Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Muse - Stockholm Syndrome



Το Stockholm Syndrome είναι ένα τραγούδι των Muse από το τρίτο τους άλμπουμ , Absolution. Είναι το πρώτο σινγκλ από αυτό το άλμπουμ. Το επίσημο βιντεοκλίπ έχει δύο εκδοχές: η πρώτη γυρισμένη σε με θερμική κάμερα για την ευρωπαϊκή αγορά και δεύτερη, όπου το γκρουπ παίζει σε ένα φανταστικό talk show, για την αμερικάνικη. Στις συναυλίες του συγκροτήματος το κομμάτι παίζεται μαζί με το "Plug In Baby" , μιας και έχουν το ίδιο τέμπο.
Το κομμάτι όμως, παρουσιάζει στιχουργικό ενδιαφέρον. Όπως δηλώνεις και ο τίτλος αναφέρεται στο "σύνδρομο της Στοκχόλμη", κάτι που αξίζει περισσότερη ανάλυση. Στις 10:15 το πρωί της Πέμπτης, 23 Αυγούστου του 1973 η «Sveriges Kredidbank» της Στοκχόλμης σείστηκε από πυροβολισμούς. «Το πάρτι μόλις άρχισε», ανακοίνωσε ο 32χρονος Jan-Erik Olsson, παλιός δραπέτης φυλακών. «Το πάρτι», πράγματι, συνεχίστηκε για περίπου 131 ώρες, ή με άλλα λόγια για πάνω από πέντε ημέρες, καθώς ο Olsson κράτησε ομήρους τέσσερις υπαλλήλους της τράπεζας στο θησαυροφυλάκιο μέχρι αργά το απόγευμα της 28ης Αυγούστου. Παρόλο που η ληστεία από μόνη της δεν ήταν συνταρακτικής σημασίας, αργότερα οι συνεντεύξεις των τεσσάρων ομήρων έφεραν στο φως αναπάντεχες συνέπειες. Συνέπειες που επαληθεύτηκαν σε πολυάριθμες άλλες «καταστάσεις ομηρίας» στα χρόνια που ακολούθησαν. Οι τέσσερις Σουηδοί που κρατήθηκαν ως όμηροι για έξι ημέρες σε θησαυροφυλάκιο τράπεζας, κατά τη διάρκεια της ληστείας, «δέθηκαν» συναισθηματικά με τους εγκληματίες που τους κρατούσαν, ένα φαινόμενο που ονομάστηκε Σύνδρομο της Στοκχόλμης. Η Σουηδική τοποθεσία της «Sveriges Kreditbank» έδωσε το όνομά της σε αυτήν την πνευματική διαταραχή.
Οι Muse, μέσω των στίχων, μιλάνε από την οπτική του θύτη και όχι του θύματος, κάτι που απροσανατολίζει των ακροατή, αν πράγματι μιλάει για αυτήν την ψυχολογική κατάσταση


