Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

ΠΡΑΣΣΕΙΝ ΑΛΟΓΑ (Prassein Aloga) - Γυαλινο Δωματιο


Ένα τραγούδι όταν αντιπροσωπεύει την ψυχή του δημιουργού του μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Από ερωμένη και συνοδός σε προσωπικές στιγμές μέχρι και εξομολογητής και εξορκιστής. Εκεί ο καλλιτέχνης μπορεί να κρύψει, αλλά σε αυτό να φανερώσει τους φόβους του κι όχι μόνο αυτούς. Εκεί μπορεί ακόμα να εξορίσει και τους δαίμονές του, αλλά και σε ένα τραγούδι μπορεί και να τους ανακαλύψει. Δεν είναι λίγες οι φορές που, αποτελεί συμπυκνωμένη ιστορία του δημιουργού του ή ένα μέρος της, φτάνεις να βρεις το κλειδί της ερμηνείας της και να το ανακαλύψεις ή ακόμα και να το αποκαλύψεις.
Δεν είναι λίγες φορές που η ζωή απλά χωράει σε ένα γυάλινο ποτήρι, μιλώντας πάντα αλληγορικά. Ένα Γυάλινο Δωμάτιο, που περικλείει και όλον τον κόσμο μέσα σε αυτό. Το τραγούδι των Πράσσειν Άλογα που κλείνει τον τρίτο δίσκο τους τον "Θέλω Να Σου Μιλήσω" είναι ουσιαστικά δημιουργία του Ηλία Πετρογιάννη. Το λυρικό μέρος είναι αποκλειστικά δικό του, ένα από τα τρία που έχει γράψει γι αυτό το άλμπουμ. Αλλά η μουσική χρεώνεται σε όλη την μπάντα, καθώς ο καθένας έχει παρέμβει με τον δικό του τρόπο. Αν και οι πωλήσει της μπάντας έπεφταν, η ποιότητα της μουσικής της ανέβαινε και απόδειξη είναι αυτό το τραγούδι, πραγματικό αριστούργημα που αγγίζει την progressive rock.
Ακόμα μια ιδιαιτερότητα του κομματιού είναι ότι τραγουδάει ο ίδιος ο δημιουργός των στίχων, κιθαρίστας του συγκροτήματος και όχι ο τραγουδιστής Θάνος Δημητρακούδης. Οι στίχοι του οποίου αναφέρονται στα δικά του βιώματα και την σχεδόν ερωτική σχέση που είχε αποκτήσει με το αλκοόλ. Το γυάλινο δωμάτιο δεν είναι παρά ένα ποτήρι γεμάτο κάποιο μαγικό απόσταγμά, που πάντα συνοδεύεται από μεγαλειώδεις διαφημίσεις, παρουσιάζοντας ένα μάτριξ επιθυμιών που πραγματοποιούνται με την κατανάλωσή του. Η ερμηνεία του κιθαρίστα επιτείνει ακόμα περισσότερο την δύναμη των στίχων της σύνθεσης. Αν και οι στίχοι άνετα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και μεταφορικά για να περιγράψουν έναν πλαστικό κόσμο στον οποίο είμαστε κλεισμένοι, με την ψυχή να προσπαθεί κάποια λάθος διέξοδο. Ο πραγματικός λυρισμός του μπορεί να ερμηνευτεί από τον καθένα μας διαφορετικά.
Ο δημιουργός του μετά από πολλά σαφάρι σε μπόλικο αλκοόλ, ελευθέρωσε τον πραγματικό του εαυτό, σε μια προσπάθεια να διώξει του δαίμονές του. Τους δαίμονες που καταδιώκουν σχεδόν καθένα, που ακόμα κουβαλάει την ψυχή του, που ακόμα του ανήκει.  
... και ίσως νομίζω οτι δε μου ανήκει αυτό το βρώμικο κενό που αντικρύζω.......  
Jacek Maniakowski

September Code


Ουδείς προφήτης στον τόπο του, λέει μια παροιμία και κατά κάποιον τρόπο ισχύει πιο πολύ όταν η λέξη "προφήτης" αντικαθίσταται από την λέξη "μουσικός". Μιλώντας πιο συγκεκριμένα, στην Ελλάδα η μοίρα ενός αξιόλογου, ειδικά αγγλόφωνου, συγκροτήματος είναι σχεδόν τραγικά προδιεγραμμένη. Όλα αυτά πάντα εντός συνόρων, γιατί τα ταλέντα δεν λείπουν, στην πραγματικότητα δε έλειπαν ποτέ και η ανταπόκριση στους Έλληνες καλλιτέχνες είναι πάντα θετικότατη. Εδώ και κάποια χρόνια χτίζονται γερά θεμέλια μιας επερχόμενης, για κάποιου ήδη υπαρκτής, ελληνικής αγγλόφωνης σκηνής. 
Η Progresive rock είναι ιδιαίτερα αγαπητή στο ελληνικό κοινό, αλλά και ελληνικές μπάντες που καταπιάνονται με την συγκεκριμένη έκφραση του rock'n'roll δεν είναι λίγες. Τα μέλη τους είναι πάντα πολύ αξιόλογοι μουσικοί, που πέρα από την γνώση τους έχουν και ψυχή που χρειάζεται μια μουσική σύνθεση. Και όλα αυτά μέσα σε μια θάλασσα μιας τεράστιας μουσικής παράδοσης, όπου η ύφαλοι της κακής παιδείας πάντα καραδοκούν να βυθίσουν κάθε αξιόλογη προσπάθεια. Αλλά τα συγκροτήματα όπως οι September Code με όπλα, την επιμονή τους, την σταθερά εξελισσόμενη ποιότητα των συνθέσεων και φυσικά τα αυτιά των πραγματικών μουσικόφιλων. Και φυσικά το διαδίκτυο αποδεικνύεται ακόμα μια φορά ένας σταθερός σύμμαχος. 

