Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

No Man's Land - Echo-λόγιο


Ο Βασίλης Αθανασιάδης απαντά για τους No Man's Land
1) Τι συμβολίζει το όνομα σας; Τις ουδέτερες ζώνες που συναντά κανείς παντού, τους χώρους που μπορούν να γεμίσουν ή να παραμείνουν κενοί. 2) Χρήμα ή δόξα; Και τα δύο, τίποτε από τα δύο.
3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φραση την μπάντα σου; Επιμονή.
4) Σημείο μηδέν της μπάντας Κάθε φορά που τα μέλη της συναντιούνται, είτε στο στούντιο, είτε επί σκηνής.
5) Τι μουσική σας εκφραζει λιγότερο ή καθόλου; Οτιδήποτε δεν είναι μουσική, αλλά προσπαθεί να περάσει ως τέτοια.
6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιουσατε; Στον τελικό πόλεμο, με σκοπό την ειρήνη.
7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή; Με τον Miles Davis.
8 ) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση; Πολιτική σχεδόν πάντα. Θρησκευτική ενίοτε, αν και με μία εξαιρετικά ευρεία έννοια.
9) Οι επιρροές σας; Αμέτρητες.

10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα; Πρώτα μέσον και μετά σκοπός.
11) Μέσον ή σκοπός η μουσική; Πρώτα σκοπός και μετά μέσον.
12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη; Ανάλογα με το υποκείμενο. Κάποιες φορές την αλαζονεία, κάποιες την ταπεινοφροσύνη, κάποιες άλλες την παραφροσύνη.
13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα; Με τον ελέφαντα.
14) Μια ευχή για την μπάντα Να εξακολουθεί να παγιδεύεται σε τόπους απ' όπου μοναδική οδός διαφυγής είναι η μουσική.
15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας; Όταν χάνεται ο λόγος για τη μουσική δημιουργία.

θα τους βρείτε εδώ: http://www.nomansland.gr/#/home
θα τους ακούσετε εδώ: http://nomanslandgr.bandcamp.com/album/no-mans-land
Θα επικοινωνήσετε μαζί τους εδώ: info@nomansland.gr

Drama Queen - Echo-λόγιο


Ο Jim Boneyard απαντά για τους 
Drama Queen
1) Τι συμβολίζει το όνομα σας;
Το όνομα συμβολίζει εκτός από τους χαρακτήρες μας και το κοινό παρονομαστή στίχων κ μουσικής μας.
2) Χρήμα ή δόξα;
Δόξα, αλλά ποτέ δεν έρχεται, απλά μουσική λοιπόν.
3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου;
Underground μπάντα με αγάπη για τη μουσική.
4) Σημείο μηδέν της μπάντας
Τη στιγμή που λίγα χρόνια πριν, η μπάντα σχεδόν διαλύθηκε, επανδρώθηκε όμως από φίλους που θέλησαν να τη κρατήσουν ζωντανή και φτάσαμε στο σήμερα. 
5) Τι μουσική σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου;
Μάλλον η λαικοποπ πίστας.
6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε;
Για πλύση εγκεφάλου.
7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή;
Το θέμα είναι ποιος θέλει ν' ανέβει μ' εμάς.
8 ) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση;
Μπορείς να επιλέξεις τι θες να περάσεις μέσα από τη μουσική κ για ποιον, ή απλά γράφεις γι' αυτά που έχεις μέσα σου. Ο καθένας το βλέπει από διαφορετική σκοπιά. Εμείς τη χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμε αυτά που αισθανόμαστε κ όχι να περάσουμε κάποιο μήνυμα η ως μια μορφή αντίστασης σε κάτι.
9) Οι επιρροές σας;
Από τα πάντα, τίποτα συγκεκριμένο.
10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα;
Σκοπός, πέντε άνθρωποι που περνάνε όμορφα παίζοντας μουσική, τίποτα περισσότερο.
11) Μέσον ή σκοπός η μουσική;
Σκοπός ...ευγενής.
12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη;
Συνήθως την αλαζονεία, ευτυχώς υπάρχουν και ταπεινόφρονες.
13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα;
Τα βραδύποδα μάλλον, είναι από τα ανθεκτικότερα ζώα, έτσι και οι Drama Queen, ύστερα από 11 χρόνια ύπαρξης και με τη βοήθεια φίλων κατάφεραν να επιβιώσουν μέχρι σήμερα.
14) Μια ευχή για την μπάντα
Να είμαστε καλά και να συνεχίζουμε να παίζουμε.
15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας;
Το να μην έχεις τι να πεις.

