Ο κόσμος του σκληρού rock'n'roll είναι γεμάτος μύθους και όχι μόνο στο λυρικό μέρος των τραγουδιών, αλλά και στους ίδιους τους μουσικούς που ανεβαίνουν στη σκηνή. Οι μορφές τους, κυρίως εκείνων που θεμελίωσαν το είδος, ξεπερνούν συχνά τη σφαίρα του ανθρώπινου. Η συμμετοχή τους σε ένα συγκρότημα είναι ταυτόσημη με την ίδια την μπάντα και κάθε αλλαγή μέλους μοιάζει με ρίσκο, φόβο, και ενίοτε προδοσία, κάτι που έχει αντίκτυπο κυρίως για τις δισκογραφικές.
Αλλά όταν ένα μουσικό “τέρας” αντικαθιστά ένα άλλο, τα πράγματα ταλαντεύονται ανάμεσα στην κόλαση και τον παράδεισο. Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες, οι συγκρούσεις αναμενόμενες. Η φυγή του Ozzy Osbourne το 1979 από τους Black Sabbath άφησε ένα τεράστιο κενό. Όμως μια τυχαία γνωριμία του Tony Iommi με τον Ronnie James Dio δεν το γέμισε απλώς, το αναδιαμόρφωσε. Το αποτέλεσμα ήταν το Heaven and Hell, ένα από τα πιο κλασικά άλμπουμ της heavy metal σκηνής και μάλλον και το πιο επιτυχημένο.
Το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου, το Neon Knights, αν και γράφτηκε τελευταίο και μάλιστα στο Παρίσι, όχι στο Μαϊάμι όπως τα υπόλοιπα. Παρ’ όλα αυτά, επιλέχθηκε ως το πρώτο τραγούδι του άλμπουμ, σαν κραυγή αναγέννησης. Η σύνθεση ανήκει στους Dio, Iommi, Geezer Butler και Bill Ward, με τον Dio να αναλαμβάνει το λυρικό μέρος. Ο Geezer είχε επιστρέψει προσωρινά στην Αγγλία μετά την αποχώρηση του Ozzy και η συμμετοχή του στο “Neon Knights” ήταν η μοναδική του στο δίσκο, αποτελώντας μια γέφυρα ανάμεσα στις δύο εποχές των Sabbath.
Το τραγούδι έχει πιο γρήγορο τέμπο, όπως επιδίωκε ο Iommi, για να σηματοδοτήσει την αλλαγή και να ξεπεράσει το φάντασμα του Ozzy. Οι στίχοι του Dio, γεμάτοι μεσαιωνικές εικόνες και αοριστία, αναφέρονται σε έναν μύθο της αγγλικής κουλτούρας — αλλά η επαναληπτικότητα του “Nothing’s in the past / It always seems to come again” λειτουργεί σαν υπαρξιακή επιστροφή, σαν τραύμα που δεν επουλώνεται. Σαν ένας ενοχλητικός έρπης που επιστρέφει ξανά και ξανά.
Το “Neon Knights” κυκλοφόρησε ως δεύτερο σινγκλ του άλμπουμ και έφτασε στο #22 των UK charts. Παρότι δεν γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία, έγινε σύμβολο της νέας εποχής των Sabbath. Έχει διασκευαστεί από μπάντες όπως Iron Savior, Queensrÿche και Anthrax, επιβεβαιώνοντας τη θέση του ως πυλώνα του είδους.
Ανάλυση μουσικής δομής
Το “Neon Knights” είναι ένα από τα πιο σύντομα και άμεσα κομμάτια του δίσκου, με διάρκεια περίπου 3:53. Η δομή του είναι κλασική αλλά αποτελεσματική:
Intro (0:00–0:14): Ξεκινά με ένα επιθετικό, συγχρονισμένο riff από τον Iommi, με τα τύμπανα του Bill Ward να μπαίνουν δυναμικά. Το riff είναι βασισμένο σε power chords και palm-muted χτυπήματα, δίνοντας αίσθηση επείγοντος.
Verse 1 (0:15–0:44): Ο Dio εισέρχεται με φωνή γεμάτη ένταση και θεατρικότητα. Η φωνητική μελωδία ακολουθεί το riff, με μικρές διακυμάνσεις που προσθέτουν δραματικότητα.
Chorus (0:45–1:00): Το ρεφρέν είναι πιο μελωδικό, με ανοικτές συγχορδίες και φωνητική κορύφωση. Η λέξη “Neon Knights” τραγουδιέται με έμφαση, σχεδόν σαν πολεμική ιαχή.
Verse 2 + Chorus (1:01–1:45): Επαναλαμβάνεται η δομή, με μικρές παραλλαγές στη φωνητική ερμηνεία.
Guitar Solo (1:46–2:15): Ο Iommi ξεδιπλώνει ένα σύντομο αλλά εκρηκτικό σόλο, με bluesy bends και γρήγορα legato περάσματα. Δεν είναι επίδειξη δεξιοτεχνίας — είναι έκρηξη χαρακτήρα.
Bridge (2:16–2:30): Μια μικρή γέφυρα με αλλαγή ρυθμού και τον Dio να τραγουδά πιο εσωτερικά, πριν επιστρέψει στο τελικό ρεφρέν.
Final Chorus + Outro (2:31–3:53): Το τραγούδι κλείνει με επανάληψη του ρεφρέν και ένα fade-out που αφήνει την αίσθηση ότι οι “νέοι ιππότες” συνεχίζουν να καλπάζουν στο σκοτάδι.
Η παραγωγή του Martin Birch είναι καθαρή αλλά όχι γυαλισμένη και καταφέρνει να διατηρεί την τραχύτητα που χρειάζεται το κομμάτι, ενώ αναδεικνύει τη φωνή του Dio και τη στιβαρότητα του Iommi.
Το Neon Knights δεν είναι απλώς ένα τραγούδι. Είναι δήλωση της νέας τους ταυτότητας. Είναι το σημείο όπου οι Black Sabbath σταμάτησαν να κοιτούν πίσω και άρχισαν να καλπάζουν μπροστά, δημιουργώντας νέους μύθους, νέα φωνή, και μια φωτιά που δεν έσβησε ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου