Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

The Killers - Human


Το "Human" είναι μια σύνθεση των The Killers και μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της μπάντας από το Las Vegas. Δεν είναι από τα πιο αντιπροσωπευτικά τους τραγούδια, καθώς η σύνθεση κινείται ανάμεσα σε Electropop, synthpop και New Wave, είδη μουσική με τα οποία δεν πολύ-ασχολήθηκαν. Όπως είχε πει ο τραγουδιστής τους , ο Brandon Flowers, είναι μια σύνθεση όπου ο "Johnny Cash συναντά τους Pet Shop Boys". Είναι το πρώτο σινγκλ από το τρίτο τους άλμπουμ, το Day & Age, του 2008.
Οι κριτικοί το αντιμετώπισαν αρκετά θετικά και το παρομοίασαν με κάτι ανάμεσα σε New Order και Bruce Springsteen . Αλλά όπως και να το είδε ο καθένας, είναι ένα τραγούδι που απέσπασε αρκετές διακρίσεις και σίγουρα γνώρισε την μπάντα σε κύκλους έξω από την ροκ σκηνή. Το λυρικό μέρος μιλάει για το πόσο άνθρωποι είμαστε, αλλά η γενιά της μπάντας. Αλλά αυτό που πυροδότησε ατελείωτες συζητήσεις στο διαδίκτυο είναι το ρεφρέν του τραγουδιού, "Are we human, or are we dancer?". Το θέμα συζήτησης είναι αν είναι "dancer" (χορευτής) ή "denser" (πυκνός). Ο Flowers, όμως λύνει το εικονικό ζήτημα, απλά λέγοντας ότι είναι "dancer" και αποκαλύπτει την πηγή της έμπνευσής του.
Η έμπνευση προέρχεται από ένα υποτιμητικό σχόλιο του Hunter S. Thompson, συγγραφέα και δημοσιογράφου, ότι η Αμερική είναι "a generation of dancers", μια γενιά των χορευτών. Η σύγχυση προήλθε από γραμματική παρανόηση, αν είναι πληθυντικός ή όχι. Αν και τραγουδιστής δήλωσε αρκετά εκνευρισμένος με όλη την παραφιλολογία γύρω από το ρεφρέν.
Το τραγούδι δημιουργήθηκε κατά την συνεργασία του με τον Stuart Price για το άλμπουμ του Sawdust, αλλά ο Flowers το θεώρησε πολύ καλό για να το μοιραστεί. Στο εξώφυλλο του σινγκλ είναι το πορτρέτο του κιθαρίστα τους, Dave Keuning, δημιουργία του Paul Normansell .

Jacek Maniakowski

Rolling Stones - Sympathy for the Devil



Το "Sympathy for the Devil" είναι μια σύνθεση των Mick Jagger και Keith Richards. Ήταν το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ τους από το άλμπουμ Beggars Banquet του 1968. Το τραγούδι ξεκίνησε το ταξείδι του σαν "The Devil Is My Name". Μουσικά το κομμάτι είναι ένας ακόμα πειραματισμός των δυο δημιουργών. Ο Bill Wyman και Keith Richards, κάνουν τα πίσω φωνητικά, τα "WOO WOOS" και ο πρώτος παίζει congas και maracas, που προστίθενται για πρώτη φορά στις συνθέσεις του γκρουπ. Και με την παρότρυνση του κιθαρίστα, να επιταχύνουν το τέμπο, από folk σε σάμπα, το γίνεται πιο εξωτικό.
Αλλά το ενδιαφέρον του δεν είναι μόνο μουσικό, αλλά και στιχουργικό. Οι δυο δημιουργοί, αφού μοιράζονταν την σκηνή και την Marianne Faithfull, αποφάσισαν να μοιραστούν και βιβλία. Ο Jagger, επηρεάστηκε από τον σκοτεινό Baudelaire, αλλά και το καταπληκτικό μυθιστόρημα του Μπουλγκάκοφ, "Μαιτρ και η Μαργαρίτα". Το βιβλίο αυτό περιγράφει την επίσκεψη του Διαβόλου στην άθεη και κομμουνιστική Μόσχα, την εποχή του μεσοπολέμου, μαζί με κάποιους δαίμονες του. Τα κάνει όλα π...ανα, γεμίζοντας τα τρελάδικα και αναδεικνύοντας την απληστία, αλλά και την υποκρισία, φαινόμενα διαχρονικά που δεν γνωρίζουν και σύνορα. Οι μόνοι που αντιστέκονται στην μαγεία του Διαβόλου είναι ο, αυτονομαζόμενος, μαιτρ μεσήλικας συγγραφέας και η σύζυγος ενός υψηλόβαθμου στελέχους του ΣΚΚ, ερωτευμένη με τον μαιτρ, Μαργαρίτα. Ο Jagger, ενθουσιάστηκε τόσο με το μυθιστόρημα που ήθελε να γράψει αυτό το τραγούδι, προκαλώντας όχι μόνο πλέον με τους σεξιστικούς του στίχους. Το τραγούδι το διασκεύασαν μεταξύ άλλων και οι Guns N' Roses, για το σάουντρακ της ταινίας " Συνέντευξη με έναν Βρικόλακα  το 1994. 