http://www.youtube.com/watch?v=nQHI-0VRoYc

Θα τους βρείτε εδώ: www.dramaqueen.gr

Chewing gun - Echo-λόγιο


Οι chewing gun απαντούν:
1) Τι συμβολίζει το όνομα σας; Είναι ένα απλό λογοπαίγνιο με όλους τους συνειρμούς που το ακολουθούν
2) Χρήμα ή δόξα; Είναι ανάγκη να διαλέξουμε κάτι από τα 2?
3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου; chewing gun
4) Σημείο μηδέν της μπάντας 01/01/2014 με την κυκλοφορία του -volume-
5) Τι μουσική σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου; η επιτηδευμένη μουσική. όποια μουσική είναι ειλικρινής μας κάνει
6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε; για όνομα συγκροτήματος
7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή; το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο zappa αλλά αν σκεφτώ λίγο θα γίνει τεράστια η λίστα
8 ) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση; συμβαίνει αν είναι ανάγκη
9) Οι επιρροές σας; Τα πάντα μουσικά και μη.
10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα; μέσον για τη μουσική
11) Μέσον ή σκοπός η μουσική; σκοπός
12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη; δεν γνωρίζω
13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα; σκαντζόχοιρο
14) Μια ευχή για την μπάντα μπάντα τέτοια
15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας; όταν δεν συμβαίνει



Θα τους βρείτε εδώ: https://www.facebook.com/chewinggun
                 και δω: https://twitter.com/chewingun
Θα τους ακούσετε εδώ: https://chewinggun.bandcamp.com/

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Beach Boys - Surfin' U.S.A.


Κάθε πράγμα στην γέννηση του είναι αρκετά ακαθόριστο, το ίδιο συνέβη και στο rock'n'roll. Στις απαρχές, πριν ακόμα σχηματιστούν τα πρώτα του παρακλάδια, προσπαθούσε απλά να απογαλακτηστεί από το rythm'n'blues, αυξάνοντας ταχύτητα σε αυτό. Αλλά σε όλη την αναμπουμπούλα και πάντα με τον φυλετικό διαχωρισμό να είναι και στο μουσικό προσκήνιο κυρίαρχος, υπήρχαν και αφανείς ήρωες, αλλά πολύ περισσότερο ανθρώπους που το μόνο που κοιτούσαν ήταν το κέρδος. Οι πρώτοι rock'n'roll ήρωες, δεν ήταν άνθρωποι που γνώριζαν τα νομικά παράθυρα, αλλά η σχέση τους με το χρήμα ήταν στα πρωτόγονα επίπεδα. Οι διάφοροι επιτήδειοι των δισκογραφικών κινούσαν τα νήματα, με έναν τρόπο που οι ελάχιστοι καλλιτέχνες κέρδισαν χρήματα από τις δημιουργίες τους. 
Η αλματώδης αύξηση της δημοτικότητας του νέου μουσικού είδους, αλλά και "κίνδυνος" οι μαύροι καλλιτέχνες να γίνουν πρότυπα, ανάγκασε πολλές εταιρίες να αναζητήσουν λευκούς μουσικούς. Οι Beach Boys  ήταν ιδανικοί γι αυτό και παράλληλα δούρειος ίππος για ακόμα έναν διαχωρισμός, αλλά και ευκαιρία να δημιουργηθεί το πρώτο παρακλάδι της rock'n'roll, το Surf rock. Αν και διαφορές είναι ουσιαστικά στην εικόνα των "μαυρισμένων" από τον ήλιο νεαρών λευκών και πάντα με άψογη εμφάνιση. Αλλά το ουσιαστικό είναι ότι υμνούν το καθαρό Αγγλο-Σαξονικό αμερικάνικό όνειρο, πάντα όμως με πλάτες μαύρων καλλιτεχνών. Και σίγουρα ο  Chuck Berry δεν απόλαυσε ιδιαίτερα το γεγονός του ακούσματος του δικού του  "Sweet Little Sixteen"του 1958 σαν "Surfin' U.S.A." από κάποια "χλωμά Πρόσωπα", σε ένα ταξί. Και αυτό βγαίνοντας από την φυλακή, μετά απ'ο την καταδίκη για σεξουαλική επαφή με ανήλικη. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς υπερβολικά σοφός για να καταλάβει πως όλες οι κατηγορίες  ήταν στημένες και το δικαστήριο  ρατσιστικά προκατελειμμένο. 
Το "Surfin' U.S.A." κυκλοφόρησε μέσα στο ομώνυμο δεύτερο άλμπουμ των Beach Boys του 1963 και ουσιαστικά τους εκτόξευσε στην κορυφή αμερικάνικων τσαρτς. Αρχικά σαν δημιουργός αναφερόταν μόνο ο  Brian Wilson, οποίος απλά στην πραγματικότητα είναι δημιουργός μόνο του λυρικού μέρους. Το όνομα του Chuck Berry σαν δημιουργό της μουσικής μπήκε μόλις το 1966 και μέσα στο  Best of The Beach Boys άλμπουμ τους. Ο αρχηγός του συγκροτήματος πολύ αργότερα ομολογεί για το πως δημιουργήθηκε το τραγούδι. Συγκεκριμένα έβγαινε με μια κοπέλα, την Judy Bowles, της οποία ο αδελφός ήταν σέρφερ, αλλά φαν του rock'n'roll. Μια μέρα σιγοτραγουδούσε το Sweet Little Sixteen και τότε ήρθε έμπνευση στον Wilson να γράψει ένα τέτοιο τραγούδι και για το άθλημα που ξεκίνησε να ανθίζει εκείνη την εποχή.
Οι Beach Boys  δεν φημιζόταν για την εντιμότητά τους, αλλά το πως οικιοποιήθηκαν το συγκεκριμένο τραγούδι, είναι μάλλον αποτέλεσμα τις γενικής αντιμετώπισης των μαύρων μουσικών. Και σίγουρα δεν τιμά το συγκρότημα του surf rock, αν και ο δημιουργός του δήλωσε πως του άρεσε η εκτέλεσή τους. Παρ'όλα αυτά στην παραγωγή του τραγουδιού χρησιμοποιήθηκαν όλα τα τεχνολογικά μέσα της εποχής εκείνης, αλλά και η χρήση του φαλτσέτο στο ρεφρέν δείχνει της μουσικές τους γνώσεις. Το αστείο είναι που μόνο ένα μέλος της μπάντας ήταν σέρφερ, ο Dennis Wilson. 
Άλλες μικρές λεπτομέριες για το τραγούδι, είναι ότι ο στίχος "Australia's Narrabeen", αναφέρεται σε μια παραλία του Σίδνεϊ. Μια από τις διασκευές του είναι από Καναδούς Jason και ονομάζεται "Bowlin' USA". Ο skateboarder Leif Garrett το διασκεύασε το 1977 με αρκετή επιτυχία. Το pop idol των εφήβων της εποχής εκείνης, το ρίξε αργότερα στα ναρκωτικά, όπως όλα τα παιδιά που έχουν αυτήν την ιδιότητα και φυσικά η μάνα του κατηγόρησε το rock'n'roll για αυτό. 

