Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Metallica - Turn the Page


Όπως λέει και το όνομά του, το rock 'n' roll είναι μία συνεχής κίνηση, και μάλιστα πολλές φορές μία ισοπεδωτική κίνηση. Είναι μία συνεχής ροή και εξέλιξη της μουσικής γενικά. Αλλά πέρα από τα χαρακτηριστικά ενός ποταμού, που από μερικές σταγόνες βροχής γίνεται ένας τεράστιος όγκος τρεχούμενου νερού, έχει και τα χαρακτηριστικά ενός βιβλίου, όπου καμιά φορά για να καταφέρεις να κατανοήσεις στοιχεία της πλοκής του, χρειάζεται να ανατρέξεις πίσω στον χώρο και τον χρόνο της «ιστορίας» γυρνώντας τις σελίδες προς τα πίσω! Έτσι και το rock 'n' roll στην 60-χρονη πορεία του, έχει γυρίσει πολλές φορές σελίδα, συχνά μάλιστα προς τα πίσω! Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει τύχει να γνωρίσουμε έναν καλλιτέχνη ή ένα τραγούδι, όχι άμεσα, αλλά έμμεσα από τη διασκευή του, από κάποιον άλλο ήδη καταξιωμένο καλλιτέχνη ή συγκρότημα. 
Ένα τραγούδι είναι πολλές φορές σαν το ρόδο της Ιεριχούς, διασχίζει την έρημο, κινούμενο από τον ξηρό αέρα, μέχρι να βρει λίγο νερό και να ανοίξει τα φύλλα του. Έτσι και ένα τραγούδι, από την στιγμή της δημιουργίας του μέχρι την ώρα της αναγνώρισής του, «περιμένει» να φτάσει στον κατάλληλο ερμηνευτή για να ανοίξει τα φύλλα της δόξας του. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι και το “Turn the Page”, δημιούργημα του country-rock μουσικού Bob Seger που το βρίσκουμε στο έκτο άλμπουμ του, το “Back in '72”. Αν και το τραγούδι αυτό δεν ήταν τελείως άγνωστο στην εποχή του, ουσιαστικά έγινε παγκοσμίως γνωστό από την ερμηνεία των Metallica. Και είναι από αυτές τις περιπτώσεις τραγουδιών, των οποίων η διασκευή είναι «καλύτερη» από την αυθεντική και πρώτη εκτέλεση, αν σκεφτεί κανείς πως το τραγούδι έγινε το μεγαλύτερο hit του συγκροτήματος φτάνοντας στην κορυφή του Billboard Hot Mainstream Rock Tracks chart. Παρέμεινε εκεί για 11 συνεχόμενες εβδομάδες μέσα στο 1998, την χρονιά που κυκλοφόρησε και το “Garage Inc”, το άλμπουμ που το συμπεριλάμβανε. 
Ο Lars Ulrich άκουσε για πρώτη φορά το τραγούδι όταν διέσχιζε την “Golden Gate Bridge” και η πρώτη του σκέψη ήταν το ότι, ο James απλά «το 'χει» το τραγούδι. Η εκτέλεσή τους δεν αλλάζει το τέμπο, αλλά το κάνει πιο «βαρύ» αντικαθιστώντας το σαξόφωνο της αρχικής εκτέλεσης με την κιθάρα του Kirk Hammett. Το βιντεοκλίπ αναφέρεται στη ζωή μιας μητέρας, που για να ζήσει αναγκάζεται να δουλεύει ως χορεύτρια σε στριπτιζάδικο και τη νύχτα ως πόρνη. Η άρνηση του MTV να το μεταδώσει οφείλεται σε σκηνές, που δείχνουν τη βίαιη συμπεριφορά ενός πελάτη προς αυτήν. Αλλά η ιστορία που αναπαριστά το βιντεοκλίπ των Metallica δεν ανταποκρίνεται ακριβώς στην αρχική σημασία των στίχων. 
Όταν ο Bob Seger έγραψε το τραγούδι βρισκόταν σε περιοδεία μαζί με τους Teegarden & Van Winkle. Ο ντράμερ David Teegarden θυμάται πως βρίσκονταν κάπου στις μεσοδυτικές πολιτείες, στον δρόμο προς την Νότια ή Βόρεια Ντακότα. Η μπάντα είχε ξεκινήσει το μακρύ ταξίδι μέσα στη νύχτα από το Detroit, όπου είχε παίξει. Μέσα σε μια χιονοθύελλα γύρω στις 3 τα ξημερώματα σταμάτησαν σε ένα βενζινάδικο με πάρκινγκ και για φορτηγά, για να γεμίσουν το ρεζερβουάρ τους. Η εποχή των χίπις το 1972 και όλα τα μέλη είχαν μακριά μαλλιά. Ο Bob Seger μαζί με ένα άλλο μέλος της μπάντας μπήκαν μέσα στο χώρο, όπου υπήρχε και καφετέρια με αρκετούς φορτηγατζήδες. Ήταν η εποχή των χίπις στα 1972 και φυσικά όλα τα μέλη της μπάντας είχαν μακριά μαλλιά! Μόλις, λοιπόν, οι μουσικοί βγάλανε τα καπέλα τους, το οποία φορούσαν έχοντας κρυμμένο το μακρύ μαλλί τους, το οποίο και λύθηκε, οι φορτηγατζήδες γελώντας έκαναν την πιο κλισέ ερώτηση... "Is that a girl or man?". Την επόμενη μέρα, μετά από τη συναυλία τους στο Mitchell της Νότιας Ντακότα, ο Seger έπαιξε το τραγούδι σε ακουστική κιθάρα, με τους στίχους "Oh, the same old cliches / 'Is that a woman or a man?” να ντύνουν τη μελωδία. Αν και στο λυρικό μέρος του τραγουδιού το συγκεκριμένο δίστιχο δεν υπάρχει, ωστόσο, ήταν το “Turn the Page”.
Η ατυχής αυτή συνάντηση δημιούργησε μία ροή γεγονότων, ώστε να δημιουργηθεί ένα πολύ όμορφο τραγούδι. Οι στίχοι μιλάνε κυρίως για τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα ενός ροκ μουσικού, που βρίσκεται συνεχώς στον δρόμο! Και αυτά, μεταξύ άλλων, προκαλούνται και από τα συνεχόμενα επικριτικά κλισέ σχόλια που έχει την ατυχία ή μάλλον την τύχη, από μουσική τουλάχιστον άποψη, να ακούει ένας μουσικός του δρόμου...
Jacek Maniakowski
διόρθωση κειμένου !  Maria Florokapi

