Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Bruce Springsteen/ Manfred Mann's Earth Band - Spirit in the Night


Η rock μουσική είναι ένας ζωντανός οργανισμός και αν λάβουμε υπ' όψη την ερμητική αρχή : ότι είναι πάνω είναι και κάτω, μπορούμε να το παρομοιάσουμε με τον ανθρώπινο οργανισμό. Στην ουσία τίποτα δεν είναι άχρηστο σε αυτόν, αλλά υπάρχουν κάποια μέρη του που αντικαθίστανται. Κάποια όμως δεν μπορούν να  αντικατασταθούν και ακόμα κάθε ελάχιστη παρέμβαση σε αυτά είναι επικίνδυνη για την ζωτικότητά τους. Και το βασικό χαρακτηριστικό αυτών των μερών ή αλλιώς ιστών είναι η αλληλεπίδραση τους με τα τον υπόλοιπο οργανισμό, αλλά κυρίως η γενναιόδωρη στήριξη του όλου οργασμού. Ίσως θα μπορούσε κάποιος να τολμήσει να πει, ότι έχουν από μόνα τους κάποια ψυχή, δεδομένου ότι στον μεγαλόκοσμο της  rock κάτι τέτοιο είναι πολύ πιθανό.
Ίσως η καλύτερη επιλογή της δισκογραφικής Columbia ήταν να "ρισκάρει" να κυκλοφορήσει με διαφορά μιας εβδομάδας, δύο ντεμπούτο άλμπουμ των δύο πιο "ζωτικών" οργάνων της rock οντότητας. Το πρώτο ήταν του  Bruce Springsteen, το Greetings from Asbury Park, N.J και μια εβδομάδα διαφορά το ομώνυμο άλμπουμ των Aerosmith, με το Dream On( http://echooadventures.blogspot.gr/2013/05/aerosmith-dream-on.html ) να δείχνει το μεγαλείο τους. Αλλά και να υπενθυμίζει στην εταιρία ότι έπρεπε να προωθήσει και το δικός τους άλμπουμ. Όμως το ντεμπούτο του αποκαλούμενου Boss, δεν είχε άδικα όλη την προσοχή της δισκογραφικής. Ένας λόγος ήταν το Spirit in the Night, ένα από τους 9 που υπάρχουν σε αυτό το άλμπουμ. Ένα τραγούδι που κατάφερε να χαρίσει δόξα σε άλλη μια μεγάλη μπάντα, τους Manfred Mann's Earth Band. 
Αρχικά το τραγούδι δεν ήταν μέσα στο άλμπουμ, αλλά όπως συμβαίνει πολλές φορές με τις μεγάλες συνθέσεις, μπήκε την τελευταία στιγμή στο άλμπουμ. Ο διευθυντής της δισκογραφικής θεώρησε πως δεν είναι αρκετά εμπορικό όλο το άλμπουμ και κάποια τραγούδια δεν πρέπει να μπουν. Ο Springsteen έγραψε γρήγορα δύο τραγούδια, το  "Spirit in the Night" και το "Blinded by the Light". Και μιας και ήταν της τελευταίας στιγμής, είχε μαζί του για την ηχογράφηση μόνο τον Vini Lopez στα τύμπανα και τον Clarence Clemons στο σαξόφωνο. Όλα τα υπόλοιπα όργανα τα έπαιξε μόνος του. Στην πραγματικότητα το "Spirit in the Night" είναι μια πιο μεγάλη εκτέλεση του ενός άλλου τραγουδιού που συνήθιζαν να παίζει στις ζωντανές του εμφανίσεις , πριν υπογράψει συμβόλαιο. 

Σε όλα τα τραγούδια του άλμπουμ, το λυρικό μέρος, λόγω του αφηγητικού τρόπου γραφής, αλλά και εκτέλεσης του τραγουδοποιού δεν συμβαδίζει και πολύ με την μουσική, εκτός από το συγκεκριμένο. Σε αυτό πετυχαίνει μια αρμονία ανάμεσα στη αφήγηση και την μελωδία. Το λυρικό μέρος αναφέρεται σε μια παρέα εφήβων, τους  Wild Billy, Hazy Davy, Crazy Janey, Killer Joe, G-Man και Mission Man. Ο τελευταίος διηγιέται την ιστορία τους στην Greasy Lake, κοντά στην  "Route 88". Ήταν μια νύχτα με πολύ ποτό και σεξ, αλλά πάνω απ' όλα ένα σύντομο και δυνατό αίσθημα της ελευθερίας. Αυτή όμως η ελευθερία τους δένει σε μια βαθιά φιλία μεταξύ τους. 
Στην πραγματικότητα η λίμνη  Greasy Lake, δεν υπάρχει σε κανέναν χάρτη, γιατί απλά είναι μια μυθοπλασία το μέρος. Αλλά όχι αβάσιμη. Είναι συνδυασμός δυο τοποθεσιών  που τα μέλη της μπάντας επισκεπτόταν. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον Vini Lopez, η μια ήταν  η λίμνη Carasaljo, κοντά στην U.S. Route 9 και New Jersey Route 88 κοντά στο Lakewood του New Jersey και η άλλη  ήταν μια βαλτώδη λίμνη κοντά Garden State Parkway. Αλλά η Greasy Lake είναι και ένα σύντομο αφήγημα του  TC Boyle, το οποίο έχει περίπου την ίδια θεματολογία με το τραγούδι. 
Όμως το τραγούδι περίμενε τους Manfred Mann's Earth Band να το διασκευάσουν για να ολοκληρώσει την χρονική, αλλά και μουσική του δομή. Η διασκευή έχει αυτή είναι ορισμός της λέξης, μιας και διαφέρει αρκετά από το πρότυπο. Το ρεφρέν είναι αρκετά διαφορετικό και τα πλήκτρα παίρνουν το πρωταγωνιστικό ρόλο. Κυκλοφόρησε στο έκτο τους άλμπουμ, το Nightingales and Bombers το 1976. Σαν σινγκλ, με τα φωνητικά του Mick Rogers  με το ζόρι μπήκε στο Billboard Hot 100 την ίδια χρονιά που κυκλοφόρησε. Όμως την επόμενη χρονιά η μπάντα το κυκλοφόρησε ξανά αλλά με τον Chris Thompson στα φωνητικά πια και σκαρφάλωσε στο νούμερο 40 της ίδιας λίστας. 