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Buffalo


Οι Buffalo ήταν μια από τις πρώτες heavy metal μπάντες και σίγουρα η πρώτη στην Αυστραλία. Ιδρύθηκαν το 1968, στο Brisbane, από τους Dave Tice και Peter Wells, με το όνομα Head, όμως σύντομα μεταφέρθηκαν στο Sydney και άλλαξαν το όνομά τους σε Buffalo (σύμφωνα με κάποιες πηγές, βάζοντας τυχαία το δάχτυλό τους σε ένα χάρτη της Αυστραλίας). Υπήρξαν οι πρωτοπόροι αυτής της σκηνής στην πατρίδα τους, η οποία αργότερα έδωσε μεγάλα συγκροτήματα όπως οι Coloured Balls, AC/DC, The Angels, Taste και Rose Tattoo. Όπως όλοι οι πρωτοπόροι του είδους, αρχικά είχαν πολλές επιρροές από blues και progressive rock. Περιόδευαν όλη τη χώρα, παίζοντας σε διαφόρων ειδών μέρη, από παμπ και σχολικούς χορούς, μέχρι σε μεγάλα στάδια. Ο ήχος τους έφερνε πολύ σε Black Sabbath, στους οποίους άνοιγαν κάποιες συναυλίες το 1970. Δισκογραφικά όμως έπρεπε να περιμένουν μέχρι το 1972, όταν υπέγραψαν στην Vertigo, μάλιστα ήταν η πρώτη μη ευρωπαϊκή μπάντα που υπέγραφε εκεί. Παρόλα αυτά παρέμειναν στην underground σκηνή, κυρίως, λόγω του ότι στην Αυστραλία δεν υπήρχαν μεγάλα ιδιωτικά ραδιόφωνα μέχρι τα μέσα της δεκαετίας το '70, που θα τους βοηθούσαν να γίνουν περισσότερο γνωστοί στο κοινό.
Από το 1975 και μετά, έγιναν αρκετές αλλαγές στα μέλη του συγκροτήματος, αλλά και στον ήχο τους. Αυτό όμως δεν άρεσε στο κοινό τους, με αποτέλεσμα να πέσουν πολύ οι πωλήσεις τους και τελικά να διαλυθούν το 1975, μετά την κυκλοφορία του τελευταίου τους άλμπουμ.
Τα άλμπουμ τους Volcanic Rock και Only Want You For Your Body, θεωρούνται σήμερα αριστουργήματα του prog/stoner/hard rock και όχι άδικα, καθώς απλά είναι.
Μετά την διάλυση τους, τα μέλη τους προσχώρησαν σε άλλα σχήματα με πιο γνωστό τον Peter Wells, που ήταν ιδρυτικό μέλος των Rose Tattoo.
Ναούμ Αθ. Βάρκας.