Playground Theory - Echo-λόγιο


Οι Playground Theory απαντούν:
1) Τι συμβολίζει το όνομα σας;

Η παιδική χαρά είναι ουσιαστικά ένας μικρόκοσμος της κοινωνίας μας. Παρατηρείς
ακριβώς τις ίδιες λειτουργίες. Παιδιά που είναι πιο κοινωνικά και κάνουν πιο εύκολα
παρέες, παιδιά λιγότερο κοινωνικά με σαφώς μικρότερες παρέες, παιδιά αντικοινωνικά
με καθόλου παρέες, παιδιά με μεγαλύτερη επιρροή που ηγούνται των υπολοίπων ή
με μικρότερη επιρροή που απλά ακολουθούν, βλέπεις πηγαδάκια, κλίκες, συμπάθειες-
αντιπάθειες, χαρά-λύπη, χαμόγελο-κλάμα και γενικότερα όλα τα ανθρώπινα
συναισθήματα σε μικρότερη έκφανση. Υπάρχει άλλωστε μια ολόκληρη κοινωνιολογική
θεωρία που έχει αναπτυχθεί βασισμένη σε αυτές τις παρατηρήσεις. Η
δική μας μπάντα αντλεί ένα μεγάλο μέρος των ερεθισμάτων της από τα παιδικά της
βιώματα και κυρίως από αντίστοιχες βόλτες σε παιδικές χαρές, όπου μπαίναμε και
εμείς σε αυτόν το μικρόκοσμο δημιουργώντας παρέες και φτιάχνοντας φανταστικούς
“κόσμους” και «διαστάσεις”, κάτι που εξακολουθούμε να το κάνουμε και τώρα με τις
μουσικές μας.

2) Χρήμα ή δόξα;

Γιατί όχι και τα δύο .Πέραν της πλάκας θα μπορούσαμε να πούμε ότι η δόξα
εξασφαλίζει την υστεροφημία ενώ η καλή οικονομική κατάσταση είναι κάτι πολύ
προσωρινό ειδικά στις μέρες μας. Επομένως είναι επιλογή του καθενός ανάλογα και
με τις προσωπικές επιδιώξεις, σίγουρα όμως όσον αφορά στην μπάντα και τα μέλη
μας προτιμήσαμε "να αφήσουμε κάτι πίσω μας" και αυτός είναι και ο λόγος που
κυκλοφορήσαμε το ντεμπούτο album μας "Speaking of Secrets", αδιαφορώντας για το
οικονομικό κόστος.

3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου;

"Κατάδυση" σε πολλαπλά όνειρα όπως στην ταινία Inception

4) Σημείο μηδέν της μπάντας

Πίσω στο 2009 όταν προσπαθούσαμε να κατασταλάξουμε στην σύνθεση της
μπάντας, στον ήχο και την γενικότερη "φιλοσοφία" των κομματιών μας.

5) Τι μουσική σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου;

Δεν θα αναφερόμασταν σε κάποιο συγκεκριμένο μουσικό είδος, διότι δεν είμαστε
προκατειλημμένοι. Πιο πολύ αποφεύγουμε μουσικές οι οποίες δεν εκφράζουν
ανθρώπινα συναισθήματα, είναι στείρες από νέες ιδέες και δημιουργικότητα ή έχουν
δημιουργηθεί αποκλειστικά για χρηματοθηρία. Από αυτές που μένουν υπάρχει ένα χάος
δυνατοτήτων για να διαλέξεις το soundtrack της κάθε μέρας.

6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε;

Τί εννοείτε “αν”; Η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα, μεταδίδει αναγνωρίσιμα μηνύματα και συναισθήματα παντού και αυτό την καθιστά υπερόπλο. Είμαστε ευτυχισμένοι που είμαστε «οπλισμένοι».

7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή;

Με το John Squire από Stone Roses και τον Marcus Miller(Miles Davis, session
Bass guitarist) και επίσης με τους Sigur Ros, Atoms for Peace, τον Mike Patton
την Liz Fraser, τους Portishead. Επειδή όμως θα μέναμε μάλλον ακίνητοι και
αποσβολωμένοι να τους παρακολουθούμε πάνω στο stage, θα διαλέξουμε την έτερη
(και λίγο πιο εύκολα υλοποιήσιμη) ευχή “με όλους μας τους φίλους
μουσικούς, για ένα jam χωρίς περιορισμούς”.

8 ) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση;

Τίποτα από τα δύο. Η θρησκευτική έκφραση είναι κάτι πολύ προσωπικό, δεν
επιθυμούμε να την ανακατεύουμε με τη μουσική μας. Όσο για την πολιτική, το κάθε
μέλος της μπάντας έχει την δική του “κοσμοθεωρία” που αρκετές φορές συμπίπτει
με τις θεωρίες των υπολοίπων αλλά σίγουρα διαφέρει παρασάγγας από την
πολιτική ή τις πολιτικές που βλέπουμε σήμερα ιδίως στη χώρα μας, χωρίς όμως αυτό
να μεταφέρεται άμεσα και στις μουσικές μας. Η μουσική είναι ένα από τα μεγαλύτερα
δώρα και είναι μάλλον λάθος να συγχέεται με μη καλλιτεχνικές εκφράσεις.

