1) Τι συμβολίζει το όνομα σας;
Τις ουδέτερες ζώνες που συναντά κανείς παντού, τους χώρους που μπορούν να γεμίσουν ή να παραμείνουν κενοί.
2) Χρήμα ή δόξα;
Και τα δύο, τίποτε από τα δύο.
3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φραση την μπάντα σου;
Επιμονή.
4) Σημείο μηδέν της μπάντας
Κάθε φορά που τα μέλη της συναντιούνται, είτε στο στούντιο, είτε επί σκηνής.
5) Τι μουσική σας εκφραζει λιγότερο ή καθόλου;
Οτιδήποτε δεν είναι μουσική, αλλά προσπαθεί να περάσει ως τέτοια.
6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιουσατε;
Στον τελικό πόλεμο, με σκοπό την ειρήνη.
7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή;
Με τον Miles Davis.
8 ) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση;
Πολιτική σχεδόν πάντα. Θρησκευτική ενίοτε, αν και με μία εξαιρετικά ευρεία έννοια.
9) Οι επιρροές σας;
Αμέτρητες.
10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα;
Πρώτα μέσον και μετά σκοπός.
11) Μέσον ή σκοπός η μουσική;
Πρώτα σκοπός και μετά μέσον.
12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη;
Ανάλογα με το υποκείμενο. Κάποιες φορές την αλαζονεία, κάποιες την ταπεινοφροσύνη, κάποιες άλλες την παραφροσύνη.
13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα;
Με τον ελέφαντα.
14) Μια ευχή για την μπάντα
Να εξακολουθεί να παγιδεύεται σε τόπους απ' όπου μοναδική οδός διαφυγής είναι η μουσική.
15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας;
Όταν χάνεται ο λόγος για τη μουσική δημιουργία.
Ο Jim Boneyard απαντά για τους Drama Queen 1) Τι συμβολίζει το όνομα σας; Το όνομασυμβολίζειεκτόςαπό τους χαρακτήρες μας και το κοινόπαρονομαστήστίχων κ μουσικής μας.
2) Χρήμα ή δόξα; Δόξα, αλλάποτέ δεν έρχεται, απλάμουσικήλοιπόν.
3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου; Underground μπάντα με αγάπη για τη μουσική.
4) Σημείο μηδέν της μπάντας Τη στιγμή που λίγαχρόνια πριν, η μπάντασχεδόνδιαλύθηκε, επανδρώθηκεόμωςαπόφίλους που θέλησαν να τη κρατήσουνζωντανή και φτάσαμε στο σήμερα.
5) Τι μουσική σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου; Μάλλον η λαικοποπ πίστας.
6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε; Για πλύσηεγκεφάλου.
7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή; Το θέμα είναι ποιος θέλει ν' ανέβει μ' εμάς.
8 ) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση; Μπορείς να επιλέξεις τι θες να περάσειςμέσααπό τη μουσική κ για ποιον, ή απλάγράφεις γι' αυτά που έχειςμέσα σου. Ο καθένας το βλέπειαπόδιαφορετικήσκοπιά. Εμείς τη χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμεαυτά που αισθανόμαστε κ όχι να περάσουμεκάποιομήνυμα η ως μια μορφήαντίστασης σε κάτι.
9) Οι επιρροές σας; Από τα πάντα, τίποτασυγκεκριμένο.
10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα; Σκοπός, πέντεάνθρωποι που περνάνεόμορφαπαίζονταςμουσική, τίποταπερισσότερο.
11) Μέσον ή σκοπός η μουσική; Σκοπός ...ευγενής.
12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη; Συνήθως την αλαζονεία, ευτυχώςυπάρχουν και ταπεινόφρονες.
13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα; Τα βραδύποδα μάλλον, είναιαπό τα ανθεκτικότερα ζώα, έτσι και οι Drama Queen, ύστερααπό 11 χρόνιαύπαρξης και με τη βοήθειαφίλωνκατάφεραν να επιβιώσουνμέχρισήμερα.
14) Μια ευχή για την μπάντα Να είμαστεκαλά και να συνεχίζουμε να παίζουμε.
15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας; Το να μην έχεις τι να πεις. http://www.youtube.com/watch?v=nQHI-0VRoYc Θα τους βρείτε εδώ: www.dramaqueen.gr
Οι chewing gun απαντούν: 1) Τι συμβολίζει το όνομα σας;
Είναι ένα απλό λογοπαίγνιο με όλους τους συνειρμούς που το ακολουθούν
2) Χρήμα ή δόξα;
Είναι ανάγκη να διαλέξουμε κάτι από τα 2?