Ozzy Osbourne - Mr. Crowley



Το "Mr. Crowley" είναι ένα κομμάτι από το παρθενικό σόλο άλμπουμ του Ozzy Osbourne, το Blizzard of Ozz. Είναι ένα από τα δύο σινγκλ  το άλλο είναι το "Crazy Train") αυτού του δίσκου. Το κομμάτι έχει ένα από τα καλύτερα καθαριστικά σόλο στην ιστορία της ροκ, από τον αδικοχαμένο Randy Rhoads ( Νο28 από το Guitar World και Νο 34 στην λίστα του Planet Rock). Η δημιουργία του ανήκει στους Ozzy Osbourne, Randy Rhoads, Bob Daisley, που έπαιζε μπάσο στο σχήμα. Στα ντραμς έπαιζε ο Lee Kerslake, που μαζί με τους τρεις προηγούμενους έκανε και την παραγωγή στο τραγούδι. Το εκκλησιαστικό όργανο παίζει ο Don Airey, κατά καιρούς συνεργάτης και των Deep Purple.
Αλλά πέρα από την μουσική αξία του κομματιού, το στιχουργικό κομμάτι παρουσιάζει ενδιαφέρον και κυρίως το πρόσωπο του Aleister Crowley, στον οποίο αναφέρεται. Ο Ozzy το εμπνεύστηκε όταν έπεσε στα χέρια του ένα βιβλίο του εν λόγω κυρίου και το τελικό κάλεσμα του, να ενσαρκωθεί σε κάποιο τραγούδι ήρθε όταν βρέθηκε μια τράπουλα ταρώ στο στούντιο που ηχογραφούσε το πρώτο του άλμπουμ. Αλλά πριν αρχίσετε να ανατριχιάζετε και κάνετε τρομακτικές συνδέσεις, ας εξηγήσουμε ποιος ήταν αυτός ο κύριος.
Ο Έντουαρντ Αλεξάντερ Κρόουλυ (Edward Alexander Crowley) γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου στο Λήμινγκτον Σπα (αγγλ.Leamington Spa) το 1875. Το όνομα Έντουαρντ το κληρονόμησε από τον πατέρα του. Το όνομά του το άλλαξε σε Aleister, όταν παράτησε το κολέγιο (ουσιαστικά είναι είναι το Αλέξανδρος στα Κέλτικα). Υπήρξε πανίσχυρος Μάγος φθάνοντας στο βαθμό του Ipsissimus, μέλος του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής( καμία, μα ΚΑΜΙΑ σχέση... με το ακατονόμαστο), ιδρυτής του τάγματος A.A. (Άστρον Αργυρόν ή Argentium Astrum ή Arcanum Arcanorum ή Angel and Abyss), ιδρυτής της θρησκείας του θελήματος, ορειβάτης, σκακιστής, λυρικός και δραματικός ποιητής,συγγραφέας πολλών βιβλίων και του περιοδικού Equinox, συνεργάστηκε με τον Αύγουστο Ροντέν.
Ήταν το φοβερό παιδί της πρωτοπορίας του Λονδίνου και του Παρισιού. Πνευματώδης και επιδεικτικός, υπήρξε ταυτόχρονα πρωτοπόρος και υπερασπιστής των αισθητικών απολαύσεων του έρωτα, της μουσικής και του χορού. Ωστόσο, φαίνεται πως εκείνοι που διασταυρώθηκαν μαζί του βίωσαν έντονες εμπειρίες και αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο βρίσκεται σε αναρίθμητα απομνημονεύματα, ή έγινε η βάση για φανταστικούς χαρακτήρες, που κυμαίνονται από τον Μάγο του Σόμερσετ Μωμ (Somerset Maugham), ως τον κακοποιό του Casino Royale του Ίαν Φλέμινγκ (Ian Fleming). Η Sunday Times τον καταχώρησε ως μία από τις 1000 φυσιογνωμίες που διαμόρφωσαν τον 20ο αιώνα. Συνόψισε τη φιλοσοφία στο «Κάνε αυτό που θέλεις, αυτό θα είναι το σύνολο του νόμου» με το παρεπόμενο «Η αγάπη είναι ο νόμος, η αγάπη κάτω από τη θέληση» -και οι δύο αναφορές από το Βιβλίο του Νόμου. Αυτό το βιβλίο είναι το ιδρυτικό κείμενο ουσιαστικά της θρησκείας του Θελήματος και υπαγορεύθηκε στον Κρόουλι στην Αίγυπτο το 1904, από αυτό που περιέγραψε ως προ ανθρώπινη διάνοια, (praeterhuman intelligence).
Όταν πέθανε ένας προπτυχιακός φοιτητής της Οξφόρδης και μαθητής του, πίνοντας τοπικό νερό παρά τις συμβουλές του Κρόουλι, ο βρετανικός τύπος του επιτέθηκε ανελέητα, δαιμονοποιώντας τον. Τον αποκάλεσε ως «Το πιο κακό άτομο στον κόσμο» και «Ο άνθρωπος που θα θέλαμε να κρεμάσουμε». Ηχεί σαν ειρωνεία το γεγονός ότι αυτή η εκστρατεία του τύπου εξασφάλισε και τη διαρκή φήμη του Κρόουλι, καθώς επίσης και τη διαρκή παρανόηση της ζωής και του έργου του. Ο Άλιστερ Κρόουλι πέθανε από πνευμονικό οίδημα σε ένα πανδοχείο του Χέιστινγκς στις 1 Δεκεμβρίου 1947 σε ηλικία 72 ετών. Ήταν εθισμένος στην ηρωίνη, εξαιτίας της μορφίνης που έπαιρνε για το άσθμα και τη βρογχίτιδα που τον ταλαιπωρούσε επί σειρά ετών. Στη νεκρώσιμη ακολουθία του περιλήφθηκε η ανάγνωση ενός έργου του Ο Ύμνος στον Πάνα, γεγονός που περιγράφηκε από τις εφημερίδες της εποχής ως μαύρη λειτουργία. Σίγουρα όλα αυτά ήταν πολύ επιγραμματικά, αν και αρκετά.... αλλά ας απολαύσουμε το τραγούδι.