Δισκογραφία: 
Dead Forever... (1972)
Volcanic Rock (1973)
Only Want You For Your Body (1974)
  Mother's Choice (1976)
Average Rock 'n' Roller (1977)




The Greek Underground Scene - 2014 Vol. 1 Compilation


Μια ιδέα, έχει ουσία μόνο αν ενσαρκώνεται και πραγματοποιείται. Αν και σίγουρα οι ιδέες είναι ανεξάρτητες οντότητες, ωστόσο χρειάζονται ανθρώπους για να υπάρξουν. Δε μπορεί όμως μια συγκεκριμένη ιδέα να ενσαρκωθεί αν δεν υπάρχει κατάλληλος άνθρωπος να την δεχθεί. Το ίδιο και οι νότες,που ταξειδεύουν σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, αναζητώντας κάποιον κατάλληλο μουσικό για να μπορέσουν να φτάσουν στα αφτιά των απλών μουσικόφιλων. Στην Ελλάδα, όση μουσική καταπίεση υπάρχει, με την συνεχής προβολή τυποποιημένων Jingles σαν μουσικών κομματιών, άλλο τόσο αυξάνονται ανεξάρτητες φωνές, που δηλώνουν το παρόν τους.... τραγουδώντας. 
Η ανεξάρτητη ελληνική σκηνή, είτε με αγγλόφωνο κυρίως, στίχο είτε με ελληνόφωνο, έχει συγκεντρώσει μια "κρίσιμη μάζα", θα έλεγα χρησιμοποιώντας έναν όρο της πυρηνικής φυσικής. Και αυτό συνεπάγεται μια έκρηξη, μουσική έκρηξη. Από τον Αύγουστο του 2013,έχουν ξεκινήσει αυτές οι απανωτές μουσικές εκρήξεις με την μορφή μιας....... συλλογής (http://echooadventures.blogspot.gr/2013/09/the-greek-underground-scene-2013.html  ). Στις 22 Δεκεμβρίου κυκλοφορεί η δεύτερη συλλογή The Greek Underground Scene - 2014 Vol. 1 Compilation, μια πραγματική μουσική πανδαισία από άλλα 15 σχήματα, ακόμα μια απόδειξη της δυναμικής της ανεξάρτητης ελληνικής σκηνής. 15 νέα μουσικά διαμάντια που, όπως και η προηγούμενη συλλογή, πολύ εύκολα θα περάσει τα σύνορα της χώρας μας. 
Συγκεκριμένα,  η συλλογή ανοίγει με Open Mindway των Remain In Light . Θεσσαλονικείς που δημιουργήθηκαν από τις στάχτες δύο συγκροτημάτων της punk και new wave σκηνής, ενώνουν τα δύο αυτά ρεύματα σε ένα δυναμικό άνοιγμα. Διπλό μπάσο, δίνει ένα δυνατό τέμπο σε μια  gothic rock σύνθεση, που πολύ εύκολα κερδίζει την προσοχή σου. Οι Background Noise Suppression, επίσης Θεσσαλονικείς συνεχίζουν με Get Stone να δίνουν την κυριαρχία στο μπάσο, σε μια σύνθεση που "κοιτάζει" παλιές συνθέσεις των Cure, αλλά μόλις μπαίνει το ριφ, η κάθε διάθεση για σύγκριση εξαφανίζεται, σε ένα τραγούδι ικανό να σε ξεσηκώσει, ιδανικό για τις μοναδικές ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας. Στην συνέχεια Cinemascope, one man project του Λεωνίδα Σκιαδά, μας γυρίζει στην δεκαετία του '80 σε μια όμορφη και μελωδική σύνθεση synth pop με πολλά σκοτεινά σημεία, της dark wave.  Οι Dead Buildings μας κρατάνε σε στην δεκαετία του '80, αλλά σε μια καθαρή post punk προσέγγιση με μια γλυκά σκοτεινή σύνθεση και σίγουρα θα μας ξανα- απασχολήσουν. Το  Never Understand, τραγούδι τους, σε αντίθεση με τον τίτλο του, είναι πολύ εύκολα κατανοητό και άνετα γοητεύει έναν οπαδό του είδους. Το 1/3 της συλλογής κλείνει με τους Opened Paradise και το Omega, μια μπάντα με την πιο σκοτεινή προσέγγιση προς την Gothic μουσική. Τα φωνητικά, που παραπέμπουν ακόμα και στην Death, ισορροπούν το ανάμεσα σε μελωδικό post μουσικό υπόβαθρο, δημιουργώντας ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Η δεκάχρονη πείρα της μπάντας, φαίνεται στην ωριμότητα του ήχου τους. 
Οι After Dusk στερεώνουν ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον του ακροατή. Σταθερή αξία στην gothic rock, αποδεικνύεται με το With Curses and Dreams, το τραγούδι με το οποίο συμμετέχουν. Οι The Illusion Fades με το The Christmas Song ακολουθούν. Το τραγούδι είναι αρκετά γνωστό στους φίλους του είδους, καθώς έφτασε σε πολύ υψηλές θέσεις του Global Gothic Chart. Ένα ατμοσφαιρικό μουσικό κομμάτι, που φλερτάρει με σκληρό ήχο και σίγουρα αξίζει την αναγνώρισή του. Οι Cold Remembrance κινούνται στο ίδιο κλίμα με το προηγούμενο τραγούδι και το Caught in Frost είναι ένας συνδυασμός μελωδίας και δυνατών ριφ και με φωνητικά που ελαφρά θυμίζουν Him, στα πρώτα χρόνια τους. Κρατάνε άνετα την ποιότητα στο ίδιο επίπεδο με τις προηγούμενες μπάντες. Οι No Man's Land χαμηλώνουν το τέμπο, με το  Flame. Το "γηραιότερο" σχήμα της συλλογής μιας και υπάρχουν από τα τέλη της δεκαετία του '80. Αλλάζουν και μουσική προσέγγιση σε psychedelic rock, με τα πνευστά να "στήνουν έναν χορό" με καταπληκτικές εναλλαγές και διακριτή παρουσία της ηλεκτρικής κιθάρας δημιουργούν μια 13 λεπτη σύνθεση που σε ταξειδεύει. Οι  The Jesterdays με το Gather Darkness Gather είναι το δέκατο μέλος της συλλογής. Με γυναικεία φωνητικά που αφήνουν τον ακροατή.... άφωνο, σε μια folk μελωδική σύνθεση, με πολύ απλή ακουστική εκτέλεση, ορίζοντας την ομορφιά της απλότητας. 
Το τρίτο μέρος ξεκινάει με τους After Maths και το τραγούδι τους The Times, που μας εισάγει σε alternative  rock ήχο. Μια πάρα πολύ καλή σύνθεση, που εκτός των άλλων δείχνει πολύ μεγάλη ωριμότητα της μπάντας από την Αθήνα. Το μέλλον τους ανήκει, μιας και έχουν κατακτήσει και το παρόν. Το επόμενο S​.​O​.​S. (call waiting) των Chewing Gun είναι ένα μουσικό πείραμα σε funk ρυθμούς με ψυχεδελικές και prog προεκτάσεις. Αν και δεν είναι εύκολο στο πρώτο άκουσμα, με ένα δεύτερο ανακαλύπτεις πολλά ενδιαφέροντα μουσικά στοιχεία. Αρκετά πετυχημένο πείραμα. Οι Suppressio Nocturno με το Serpentine Word μας επαναφέρουν σε σκοτεινό ήχο. Η industrial Black metal band, είναι η πιο "φρέσκια" μπάντα της συλλογής. αρκετά ενδιαφέρουσα προσέγγιση, που εύκολα σε προσανατολίζει προς το Merlyn Manson και στις καλές στιγμές του. Οι Terra Libera από την Σύρο με το Clown Waltz είναι η προτελευταία μπάντα της συλλογής, αν και το βαλς στην αρχή ξεκινάει με μια φαινομενική δυσαρμονία ανάμεσα σε φωνητικά και τα υπόλοιπα όργανα, είναι μια αρκετά καλή σύνθεση. Ίσως έπρεπε να δουλευτεί λίγο περισσότερα στην παραγωγή του. Πάντως το συγκρότημα δείχνει ότι έχει να δώσει αρκετά ακόμα. Και η συλλογή τελειώνει με τους Στυλιανός Τζιρίτας Unit και το Το Τελευταίο Τρένο από τον Ουρανό (δεν υπάρχει περίπτωση να έρθει, είμαι σίγουρος), η πιο πειραματική στιγμή του άλμπουμ και μάλλον για πολύ εξειδικευμένα αυτιά.
Ο Μιχάλης Πούγουνας από τους New Zero God, που συγκέντρωσε όλα αυτά τα τραγούδια, απέδειξε για δεύτερη φορά το πραγματικό μεγαλείο της ελληνική ανεξάρτητης σκηνής. Το The Greek Underground Scene - 2014 Vol. 1 Compilation δεν είναι μόνο μια συλλογή διαμάντι, αλλά και μια εμπειρία. Ένα πραγματικό μουσικό ταξείδι, που δεν τελειώνει σε αυτήν την συλλογή, καθώς υπάρχουν ακόμα πολλές μπάντες που περιμένουν να ανακαλυφθούν και να μας αποκαλυφθούν. Και σίγουρα ένα άρθρο δε φτάνει για να εξυμνήσει την προσπάθεια αυτή. 

