Green Lung - The Ritual Tree

 

Υπάρχουν τραγούδια που έχουν αφήσει ιστορία. Αλλά υπάρχουν και τραγούδια τα οποία έχουν βρει ιστορίες άγνωστες. Τις έχουν κάνει στίχους και νότες. Αλλά διηγούνται ακόμα πιο πολλά, από προσωπικές και άγνωστες ιστορίες, ως και ανεξιχνίαστες υποθέσεις δολοφονιών. Παράλληλα γνωστοποιώντας ιστορίες ανθρώπων, οι οποίες θα έμεναν στο σκοτάδι της λήθης. Είτε απλά οι δημιουργοί μοιράζονται τις δικές τους ανακαλύψεις, παλιών και σχεδόν μυθικών διηγήσεων γεμάτων μυστήριο στα όρια του παραφυσικού. 

Οι Green Lung από το νότιο Λονδίνο στην πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά το «Woodland Rites» κατάφεραν να ανακαλύψουν μια πολύ μυστηριώδη ιστορία και να την μετατρέψουν σε τραγούδι. Το περιεχόμενο της ταιριάζει απόλυτα στο Stoner/Doom Metal ήχο του πενταμελούς αυτού συγκροτήματος. Το τραγούδι The Ritual Tree, 4^ο του άλμπουμ, μόνο από τον τίτλου παραπέμπει σε κάποια χολυγουντιανή ταινία, αλλά στην πραγματικότητα το ξεπερνάει κατά πολύ.

Η δημιουργία του κιθαρίστα Scott Black, οποίες έκανε την μουσική και του τραγουδιστή Tom Templar που έγραψε τους στίχους είναι εμπνευσμένη από την αγγλική παράδοση. Κυμαίνεται ανάμεσα σε αληθινά γεγονότα και σε αστικό μύθο. Άλλωστε έχουμε πει πολλές φορές, πως η πραγματικότητα ξεπερνά κατά πολύ την φαντασία.

Τα γεγονότα ξεκινάνε το 1943, κατά την διάρκεια του Β’ΠΠ στην αγγλική ύπαιθρο και συγκεκριμένα στο Hagley Wood του Worcestershire. Σε μια συστάδα φτελιών 4 παιδιά παίζοντας βρίσκουν ένα κρανίο κρυμμένο σε μια κουφάλα δέντρου. Στις 18 Απριλίου του 1943 τέσσερα αγόρια από τα περίχωρα του Hagley (οι Robert Hart, Thomas Willetts, Bob Farmer και  Fred Payne) πήγαν να μαζέψουν αυγά άγριων πουλιών ή ακόμα να κυνηγήσουν κάποιο εύκαιρο θήραμα στην περιοχή του Hagley Wood. Μέσα από την αναζήτησή τους αυτή βρήκαν μια τεράστια φτελιά. Υπέθεσαν πως θα ήταν γεμάτη με φωλιές πουλιών και κατά συνέπεια και γεμάτες αυγά, μιας που ήταν περίοδος ωοτοκίας.

Η παιδική περιέργεια δεν έχει όρια και έτσι κοίταξαν και μέσα στην κουφάλα του δέντρου, όπου υπήρχε ένα κρανίο. Αρχικά νόμιζαν πως ήταν κάποιου ζώου, αλλά μόλις διαπίστωσαν πως είχε μια τούφα από μαλλιά και αναγνωρίζοντας την οδοντοστοιχία κατάλαβαν πως ήταν ανθρώπινο. Στην περιοχή δεν βρισκόταν νόμιμα, καθώς η έκταση άνηκε στον υποκόμη του Cobham και προφανώς λόγο του πολέμου υπήρχαν ακόμα πιο πολλές απαγορεύσεις. Έτσι αποφάσισαν να μην μιλήσουν καθόλου γι αυτό. Όμως ο μικρότερος της παρέας ο Thomas Willetts, δεν ένιωθε πολύ άνετα με αυτό το μυστικό και ενημέρωσε τους γονείς του.

Όταν έφτασε η αστυνομία στον τόπο που υπόδειξαν οι πιτσιρικάδες, βρήκε και άλλα κόκκαλα τα οποία άνηκαν στην κοπέλα, όπως διαπίστωσαν. Ακόμα βρήκαν και την βέρα που φορούσε, αποδεικνύοντας πως ήταν παντρεμένη. Τα οστά της στάλθηκαν στον ιατρό του εγκληματολογικού James Webster, ο οποίος διαπίστωσε ότι πέθανε περίπου 18 μήνες πριν την εύρεση των οστών της, δηλ. κάπου τον Οκτώβριο του 1941. Επίσης ένα κομμάτι ύφασμα στο στόμα της δείχνει πως πέθανε από ασφυξία και το πτώμα της τοποθετήθηκε στην κουφάλα ακόμα στην κατάσταση της νεκρικής ακαμψίας. Παρ’ όλες τις προσπάθειες της αστυνομίας, δεν μπορούσε να γίνει η αναγνώριση της.