Manic Street Preachers - If You Tolerate This Your Children Will Be Next



Το "If You Tolerate This Your Children Will Be Next" των Manic Street Preachers είναι το πέμπτο σινγκλ του πέμπτου τους άλμπουμ This Is My Truth Tell Me Yours. Κυκλοφόρησε 24 Αυγούστου 1988 . Το θέμα του τραγουδιού αναφέρεται στον Ισπανικό Εμφύλιο και στον ιδεαλισμό των Ουαλών εθελοντών που ενώθηκαν με τους αριστερούς "Διεθνείς Ταξιαρχίες", πολεμώντας τον Φράνκο. Το τραγούδι παίρνει το όνομά του από μία δημοκρατική αφίσα εκείνης της εποχής που παρουσιάζει ένα παιδί σκοτωμένο από τους εθνικιστές με βομβαρδιστικά στον ουρανό και την σκληρή προειδοποίηση 'Αν το ανέχεσαι αυτό τα παιδιά σου θα είναι οι επόμενοι' ("If You Tolerate This Your Children Will Be Next").
Όπως και ο τίτλος έτσι και οι στίχοι είναι εμπνευσμένοι από τον ισπανικό εμφύλιο  π.χ. "If I can shoot rabbits/then I can shoot fascists", είναι το σχόλιο που έκανε ένας δημοκρατικός μαχητής στον αδελφό του σε μια συνέντευξη του . Το απόσπασμα εμφανίζεται στο βιβλίο 'Εργάτες ορυχείων ενάντια στον Φασισμό' από τον Hywell Francis. Επίσης από την από πρώτο χέρι μαρτυρία του Τζορτζ Όργουελ 'Τιμή στην Καταλονία': "I've walked Las Ramblas/but not with real intent" φέρνει στον νου την μαρτυρία του Όργουελ από την μάχη εκεί με τις διάφορες πλευρές να μην φαίνεται να καταφέρνουν η μία να επιβληθεί στην άλλη.
Τον Μάρτιο του 2009 το κομμάτι χρησιμοποιήθηκε στην ιστοσελίδα του Βρετανικού εθνικιστικού κόμματος σαν σάουντρακ ενός άρθρου περιγράφοντας την 'βία, μίσος, πολυδιάσπαση και απελπισία' στο Λονδίνο ως αποτέλεσμα του 'μεγάλου πολυπολιτισμικού πειράματος΄'. Η επιλογή θεωρήθηκε ειρωνική από πολλούς αν αναλογιστεί κανείς στίχους και η Sony κατάφερε να αφαιρεθεί το κομμάτι από τη σελίδα, Το ΒΝΡ (british national party) δήλωσε ότι το κομμάτι μπήκε αυτόματα στην σελίδα!!!!!! (ντόιγκ)
Το τραγούδι έχει μπει στο βιβλίο των ρεκόρ Guinness σαν Νο 1 με τον μακρύτερο τίτλο. 