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Guns N' Roses - Paradise City


Η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις και δίπολα, αλλά αυτά στην ουσία δημιουργούν την απαραίτητη ενέργεια για "κινηθούν" τα πράγματα ή να πάρουν τον "δρόμο" τους. Μέσα από αντιθέσεις γεννιέται η δημιουργία και είναι αυτή που ενώνει τα δύο άκρα. Η απουσία του Οδυσσέα από το σπίτι του, του γέννησε την λαχτάρα να γυρίσει και έτσι δημιουργήθηκε και ένα έπος. Το rock'n'roll είναι ένα μέρος της ζωής και αυτό είναι γεμάτο αντιθέσεις. Δεν είναι λίγοι οι μουσικοί, που γράψανε τα μεγαλύτερα τους τραγούδια μέσα σε μια κόλαση που ζούσαν, πριν γνωρίσουν και την δόξα. Αλλά αυτή η λαχτάρα για τον παράδεισο, όπως τον φαντάζεται ο καθένας, αποτέλεσε και την έμπνευσή τους. 
Ένα τραγούδι που εδραίωσε τους Guns N' Roses στην "παράδεισο" της rock'n'roll δόξας, γράφτηκε σε μια κολασμένη στιγμή για την μπάντα. Το Paradise City, είναι ένα από τα τραγούδια-σύμβολα της χρυσής εποχής της μπάντας. Το τραγούδι εμπεριέχεται στο ντεμπούτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους το Appetite for Destruction, το οποίο θεωρώ από τα πιο σημαντικά άλμπουμ στην ιστορία της ροκ μουσικής. Την πατρότητά του ανήκει στους Axl Rose, Slash, Izzy Stradlin, Duff McKagan, Steven Adler, δηλαδή σε όλο το συγκρότημα. Αν και το βιντεοκλίπ τους απεικονίζει σε ένα στάδιο γεμάτο κόσμο και στο αποκορύφωμα της δόξας τους, το τραγούδι ξεκίνησε το ταξείδι σε μια ερημιά και μέσα σε απογοήτευση. 
Το τραγούδι γράφτηκε κατά την διάρκεια της πρώτης τουρνέ της μπάντας, .... τουρνέ κατά ευφημισμό μόνο. Σχεδίαζαν απλά να ξεκινήσουν μια περιοδεία στα κλαμπ της δυτικής Ακτής από το Los Angeles ως το Seattle πατρίδα του Duff McKagan. Φυσικά το πρώτο τους κυνήγι της δόξας, σταμάτησε στην έρημο της Καλιφόρνιας, όταν χάλασε το αυτοκίνητό τους. Τα μέλη του συγκροτήματος ζήσανε πραγματική κόλαση, μιας ο ρουχισμός τους αποτελούνταν από δερμάτινα παντελόνια και μπουφάν, με τα οποία ήθελαν να εντυπωσιάσουν στην σκηνή, στην οποία δεν έφτασαν ποτέ. Έπρεπε να περπατήσουν αρκετά χιλιόμετρα μέχρι την πρώτη κατοικημένη περιοχή. Και τότε τους γεννήθηκε λαχτάρα για την πόλη που μισούσαν ως τότε και καταλάβανε πως η πόλη των αγγέλων είναι το σπίτι τους.
Αλλά η "Hell Tour", όπως ονόμασαν την ανύπαρκτη περιοδεία τους, μιας ξεθεωμένοι και απογοητευμένοι τελικά έφτασαν στον πρώτο προορισμό τους, αλλά χωρίς τον εξοπλισμό τους και με "τρύπιες τσέπες". Πιθανόν και συγκαμένοι από τα δερμάτινα, αλλά αυτό είναι δική μου εικασία. Το τραγούδι γράφτηκε απ'όλη την μπάντα. Ο Slash ξεκίνησε να παίζει στην κιθάρα και σιγοτραγούδισε τον αρχικό στίχο "Take me down to the Paradise City" ο Axl συμπλήρωσε "Where the grass is green and the girls are pretty", ο στίχος οποίος αρχικά δεν άρεσε ιδιαίτερα στον κιθαρίστα. Καθώς ήταν έμπνευση από τις μεσο-δυτικές πολιτείες, απ' όπου καταγόταν ο τραγουδιστής. Η αρχική ιδέα για τον επόμενο στίχο ήταν Where the girls are fat and they've got big titties." και συμπλήρωνε ο τραγουδιστής "Take ... me ... home!"
Για την πατρότητα του τραγουδιού υπήρχε και μια διαφωνία με τους Hanoi Rocks, των οποίων ο κιθαρίστας Andy McCoy θεωρούσε πως είναι η αντιγραφή του "Lost in the City". Είναι όμως πραγματικότητα ότι ο Axl ήταν μεγάλος φαν τους και το στυλ επηρέασε πολύ την εκκολαπτόμενη τότε μπάντα. Το βιντεοκλίπ γυρίστηκε από τον Nigel Dick, στο Giants Stadium του New Jersey, όπου παίζανε μαζί με τους Aerosmith. Το Concorde που εμφανίζεται κάπου στο μέσον, είναι αυτό που θα τους πήγαινε στο Monsters of Rock που γινόταν στο Donington Park της Αγγλίας.
Jacek Maniakowski