" Οι SEPTEMBER CODE δημιουργήθηκαν το 2002 . Σχεδόν αμέσως άρχισαν να συνθέτουν πρωτότυπο υλικό, και ταυτόχρονα αρχίζουν να αποκτούν ένα πραγματικά προσωπικό ήχο ο οποίος αναδύεται από τις νέες συνθέσεις τους: μελωδικός αλλά και κάποτε σκληρός, progressive αλλά και άμεσος, έντονα ρυθμικός αλλά και με λυρικά στοιχεία, ένα αμάλγαμα των διαφορετικών επιρροών πέντε μουσικών που έδεσαν τις μουσικές τους εμπειρίες σ’ αυτό το σχήμα." Έτσι μας αυτοσυστήνονται. Τό όνομά τους είναι "ο γενέθλιος μήνας των μελών της μπάντας. ο χημικός κώδικας μεταξύ μας." όπως αναφέρουν στο Echo-λόγιο ( http://echooadventures.blogspot.gr/2014/01/september-code-echo.html ) . Αν και ξεκίνησαν σαν ελληνόφωνο συγκρότημα, γρήγορα μετέτρεψαν το στίχο τους σε αγγλικό, δημιουργώντας παράλληλα και πολύ προσωπικό ήχο. 
Μετά από τρία χρόνια συνοχόμενων ζωντανών εμφανίσεων, το 2006 κυκλοφορούν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο “2 Smiles Ago”. Η μουσική τους παιδεία εκδηλώνεται σε κάθε νότα των συνθέσεών τους και μπόλικη διάθεση για πειραματισμό. Ο άξονας των δημιουργιών τους είναι η μελωδία, που παραπέμπει στα πρώτα βήματα της progressive rock σκηνής, αλλά με δυνατά ξεσπάσματα και έντονη την παρουσία της δικής τους μουσικής προσωπικότητας. Οι κριτικές που έλαβαν ήταν πολύ θετικές, δίνοντας τους παράλληλα και την δύναμη να συνεχίσουν. 
Κάποιες αλλαγές στο συγκρότημα, όπως η αντικατάσταση του τραγουδιστή τους οδηγούν στην δημιουργία του νέους τους άλμπουμ  “Remembering Mirrors”. Πιο δεμένος ήχος και "με ενιαίο στιχουργικό θέμα, και αποκαλύπτει μερικές από τις ευρέως φάσματος επιρροές των September Code.". Ένα πραγματικό αριστούργημα και ακόμα μια απόδειξη ότι η Μούσα δεν έχει εγκαταλείψει την γενέτειρά της. Ετοιμάζουν πλέον το νέο τους άλμπουμ, το οποίο :"Κατά πρώτον δεν θα είναι concept όπως ήταν το REMEMBERING MIRRORS. Κατά δεύτερον περιέχει και συνθέσεις του καινούργιου τραγουδιστή (Dim). Έτσι εκ των πραγμάτων θα είναι κάτι καινούργιο, εφόσον έχει προστεθεί στο χημικό CODE των SEPTEMBER μια καινούργια συνθετική προσωπικότητα." 
Η σημερινή τους σύνθεση είναι Σωτήρης Πομόνης – ηλ. & ακ.κιθάρες, Δημήτρης Κοσκινάς – φωνή & ηλ.κιθαρα, Θοδωρής Μποτίνης – μπάσο, Γιάννης Δημουλάς – τύμπανα & φωνητικά, Ρένος Μηλιάρης – πλήκτρα & πιάνο και με αυτήν ετοιμάζονται για μια μίνι περιοδεία στην Αγγλία με αποκορύφωμα την συμμετοχή τους σε φεστιβάλ της μεγαλόνησου. 
Μια μπάντα που αξίζει την προσοχή μας, όπως δίκαια την έχει κερδίσει εκτός των ελληνικών συνόρων. Οι ποιότητα των μουσικών της συμπληρώνει η συνθετική τους ικανότητα, που εκφράζεται σε αρκετά τραγούδια τους. Συγκρίνοντας τα δύο τους άλμπουμ, μπορεί να δει κανείς και μια εξέλιξη στον ήχο τους, πάντα προς θετική κατεύθυνση. Γεγονός αυτό, μας δημιουργεί και μια ανυπομονησία για την νέα τους δουλειά. 
Jacek Maniakowski