Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

HAERTS


Κάποιος μαθηματικός υπολόγισε, με βάση τους συνδυασμούς η μουσική έχει κάποιο τέλος . Δεδομένου ότι η μουσική είναι  μαθηματικά είχε κάποιο  δίκιο, αλλά όχι όλο το δίκιο. Αν και αμφισβητώ κάπως τα αποτελέσματα αυτού του μαθηματικού, δε μπορώ να το αποδείξω μιας και δεν είμαι μαθηματικός. Όμως υπάρχει και μια άλλη παράμετρος της μουσικής που δεν είναι άλλη από το συναίσθημα. Και αυτό ακόμα δεν έχει οριοθετηθεί. Φαινομενικά δεν βγαίνουν τεράστιες μπάντες πια, αλλά πως μπορεί να ξέρει κανείς αν ένα νεογέννητο θα γίνει κάποιος που θα αλλάξει την ιστορία;
Η διάρκεια κάνει μια μπάντα μεγάλη και αντοχή της μουσικής της στον χρόνο, αλλά πάντα η ανακάλυψη μια νέας μπάντας αφήνει την φαντασία να τρέχει. Ειδικά αν το πρώτο άκουσμα κλέβει αμέσως την  προσοχή. Μιλάμε για τους HAERTS, που δεν έχουν καμιά σχέση με τις κάποτε πανέμορφες αδελφές από τον Καναδά. Η Indie Rock  μπάντα από το  Brooklyn της Νέας Υόρκης κάνει τα πρώτα της βήματα με το ΕΡ Hemiplegia, αλλά και την κυκλοφορία του πρώτου τους σινγκλ Wings. Προφανώς η κρυφή ομορφιά, που αναδεικνύεται κοιτάζοντας από ψηλά τον ποταμό  Hudson River από τις αμέτρητες στέγες που υπάρχουν στην περιοχή σε ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα. 
Η Πολυεθνική μπάντα που αποτελείται από τους Nini Fabi, Ben Gebert, Garrett Ienner, Derek McWilliams και Jonathan Schmidt, με την μουσική αυτήν την εικόνα δημιουργούν. Τα μέλη της προέρχονταi από την Γερμανία, Αγγλία και φυσικά από την Αμερική. Αν και η  synth-pop μουσική υφή τους αναμειγνύεται με ambient μελωδίες, ο rock χαρακτήρας παραμένει στο προσκήνιο,με τα φωνητικά της  Nini Fabi να κλέβουν την παράσταση. Το πρώτο άκουσμα πραγmατικά δίνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον τους. 
Έχουν ξεκινήσει μια περιοδεία στην Αμερική και αναμένουμε την πρώτη τους κυκλοφορία. Ετοιμάζουν και νέο σινγκλ, το Heart, στα Pola Studios. 
 Jacek Maniakowski

The Allman Brothers Band - In Memory of Elizabeth Reed


Ένα βασικό χαρακτηριστικό ενός πολιτισμού, του καλώς εννοούμενου,είναι η διατήρηση της μνήμης του. Ωστόσο, όπως κάθε δραστηριότητα του ανθρώπου, πάντα είναι διαστρεβλωμένη και κατ επιλογή μνήμη ή ακόμα χειρότερα επιβαλλόμενη από ισχυρούς. Όμως εδώ, τα πράματα αποκαθίστανται από την τέχνη, που μπορεί να δώσει μια θέση μνήμης σε ανθρώπους και γεγονότα, που ήταν καταδικασμένα στην λήθη. Οι Beatles με το ELEANOR RIGBY είναι από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, όπου μια μοναχική και από τη ζωή ταλαιπωρημένη γυναίκα, πήρε μια θέση στην μνήμη εκατομμυρίων μουσικόφιλων. Ίσως αυτή η δύναμη της τέχνης γενικά, είναι ο λόγος που η μουσική, αλλά και μουσικοί, γίνεται θύμα διάφορων εκτελεστικών αποσπασμάτων, αυτών που διαστρεβλώνουν την ιστορία. Με πιο τρανταχτό παράδειγμα την εκτέλεση του Λόρκα, από τους φασίστες του στρατηγού Φράνκο και το πιο πρόσφατο  αυτό του Killah P, από τα "δικά μας" φασιστικά τάγματα. 
Αλλά πηγαίνοντας πίσω στην ιστορία του rock'n'roll, οι The Allman Brothers Band έβαλαν στην μνήμη των απανταχού ροκάδων ένα άγνωστο πρόσωπο την  Elizabeth Reed Napier   και αυτό μέσα από μια instrumental  Jazz  σύνθεση, την "In Memory of Elizabeth Reed". Η δημιουργία του ιδρυτικού μέλους της μπάντας, του  Dickey Betts, κυκλοφόρησε αρχικά στο δεύτερο τους άλμπουμ το  Idlewild South, σε μια περιορισμένη 6-λεπτη εκτέλεση και μετά στο επόμενο At Fillmore East, σε αυθεντική και πιο εκτενή, των 13 λεπτών.  Η σύνθεση δεν έχει λυρικό μέρος, αλλά ο τίτλος από μόνος του, είναι μια ολόκληρη ιστορία. 
Έτσι, σε ένα μέρος όπου, η ζωή τελειώνει  αρχίζει και μια μουσική σύνθεση. Ένα από αυτά τα μέρη είναι το «Rose Hill Cemetery», στο  Macon της Georgia, ένα νεκροταφείο στο οποίο βρίσκεται η τελευταία κατοικία της Elizabeth Reed Napier. Και αυτός ο  τάφος  στάθηκε σαν κύρια έμπνευση για αυτήν την μουσική σύνθεση. Η γυναίκα αυτή δεν ήταν τίποτα για την πάντα, ούτε καμιά συγγενής, αλλά ούτε και κάποιο γνωστό πρόσωπο. Αλλά το νεκροταφείο της γενέτειρας πόλης των μελών της μπάντας ήταν ένα αγαπημένος τόπος συνάντησης τους. Και μάλιστα κοντά στον τάφο αυτής της γυναίκας, συνήθιζαν να αράζουν, αλλά ακόμα και να να παίζουν!!!! Προφανώς το πνεύμα της γοητεύτηκε από τις νότες τους και ενσαρκώθηκες σε μια σύνθεσή τους. 
Η Elizabeth Reed Napier  μετακόμισε στην τελευταία της κατοικία το 1935 και ήταν σύζυγος του  Briggs F. Napier. Προφανώς δεν έκανε κάτι ιστορικά άξιο αναφοράς, γιατί δεν υπάρχουν αναφορές για την οικογένεια, αλλά ο οικογενειακός της τάφος ήταν σε ένα μέρος κατάλληλο ακόμα και για συναυλία. Το νεκροταφείο αυτό της πόλης αναφέρεται καταρχήν σαν ένα πανέμορφο μέρος, με υψοματικές διαβαθμίσεις και λοφάκια. Κάτω από έναν τέτοιο λόφο βρίσκεται και ο συγκεκριμένος τάφος, κάτι που προσφέρει πολύ καλή ακουστική, σαν φυσικό τοπίο. Το μάρμαρο του τάφου προφέρει ένα καθαρό μέρος να καθίσει κανείς. Και αυτός ο συνδυασμός, έκανε την μπάντα να κάνει και τις πρόβες τους εκεί, αλλά συνήθως δεν ήταν μόνοι και πάντα μαζευόταν κόσμος να τους ακούσει, χωρίς να γνωρίζει πόση δόξα θα γευόταν λίγα χρόνια αργότερα. 
Με αυτόν το τρόπο ήθελαν να τιμήσουν την αρχή, μιας και η δημιουργία του κομματιού ξεκίνησε εκεί και τελειοποιήθηκε αργότερα. Δυστυχώς ο Duane Allman στις 29 Οκτωβρίου 1971 επέστρεψε στο αγαπημένο του μέρος, από κει που ξεκίνησε μουσικά. Σήμερα ο τάφος έχει ένα αρκετά ψηλό φράχτη για να εμποδίζει τους θαυμαστές της συγκροτήματος να έρχονται εκεί. 
Είναι το πρώτο  instrumental κομμάτι της μπάντας και οι ηχογραφήσεις του ξεκίνησαν το 1970. Η σύνθεση αποτελεί ένα κλασικό αριστούργημα με μια καταπληκτική δομή. Η κιθάρα του Duane Allman, δημιουργεί μια rock ατμόσφαιρα σε ένα Jazz πλαίσιο φλερτάροντας έντονα με την Jazz fusion, που άρχισε να αναδεικνύεται εκείνη την εποχή. Ο Dickey Betts,  βάσισε την δημιουργία του στο κομμάτι  All Blues του Miles Davis. Στις συναυλίες παιζόταν πάντα με δυο ντράμερς και το κλείσιμο έκανε ο Butch Trucks με ένα σόλο στα ντραμς.