Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Led Zeppelin - Αφιέρωμα (μέρος 1ο)


Το χτίσιμο με πέτρα (rock) είναι μια διαδικασία που χρειάζεται κόπο, υπομονή, γνώση, αλλά και ταλέντο και φαντασία. Η πρώτη φάση αυτής της διαδικασίας είναι ή εύρεση των σωστών πετρών  (rock) και εδώ χρειάζονται οι παραπάνω ικανότητες. Η ομοιότητες με την δημιουργία μιας ροκ μπάντας είναι παραπάνω από φανερές, απλά αλλάζει το αντικείμενο. Αλλά το πιο δύσκολο είναι χτίσιμο μιας γέφυρας, από τα πιο σημαντικά ανθρώπινα κατορθώματα, μιας που ενώνει..... και σαν γενική έννοια. Και ουσιαστικά αυτή κατασκευή στηρίζεται σε σε μια κεντρική πέτρα  (rock). Και θα μπορούσε αυτός ο ρόλος να δοθεί στους Led Zeppelin, που γεφύρωσαν την Hard Rock την Ryth'n'Blues μουσική. Αλλά και ο τίτλος του ποντίφικα (λατ. γεφυροποιός) δεν θα ήταν άστοχος 
Η παροιμία κάθε εμπόδιο για καλό και στο rock n roll ...έχει επιβεβαιωθεί άπειρες φορές.  Έτσι και στην περίπτωση των NEW YARRDBIRDS η άρνηση του Terry Reid να αναλάβει την θέση του τραγουδιστή, έφερε τον νεαρό τότε Robert Plant με τα κατάξανθα σγουρά μαλλιά και την υπέροχη φωνή,  στο σχήμα που  λίγους μίνες αργότερα έμελλε να αποτελέσει ένα από τα σπουδαιότερα και ΠΙΟ ΕΠΙΔΡΑΣΤΙΚΑ ροκ γκρουπ όλων των εποχών, τους Led Zeppelin. 
Τον Οκτώβριο του 1966, η φυγή του Jeff Beck από το συγκρότημα των Yardbirds προήγαγε τον έτερο κιθαρίστα Jimmy Page σε δεσπόζουσα μορφή του group. Το 1968 αποφασισμένοι να διαλυθούν οι yardbirds, θα δώσουν την τελευταία τους συναυλία στο Luton. Όμως το συμβόλαιο που είχαν υπογράψει, τους υποχρέωνε σε μια σειρά εμφανίσεων σε σκανδιναβικό έδαφος. Έτσι ο ντράμερ Jim Mc carty και ο τραγουδιστής Keith Relf  θα δώσουν την συγκατάθεση τους στους Jimmy Page και Cris Dreja να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν το όνομα  yardbirds, ώστε να ολοκληρώσουν την παραπάνω υποχρέωση. Έγινε κρούση από τον Jimy Page στον τραγουδιστή Τerry Reid ο οποίος όμως αρνήθηκε, αλλά πρότεινε τον νεαρό και πολλά υποσχόμενο τραγουδιστή των Band of Joy Robert Plant. Ο τελευταίος θα έφερνε στο σχήμα και τον ντράμερ από τους Band of Joy, τον  John Bonham. Λίγες μέρες πριν την έναρξη όμως, αυτής της σκανδιναβικής περιπέτειας, ο Dreja θα αποχωρούσε και την θέση του θα έπαιρνε ο παλιός γνωστός του Jimy Page, από τις μέρες που και οι δυο ήταν sessions μουσικοί, ο μπασίστας,  αλλά και ικανότατος οργανίστας,  John Paul Jones. Η μοίρα είχε ήδη αποφασίσει.....
Στις 12 Αυγούστου του 1968, οι τέσσερις τους (Page -Plant-Jones και Bohnam) θα έκαναν την πρώτη τους πρόβα σε ένα υπόγειο στουντιάκι στην Gerrard Street, στην σημερινή Chinatown του Λονδίνου, παίζοντας την διασκευή του train kept a rollin, ένα παλιό blues κομμάτι σε μια oόμως πιο  rockabilly εκδοχή του,  όπως αυτή του Johny Burnette. Πριν φύγουν για την σκανδιναβική περιοδεία, θα πάρουν μέρος στις ηχογραφήσεις του άλμπουμ Three Week Hero, του P.J. Proby με το τραγούδι  Jimi`s Blues και με τον Robert Plant να παίζει harmonica. Αυτή είναι και η πρώτη τους ηχογράφηση ως τετράδα.  Το συγκρότημα θα ολοκληρώσει με μεγάλη επιτυχία αυτήν την περιοδεία, παίζοντας για πρώτη φορά ζωντανά στο Gladsaxe της Δανίας στις 7 Σεπτεμβρίου του 1968.
Στο τέλος του ίδιου μήνα θα μπουν σε στούντιο, για να ηχογραφήσουν το πρώτο τους άλμπουμ, με έξοδα του Jimy Page. Mε την ολοκλήρωση του δίσκου όμως, θα αναγκαστούν να αλλάξουν το όνομα του συγκροτήματος, μετά την αγωγή του Cris Dreja ο οποίος επέτρεπε μόνο στον Page την χρήση του the new yardbirds. Αλλάζουν σε Led Zeppelin, νονός του νέου ονόματος ο ντράμερ των who, Keith Moon, με τον οποίο παλιότερα ο Jimy Page, είχαν σχεδιάσει την δημιουργία ενός σούπερ γκρουπ με το ίδιο όνομα, σχέδιο που δεν πραγματοποιήθηκε όμως  ποτέ...... 