SEA + AIR



Τα πάντα κόποις κτώνται, η παράφραση της γνωστής αυτής της φράσης ταιριάζει απόλυτα στον τραγουδοποιό και τραγουδιστή Daniel Benjamin. Σαν παράδειγμα επιμονής, αλλά πίστης στο έργο του,μπορεί να χρησιμοποιηθεί από φιλόδοξους καλλιτέχνες. Η επιβράβευση του έρχεται μέσα από τρία γεγονότα: όταν το 2010 συμμετέχει σαν support, σε 4 συναυλίες της Whitney Houston, σε Γερμανία και Αυστρία. Την επόμενη χρονιά ο έρωτας έρχεται στο κατώφλι του από την Ελλάδα, με την μορφή την Ωραίας Ελένης, της μετέπειτα συζύγου του. Και τελικά, όταν έρωτας συναντά και την Αγάπη για μουσική..... Η θάλασσα σμήγει με τον άνεμο, ή αλλιώς SEA + AIR. Και το πρώτο άλμπουμ του σχήματος είναι γεγονός στα μέσα του 2011, το "My Heart´s Sick Chord".
Ως τότε ο Daniel Benjamin, πάλευε μόνος του με πολλά ΕΡ (The Field, The Ocean, The City, The Mountain, Lightning Strike Me ) αλλά και κανονικά άλμπουμ (Daniel Benjamin CD, Eigenveröffentlichung, 2005-Daniel Benjamin CD Haldern Pop Recordings, 2006- Daniel Benjamin LP, Haldern Pop Recordings, 2006- Daniel Benjamin CD 2. Edition mit Bonus, Haldern Pop Recordings, 2007-There's A Monster Under Your Deathbed CD, Haldern Pop Recordings, 2009- There's A Deathbed for Your Monster CD,Haldern Pop Recordings, 2010- My Heart's Sick Chord CD, Rent a Record Company, 2012 ), τα οποία μόνος του τα κυκλοφορούσε και η διανομή γινόταν από τον ίδιο. Με την δημιουργία του σχήματος SEA + AIR, επιτέλους βρίσκει εταιρία να ηχογραφήσει το υλικό και η αναγνωρίσει περνάει και τα σύνορα της Γερμανίας. Τον Οκτώβριο του 2011 ξεκινάνε την τουρνέ τους και συναντιούνται στην σκηνή με ονόματα όπως Sufjan Stevens, White Stripes, Jose Gonzalez, The Flaming Lips, The Soundtrack Of Our Lives, Woven Hand, John Grant and The Divine Comedy. Ο Daniel Benjamin παίζει Concerto Guitar, Drums, Cymbals, Bells και η Ελένη Harpsichord, Organ Bass Pedal, Drums και τα φωνητικά κάνουν και οι δύο. Έναν χρόνο μετά κυκλοφορούν το πρώτο τους σινγκλ Do Animals Cry?. 


Pearl Jam - Last Kiss



Το Last Kiss δημιουργήθηκε από τον Wayne Cochran το 1961. Η πρώτη ηχογράφηση στέφτηκε από απόλυτη αποτυχία. Το ξαναηχογραφεί το 1963 και το τραγούδι γίνεται απλά γνωστό. Είναι ένα από τα κλασικά εφηβικά τραγούδια που αναφέρονται σε κάποια τραγωδία.
Η ιστορία έχει ως εξής: Ο τραγουδιστής δανείζεται, μια βροχερή νύχτα το αυτοκίνητο του πατέρα του να βγει με την κοπέλα του ραντεβού. Καθώς οδηγεί, θέλοντας να κάνει προσπέραση σε σταματημένο αυτοκίνητο χάνει το έλεγχο και συγκρούεται. Ο ίδιος μαζί με την κοπέλα του μένουν αναίσθητοι. Όταν συνέρχεται βλέπει κόσμο να προσπαθήσουν να βοηθήσουν τους τραυματίες, αλλά δεν βλέπει την κοπέλα του. Όταν την βρίσκει την παίρνει αγκαλιά, αναίσθητη ακόμα. Η κοπέλα συνέρχεται, απευθυνόμενη σ'αυτόν του ζητάει: "hold me, darling, just a little while." Όταν της δίνει ένα φιλί, πεθαίνει στα χέρια στα χέρια του.
Ο Wayne Cochran εμπνεύστηκε το τραγούδι, μένοντας δίπλα σε έναν αυτοκινητόδρομο, όπου τα ατυχήματα συνέβαιναν σε καθημερινή βάση. Γνωρίζοντα ότι η κατηγορία των "Tragedy Songs" είχε μεγάλη απήχηση κάλεσε κάποιους φίλους του να φτιάξουν συγκρότημα και να φτιάξουν το τραγούδι. Στην πρώτη ηχογράφηση, από λάθος δεν αναφέρονται οι συνδημιουργοί του κομματιού Joe Carpenter, Randall Hoyal και Bobby McGlon.
Ο μύθος λέει ότι αναφέρεται σε πραγματικό πρόσωπο την 16χρονη Jeanette Clark η οποία είχε βγει ραντεβού στο Barnesville της Georgia, Σαββάτο πριν τα Χριστούγεννα με τον επίσης 16 χρονο . J. L. Hancock, οποίος οδηγούσε μια Chevrolet του 1954. Μαζί τους βρισκόταν και όλη η παρέα του ζευγαριού. Μετά από ένα φοβερό ατύχημα το ζευγάρι σκοτώνεται μαζί με έναν φίλου τους και άλλοι δύο τραυματίζονται πολύ σοβαρά.
Οι Pearl Jam καταρχήν το συμπεριλαμβάνουν σε μια τουρνέ τους και βλέποντας την ανταπόκριση που είχε η εκτέλεση τους, το ηχογραφούν για το άλμπουμ No Boundaries: A Benefit for the Kosovar Refugees. 


Soundgarden - Spoonman



Το Spoonman, είναι ένα κομμάτι των Soundgarden, σαν σινγκλ κυκλοφόρησε 17 Φλεβάρη του 1994, για να προωθήσει το τέταρτο τους άλμπουμ Superunknown. Η σύνθεση είναι αποκλειστικό έργο του τελειομανή Chris Cornell. Το 1995 το τραγούδι πήρε βραβείο Grammy σαν Best Metal Performance.
Το Spoonman δημιουργήθηκε για τις ανάγκες μιας ρομαντικής κομεντί, του "Singles" το 1992, όπου και ακούγεται το κομμάτι άλλα στην ντέμο ακουστική του εκτέλεση. Το όνομα προήλθε όταν οι Soundgarden μαζί με τους Pearl Jam δουλεύανε πάνω στο sountrack της ταινίας. Ο μπασίστας των Pearl Jam ο Jeff Ament σκεφτόταν ένα όνομα για ένα εικονικό συγκρότημα που ήταν στην ταινία, πριν καταλήξει στο Citizen Dick, ένα από τα ονόματα που "παίζανε" ήταν και αυτό. Το εμπνεύστηκε από έναν performer του δρόμου, που έπαιζε μουσική με κουτάλια στους δρόμους του Santa Cruz της California εκείνη την εποχή. Είναι αρκετά ενδιαφέρουσα η ιστορία του και γι αυτό θα αναφερθώ σ αυτήν επιγραμματικά.
Ο Citizen Dick, γεννημένος 3/10 του 1948 στο Kodiak της Alaska, μετά από την αποστράτευση του από το ναυτικό απλά δεν μπορούσε να βρει σταθερή δουλειά και ξεκίνησε να παίζει με τα κουτάλια. Το αξιοσημείωτο είναι ότι πριν τον κάνουν διάσημο οι Soundgarden είχε μοιραστεί την σκηνή με τον Frank Zappa, καθώς και τον ... δρόμο με τον Jim Page. Το 1995 ηχογράφησε ένα άλμπουμ το Entertain the Entertainers. Αυτόν το καιρό ζει στο Port Townsend της πολιτεία του Washington, αφού ξεπέρασε τα προβλήματα του αλκοολισμού.
Ο performer κλήθηκε να συμμετάσχει στην τελική εκτέλεση και ηχογράφηση του κομματιού, από τον Chris Cornell και φυσικά συμμετείχε και στο βιντεοκλίπ του κομματιού, όπου και ...δεσπόζει και η δική του μούρη.


