Οι μύθοι είναι άρρηκτα
συνδεδεμένοι με τον ανθρώπινο πολιτισμό και συχνά μπλέκονται με την ίδια την
ιστορία. Ίσως η ανάγκη του ανθρώπου να αποφύγει την πραγματικότητα τον ώθησε
στη δημιουργία τους — ή ακόμα και να αποτρέψει άλλους από συγκεκριμένες πράξεις.
Σήμερα, όμως, οι αστικοί μύθοι
έχουν χάσει τον εκπαιδευτικό τους χαρακτήρα και αποκτήσει έναν πιο... κωμικό.
Αν και όχι πάντα για το θύμα της πλάκας. Ένας τέτοιος αστικός μύθος στάθηκε
αφορμή για τη δημιουργία ενός τραγουδιού των New Zero God. «Στις αρχές της
δεκαετίας του ‘80 η οικογένειά μου μετακόμισε και με έστειλαν σε ένα καινούργιο
σχολείο όπου και τελείωσα το Λύκειο.» Ξεκινάει την αφήγησή του ο Μιχάλης
Πουγούνας, φωνή και ψυχή του συγκροτήματος.
«Η περιοχή όπου βρίσκεται το
σχολείο ονομάζεται Κοψαχείλα και είναι στα σύνορα Αγίου Δημητρίου και Παλαιού
Φαλήρου, παραδίπλα από τα νεκροταφεία Καλλιθέας, Νέας Σμύρνης και Παλαιού
Φαλήρου. Όπως συνήθως γίνεται, οι περιοχές γύρω από τα νεκροταφεία είναι γεμάτες
από μακάβριες ιστορίες οι οποίες παραλλάσσονται και πολλαπλασιάζονται ανάλογα
με το ακροατήριο.»
Αναφέρει ως παράδειγμα τον γνωστό
μύθο με τον εύζωνα που, βάζοντας στοίχημα να περάσει τη νύχτα πάνω σε ένα
μνήμα, καρφώνει κατά λάθος τη φουστανέλα του με το μαχαίρι, τρομάζει και
πεθαίνει από ανακοπή.
«Είναι γνωστή σε όλους», λέει.
Αλλά δεν ήταν αυτή η ιστορία που
τον ενέπνευσε.
«Εκείνη την εποχή ταλαιπωρούσα
τους φίλους μου με διάφορες φάρσες. Έτσι, με δύο συμμαθητές μου βαλθήκαμε να
στήσουμε μια πλάκα στον κολλητό μου, τον Τάσο, ο οποίος ήταν τότε ο μπασίστας
των Flowers of Romance. Έπρεπε να τον φέρω στο σπίτι του ενός συμμαθητή, του
Δημήτρη, όπου και θα τον τρομάζαμε... Έδωσα ραντεβού στον Τάσο να συναντηθούμε
στις 12 το βράδυ σε κάποιο σημείο για να τον φέρω στο σπίτι του Δημήτρη επειδή
δεν γνώριζε την περιοχή.»
Η θεατρικότητα ήταν απαραίτητη.
«Όταν συναντηθήκαμε, φρόντισα να
φαίνομαι ανήσυχος και όταν με ρώτησε τι συμβαίνει, του είπα πως γίνονται
μυστήρια πράγματα και πως όλη η γειτονιά είναι αναστατωμένη. Επειδή είχαμε ένα
δεκάλεπτο ποδαρόδρομο μέχρι να φτάσουμε, είχα βάλει στο μυαλό μου δύο-τρεις
τρομακτικές ιστορίες από αυτές που κυκλοφορούσαν στην περιοχή ώστε να τον
προετοιμάσω ψυχολογικά για τη φάρσα.»
Μία από αυτές τις ιστορίες έγινε
τραγούδι των New Zero God με τίτλο Angeline, και συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ
MMXIII το 2013.