The Cure - Three Imaginary Boys.


Ένα συγκρότημα που όλοι γνωρίζουν όσοι ασχολούνται με τη Rock μουσική με την ευρύτατη έννοια.
Στην όλη καριέρα τους έχουν περάσει πολλά στάδια από μουσικούς προσανοτολισμούς ξεκινώντας με Post-Punk ήχο, αργότερα γίνανε Dark Wave & Gothic και στη συνέχεια από το 1984 και μετά Alternative Rock και με πολλές Pop ''πινελιές''.
Εμάς μας ενδιαφέρει η πρώτη εποχή τους η Post-Punk & το ντεμπούτο Album τους Three Imaginary Boys.
Όταν ξεκίνησαν το 1976 ονομαζόταν αρχικά Easy Cure και ήταν μια τυπική Βρετανική Punk Rock μπάντα,μάλιστα είχαν κυκλοφορήσει το 1977 και ένα EP.
Ο ηγέτης τους,κιθαρίστας,τραγουδιστής και συνθέτης Robert Smith το άλλαξε σε απλά Cure για να είναι πιο πιασάρικο για New Wave μπάντα.
Αυτός ο δίσκος αρέσει σχεδόν σε όλο το ευρύ κοινό της New Wave και Post-punk μουσικής και φυσικά στους φανατικούς των Cure για τους απλούς κατανοητούς λόγους..την αμεσότητα και την απλότητα των τραγουδιών και ήχου του.
Πολλά τραγούδια ξεχωρίζουν έντονα όπως το 10¨15 Sutarday Night & το αμέσως αναγνωρίσιμο Fire Cairo το εκρηκτικό punk rock δίλεπτο διαμάντι Grinding Halt και το πρώτο single τους ήταν το 1978 το τραγούδι Killing An Arab αλλά λόγω υποψιών για ρατσιστικά υπονοούμενα κόπηκε από τον δίσκο και κυκλοφόρησε το 1980 στη συλλογή-άλμπουμ Boys Don't Cry.

Gary Lexicondevil


Art rock


Το κτίσιμο ενός σπιτιού, όσο και μοναδική κατάληξη να έχει, προϋποθέτει πάντα σκάψιμο και τοποθέτηση κάποιου θεμέλιου rock (λίθου). Αυτή ουσιαστικά είναι η βάση της σημερινής μουσικής. Η progresive rock ξεκινάει να κτίζει πάνω σε αυτό το θεμέλιο. Η ομορφιά της βρίσκεται και στην ποικιλία της αλλά η αναγνώριση αυτής σίγουρα χρειάζεται ενός είδους μουσικού χάρτη. Και αυτός είναι, ακριβώς ο λόγος διαχωρισμού των μουσικών, προσδιορισμός και διευκόλυνση στην αναζήτηση.
Ίσως για τους "μη μυημένους" ο όρος progresive rock να φαίνεται περιοριστικός, αλλά ουσιαστικά είναι αυτός, που ανοίγει τον δρόμο για νέες μουσικές "γαίες" και το βάπτισμα τους με κάποιο όνομα είναι αναγκαίο, για καθαρό προσανατολισμό. Για να πας άφοβα εκεί που δεν πήγε ποτέ άλλο συγκρότημα.... αυτό το μότο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν φράση προσδιορισμού αυτής της μουσικής. Και ο πρώτος προορισμός σ' αυτό το ταξείδι είναι το Art rock. Το βάπτισμα και η πρώτη χρήση αυτού του όρου πραγματοποιείται το 1968, αν και πρώτη του εμφάνιση σαν μουσικό είδος έγινε λίγα χρόνια νωρίτερα.
Η ταύτιση της Art rock με την progresive rock είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο, αλλά υπάρχει μόνο ένα μικρό μέρος της αλήθειας σ' αυτό. Η πόρτα της progresive rock άνοιξε με την Art rock, αλλά η εξέλιξή της είναι ακόμα πιο πολύπλοκη. Σαν αρχή της μπορούμε να θέσουμε τους The Beatles και The Beach Boys, που ήθελαν να διευρύνουν τους ορίζοντες της rock'n'roll μουσικής. Οι πρώτοι προσθέτοντας πολλά ορχηστρικά στοιχεία, αλλά και όργανα που δεν συμβάδιζαν με τις κλασικές rock'n'roll φόρμες. Οι δεύτεροι απλά έφτιαξαν ένα concept album, το Pet Sounds, το οποίο άρχισε να ανακαλύπτει διόδους πειραματισμού. Και οι δύο μπάντες δίνουν τα πρώτα στοιχεία του επερχόμενου μουσικού είδους: Προσθήκη άλλων οργάνων και πειραματισμός.
Επίσης, κάπου στην βροχερή Σκωτία μια μπάντα με το όνομα 1-2-3, αργότερα Clouds, άρχισε να δίνει νέες δομές και διαφορετικά τέμπο στις συνθέσεις της, δίνοντας παράλληλα και κατεύθυνση σε γκρουπ όπως Yes, King Crimson και The Nice. Την ίδια περίπου εποχή ο Frank Zappa με τους Mothers of Invention κάνει ουσιαστικά την έκρηξη στην άλλη όχθη του ατλαντικού. Με το άλμπουμ του Freak Out! δίνει το έναυσμα να ξεκινήσει το μουσικό ρεύμα και στην Αμερική. Πλήθος συγκροτημάτων ξεφυτρώνει, ανακατεύοντας το rock'n'roll με folk, jazz, συμφωνική μουσική με προσθέσεις αντικειμένων που μπορούν να βγάλουν ήχο.

Η Art rock συνεχώς ανανεώνεται, ένα χαρακτηριστικό της progresive rock γενικά. Αν και δεν έφτασε ποτέ να είναι δημοφιλής όσο στις αρχές του '70, παρέμεινε πάντα στα ψηλά μουσικά standards. Νέα γκρουπ γεννιούνται συνεχώς και άλμπουμ βγαίνουν κατά καιρούς, που άνετα μπορούν να υιοθετήσουν τον όρο αυτό.
Jacek Maniakowski

New Model Army - 51st State


Οι New Model Army, είναι ο τρόμος του κάθε οδοντιάτρου και ο λόγος είναι η, σχεδόν φανταστική, οδοντοστοιχία του τραγουδιστή και κιθαρίστα του γκρουπ Justin Sullivan. Αλλά ένα ακόμα χαρακτηριστικό τους είναι ο έντονος σαρκασμός στους στίχους τους, με καίρια κοινωνικό-πολιτικά μηνύματα. Ο ιδιότυπος λυρισμός τους, μέσα από τα κομμάτια τους, έχει αφήσει και αυτό ένα αρκετά μεγάλο στίγμα στην ροκ σκηνή. Ένα από αυτά είναι και το 51st State.
Το τραγούδι βρίσκεται στο album The Ghost of Cain, το τρίτο τους από την χρονιά του 1986. Η μουσική είναι του συγκροτήματος, αλλά οι στίχοι ανήκουν στην Ashley Cartwright από τους The Shakes. Μέσα από τον σαρκασμό τους διαμαρτύρονται για την πολιτική της Margaret Thatcher, που ουσιαστικά ήταν ένα κακέκτυπο της πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι σαρκαστικές αναφορές στην W.A.S.P. (White Anglo-Saxon Protestants), επικρίνουν τον ρατσιστικό τρόπο λειτουργίας αυτής της οργάνωσης. Το μεγαλύτερο της επίτευγμα είναι ο δικαστικό αγώνας που ξεκίνησε ενάντια στην heavy metal, με κύριο κατηγορούμενο τον Dee Snaider των Twisted Sister.
Αν και το τραγούδι ουσιαστικά ακύρωνε κάθε ιδέα για μια περιοδεία στην Αμερική, δεν διατάζουν να κατηγορήσουν τον Αμερικάνικο Ιμπεριαλισμό. Οι στίχοι δεν είναι γραμμένοι από τον Sullivan, παρατήματα αντιπροσωπεύουν τον χλευασμό στην στην κουακέρικη ανατροφή του.