Amboy Dukes


Οι Amboy Dukes, ήταν στην ουσία το πρώτο συγκρότημα του Ted Nugent. Ιδρύθηκαν το 1967 στο Chicago, όπου είχε μετακομίσει η οικογένεια του Nugent, αλλά αργότερα εγκαταστάθηκαν στην ιδιαίτερη πόλη του, το Detroit. Εκτός από τον ίδιο το συγκρότημα υπέστη πάρα πολλές αλλαγές στα υπόλοιπα μέλη, τις οποίες δεν αξίζει ο κόπος να τα αναφέρουμε, αφού κανένας τους δεν παρουσίασε αργότερα κάτι το ιδιαίτερο. Κινούνταν στον χώρο του Psych-Prog rock με αρκετά hard rock ξεσπάσματα, τόσα ώστε να συγκαταλεχθούν κι αυτοί στις πρώτο μέταλ μπάντες.
Παρ' ότι ήταν ένα πολύ αξιόλογο συγκρότημα, δεν είχαν κάποια ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία, αν εξαιρέσουμε το ομώνυμο σινγκλ από τον 2ο δίσκο τους "Journey to the Center of the Mind". Στην συνέχεια, βέβαια, ο Ted Nugent έκανε μια τεράστια καριέρα σαν σόλο, με στροφή σε πολύ πιο hard rock - metal μονοπάτια.
Ναούμ Αθ. Βάρκας
Δισκογραφία:
1967 The Amboy Dukes
                                          1968 Journey to the Center of the Mind
1969 Migration
1970 Marriage on the Rocks/Rock Bottom
1971 Survival of the Fittest Live
1973 Call of the Wild
1974 Tooth Fang & Claw







Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Nervisequin - Echo-λόγιο


Ο Μιχάλης Γκουρατζάς απαντά για τους Nervisequin 
1) Τι συμβολίζει το όνομα σας;
Πρόκειται για προϊόν λεξιπλασίας, άνευ νοήματος. (Τώρα που το σκέφτομαι ταιριάζει και ιδεολογικά)


2)Χρήμα ή δόξα;
Δόξα Δράμας.

3)Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου;
Κωνσταντίνος Μαρκοράς.

4)Σημείο μηδέν της μπάντας
Ιούλιος 2008, γνωριμία με Τρίφ και εκβιασμός στο να γίνει ντράμερ στο κατά φαντασίαν συγκρότημα μου χωρίς να έχει προηγούμενη εμπειρία με το συγκεκριμένο όργανο.

5)Τι μουσική σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου;
Ανάμεσα σε πάρα πολλές μισητές μουσικές, τα πρωτεία κατέχουν οι εξής : Τα άνευρα euro-metal τύπου Nightwish, το υπερεπεξεργασμένο metal-core, σχεδόν κάθε τι υπέρ-πολιτικοποιημένο όπου χάνεται κάθε μορφή έκφρασης και η μουσική είναι απλά ένα μέσον προπαγάνδας – και συνάμα κοινωνικοποίησης και γκομενίσματος με έναν πλάγιο, υποκριτικό και ύπουλο τρόπο. Και φυσικά το ελληνικό «ροκ» που άνθισε στα 90s.

6)Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε;
Απαντώ με τα λόγια ενός mainstream ράππερ που λέγεται Bo: «Θα’θελα όλοι να περνάμε καλά και να 
μη μας νοιάζει για τίποτα, να μην έχουμε προβλήματα, και μας να μη μας θεωρούν θύματα».

7)Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή;
Σαν συγκρότημα? Δεν νομίζω ότι συλλογικά συμφωνούμε στο ότι θαυμάζουμε κάποιον η κάποιους τόσο – προσωπικά ο καθένας έχει τους αγαπημένους του καλλιτέχνες. Δεν μας έχει περάσει και πολύ από το μυαλό η ιδέα κάποιας συνεργασίας γενικά. Τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον με κάποια ποπ τραγουδίστρια νομίζω. Με τη Lady Gaga.

8) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση;
Ωραία ερώτηση. Περισσότερο σαν θρησκευτική, αν και η πλήρης απουσία της μίας εκ των δύο πτυχών που ανέφερες από το έργο κάποιου προδίδουν, για μένα, μη ολοκληρωμένη καλλιτεχνική προσωπικότητα.

9)Οι επιρροές σας;
Οτιδήποτε πρωτότυπο, εύηχο, ενδιαφέρον, ανεπιτήδευτο και πάνω απ’όλα ειλικρινές και αληθινό από όλες τις πτυχές τόσο της σκέψης όσο και της διανόησης.