«Ένας νεαρός (τον οποίον ονόμασα
Johnny στο τραγούδι) οδηγεί κάποια βροχερή νύχτα τη μηχανή του όταν στον δρόμο
του κάνει ωτοστόπ μια κοπέλα (την οποία ονόμασα Angeline). Οι δυο τους περνούν
όλο το υπόλοιπο βράδυ πίνοντας και διασκεδάζοντας και ο νεαρός, καταλαβαίνοντας
πως εκείνη κρυώνει, της φοράει το μπουφάν του. Έχει αρχίσει να την
ερωτεύεται... Καθώς πλησιάζει η αυγή, η Angeline του λέει πως πρέπει να φύγει
κι εκείνος την αφήνει έξω από το σπίτι της... Το επόμενο πρωί ο νεαρός
συνειδητοποιεί ότι ξέχασε να πάρει πίσω το μπουφάν του και πηγαίνει να το
ζητήσει. Η γυναίκα που του ανοίγει την πόρτα όμως του λέει ότι η κοπέλα αυτή
σκοτώθηκε πριν ένα χρόνο σε ένα τροχαίο ατύχημα. Ο Johnny τρέχει στο
νεκροταφείο και βρίσκει το μπουφάν του ζεστό ακόμα πάνω στον παγωμένο τάφο
της...»
Με αυτή τη διήγηση, όπως λέει ο
ίδιος, «οι τρίχες του σβέρκου μας μετριούνται μόνες τους (876 την ώρα της
συγγραφής του άρθρου).»
«Η ιστορία συντέλεσε αρκετά στην
φάρσα που κάναμε στον Τάσο και σαν story μου φαινόταν πάντα γοητευτική...»
Σε εμάς, και τρομακτική.
«Ο αστικός μύθος λέει πως το αγόρι
που είχε αυτή την εμπειρία τρελάθηκε μετά από αυτό, αλλά δεν ήθελα να προσθέσω
μια τόσο απογοητευτική κατάληξη στο τραγούδι. Προτίμησα να το αφήσω να
αιωρείται σαν ένας ανεκπλήρωτος έρωτας, σαν ένα φλερτάρισμα με τον θάνατο ή
ό,τι άλλη εκδοχή μπορεί να βρει κάποιος...»
Και σίγουρα είναι πιο ωραία αυτή η
εκδοχή.
«Όπως και να έχει, σήμερα, το
Angeline είναι ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια αυτού του άλμπουμ, ενώ εγώ
κατάφερα με αυτόν τον τρόπο να κρατήσω σαν σημείωση εκείνη τη βραδιά που έκανα
πλάκα σε έναν φίλο μου...»
Αλλά η φάρσα δεν τελείωσε εκεί.
Υπήρχε και τρίτος στην παρέα — ο
Λάκης. Ο βασικός εμπνευστής, μαζί με κάποιους συνένοχους, τον είχαν ντύσει με
χαρτί υγείας σαν μούμια. Όταν έφτασαν στο σπίτι, ο μουμιοποιημένος Λάκης είχε
κρυφτεί. Το σχέδιο ήταν να εμφανιστεί μόλις ο Μιχάλης έμπαινε με τον Δημήτρη.
Και για να ξεκινήσει η πλάκα, έπρεπε να ακουστεί η λέξη «σκατά».
Όταν έγινε η εμφάνιση του Λάκη, οι
δύο συνένοχοι άρχισαν να φωνάζουν με θεατρινισμό το πρώτο γράμμα της αλφαβήτου:
«ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ».
Ο Μιχάλης, κοιτάζοντας τον Τάσο,
διαπίστωσε πως όχι μόνο ήξερε καλά το φωνήεν, αλλά και πως όλα τα
χαρακτηριστικά του προσώπου του είχαν τραβηχτεί. Ήταν η πρώτη και μοναδική φορά
που είδε μαλλιά ανθρώπου να σηκώνονται μόνα τους.
Αυτή την ιστορία μπορεί κανείς να
θυμάται κάθε φορά που ακούει το Angeline των New Zero God — είτε στα συχνά live
τους, είτε στο σπίτι του.
Αλλά ίσως να μην το κάνει μόνος
του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου