αμερικάνικη έκδοση είναι εμπνευσμένη από την ταινία  Moulin Rouge, η οποία και κέρδισε το βραβείο MTV VMA το 2005. 

Jacek Maniakowski

Woodkid - The Golden Age



Το να φτιάξεις μουσική και να έχει μια στοιχειώδη μοναδικότητα, χωρίς να ταλαιπωρεί τα αυτιά των ακροατών είναι μια υπόθεση αρκετά δύσκολη. Και σίγουρα δεν το περιμένει κανείς από έναν άνθρωπο που ασχολείται με εικόνες. Κι όμως μετέτρεψε τις εικόνες σε ήχους και μάλιστα όμορφους ήχους, πρότυπους και πρωτότυπους, με την μελωδία να είναι πάντα η βασίλισσα της κάθε σύνθεσης. Ο λόγος για τον Yoann Lemoine, που ούτε καν μπορώ να φανταστώ πως προφέρεται το όνομά του.

Ο music video director, graphic designer και φωτογράφος μπήκες στην δισκογραφία σαν Woodkid, μια μέρα πριν γιορτάσει τα 30κοστά γενέθλιά του, τον Μάρτιο του 2013. Πριν το κάνει αυτό ασχολήθηκε με το να φτιάχνει τα βιντεοκλίπ διάσημων καλλιτεχνών , όπως Katy Perry, Taylor Swift και Lana Del Rey. Γεννημένος στην Lyon, εγκαταλείπει την πατρίδα του να σπουδάσει στο Λονδίνο. Από πατέρα που δεν άφηνε το μολύβι ακόμα και όταν κοιμόταν, όπως λέει ο ίδιος, αγάπησε κι αυτός την εικόνα. Εικόνα και ήχο μαζί.
Η ενασχόληση του με την μουσική ξεκίνησε, όταν γυρνούσε ένα βιντεοκλίπ για τον Richie Havens και απλά έπιασε ένα banjo. Το Μάρτιο του 2011 κυκλοφορεί το πρώτο του ΕΡ, το “Iron” και έναν χρόνο αργότερα το δεύτερο του ΕΡ, το “Run Boy Run”, όπου το ομώνυμο βιντεοκλίπ σκηνοθετεί ο ίδιος. Στο ενδιάμεσο διάστημα ανεβαίνει στην σκηνή μαζί με την Lana Del Rey.

Μια μέρα πριν κλείσει την τρίτη δεκαετία της ζωής του, στις 15 Μαρτίου του 2013 κυκλοφορεί το ντεμπούτο του άλμπουμ, το “The Golden Age”, που αποτελείται από τα προηγούμενα ΕΡ του και νέα τραγούδια. Το άλμπουμ ξεκινά με το ομώνυμο του δίσκου, ένα μελωδικό κομμάτι με το πιάνο και η φωνή του, με την ξεχωριστή χροιά να κυριαρχεί. Στο δεύτερο Run Boy Run αποδεικνύει τον λόγο με τον οποίο ασχολούμαστε με αυτόν τον καλλιτέχνη. Δυναμικό, φλερτάρει με ροκ ήχους, χωρίς ηλεκτρικές κιθάρες, με κρουστά να κυριαρχούν. Το τέμπο είναι μοναδικό, ένα μουσικό κομμάτι που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Το επόμενο The great Escape σαν από κεκτημένη ταχύτητα συνεχίζει στο ίδιο τέμπο με τα πνευστά να κάνουν δυναμική εμφάνιση, προσδίδοντας πιο μεγάλο όγκο στο κομμάτι, για να σβήσει σε πιο ήσυχο και μελωδικό Boat Song. To I love You, είναι το επόμενο χιτ του δίσκου και μας αποδεικνύει ότι υπάρχει χώρος για κάτι νέο στην μουσική. Το The Shore παραπέμπει στον Λέοναρντ Κοέν, με πολύ εντυπωσιακά ορχηστρικά μέρη να κλέβουν την προσοχή του ακροατή.

Το Ghost Light επίσης πολύ εντυπωσιακό με φοβερή ενορχήστρωση και την καμπάνα να να την εντείνει ακόμα περισσότερο. Όμορφο και λιτό το ορχηστρικό, χωρίς φωνητικά Shadows απλά σε ταξιδεύει σε σκοτεινές εικόνες. Στο Stabat Mater συνεχίζεται το σκοτεινό ταξείδι με την προσθήκη φωνητικών πλέον. Το Conquest of Space από τις πιο όμορφες στιγμές του άλμπουμ. Το Falling ένα ηχητικό παιχνιδίασμα χωρίς φωνητικά για να ακολουθήσει το σιγανό Where I live, ίσως πιο μέτρια στιγμή του άλμπουμ. Το προτελευταίο τραγούδι είναι το πρώτο του σινγκλ, το Iron εντυπωσιακό και ογκώδες. Το άλμπουμ κλείνει με το The other Side σαν φινάλε σε μια δραματική ταινία, με τα ορχηστρικά να σε παραπέμπουν στον Phil Spector

Σε γενικές γραμμές το κατατάσσω στις πολύ καλές κυκλοφορίες του 2013. Ο Woodkid, αποδεικνύει το ταλέντο του και οι μουσικές του συνθέσεις δημιουργούν πολλές εικόνες, κυρίως σκοτεινές. Σίγουρα θα κερδίσει την προσοχή ακόμα περισσότερων ακροατών.