Rammstein - Engel



Το "Engel" (στα αγγλικά Angel), είναι μόλις το τρίτο, μετά από τα  "Du hast" και  "Amerika", τραγούδι που υπάρχει και στα αγγλικά. Βρίσκεται στο δεύτερο άλμπουμ Till Lindemann  των Γερμανών Rammstein. Ο Till Lindemann, είχε δηλώσει ότι δεν είναι στα φόρτε του να τραγουδάει στα αγγλικά. Προτιμάει τα ρώσικα και ισπανικά και φυσικά τηρεί την υπόσχεση του. Η δημιουργία του Richard Z. Kruspe, έχει βιντεοκλίπ είναι εμπνευσμένο από το From Dusk Till Dawn, μια ταινία του Robert Rodriguez, από τη οποία έχει σκηνές. 
Τα γυναικεία φωνητικά ανήκουν στην  Christiane "Bobolina" Hebold, από μια ποπ μπάντα της Γερμανίας, τους  Bobo in White Wooden Houses.  Κατά τη διάρκεια της περιοδείας  Sehnsucht tour ήταν τελευταίο στη λίστα. Αλλά στην Mutter tour εμφανιζόταν σποραδικά. Όμως στον 'Live aus Berlin' shows, η Bobolina τραγουδάει ζωντανά στο φλεγόμενο κλουβί της, και όχι σε ηχογραφημένη εκτέλεση, απλά να συνοδεύει το τραγούδι. Στις επόμενες τουρ λείπει τελείως το τραγούδι για να να το ξαναβάλουν μετά. Πάντα, όμως σε γερμανική εκτέλεση, την οποία φρόντιζαν να είναι υπέρ του δέοντος εντυπωσιακή σε κάθε ζωντανή εμφάνιση.

Electro Vampires, Broken Tempo και Not Yet Darling Live



Οι μεγάλες εμφανίσεις, σε στάδια έχουν την χάρη τους και οι ατμόσφαιρα των χιλιάδων φαν σε κάποιο στάδιο ή μεγάλο συναυλιακό χώρο είναι σίγουρα μια φοβερή εμπειρία  Αλλά δεν θα άλλαζα με τίποτα μια ζωντανή εμφάνιση σε πιο ζεστούς και μικρότερους χώρους. Ειδικά αν  δεν είναι ένα γκρουπ, αλλά τρία και τα δυο από αυτά τα ακούς για πρώτη φορά. Το αρνητικό ήταν, ότι δεν είχα πολύ την ίδια οπτική με μένα, μιας και το γνωστό live stage της Θεσσαλονίκη δε γέμισε.
Μιλάω για την εμφάνιση των Electro Vampires, Broken Tempo και Not Yet Darling.  Για τα αγαπημένα μου βαμπήρια δεν ξέρω τι να πρώτο-πω. Οι Broken Tempo, δε πέρασε μια εβδομάδα που τους άκουσα για πρώτη φορά και οι εντυπωσεις μου ήταν παραπάνω από θετικές. Τους Not Yet Darling τους άκουγα για πρώτη φορά, αλλά λίγο που τους άκουσα μου άφησαν θετικές εντυπώσεις. Η απουσία του κόσμου για μένα ήταν τουλάχιστον αδικαιολόγητη. Οι  Electro Vampires, προερχόταν από πολύ επιτυχημένες εμφανίσεις στην Αθήνα, όπου έκαναν νούμερα, που ακόμα ο "κύριος Καβούρης" θα έτριβε τα χέρια του ή τις δαγκάνες του. Το συγκρότημα έχει φαν σε όλη την Ελλάδα και όχι άδικα, όχι μόνο από μουσικής πλευράς, αλλά  και σαν σκηνική παρουσία. Και οι  Broken Tempo έχουν πολλά να πουν. Δεν ξέρω αν στη πόλη της Θεσσαλονίκης έχουν χορτάσει από πολύ καλά σχήματα ή απλά οι πρώτες μέρες της άνοιξης ώθησαν τον κόσμο σε μια ρομαντική βόλτα στην παραλία.
Πρακτικούς λόγους δεν βρίσκω, για να δικαιολογήσω την απουσία του κόσμου. Το εισιτήριο ήταν σε υπερβολικά χαμηλή τιμή, ο χώρος είναι φτιαγμένος για live και τιμές των ποτών είναι σε επίπεδο καφενείου. Για την αξία των σχημάτων... δεν συζητώ. Αλλά ας αναφερθώ σε ότι είδαμε, οι λίγοι τυχεροί που βρεθήκαμε στον χώρο αυτό. Οι πρώτοι Not Yet Darling ξεκίνησαν να ζεστάνουν τον κόσμο με καλοκαιρινούς ήχους. Η μουσική τους με παρέπεμψε προς αυτή εποχή του χρόνου. Ο ήχος δε μου ήταν εύκολα προσδιορίσιμος, αν και ακούγονταν τουλάχιστον ευχάριστα. Εντυπωσιακή και η χρήση του κοντραμπάσου στο μουσικό τους σχήμα. 

