Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Beach Boys - Surfin' U.S.A.


Κάθε πράγμα στην γέννηση του είναι αρκετά ακαθόριστο, το ίδιο συνέβη και στο rock'n'roll. Στις απαρχές, πριν ακόμα σχηματιστούν τα πρώτα του παρακλάδια, προσπαθούσε απλά να απογαλακτηστεί από το rythm'n'blues, αυξάνοντας ταχύτητα σε αυτό. Αλλά σε όλη την αναμπουμπούλα και πάντα με τον φυλετικό διαχωρισμό να είναι και στο μουσικό προσκήνιο κυρίαρχος, υπήρχαν και αφανείς ήρωες, αλλά πολύ περισσότερο ανθρώπους που το μόνο που κοιτούσαν ήταν το κέρδος. Οι πρώτοι rock'n'roll ήρωες, δεν ήταν άνθρωποι που γνώριζαν τα νομικά παράθυρα, αλλά η σχέση τους με το χρήμα ήταν στα πρωτόγονα επίπεδα. Οι διάφοροι επιτήδειοι των δισκογραφικών κινούσαν τα νήματα, με έναν τρόπο που οι ελάχιστοι καλλιτέχνες κέρδισαν χρήματα από τις δημιουργίες τους. 
Η αλματώδης αύξηση της δημοτικότητας του νέου μουσικού είδους, αλλά και "κίνδυνος" οι μαύροι καλλιτέχνες να γίνουν πρότυπα, ανάγκασε πολλές εταιρίες να αναζητήσουν λευκούς μουσικούς. Οι Beach Boys  ήταν ιδανικοί γι αυτό και παράλληλα δούρειος ίππος για ακόμα έναν διαχωρισμός, αλλά και ευκαιρία να δημιουργηθεί το πρώτο παρακλάδι της rock'n'roll, το Surf rock. Αν και διαφορές είναι ουσιαστικά στην εικόνα των "μαυρισμένων" από τον ήλιο νεαρών λευκών και πάντα με άψογη εμφάνιση. Αλλά το ουσιαστικό είναι ότι υμνούν το καθαρό Αγγλο-Σαξονικό αμερικάνικό όνειρο, πάντα όμως με πλάτες μαύρων καλλιτεχνών. Και σίγουρα ο  Chuck Berry δεν απόλαυσε ιδιαίτερα το γεγονός του ακούσματος του δικού του  "Sweet Little Sixteen"του 1958 σαν "Surfin' U.S.A." από κάποια "χλωμά Πρόσωπα", σε ένα ταξί. Και αυτό βγαίνοντας από την φυλακή, μετά απ'ο την καταδίκη για σεξουαλική επαφή με ανήλικη. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς υπερβολικά σοφός για να καταλάβει πως όλες οι κατηγορίες  ήταν στημένες και το δικαστήριο  ρατσιστικά προκατελειμμένο. 
Το "Surfin' U.S.A." κυκλοφόρησε μέσα στο ομώνυμο δεύτερο άλμπουμ των Beach Boys του 1963 και ουσιαστικά τους εκτόξευσε στην κορυφή αμερικάνικων τσαρτς. Αρχικά σαν δημιουργός αναφερόταν μόνο ο  Brian Wilson, οποίος απλά στην πραγματικότητα είναι δημιουργός μόνο του λυρικού μέρους. Το όνομα του Chuck Berry σαν δημιουργό της μουσικής μπήκε μόλις το 1966 και μέσα στο  Best of The Beach Boys άλμπουμ τους. Ο αρχηγός του συγκροτήματος πολύ αργότερα ομολογεί για το πως δημιουργήθηκε το τραγούδι. Συγκεκριμένα έβγαινε με μια κοπέλα, την Judy Bowles, της οποία ο αδελφός ήταν σέρφερ, αλλά φαν του rock'n'roll. Μια μέρα σιγοτραγουδούσε το Sweet Little Sixteen και τότε ήρθε έμπνευση στον Wilson να γράψει ένα τέτοιο τραγούδι και για το άθλημα που ξεκίνησε να ανθίζει εκείνη την εποχή.
Οι Beach Boys  δεν φημιζόταν για την εντιμότητά τους, αλλά το πως οικιοποιήθηκαν το συγκεκριμένο τραγούδι, είναι μάλλον αποτέλεσμα τις γενικής αντιμετώπισης των μαύρων μουσικών. Και σίγουρα δεν τιμά το συγκρότημα του surf rock, αν και ο δημιουργός του δήλωσε πως του άρεσε η εκτέλεσή τους. Παρ'όλα αυτά στην παραγωγή του τραγουδιού χρησιμοποιήθηκαν όλα τα τεχνολογικά μέσα της εποχής εκείνης, αλλά και η χρήση του φαλτσέτο στο ρεφρέν δείχνει της μουσικές τους γνώσεις. Το αστείο είναι που μόνο ένα μέλος της μπάντας ήταν σέρφερ, ο Dennis Wilson. 
Άλλες μικρές λεπτομέριες για το τραγούδι, είναι ότι ο στίχος "Australia's Narrabeen", αναφέρεται σε μια παραλία του Σίδνεϊ. Μια από τις διασκευές του είναι από Καναδούς Jason και ονομάζεται "Bowlin' USA". Ο skateboarder Leif Garrett το διασκεύασε το 1977 με αρκετή επιτυχία. Το pop idol των εφήβων της εποχής εκείνης, το ρίξε αργότερα στα ναρκωτικά, όπως όλα τα παιδιά που έχουν αυτήν την ιδιότητα και φυσικά η μάνα του κατηγόρησε το rock'n'roll για αυτό.