3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου;
chewing gun
4) Σημείο μηδέν της μπάντας
01/01/2014 με την κυκλοφορία του -volume-
5) Τι μουσική σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου;
η επιτηδευμένη μουσική. όποια μουσική είναι ειλικρινής μας κάνει
6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε;
για όνομα συγκροτήματος
7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή;
το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο zappa αλλά αν σκεφτώ λίγο θα γίνει τεράστια η λίστα
8 ) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση;
συμβαίνει αν είναι ανάγκη
9) Οι επιρροές σας;
Τα πάντα μουσικά και μη.
10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα;
μέσον για τη μουσική
11) Μέσον ή σκοπός η μουσική;
σκοπός
12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη;
δεν γνωρίζω
13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα;
σκαντζόχοιρο
14) Μια ευχή για την μπάντα
μπάντα τέτοια
15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας;
όταν δεν συμβαίνει
Κάθε πράγμα στη γέννησή του είναι ακαθόριστο, αδέξιο, σχεδόν αθώο και το rock’n’roll δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Στις απαρχές του, πριν ακόμα ξεφυτρώσουν τα πρώτα παρακλάδια, προσπαθούσε απλώς να απογαλακτιστεί από το rhythm’n’blues, αυξάνοντας ταχύτητα, ένταση και νεανική ορμή. Ήταν μια μουσική που γεννιόταν στους δρόμους, στα γκέτο, στα υπόγεια, στα jukebox των μαύρων συνοικιών. Και μέσα στην αναμπουμπούλα, με τον φυλετικό διαχωρισμό να παραμένει κυρίαρχος και στο μουσικό προσκήνιο, υπήρχαν αφανείς ήρωες, αλλά και πολλοί περισσότεροι που έβλεπαν μόνο το κέρδος.
Οι πρώτοι ήρωες του rock’n’roll δεν ήταν νομικά οπλισμένοι. Δεν είχαν μάνατζερ, ούτε δικηγόρους. Η σχέση τους με το χρήμα ήταν πρωτόγονη, σχεδόν αφελής. Οι επιτήδειοι των δισκογραφικών κινούσαν τα νήματα, και οι περισσότεροι καλλιτέχνες, ειδικά οι μαύροι, έβλεπαν τα τραγούδια τους να γίνονται επιτυχίες χωρίς να δουν ποτέ τα αντίστοιχα έσοδα. Το rock’n’roll γεννήθηκε από την έκρηξη της μαύρης δημιουργικότητας, αλλά η εμπορική του πορεία γράφτηκε με λευκή μελάνη.
Η αλματώδης αύξηση της δημοτικότητας του νέου αυτού ήχου, σε συνδυασμό με τον “κίνδυνο” οι μαύροι καλλιτέχνες να γίνουν πρότυπα για τη νεολαία, ανάγκασε πολλές εταιρείες να αναζητήσουν λευκά πρόσωπα για να “καθαρίσουν” το είδος. Οι Beach Boys ήταν ιδανικοί: νεαροί, λευκοί, “μαυρισμένοι” από τον ήλιο της Καλιφόρνια, με άψογη εμφάνιση και οικογενειακή συνοχή. Ήταν ο δούρειος ίππος για να περάσει το rock’n’roll στο mainstream, χωρίς να ενοχλεί τις λευκές οικογένειες των προαστίων. Και μαζί, γεννήθηκε το πρώτο παρακλάδι: το surf rock, μια μουσική που υμνούσε το αγγλοσαξονικό αμερικανικό όνειρο, πάντα όμως με πλάτες μαύρων καλλιτεχνών.
Ο Chuck Berry, πατέρας του rock’n’roll, δεν απόλαυσε ιδιαίτερα το γεγονός ότι το “Sweet Little Sixteen” του 1958 μεταμορφώθηκε σε “Surfin’ U.S.A.” από κάποια “χλωμά πρόσωπα” που άκουσε τυχαία στο ραδιόφωνο, βγαίνοντας από τη φυλακή. Η καταδίκη του για σεξουαλική επαφή με ανήλικη ήταν, για πολλούς, μια ξεκάθαρη περίπτωση ρατσιστικής στοχοποίησης και δικαστικής παγίδας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, άκουσε τη μουσική του να γίνεται ύμνος της Καλιφόρνιας, χωρίς καν να αναφέρεται το όνομά του.
Το “Surfin’ U.S.A.” κυκλοφόρησε το 1963, στο ομώνυμο δεύτερο άλμπουμ των Beach Boys, και τους εκτόξευσε στην κορυφή των αμερικανικών charts. Αρχικά, ως δημιουργός αναφερόταν μόνο ο Brian Wilson, ο οποίος είχε γράψει απλώς τους στίχους. Η μουσική ήταν ξεκάθαρα του Berry — τόσο ξεκάθαρα, που η ομοιότητα δεν άφηνε περιθώρια για αμφιβολία. Μετά από νομικές πιέσεις, το όνομα του Chuck Berry προστέθηκε επισήμως το 1966, στο Best of The Beach Boys.
Ο ίδιος ο Wilson αργότερα παραδέχτηκε την προέλευση της έμπνευσης: έβγαινε με μια κοπέλα, την Judy Bowles, της οποίας ο αδελφός ήταν σέρφερ και φαν του rock’n’roll. Κάποια στιγμή, σιγοτραγουδούσε το “Sweet Little Sixteen” και του ήρθε η ιδέα: “Γιατί να μη βάλω surf στίχους πάνω σε αυτή τη μελωδία;” Και κάπως έτσι, γεννήθηκε το “Surfin’ U.S.A.” , ένα τραγούδι που έμοιαζε με φόρο τιμής, αλλά ήταν στην πραγματικότητα μια πολιτισμική οικειοποίηση με εμπορική πρόθεση.
Οι Beach Boys δεν φημίζονταν για την εντιμότητά τους, και η οικειοποίηση του τραγουδιού αυτού είναι ενδεικτική της γενικότερης αντιμετώπισης των μαύρων μουσικών. Παρ’ όλα αυτά, ο ίδιος ο Berry δήλωσε ότι του άρεσε η εκτέλεσή τους, ίσως γιατί ήξερε πως η μουσική του είχε ήδη περάσει στην αθανασία. Η παραγωγή του τραγουδιού αξιοποίησε όλα τα τεχνολογικά μέσα της εποχής, ενώ η χρήση του φαλτσέτο στο ρεφρέν δείχνει τις μουσικές γνώσεις και την pop ευαισθησία του Wilson. Το ειρωνικό είναι πως μόνο ένα μέλος της μπάντας ήταν πραγματικός σέρφερ: ο Dennis Wilson.
Μικρές λεπτομέρειες προσθέτουν χρώμα στην ιστορία: ο στίχος “Australia’s Narrabeen” αναφέρεται σε παραλία του Σίδνεϊ. Το τραγούδι διασκευάστηκε από Καναδούς ως “Bowlin’ U.S.A.”, ενώ ο έφηβος pop idol Leif Garrett το επανέφερε το 1977 με επιτυχία, πριν παρασυρθεί στα ναρκωτικά και, φυσικά, η μητέρα του κατηγόρησε το rock’n’roll. Γιατί πάντα κάποιος πρέπει να φταίει. Και συνήθως, φταίει η μουσική που λέει την αλήθεια.
Οι Buffalo
ήταν μια από τις πρώτες heavymetal μπάντες και σίγουρα
η πρώτη στην Αυστραλία. Ιδρύθηκαν το
1968, στο Brisbane, από τους DaveTice και PeterWells, με το όνομα Head,
όμως σύντομα μεταφέρθηκαν στο Sydney
και άλλαξαν το όνομά τους σε Buffalo
(σύμφωνα με κάποιες πηγές, βάζοντας
τυχαία το δάχτυλό τους σε ένα χάρτη της
Αυστραλίας). Υπήρξαν οι πρωτοπόροι αυτής
της σκηνής στην πατρίδα τους, η οποία
αργότερα έδωσε μεγάλα συγκροτήματα
όπως οι ColouredBalls,
AC/DC, TheAngels, Taste και
RoseTattoo. Όπως
όλοι οι πρωτοπόροι του είδους, αρχικά
είχαν πολλές επιρροές από blues
και progressiverock.
Περιόδευαν όλη τη χώρα, παίζοντας σε
διαφόρων ειδών μέρη, από παμπ και
σχολικούς χορούς, μέχρι σε μεγάλα στάδια.
Ο ήχος τους έφερνε πολύ σε BlackSabbath, στους οποίους άνοιγαν
κάποιες συναυλίες το 1970. Δισκογραφικά
όμως έπρεπε να περιμένουν μέχρι το 1972,
όταν υπέγραψαν στην Vertigo,
μάλιστα ήταν η πρώτη μη ευρωπαϊκή μπάντα
που υπέγραφε εκεί. Παρόλα αυτά παρέμειναν
στην underground σκηνή, κυρίως,
λόγω του ότι στην Αυστραλία δεν υπήρχαν
μεγάλα ιδιωτικά ραδιόφωνα μέχρι τα μέσα
της δεκαετίας το '70, που θα τους βοηθούσαν
να γίνουν περισσότερο γνωστοί στο κοινό.
Από το 1975 και μετά,
έγιναν αρκετές αλλαγές στα μέλη του
συγκροτήματος, αλλά και στον ήχο τους.
