Within Temptation - Faster

 

Οι νότες είναι δυσανάλογα λίγες σχετικά με τα είδη μουσικής, τα οποία εκφράζουν. Αλλά η δυσαναλογία αυτή μεγαλώνει ακόμα περισσότερο σε σχέση με τους καλλιτέχνες που τις χρησιμοποιούν για να συνθέσουν μουσική. Άρα το να ανακαλύψουν διαφορετικοί μουσικοί μια ίδια μελωδία είναι μάλλον αναμενόμενο και φυσικό επακόλουθο. Σίγουρα, κάποιες φορές υπάρχει δόλος και οι δίκες για πνευματικά δικαιώματα δεν είναι λίγες, αν δεν τα βρουν οι καλλιτέχνες μεταξύ τους πριν. Αλλά οι περισσότερες περιπτώσεις είναι μια ασυνείδητη μίμηση κάποιας μελωδίας ή απλή «διασταύρωση» της έμπνευση, πάντα όμως με κάποια χρονική απόκλιση.

Οι Within Temptation, όπως όλοι αναγνωρισμένοι μουσικοί, δεν ήταν να αποφύγουν κάποια ταύτιση με παλιά μελωδία. Η μπάντα είναι από τις κορυφαίες στο  symphonic metal είδος της. Και το πέμπτο τους άλμπουμ, το The Unforgiving, απλά επιβεβαίωσε ακόμα περισσότερο την ποιότητα της μπάντας. Από τα πιο εμπορικά τους, συνοδεύτηκε, σε μια πανέξυπνη εμπορικά κίνηση, με μια σειρά από ταινίες μικρού μήκους και μια σειρά κόμικς, δίνοντας του μια ενιαία δομή. Το concept, λυρικά, άλμπουμ τους κυκλοφόρησε στις 25 Μαρτίου του 2011. Δυο μήνες πριν κυκλοφόρησε και το πρώτο single, το "Faster". Όπως αποδείχτηκες η δημιουργία των Sharon den Adel, Robert Westerholt και Daniel Gibson ήταν άκρως επιτυχημένη.

Η απλότητα της σύνθεση το έκανε εύκολα αναγνωρίσιμο, αλλά και το γεγονός πως έμοιαζε με κάποια άλλη επιτυχία, αλλά πάντα εκτελεσμένο με τον τρόπο των Ολλανδών. Συγκεκριμένα η τραγουδίστρια του συγκροτήματος αναφέρει ότι, ακούγεται σαν το  Wicked Games του Chris Isaak. Και συνεχίζει λέγοντας ότι έχει σχεδόν την ίδια ατμόσφαιρα το τραγούδι αλλά είναι διαφορετικό. Ουσιαστικά απολογείται, ότι το δημιουργήσανε και δεν το αντιγράψανε.

Ο Robert Westerholt περιγράφει με τον δικό τρόπο για το πώς δημιουργήθηκε το τραγούδι. Ο κιθαρίστας του συγκροτήματος, αναφέρει ότι πολλές μουσικές ιδέες «πετιούνται στα σκουπίδια» μετά από πολυήμερη επεξεργασία και δουλειά, γιατί δε μπορούν να λειτουργήσουν σαν μουσικό κομμάτι. Όμως σπάνια, λειτουργεί ακριβώς το αντίθετο. Καταγράφεις μια ιδέα, συνήθως μια μελωδία που σιγομουρμουρίζεις,  σε ένα κινητό και ακούγοντας το καταλαβαίνεις ότι είναι ένα όμορφο κομμάτι. Κατόπιν, όλα δένουν με την αρχική μελωδία και ώσπου να καταλάβεις, έχεις σχεδόν έτοιμο ένα τραγούδι. Σαν η μελωδία να έχει την δική της βούληση. Έτσι, κάποια στιγμή ήρθε η  Sharon στο σπίτι  του με μια μουσική ιδέα, αλλά ο κιθαρίστας μάλλον απρόθυμα έβαλε να την ακούσει, μιας που δεν το θεωρούσε και κάτι σπουδαίο. Αλλά από τις πρώτες νότες έφαγε καψούρα με την ιδέα.  Μια πολύ απλή ιδέα και ένα ξεκάθαρο τραγούδι, που αγγίζει πολύ εύκολα τα αυτιά του ακροατή.

Ο ίδιος, όπως δηλώνει, χρόνια προσπαθούσε να φτιάξει μια απλή μελωδία, με ένα σύστημα τριών ακόρντων, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να το ολοκληρώσει σαν τραγούδι. Για αυτόν ήταν ένα αναπάντεχο δώρο. Πριν καλά καταλάβει είχε έτοιμο το πρώτο σινγκλ και χωρίς κανένα πρόβλημα στις ηχογραφήσεις, λες και φτιάχτηκε μόνη της.

Η πρώτη ταινία μικρού μήκους λέγεται του Unforgiving, λέγεται  Mother Maiden, με την οποία ξεκινάει και το βιντεοκλίπ. Τον χαρακτήρα της ενσαρκώνει η  Dawn Mastin. Την δείχνει να γράφει ένα γράμμα μονολογώντας ότι ελέγχει χαμένες ψυχές που αναζητούν εκδίκηση από  "those with a dark heart." Με αυτό τα λόγια ξεκινάει το τραγούδι. Οι εικόνες της μπάντας που παίζει σε μια αποθήκη εναλλάσσονται με αυτές, που ο χαρακτήρας της Sinéad, τον οποίο ενσαρκώνει η Nicola Hemink, σέρνει έναν λιπόθυμο άντρα πάνω σε ένα βαγόνι τρένου, το οποίο κινείται με μεγάλη ταχύτητα. Όταν ο άντρας συνέρχεται, έρχεται μια χαμηλή πινακίδα σήμανσης να το αποτελειώσει. Το βιντεοκλίπ τελειώνει με την Sinéad να σηκώνεται από το κρεβάτι νεκροτομείου, προλογίζοντας ουσιαστικά το επόμενο σινγκλ, ομώνυμο του χαρακτήρα.

Το σενάριο ανήκεις στους Steven O'Connell και Tim Smit, ενώ η σκηνοθεσία στον Joeri Molsheimer.

Jacek Henryk Maniakowski