Primal Scream - Some Velvet Morning



Το "Some Velvet Morning", το γνώρισα στις αρχές των '00, από τους Primal Scream με την Kate Moss, να λικνίζεται ερωτικά στο βιντεοκλίπ και να κάνει τα γυναικεία φωνητικά. Η ιστορία του όμως ξεκινάει την χρονιά του 1967, όταν το δημιούργησε ο Lee Hazlewood. Το ηχογράφησε σε ντουέτο μαζί με την Nancy Sinatra και το τραγούδι μπήκε στο δικό της άλμπουμ Movin' with Nancy. Το single γνώρισε αρκετή απήχηση και έφτασε Νο 26 στο Billboard Hot 100, την επόμενη χρονιά.
Το κομμάτι ξεχειλίζει από περίσσιο ερωτισμό, που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο, ούτε καν την συντηρητική London's The Daily Telegraph, που το 2003 την χαρακτήρισε " Το πιο παράξενο, εθιστικό, σεξουαλικά σκοτεινό τραγούδι που έχει βγει ποτέ- φιλόδοξο, όμορφο και αξέχαστο". Στιχουργικά, όπως σχεδόν σε όλα τα ψυχεδελικά κομμάτια, παρουσιάζει πολλές ασάφειες. Οι στίχοι χωρίζονται σε αντρικούς και γυναικείους. Το αντρικό μέρος αναφέρεται στους τρόπους αγάπης προς μια μυστηριώδη και δυνατή γυναίκα, που αυτοαποκαλείται Phaedra. Ενώ τα γυναικεία φωνητικά, πάνω σε πιο απαλή μουσική υπόκρουση, για όμορφες εικόνες της φύσης και για κάποια μυστικά που δημιουρήθηκαν από ένα ασαφές συλλογικό "εμείς" Το τέμπο του από 4/4, που είναι αντρικά φωνητικά σε 3/4 στα γυναικεία. Οι διασκευές πάρα πολλές, σχεδόν πάντα σε ντουέτο, αλλά με μακράν, πιο πετυχημένη αυτή των Primal Scream μαζί με το τοπ μόντελ Phaedra. Ακόμα το τραγούδι έδωσε όνομα σε indie rock group. 

Soko



Η Soko ή αλλιώς Stéphanie Sokolinski είναι Γαλλίδα ηθοποιός, αλλά και τραγουδίστρια. Το παρατσούκλι Soko απέκτησε από το σχολείο, όταν το πραγματικό της επίθετο θεωρήθηκε γλωσσοδέτης από τους συμμαθητές της. Γεννημένη στο Bordeaux, από γονείς πολωνοεβραίους πρόσφυγες το 1986, έφυγε από το σπίτι στα 16 της για να σπουδάσει ηθοποιία  Όμως βαριέται εύκολα της σπουδές της και μετά από πολλές αλλαγές των σχολών ξεκινά να παίζει σε διάφορες γαλλικές ταινίες και να συνθέτει τραγούδια. Το ξεκίνημα γίνεται το 2007, όταν με το σινγκλ της "I'll Kill Her" και μετά μια εκπομπή του δανέζικου ραδιοφώνου την The Black Boy Scouts, αρχίζει η προώθηση του τραγουδιού της. Το τραγούδι γρήγορα ανεβαίνει στην κορυφή του δανέζικου τσαρτς και γίνεται χιτ στις κάτω χώρες, αλλά και στην Αυστραλία. Η Stella McCartney χρησιμοποιεί το κομμάτι στην επίδειξη μόδας του ίδιου έτους. Έχει κυκλοφορήσει ένα EP το Not Sokute και ένα άλμπουμ το I Thought I Was an Alien (2012). Η συναυλίες της είναι όλες είναι sold-out στις σκανδιναυικές χώρες και έχει συνεργαστεί με The Go! Team και Cornershop. Μετά από δύο χρόνια απραξίας κατάφερε "να παλέψει με τους δαίμονες της" και να αρχίζει να συνθέτει και πάλι το αποτέλεσμα ήταν και το άλμπουμ της που κυκλοφόρησε φέτος. Οι συνθέσεις της κινούνται σε χαμηλούς τόνους και χαρακτηρίζονται σαν Folk, rock, indie.