Αυτό όμως δεν άρεσε στο κοινό τους, με
αποτέλεσμα να πέσουν πολύ οι πωλήσεις
τους και τελικά να διαλυθούν το 1975, μετά
την κυκλοφορία του τελευταίου τους
άλμπουμ.
Τα άλμπουμ τους VolcanicRock και OnlyWantYouForYourBody,
θεωρούνται σήμερα αριστουργήματα του
prog/stoner/hardrock και όχι άδικα, καθώς
απλά είναι.
Μετά την διάλυση τους,
τα μέλη τους προσχώρησαν σε άλλα σχήματα
με πιο γνωστό τον PeterWells, που ήταν ιδρυτικό
μέλος των RoseTattoo.
Μια ιδέα, έχει ουσία μόνο αν ενσαρκώνεται και πραγματοποιείται. Αν και σίγουρα οι ιδέες είναι ανεξάρτητες οντότητες, ωστόσο χρειάζονται ανθρώπους για να υπάρξουν. Δε μπορεί όμως μια συγκεκριμένη ιδέα να ενσαρκωθεί αν δεν υπάρχει κατάλληλος άνθρωπος να την δεχθεί. Το ίδιο και οι νότες,που ταξειδεύουν σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, αναζητώντας κάποιον κατάλληλο μουσικό για να μπορέσουν να φτάσουν στα αφτιά των απλών μουσικόφιλων. Στην Ελλάδα, όση μουσική καταπίεση υπάρχει, με την συνεχής προβολή τυποποιημένων Jingles σαν μουσικών κομματιών, άλλο τόσο αυξάνονται ανεξάρτητες φωνές, που δηλώνουν το παρόν τους.... τραγουδώντας. Η ανεξάρτητη ελληνική σκηνή, είτε με αγγλόφωνο κυρίως, στίχο είτε με ελληνόφωνο, έχει συγκεντρώσει μια "κρίσιμη μάζα", θα έλεγα χρησιμοποιώντας έναν όρο της πυρηνικής φυσικής. Και αυτό συνεπάγεται μια έκρηξη, μουσική έκρηξη. Από τον Αύγουστο του 2013,έχουν ξεκινήσει αυτές οι απανωτές μουσικές εκρήξεις με την μορφή μιας....... συλλογής (http://echooadventures.blogspot.gr/2013/09/the-greek-underground-scene-2013.html ). Στις 22 Δεκεμβρίου κυκλοφορεί η δεύτερη συλλογή The Greek Underground Scene - 2014 Vol. 1 Compilation, μια πραγματική μουσική πανδαισία από άλλα 15 σχήματα, ακόμα μια απόδειξη της δυναμικής της ανεξάρτητης ελληνικής σκηνής. 15 νέα μουσικά διαμάντια που, όπως και η προηγούμενη συλλογή, πολύ εύκολα θα περάσει τα σύνορα της χώρας μας. Συγκεκριμένα, η συλλογή ανοίγει με Open Mindway των Remain In Light . Θεσσαλονικείς που δημιουργήθηκαν από τις στάχτες δύο συγκροτημάτων της punk και new wave σκηνής, ενώνουν τα δύο αυτά ρεύματα σε ένα δυναμικό άνοιγμα. Διπλό μπάσο, δίνει ένα δυνατό τέμπο σε μια gothic rock σύνθεση, που πολύ εύκολα κερδίζει την προσοχή σου. Οι Background Noise Suppression, επίσης Θεσσαλονικείς συνεχίζουν με Get Stone να δίνουν την κυριαρχία στο μπάσο, σε μια σύνθεση που "κοιτάζει" παλιές συνθέσεις των Cure, αλλά μόλις μπαίνει το ριφ, η κάθε διάθεση για σύγκριση εξαφανίζεται, σε ένα τραγούδι ικανό να σε ξεσηκώσει, ιδανικό για τις μοναδικές ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας. Στην συνέχεια Cinemascope, one man project του Λεωνίδα Σκιαδά, μας γυρίζει στην δεκαετία του '80 σε μια όμορφη και μελωδική σύνθεση synth pop με πολλά σκοτεινά σημεία, της dark wave. Οι Dead Buildings μας κρατάνε σε στην δεκαετία του '80, αλλά σε μια καθαρή post punk προσέγγιση με μια γλυκά σκοτεινή σύνθεση και σίγουρα θα μας ξανα- απασχολήσουν. Το Never Understand, τραγούδι τους, σε αντίθεση με τον τίτλο του, είναι πολύ εύκολα κατανοητό και άνετα γοητεύει έναν οπαδό του είδους. Το 1/3 της συλλογής κλείνει με τους Opened Paradise και το Omega, μια μπάντα με την πιο σκοτεινή προσέγγιση προς την Gothic μουσική. Τα φωνητικά, που παραπέμπουν ακόμα και στην Death, ισορροπούν το ανάμεσα σε μελωδικό post μουσικό υπόβαθρο, δημιουργώντας ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Η δεκάχρονη πείρα της μπάντας, φαίνεται στην ωριμότητα του ήχου τους.