9) Οι επιρροές σας;

Ποικίλουν ανάλογα. Ο καθένας μας έχει διαφορετικά ακούσματα, σίγουρα όμως
κυριαρχούν μουσικές από 90΄s,δεκαετία στην οποία μεγαλώσαμε. Ενδεικτικά
αναφέρουμε από είδη μουσικής electro pop, trip hop, dream pop, Brit pop, alternative
rock, classic rock, fusion και από μπάντες Radiohead, Portishead, Orbital, Massive
Attack, Uncle, Cure, Stone Roses, Inspiral Carpets, Sonic Youth κ.α

10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα;

Σε πρώτο στάδιο αποτελεί μέσο για να δημιουργούμε, άλλωστε αυτό είναι
το αρχικό ζητούμενο. Στη συνέχεια όμως εφόσον επιθυμία των μελών της
μπάντας είναι να ακουστεί η μουσική τους σε όσο το δυνατόν πιο πολυάριθμο
κοινό, αναγκαστικά αυτό πραγματοποιείται μόνο μέσω της αρτιότερης οργάνωσης
του συγκροτήματος. Κατά συνέπεια σε αυτή την περίπτωση το συγκρότημα
«χρησιμοποιείται» με σκοπό την προβολή αυτής της μουσικής.

11) Μέσον ή σκοπός η μουσική;

Σίγουρα μέσον για να εκφράζουμε τις ανησυχίες μας και κυρίως να ξεφεύγουμε
δημιουργώντας μια "εικονική πραγματικότητα"

12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη;

Το ταλέντο είναι σαν ένα ακατέργαστο διαμάντι, μόνο με τη διαδικασία της τριβής μπορεί
η λάμψη του να φτάσει πραγματικά στο μέγιστο, για το οποίο δημιουργήθηκε
Υπό φυσιολογικές συνθήκες το βρίσκεις και στις δύο περιπτώσεις. Το ζητούμενο
είναι πως το χειρίζεται ο καθένας προσωπικά, κάτι που έχει να κάνει με τις αξίες, τις
απόψεις, τα βιώματα, τη γενικότερη φιλοσοφία που τον αντιπροσωπεύει και
οπωσδήποτε με τον χαρακτήρα του.

13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα;

Είμαστε μια μπάντα που μας αρέσει να ταξιδεύουμε μεταφορικά και
κυριολεκτικά. Ίσως ένα αποδημητικό πουλί να αντιπροσώπευε τη φιλοσοφία μας
αυτή, όπως ο αρκτικός γλάρος που ταξιδεύει ετησίως 80.000 χλμ. από την Αρκτική
στην Ανταρκτική και τούμπαλιν!!

14) Μια ευχή για την μπάντα

Πάνω από όλα να είμαστε υγιείς. Όσο τετριμμένη κι αν ακούγεται αυτή η ευχή, δε
νομίζουμε ότι υπάρχει καλύτερη για οποιοδήποτε έμβιο όν πάνω στον πλανήτη....Από εκεί
και πέρα το πιο σημαντικό κομμάτι σε μια ενεργή μπάντα είναι η δημιουργικότητα, οπότε οι
ευχές όλων μας επικεντρώνονται στην αέναη μουσική δημιουργία, η οποία θα συνοδεύεται
ίσως και από ένα δεύτερο album της μπάντας στο εγγύς ή απώτερο μέλλον.

15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας;

Εντοπίζουμε δύο:
Μέσα από τη δημιουργία στίχων και μελωδιών ανακαλύπτεις και έρχεσαι αντιμέτωπος με πτυχές του εαυτού σου καλά κρυμμένες ή ξεχασμένες. Αυτό που μπορεί να σε τρομάξει πιο πολύ είναι ο ίδιος σου ο εαυτός.
Επίσης, το σημείο στο οποίο - αναδυόμενη από συναισθηματική φόρτιση του δημιουργού -
έρχεται στην επιφάνεια μια ανεπεξέργαστη μουσική ιδέα. Όταν η φόρτιση καταλαγιάσει,
ψάχνεις να βρεις τις ομορφότερες νότες που κρύβονται επιμελώς στην πρώτη αυτή ιδέα,

αφήνοντας για πάντα πίσω το 100% του πώς ένιωσες εκείνη τη μέρα.


Θα τους ακούσετε εδώ: http://soundcloud.com/playground-theory
και θα τους δείτε εδώ: https://www.youtube.com/user/PlaygroundTheory