Αυτό που περισσότερο περίμενα ήταν οι  Broken Tempo, για τον λόγο που δεν τους ξαναείδα ζωντανά και εντυπωσιάστηκα από το πρώτο τους σινγκλ, το "You". Αν και η παρουσία του κόσμο δεν βοήθησε και πολύ να παίξουν όπως ήθελαν και στο "σφίξιμο" που είχαν ήταν αρκετά φανερό. Αυτό όμως δε αφορούσε την τραγουδίστρια του συγκροτήματος, την Angel Wolf Black. Δεν ήξερες από τι να πρωτο-εντυπωσιαστείς, από το φανταστικό μαλλί ή την καταπληκτική φωνή της, που σίγουρα θα μπορούσε ακόμα καλύτερα να ακούγεται, αν δεν βαριόταν ο ηχολήπτης  Η σκηνική της παρουσία, επίσης εντυπωσιακή. Αν και οι ίδιοι αυτο-χαρακτηρίζονται trip-hop, έδειξαν την πιο ροκ πλευρά τους. Έπαιξαν κάποιες διασκευές, depeche mode, archive, αλλά και J. Cash, που στελέχωσαν όμορφα τα δικά τους τραγούδια, πολύ καλά, ομολογουμένως. Ξεκίνησαν με το "You" και τελείωσαν και με αυτό, ένα κομμάτι που ακούγεται ήδη σε σταθμούς της πόλης. Μουσικά πολύ δεμένο γκρουπ και με πολύ καλές δικές τους συνθέσεις. Όλοι τους πολύ καλοί μουσικοί, αλλά το βιολί του Ηλία Τσιπτσέ έδωσε μια μοναδικότητα στην εμφάνισή τους. Θα τους ξαναδώ, χωρίς δεύτερη σκέψη.

Για τους  Electro Vampires τι να πρωτογράψεις. Ένα συγκρότημα που καθιερώθηκε μέσα σε τρία χρόνια, με ένα άλμπουμ στο ενεργητικό τους και πολλά εκρηκτικά live. Η κάθε τους ζωντανή εμφάνιση είναι ένα γεγονός και αυτό το live δεν μπορούσε να ξεφύγει από αυτόν  τον κανόνα. Ο μουσικός μανδύας των Bauhaus, δεν τους μειώνει. Παίξανε τα τραγούδια από το άλμπουμ τους, πάντα συνοδεία οπτικού υλικού. Το αποτέλεσμα εντυπωσιακότατο. Είναι ένα γκρουπ φτιαγμένο για live.... και με αυτά αναπνέουν. Όμορφη στιγμή της βραδιάς  η εκτέλεση του Confusion, με συνοδεία βιολιού του Ηλία Τσιπτσέ από τους Broken Tempo. Δεν υστέρησε κανένας, από τους μουσικούς, που παρ' όλο τον σκοτεινό ήχο, έλαμψαν με την κίνηση τους στην σκηνή. Έπαιξαν επίσης νέα τους κομμάτια, με τα Litle Bird, Have a nice trip και knives να ξεχωρίζουν.  Με τα οποία φαίνεται να ξεφεύγουν από το ήχο των Bauhaus. 
Σε γενικές γραμμές, όλα τα γκρουπ ήταν πολύ καλά, με τους Electro Vampires, να κλέβουν την παράσταση  όπως και αναμενόταν. Η βαριεστημάρα του ηχολήπτη, δεν επηρέασε ιδιαίτερα κανέναν. Το παράπονο μου και το μείον αυτής της εμφάνισης ήταν η έλλειψη κόσμου.