10)Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα;
Μέσον. Δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους που γουστάρουν ντε και καλά να παίζουν σε μπάντες. Εδώ για τα δικά μας τραγούδια, που έχουν προσωπική σημασία πάλι μας φαίνεται βραχνάς η λειτουργία ενός συγκροτήματος. Μεγάλος βραχνάς, και φυσικά οικονομικά ασύμφορο.

11)Μέσον ή σκοπός η μουσική;
100% σκοπός!

12)Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη;
Καλό θα είναι να συνοδεύει το μέτρο. Η αλαζονικές συμπεριφορές είναι εν γένει κατάπτυστες και δεν δικαιολογούνται από κανένα ταλέντο. Δυστυχώς όμως, στατιστικά μιλώντας, το ταλέντο έχει συνοδεύσει κατά κόρον την αλαζονεία.

13)Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα;
Φοβάμαι πως δεν ασπάζομαι την απόδοση ανθρωπίνων/πνευματικών ιδιοτήτων στα ζώα και δεν θα μπορέσω να απαντήσω.

14)Μια ευχή για την μπάντα
Να βρούμε χρηματοδότηση για να κόψουμε τον δεύτερο δίσκο μας!

15)Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας;
Όταν δεν μπορεί να σε πάρει ο ύπνος. Γάμησε τα.



Θα τους βρείτε εδώ: https://www.facebook.com/nervisequin?ref=profile
και επίσημα εδώ: http://nervisequin.weebly.com/
Θα τους δείτε εδώ: http://www.youtube.com/Nervisequin

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

9MM - Echo-λόγιο

Οι 9MM απαντούν: 
1) Τι συμβολίζει το όνομα σας;
Είναι η απάντηση μας στη βια που ζούμε ( πραγματική, ψυχολογική) απαντάμε στη βια αυτή με τη μουσική μας που τη νιώθουμε σαν αυτή τη σφαίρα των εννιά χιλιοστών.... σαν τη μοναδική μας άμυνα!!

2) Χρήμα ή δόξα;
Ούτε το ένα ούτε το άλλο... δύναμη και διάθεση να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε!!! Αυτό που σου μένει στο τέλος είναι οι στιγμές που έχεις κερδίσει για τον εαυτό σου και για τους συνοδοιπόρους σου μέσα από την δημιουργία!!
3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου;
Για εμάς είναι μονόδρομος... η μόνη μας διέξοδος!!
4) Σημείο μηδέν της μπάντας
το πρώτο jam που κάναμε στο σαλόνι του αδελφού μου (του drummer), σε κάποια μάζωξη 
5) Τι μουσική σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου;
Τα ελληνικά σκυλοπόπ... 
6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε;
Η μουσική είναι υπερόπλο γιατί στοχεύει κατευθείαν στην ψυχή του ακροατή...αυτό από μόνο του μπορεί να αλλάξει τα πάντα!!

7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή;
Με όλους όσους κάνουν ότι κάνουν από καρδιάς!!
8 ) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση;
Αν είναι αληθινή είναι σίγουρα πολιτική στάση!!
9) Οι επιρροές σας;
Τα πράγματα που μεγαλώσαμε!!! ξένη rock-hard rock αλλά και ελληνικός λόγος από σημαντικούς Έλληνες δημιουργούς!!
10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα;
 Μέσον σίγουρα!! 
11) Μέσον ή σκοπός η μουσική;
Σκοπός σίγουρα!!
12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη;
Το ταλέντο υπάρχει  ή δεν υπάρχει!! η αλαζονεία ή η ταπεινοφροσύνη είναι επιλογές ζωής που προσδιορίζουν τις όποιες επιλογές μας .. αλλά και την κατάληξη μας!
13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα;
Μμμ ίσως με σκύλο....
14) Μια ευχή για την μπάντα..
Να μη φύγει ποτέ η καψούρα για αυτό που κάνουμε!!!
15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας;
Σκοτεινό ε?? Δεν ξέρω πως ακριβώς το εννοείς... δύσκολο είναι το στούντιο που καλείσαι να παγιδεύσεις την ενέργεια ενός κομματιού που δημιουργήθηκε στην πρόβα σε ένα track... σε ένα αρχείο μουσικής κρατώντας τις ισορροπίες μεταξύ της αυθεντικής ενεργείας και ενός cd track....



Θα τους βρείτε εδώ: https://www.facebook.com/9MMGR?ref=hl
Θα τους δείτε εδώ: https://www.youtube.com/playlist?list=PLty0boUiEpvssp1RWqBg30DGukp2CamIF&feature=mh_lolz
Θα τους ακούσετε εδώ: http://www.reverbnation.com/9mmgr
                                      https://soundcloud.com/mike9mm
                                      https://play.spotify.com/album/2O8pYRprp519lZxWp46uKZ
                                      http://www.emusic.com/album/9mm/mavro-potami-black-river/14570979/