Raw In Sect - Αρένα

 

Τα έπη του Ομήρου, στην ουσία απεικονίζουν μια εξωτερική μάχη ή αλλιώς το Μεγαλόκοσμο στην Ιλιάδα και τον μικρόκοσμο στην Οδύσσεια ή αλλιώς την εσωτερική μάχη του ανθρώπου. Ουσιαστικά είναι μάχες έξω από τα τείχη κάθε Τροίας. Όμως οι σύγχρονες πόλεις δημιουργούν μια  τεράστια Αρένα, όπου οι εσωτερικές και εξωτερικές μάχες γίνονται απέναντι σε έναν αόρατο εχθρό, μια στείρα επανάληψη ως μηχανική μίμηση της κάθε προηγούμενης πράξης ή αλλιώς καθημερινότητα.

«Το «Αρένα» είναι ένα τραγούδι που βγήκε από το πουθενά. Διάφορες μελωδίες και ιδέες ενώθηκαν για να βγει το πρώτο μισό του τραγουδιού.» Ξεκινάει να διηγείται ο Kostas Diamandis ( Lead Vocals, Guitar). Στην πορεία έβαλε ο Δημήτρης (Dimitris Alexiou - Drums, Backing Vocals) το χαρακτηριστικό σημείο με τα κρουστά προς το τέλος και θυμάμαι μου είχε πει ότι ήθελε μία νέα φωνητική γραμμή εκεί. Από εκεί και πέρα σε συνδυασμό με τη βοήθεια του παραγωγού μας (Peter Dowsett), το φορτώσαμε όσο δεν πήγαινε άλλο.

Η ιδέα να συνδυαστεί η ρεμπέτικη μουσική με την metal/rock είχε σαν σκοπό να εξερευνήσουμε το τεράστιο εύρος της Ελληνικής μουσικής και το ρεμπέτικο αναμφίβολα είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι.» Ολοκληρώνει την διήγηση του για την πηγή έμπνευσης του μουσικού μέρους του τραγουδιού.

Όμως ο λακωνικός στίχος έχει ακόμα πιο ενδιαφέρον: Αρένα αρχικά είναι η πόλη της Αθήνας και σε δεύτερο χρόνο αντιλαμβάνεται κανείς ότι Αρένα είναι η ίδια η καθημερινότητα και η φθορά που περιέχει.

Ποιοι είναι τα λιοντάρια και ποιοι τα θύματα; και ποιοι μονομαχούν πραγματικά;

«Όλοι μονομαχούν με τον ίδιο τους τον εαυτό σε καθημερινή βάση για να ανταπεξέλθουν στις δοκιμασίες της καθημερινότητας. Από το να πάνε στη δουλειά τους δηλαδή, αν έχουν δουλειά, μέχρι να ανταπεξέλθουν σε αυτήν και μετά να βρουν την ενέργεια να περάσουν την υπόλοιπη μέρα. η φθορά που στην οποία υπόκειται κάποιος σε αυτή τη ρουτίνα είναι η ίδια η αρένα» απαντά ο τραγουδιστή και κιθαρίστας των Raw In Sect.

Ούτε καν λανθασμένο κυνήγι του γνώθι σ αυτόν; Προσπαθούμε να ακάψουμε ακόμα πιο βαθιά στο νόημα των στίχων:  «εκεί καταλήγει μάλλον»  απαντάει ο Κώστας, βοηθώντας παράλληλα στο «σκάψιμο». Και συνεχίζει: «με αυτό τον τρόπο που σε φθείρει η αρένα όμως μόνο το γνώθι σ'΄αυτόν δεν αποκτάς, ίσα ίσα που χάνεις επαφή με το ποιος είσαι, που είναι το χειρότερο που σου κάνει αυτή η καθημερινότητα»

Στο βιντεοκλίπ εναλλάσσονται άνθρωποι με ερειπωμένα κτήρια… «η γκριζάδα που επικρατεί στο βίντεο αυτό ακριβώς θέλει να απεικονίσει την ερείπωση ή την εγκατάλειψη των πιο αδύναμων κρίκων στο μηδενικό έλεος της Αρένας. Οπότε όπως βλέπει ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο κάποιος να καταρρέει, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στο ψυχισμό των ανθρώπων, κάθε μέρα και από λίγο». Εξηγεί για την εικόνα που θέλει να προβάλει το βιντεοκλίπ.

Ο «απανθρωπισμός» του ίδιου του ανθρώπου;.... «οι συνθήκες οι οποίες δημιουργούν οι ίδιες οι κοινωνίες είναι σε μεγάλο βαθμό απάνθρωπες, δεν είναι φτιαγμένες για να υπηρετούν τόσο την καθημερινότητα του κόσμου, όσο τους ανθρώπους που κινούν τα νήματα εξ ού και  οι άμουσοι ενορχηστρωτές που λέει το τραγούδι, τελικά και αυτοί που κινούν τα νήματα ό,τι να ναι κάνουν» Καταλήγει ο τραγουδιστής της μπάντας.

Το ίδιο το τραγούδι, δεν προτείνει κάποια λύση, (και να για να υπάρξει ουσιαστική λύση πρέπει να υπάρχει αναγνώριση και αποδοχή πρώτα), αλλά η λύση έρχεται αργότερα στο δίσκο. Στο Γράμμα, όπως λέγεται το τραγούδι, όπου έρχεται η κορύφωση του δίσκου… Άρα ο ακροατής πρέπει να ακούσει ολόκληρο το άλμπουμ, δίνοντας και μεγάλη προσοχή στους στίχους των τραγουδιών του Kitro, όπως λέγεται η τρίτη ολοκληρωμένη δουλειά του συγκροτήματος.

Jacek Henryk Maniakowski