Όμως μύθος ξεκινά στα τέλη του 1943 κι αρχές του 1944, όταν στο Hagley εμφανίζονται συνθήματα που λένε : «Who put Bella in the Wych Elm?». Και συγκεκριμένα ακόμα και σήμερα στον οβελίσκο της πόλης, τον Wychbury Obelisk, μπορεί κανείς να δει το σύνθημα γραμμένο.

Ωστόσο το 2014 ο Steve Punt στο πρόγραμμα του BBC Radio 4 έκανε δύο πιθανές ταυτοποιήσεις. Η μία αφορά μια γυναίκα πόρνη από το Birmingham, η οποία δήλωσε το 1944 ότι τρία χρόνια πριν χάθηκε μια άλλη ιερόδουλη οποία δούλευε στο Hagley Road και λεγόταν Bella ή Luebella.

Όμως μια δεύτερη μαρτυρία έρχεται το 1953 από την Una Mossop. Συγκεκριμένα σύμφωνα με αυτήν ο πρώην σύζυγος της  Jack Mossop, ομολόγησε  στα μέλη της οικογένειας πως μαζί με έναν Ολλανδό, του οποίου το επίθετο ήταν van Ralt, έβαλα μια γυναίκα μέσα στην κουφάλα μιας φτελιάς. Οι δυο τους πίνανε στο Lyttelton Arms, την παμπ του Hagley. Τον  van Ralt συνόδευε μια επίσης Ολλανδέζα. Η κυρία αυτή ήπιε τόσο, που στην επιστροφή με το αυτοκίνητο λιποθύμησε μέσα. Οι δύο άντρες την έβαλα μέσα στην  φτελιά, νομίζοντας πως θα ξυπνήσει το πρωί και δεν θα τους θυμάται καν. Όμως εδώ τα πράγματα αρχίζουν να αποκτάνε μεταφυσική χροιά, καθώς ο Jack Mossop μεταφέρθηκε λίγο αργότερα στο ψυχιατρείο του Stafford, εξαιτίας επαναλαμβανόμενων εφιαλτών. Ο εφιάλτης είχε να κάνει με μια γυναίκα, οποία τον καλούσε μέσα από μια κουφάλα δέντρου. Ο άντρας αυτός τελικά πέθανε νοσοκομείο πριν βρεθεί καν το πτώμα. Η ερώτηση «γιατί η γυναίκα του μίλησε μετά από δέκα χρόνια», φέρνει λίγο δυσπιστία σε αυτήν την ομολογία.

Οι θεωρίες περί εκτέλεσης από Γερμανούς κατάσκοπους μιας Ολλανδής διπλής κατάσκοπου και μιας τελετουργικής εκτέλεσης στα πλαίσια απόκρυφης τελετής της παλιά θρησκείας της νήσου, για να γίνει Hand of Glory φλερτάρουν με την φαντασία μας. Αλλά έχουν και πολλούς υποστηρικτές.

Η Green Lung επέλεξαν για το τραγούδι την τελευταία θεωρία, η οποία βασίζεται στον ισχυρισμό της Margaret Murray, ανθρωπολόγου και αρχαιολόγου του  University College London, περί τελετουργικού φόνου.

Η μπάντα γράφει πρώτα την μουσική και μετά προσθέτει στίχους, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση ο στιχουργός και τραγουδιστής μας ομολογεί, ότι είχε για πολύ καιρό ιδέα να γράψει για αυτό το θέμα.

Το τέλος του τραγουδιού γράφτηκε σχεδόν μόνο του Who put Bella in the Wych Elm? Και έχει γίνει το αγαπημένο τραγούδι του συγκροτήματος.

Παρ’ όλο που νέο κομμάτι έχει ήδη αρκετά cover στο you tube, κάτι που χαροποιεί τα μέλη του συγκροτήματος.

Κάθε τραγούδι μπορεί να είναι αφορμή για μια περεταίρω αναζήτηση και αυτό είναι το μήνυμα του τραγουδιού. Μια ενδιαφέρουσα ιστορία στα όρια του αστικού μύθου, προσφέρει μια νοητική περιπέτεια και ποιος ξέρει, μπορεί κάποιος να λύσει ένα μυστήριο και ανεξιχνίαστο έγκλημα δεκαετιών.

 

Πηγή: https://en.wikipedia.org/wiki/Who_put_Bella_in_the_Wych_Elm%3F

Jacek Henryk Maniakowski