Οι After Dusk στερεώνουν ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον του ακροατή. Σταθερή αξία στην gothic rock, αποδεικνύεται με το With Curses and Dreams, το τραγούδι με το οποίο συμμετέχουν. Οι The Illusion Fades με το The Christmas Song ακολουθούν. Το τραγούδι είναι αρκετά γνωστό στους φίλους του είδους, καθώς έφτασε σε πολύ υψηλές θέσεις του Global Gothic Chart. Ένα ατμοσφαιρικό μουσικό κομμάτι, που φλερτάρει με σκληρό ήχο και σίγουρα αξίζει την αναγνώρισή του. Οι Cold Remembrance κινούνται στο ίδιο κλίμα με το προηγούμενο τραγούδι και το Caught in Frost είναι ένας συνδυασμός μελωδίας και δυνατών ριφ και με φωνητικά που ελαφρά θυμίζουν Him, στα πρώτα χρόνια τους. Κρατάνε άνετα την ποιότητα στο ίδιο επίπεδο με τις προηγούμενες μπάντες. Οι No Man's Land χαμηλώνουν το τέμπο, με το Flame. Το "γηραιότερο" σχήμα της συλλογής μιας και υπάρχουν από τα τέλη της δεκαετία του '80. Αλλάζουν και μουσική προσέγγιση σε psychedelic rock, με τα πνευστά να "στήνουν έναν χορό" με καταπληκτικές εναλλαγές και διακριτή παρουσία της ηλεκτρικής κιθάρας δημιουργούν μια 13 λεπτη σύνθεση που σε ταξειδεύει. Οι The Jesterdays με το Gather Darkness Gather είναι το δέκατο μέλος της συλλογής. Με γυναικεία φωνητικά που αφήνουν τον ακροατή.... άφωνο, σε μια folk μελωδική σύνθεση, με πολύ απλή ακουστική εκτέλεση, ορίζοντας την ομορφιά της απλότητας. Το τρίτο μέρος ξεκινάει με τους After Maths και το τραγούδι τους The Times, που μας εισάγει σε alternative rock ήχο. Μια πάρα πολύ καλή σύνθεση, που εκτός των άλλων δείχνει πολύ μεγάλη ωριμότητα της μπάντας από την Αθήνα. Το μέλλον τους ανήκει, μιας και έχουν κατακτήσει και το παρόν. Το επόμενο S.O.S. (call waiting) των Chewing Gun είναι ένα μουσικό πείραμα σε funk ρυθμούς με ψυχεδελικές και prog προεκτάσεις. Αν και δεν είναι εύκολο στο πρώτο άκουσμα, με ένα δεύτερο ανακαλύπτεις πολλά ενδιαφέροντα μουσικά στοιχεία. Αρκετά πετυχημένο πείραμα. Οι Suppressio Nocturno με το Serpentine Word μας επαναφέρουν σε σκοτεινό ήχο. Η industrial Black metal band, είναι η πιο "φρέσκια" μπάντα της συλλογής. αρκετά ενδιαφέρουσα προσέγγιση, που εύκολα σε προσανατολίζει προς το Merlyn Manson και στις καλές στιγμές του. Οι Terra Libera από την Σύρο με το Clown Waltz είναι η προτελευταία μπάντα της συλλογής, αν και το βαλς στην αρχή ξεκινάει με μια φαινομενική δυσαρμονία ανάμεσα σε φωνητικά και τα υπόλοιπα όργανα, είναι μια αρκετά καλή σύνθεση. Ίσως έπρεπε να δουλευτεί λίγο περισσότερα στην παραγωγή του. Πάντως το συγκρότημα δείχνει ότι έχει να δώσει αρκετά ακόμα. Και η συλλογή τελειώνει με τους Στυλιανός Τζιρίτας Unit και το Το Τελευταίο Τρένο από τον Ουρανό (δεν υπάρχει περίπτωση να έρθει, είμαι σίγουρος), η πιο πειραματική στιγμή του άλμπουμ και μάλλον για πολύ εξειδικευμένα αυτιά.
Ο Μιχάλης Πούγουνας από τους New Zero God, που συγκέντρωσε όλα αυτά τα τραγούδια, απέδειξε για δεύτερη φορά το πραγματικό μεγαλείο της ελληνική ανεξάρτητης σκηνής. Το The Greek Underground Scene - 2014 Vol. 1 Compilation δεν είναι μόνο μια συλλογή διαμάντι, αλλά και μια εμπειρία. Ένα πραγματικό μουσικό ταξείδι, που δεν τελειώνει σε αυτήν την συλλογή, καθώς υπάρχουν ακόμα πολλές μπάντες που περιμένουν να ανακαλυφθούν και να μας αποκαλυφθούν. Και σίγουρα ένα άρθρο δε φτάνει για να εξυμνήσει την προσπάθεια αυτή.