Masquera Di Ferro


Η σημασία της μάσκας σαν σύμβολο στα αρχαία χρόνια έχει πάρα πολλές ερμηνείες. Αλλά ο βασικός της ρόλος είναι να κρύψει την ανθρώπινη-ζωώδη φύση του ανθρώπου και να φανερώσει την θεία και ιερή του φύση. Μέσω ενός προσωπείου, που αναπαριστά κάποια θεότητα ή πνεύμα, ο άνθρωπος δεν θέλει να κλέψει την δόξα αυτής της οντότητας, αλλά ούτε να απαλλαγεί από την φύση του. Απλά ψάχνει μια δίοδο επικοινωνίας με αυτή, αλλά και με την δική του ανώτερη φύση. Το rock'n'roll είναι ένα αναπόσπαστο μέρος, όπως η μουσική γενικά, της κάθε ανθρώπινης αναζήτησης, αλλά και δράσης. Έτσι και μια μάσκα περισσότερο αποκαλύπτει, παρά κρύβει. Και η μάσκα των Masquera Di Ferro αποκαλύπτει το ταλέντο τους, αλλά και τις δυνατότητες των Ελλήνων μουσικών. 
Οι ίδιοι  δηλώνουν στο Echo-λόγιο (http://echooadventures.blogspot.gr/2013/11/masquera-di-ferro-band-1.html) ότι συμβολίζει "Τη Μάσκα που όλοι λίγο - πολύ φοράμε και πρέπει να αποβάλλουμε από πάνω μας." Αλλά ουσιαστικό το κάρμα μέσα από σύνολο συμπτώσεων του, αλλά και μια πρακτικότητα που προσφέρει και ένα όνομα σε μια heavy metal μπάντα, τους οδήγησε στο  Masquera Di Ferro, Το Σιδηρούν Προσωπείον. Και σαν τον ήρωα του  Αλέξανδρου Δουμά, προσπαθούν να φύγουν από την "φυλακή" της υποκρισίας και των καθημερινών στερεοτύπων μιας μουσικής πραγματικότητας. Οι παρέα των Θωίδη Παναγιώτη (drums), Kαραλή Θεόδωρο (bass), Μπάδα Θεοφάνη (guitars), Μπιρμπουτσάκη Κων/νο (guitars) και Ψιλοβασιλόπουλο Αναστάσιο (vocals), όμως δεν πειραματίζεται. Αλλά παίζει ένα καθαρό μεταλλικό ήχο, οποίος φτάνει σε λάμψη του ατσαλιού. 

Το συγκρότημα που δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 2012 και εδρεύει στην Πάτρα, μέσα στο 2013 κατάφεραν να ηχογραφήσουν 6 δικά τους τραγούδια μέσα σε ένα Mini-Album, το Reflection. Καθαρός ήχος και όχι άσχημη παραγωγή, πάνω απ' όλη δείχνει το δημιουργικό, αλλά και εκτελεστικό ταλέντο τους. Η φρεσκάδα των τραγουδιών τους μπορεί να προδίδει το νεαρό της ηλικίας, αλλά το δέσιμο δείχνει μια πολύ ώριμη ματιά. Από το πρώτο άκουσμα εντυπωσιάζουν με την συνθετική τους ικανότητα και εύκολα μπορούν να παρασύρουν κάποιον που δεν είναι οπαδός του είδους. Άλλωστε οι επιρροές τους είναι πολλές και διαφορετικές,  latin,funk και ethinc , μεταξύ των άλλων. 
Αποφεύγουν και στις συνθέσεις τους τα μουσικά στερεότυπα, αλλά πάντα πιστοί στο μουσικό πνεύμα της σκληρής μουσικής. Άλλωστε το συγκρότημα είναι το όχημα για τα όνειρά τους με την μουσική να αποτελεί έκφραση και κατάθεση ψυχής. Έτσι, όπως ένα τρένο χρειάζεται τις ράγες του, έτσι και τα όνειρα χρειάζονται ένα "δοχείο", με την μάσκα να προδίδει την πραγματική, αλλά αόρατη, φύση αυτών. Σίγουρα μια μπάντα που που έχει δικαίωμα σε αυτά, αλλά και την δυνατότητα  να τα πραγματοποιήσει. Μια ακόμα απόδειξη πως η ελληνική μουσική σκηνή σφύζει από ικανότατους μουσικούς. Και απλά η ατάλαντη και αλαζονική βιτρίνα του, είναι απλά μια φυλακή με σάπια θεμέλια, που σιγά σιγά καταρρέουν. 
Δε χρειάζεται να αναφερθώ στα τραγούδια ξεχωριστά, γιατί απλά όλα είναι μουσικά διαμάντια, με το ομώνυμο της μπάντας να λάμπει λίγο περισσότερο. Αλλά η διάθεση τους για να "σκάψουν" μέσα στην δημιουργικότητά τους απλά κάνει το μέλλον να τους περιμένει ανυπόμονα. 
 Jacek Maniakowski