Η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις και δίπολα, αλλά αυτά στην ουσία δημιουργούν την απαραίτητη ενέργεια για "κινηθούν" τα πράγματα ή να πάρουν τον "δρόμο" τους. Μέσα από αντιθέσεις γεννιέται η δημιουργία και είναι αυτή που ενώνει τα δύο άκρα. Η απουσία του Οδυσσέα από το σπίτι του, του γέννησε την λαχτάρα να γυρίσει και έτσι δημιουργήθηκε και ένα έπος. Το rock'n'roll είναι ένα μέρος της ζωής και αυτό είναι γεμάτο αντιθέσεις. Δεν είναι λίγοι οι μουσικοί, που γράψανε τα μεγαλύτερα τους τραγούδια μέσα σε μια κόλαση που ζούσαν, πριν γνωρίσουν και την δόξα. Αλλά αυτή η λαχτάρα για τον παράδεισο, όπως τον φαντάζεται ο καθένας, αποτέλεσε και την έμπνευσή τους. Ένα τραγούδι που εδραίωσε τους Guns N' Roses στην "παράδεισο" της rock'n'roll δόξας, γράφτηκε σε μια κολασμένη στιγμή για την μπάντα. Το Paradise City, είναι ένα από τα τραγούδια-σύμβολα της χρυσής εποχής της μπάντας. Το τραγούδι εμπεριέχεται στο ντεμπούτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους το Appetite for Destruction, το οποίο θεωρώ από τα πιο σημαντικά άλμπουμ στην ιστορία της ροκ μουσικής. Την πατρότητά του ανήκει στους Axl Rose, Slash, Izzy Stradlin, Duff McKagan, Steven Adler, δηλαδή σε όλο το συγκρότημα. Αν και το βιντεοκλίπ τους απεικονίζει σε ένα στάδιο γεμάτο κόσμο και στο αποκορύφωμα της δόξας τους, το τραγούδι ξεκίνησε το ταξείδι σε μια ερημιά και μέσα σε απογοήτευση. Το τραγούδι γράφτηκε κατά την διάρκεια της πρώτης τουρνέ της μπάντας, .... τουρνέ κατά ευφημισμό μόνο. Σχεδίαζαν απλά να ξεκινήσουν μια περιοδεία στα κλαμπ της δυτικής Ακτής από το Los Angeles ως το Seattle πατρίδα του Duff McKagan. Φυσικά το πρώτο τους κυνήγι της δόξας, σταμάτησε στην έρημο της Καλιφόρνιας, όταν χάλασε το αυτοκίνητό τους. Τα μέλη του συγκροτήματος ζήσανε πραγματική κόλαση, μιας ο ρουχισμός τους αποτελούνταν από δερμάτινα παντελόνια και μπουφάν, με τα οποία ήθελαν να εντυπωσιάσουν στην σκηνή, στην οποία δεν έφτασαν ποτέ. Έπρεπε να περπατήσουν αρκετά χιλιόμετρα μέχρι την πρώτη κατοικημένη περιοχή. Και τότε τους γεννήθηκε λαχτάρα για την πόλη που μισούσαν ως τότε και καταλάβανε πως η πόλη των αγγέλων είναι το σπίτι τους. Αλλά η "Hell Tour", όπως ονόμασαν την ανύπαρκτη περιοδεία τους, μιας ξεθεωμένοι και απογοητευμένοι τελικά έφτασαν στον πρώτο προορισμό τους, αλλά χωρίς τον εξοπλισμό τους και με "τρύπιες τσέπες". Πιθανόν και συγκαμένοι από τα δερμάτινα, αλλά αυτό είναι δική μου εικασία. Το τραγούδι γράφτηκε απ'όλη την μπάντα. Ο Slash ξεκίνησε να παίζει στην κιθάρα και σιγοτραγούδισε τον αρχικό στίχο "Take me down to the Paradise City" ο Axl συμπλήρωσε "Where the grass is green and the girls are pretty", ο στίχος οποίος αρχικά δεν άρεσε ιδιαίτερα στον κιθαρίστα. Καθώς ήταν έμπνευση από τις μεσο-δυτικές πολιτείες, απ' όπου καταγόταν ο τραγουδιστής. Η αρχική ιδέα για τον επόμενο στίχο ήταν Where the girls are fat and they've got big titties." και συμπλήρωνε ο τραγουδιστής "Take ... me ... home!" Για την πατρότητα του τραγουδιού υπήρχε και μια διαφωνία με τους Hanoi Rocks, των οποίων ο κιθαρίστας Andy McCoy θεωρούσε πως είναι η αντιγραφή του "Lost in the City". Είναι όμως πραγματικότητα ότι ο Axl ήταν μεγάλος φαν τους και το στυλ επηρέασε πολύ την εκκολαπτόμενη τότε μπάντα. Το βιντεοκλίπ γυρίστηκε από τον Nigel Dick, στο Giants Stadium του New Jersey, όπου παίζανε μαζί με τους Aerosmith. Το Concorde που εμφανίζεται κάπου στο μέσον, είναι αυτό που θα τους πήγαινε στο Monsters of Rock που γινόταν στο Donington Park της Αγγλίας.
Οι AmboyDukes, ήταν στην ουσία το
πρώτο συγκρότημα του TedNugent. Ιδρύθηκαν το 1967 στο
Chicago, όπου είχε μετακομίσει
η οικογένεια του Nugent, αλλά
αργότερα εγκαταστάθηκαν στην ιδιαίτερη
πόλη του, το Detroit. Εκτός
από τον ίδιο το συγκρότημα υπέστη πάρα
πολλές αλλαγές στα υπόλοιπα μέλη, τις
οποίες δεν αξίζει ο κόπος να τα αναφέρουμε,
αφού κανένας τους δεν παρουσίασε αργότερα
κάτι το ιδιαίτερο. Κινούνταν στον χώρο
του Psych-Progrock με αρκετά hardrock ξεσπάσματα, τόσα ώστε
να συγκαταλεχθούν κι αυτοί στις πρώτο
μέταλ μπάντες.
Παρ' ότι ήταν ένα πολύ
αξιόλογο συγκρότημα, δεν είχαν κάποια
ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία, αν εξαιρέσουμε
το ομώνυμο σινγκλ από τον 2ο δίσκο τους
"JourneytotheCenteroftheMind".
Στην συνέχεια, βέβαια, ο TedNugent έκανε μια τεράστια
καριέρα σαν σόλο, με στροφή σε πολύ πιο
hardrock - metal
μονοπάτια.
1) Τι συμβολίζει
το όνομα σας; Πρόκειται
για προϊόν
λεξιπλασίας, άνευ νοήματος. (Τώρα που
το σκέφτομαι ταιριάζει και ιδεολογικά)
2)Χρήμα ή δόξα; Δόξα
Δράμας.
3)Πως θα
προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την
μπάντα σου; Κωνσταντίνος
Μαρκοράς.
4)Σημείο μηδέν
της μπάντας Ιούλιος
2008, γνωριμία με Τρίφ και εκβιασμός στο
να γίνει ντράμερ στο κατά φαντασίαν
συγκρότημα μου χωρίς να έχει προηγούμενη
εμπειρία με το συγκεκριμένο όργανο.
5)Τι μουσική
σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου; Ανάμεσα
σε πάρα
πολλές
μισητές μουσικές, τα πρωτεία κατέχουν
οι εξής : Τα άνευρα euro-metal
τύπου Nightwish,
το υπερεπεξεργασμένο metal-core,
σχεδόν κάθε τι υπέρ-πολιτικοποιημένο
όπου χάνεται κάθε μορφή έκφρασης και η
μουσική είναι απλά ένα μέσον προπαγάνδας
– και συνάμα κοινωνικοποίησης και
γκομενίσματος με έναν πλάγιο, υποκριτικό
και ύπουλο τρόπο. Και φυσικά το ελληνικό
«ροκ» που άνθισε στα 90s.
6)Αν
ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την
χρησιμοποιούσατε; Απαντώ
με τα λόγια ενός mainstream
ράππερ που λέγεται Bo:
«Θα’θελα όλοι να περνάμε καλά και να
μη μας νοιάζει για τίποτα, να μην έχουμε
προβλήματα, και μας να μη μας θεωρούν θύματα».
7)Με ποιον θα
θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή; Σαν
συγκρότημα? Δεν νομίζω ότι συλλογικά
συμφωνούμε
στο ότι θαυμάζουμε κάποιον η κάποιους
τόσο – προσωπικά ο καθένας έχει τους
αγαπημένους του καλλιτέχνες. Δεν μας
έχει περάσει και πολύ από το μυαλό η
ιδέα κάποιας συνεργασίας γενικά. Τώρα
που το σκέφτομαι, μάλλον με κάποια ποπ
τραγουδίστρια νομίζω. Με τη LadyGaga. 8) Η μουσική
σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση; Ωραία
ερώτηση. Περισσότερο σαν θρησκευτική,
αν και η πλήρης απουσία της μίας εκ των
δύο πτυχών που ανέφερες από το έργο
κάποιου προδίδουν, για μένα, μη ολοκληρωμένη
καλλιτεχνική προσωπικότητα.
9)Οι επιρροές
σας; Οτιδήποτε
πρωτότυπο, εύηχο, ενδιαφέρον, ανεπιτήδευτο
και πάνω απ’όλα ειλικρινές και αληθινό
από όλες τις πτυχές τόσο της σκέψης όσο
και της διανόησης.
10)Μέσον ή
σκοπός το συγκρότημα; Μέσον.
Δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους που
γουστάρουν ντε και καλά να παίζουν σε
μπάντες. Εδώ για τα δικά μας τραγούδια,
που έχουν προσωπική
σημασία πάλι μας φαίνεται βραχνάς η
λειτουργία ενός συγκροτήματος. Μεγάλος
βραχνάς, και φυσικά οικονομικά ασύμφορο.
11)Μέσον ή
σκοπός η μουσική; 100%
σκοπός!
12)Το ταλέντο
συνοδεύει την αλαζονεία ή την
ταπεινοφροσύνη; Καλό θα είναι
να συνοδεύει το μέτρο. Η αλαζονικές
συμπεριφορές είναι εν γένει κατάπτυστες
και δεν δικαιολογούνται από κανένα
ταλέντο. Δυστυχώς όμως, στατιστικά
μιλώντας, το ταλέντο έχει συνοδεύσει
κατά κόρον την αλαζονεία.
13)Συμβολικά
με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα; Φοβάμαι
πως δεν ασπάζομαι την απόδοση
ανθρωπίνων/πνευματικών ιδιοτήτων στα
ζώα και δεν θα μπορέσω να απαντήσω.
14)Μια ευχή για
την μπάντα Να
βρούμε χρηματοδότηση για να κόψουμε
τον δεύτερο δίσκο μας!
15)Ποιο είναι
το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής
δημιουργίας; Όταν
δεν μπορεί να σε πάρει ο ύπνος.
Γάμησε τα.
Οι 9MM απαντούν: 1) Τι συμβολίζει το όνομα σας; Είναι η απάντηση μας στη βια που ζούμε ( πραγματική, ψυχολογική) απαντάμε στη βια αυτή με τη μουσική μας που τη νιώθουμε σαν αυτή τη σφαίρα των εννιά χιλιοστών.... σαν τη μοναδική μας άμυνα!! 2) Χρήμα ή δόξα; Ούτε το έναούτε το άλλο... δύναμη και διάθεση να συνεχίσουμεαυτό που κάνουμε!!! Αυτό που σου μένει στο τέλοςείναι οι στιγμές που έχειςκερδίσει για τον εαυτό σου και για τους συνοδοιπόρους σου μέσααπό την δημιουργία!!
3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου; Για εμάςείναιμονόδρομος... η μόνη μας διέξοδος!!
4) Σημείο μηδέν της μπάντας το πρώτο jam που κάναμε στο σαλόνι του αδελφού μου (του drummer), σε κάποια μάζωξη
5) Τι μουσική σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου; Τα ελληνικά σκυλοπόπ...
6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε; Η μουσικήείναι υπερόπλο γιατίστοχεύεικατευθείαν στην ψυχή του ακροατή...αυτόαπόμόνο του μπορεί να αλλάξει τα πάντα!!
7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή; Με όλουςόσουςκάνουνότικάνουναπόκαρδιάς!!
8 ) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση; Αν είναιαληθινήείναισίγουραπολιτικήστάση!!
9) Οι επιρροές σας; Τα πράγματα που μεγαλώσαμε!!! ξένη rock-hard rock αλλά και ελληνικόςλόγοςαπόσημαντικούς Έλληνες δημιουργούς!!
10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα; Μέσονσίγουρα!!
11) Μέσον ή σκοπός η μουσική; Σκοπόςσίγουρα!!
12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη; Το ταλέντουπάρχει ή δεν υπάρχει!! η αλαζονεία ή η ταπεινοφροσύνη είναιεπιλογέςζωής που προσδιορίζουν τις όποιεςεπιλογές μας .. αλλά και την κατάληξη μας!
13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα; Μμμ ίσως με σκύλο....
14) Μια ευχή για την μπάντα.. Να μη φύγειποτέ η καψούρα για αυτό που κάνουμε!!!
15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας; Σκοτεινό ε?? Δεν ξέρω πως ακριβώς το εννοείς... δύσκολοείναι το στούντιο που καλείσαι να παγιδεύσεις την ενέργειαενόςκομματιού που δημιουργήθηκε στην πρόβα σε ένα track... σε ένααρχείομουσικήςκρατώντας τις ισορροπίεςμεταξύ της αυθεντικήςενεργείας και ενός cd track....
2.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)