Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

Beatles - While My Guitar Gently Weeps


Αναλογιζόμενος μια φράση ενός φίλου μου : " οι Pink Floyd είναι Η μουσικΗ, αλλά οι Beatles είναι ΟΙ μουσικΟΙ"  συμπέρανα ότι,  η μπάντα από το Liverpool αποτελούνταν από τέσσερις ισάξιους μουσικούς και όχι δύο. Μπορεί οι Paul McCartney και John Lennon να γράφανε τραγούδια με την ίδια ευκολία που έκαναν την πρωινή τους τουαλέτα ή ακόμη  έγραφαν και στην πρωινή τουαλέτα (Yesterday ). Όμως και οι άλλοι δύο μουσικοί έχουν γράψει ιστορικά τραγούδια, αν και δύσκολα γινόταν αποδεκτά από το βασικό δίδυμο των συνθετών. Σε μια περίπτωση ο George Harrison έπρεπε να επιστρατεύσει έναν φίλο του, μουσικό παγκόσμιας κλάσης, για να τους πείσει για την ποιότητα της δημιουργίας του.
Ο λόγος για το "While My Guitar Gently Weeps", μια δημιουργία του  George Harrison του 1968, που μπήκε τελικά στο ομώνυμο άλμπουμ της μπάντας, το γνωστό και σαν The White Album. Σε μια βόλτα στο Surrey του Λονδίνου, ζήτησε από τον φίλο του  Eric Clapton να παίξει το σόλο στο τραγούδι. Ο Clapton ήταν απρόθυμος αρχικά, λέγοντας ότι κανείς δεν παίζει σε άλμπουμ των "σκαθαριών", εκτός από τους ίδιους. Τελικά τον έπεισε να παίξει με την δική του κιθάρα, δώρο του ίδιου του Clapton, την  Gibson Les Paul, ονομαζόμενη και "Lucy" .  Και ο κύριος λόγος που χρησιμοποίησε την κιθάρα του Harrison, ήταν να πετύχει πιο Beatles ήχο. Ο άλλος λόγος της παρουσίας του Clapton, ήταν να πάρουν πιο σοβαρά το τραγούδι τα υπόλοιπα μέλη και να προσπαθήσουν καλύτερα, κάτι που έγινε. Η πρώτη όμως, εκτέλεση του τραγουδιού έγινε μαζί με τον  McCartney, να παίζει πλήκτρα και τον  Harrison να παίζει ακουστική κιθάρα. Η εκτέλεση αυτή βρίσκεται στο The Beatles Anthology 3.
Η έμπνευση για την δημιουργία του τραγουδιού ήρθε στον κιθαρίστα, όταν διάβασε το βιβλίο  I Ching. Του έκανε εντύπωση η δική του παρατήρηση ότι στην ανατολή, όλα σχετίζονται μεταξύ τους,ενώ στην δύση θεωρούνται απλά συμπτωματικά. Στην τύχη ανοίγοντας λοιπόν το βιβλίο, η πρώτη φράση που βλέπει είναι το gently weeps. Ο δημιουργός του ομολογεί: " έγραψα το While My Guitar Gently Weeps στο σπίτι της μητέρας μου, σκεφτόμουνα το  I Ching, το Βιβλίο των Αλλαγών.... βασίστηκα στη θεωρεία αυτή, ότι όλα σχετίζονται μεταξύ τους και όλα είναι γραφτά..... " και αυτή είναι και η βάση των στίχων του τραγουδιού. 
Το τραγούδι συνεχίζει ως σήμερα το μουσικό ταξείδι, μέσα από φωνές και εκτελέσεις πολλών καλλιτεχνών. Οι Beatallica, ένα συγκρότημα παρωδία, που τραγουδά κομμάτια των Beatles σε στυλ Metallica, συνδυάζοντας συνήθως από ένα τραγούδι από κάθε από τις δύο μπάντες, το συνδύασαν με το "Creeping Death" των Metallica. Το αποτέλεσμα ήταν το.....  "While My Guitar Deathly Creeps". 


Klavierkunst




Μια φράση που άκουσα, όσο σκοτεινιάζουν οι καιροί τόσο φωτίζει η τέχνη, θα μπορούσε να περιγράψει πλήρως τον καλλιτέχνη που θα παρουσιάσω σε αυτό το άρθρο. Σαν ένας σύγχρονος βάρδος γυρίζει όλες τις πρωτεύουσες, αλλά και μεγάλες πόλεις με το αυτοσχέδιο και το ιδιοκατασκευής πιάνο του. Μοναδικά του σύνεργα σε αυτό του το εγχείρημα, είναι ένα Volkswagen Vento και ένα τρέιλερ WM Meyer, που μεταφέρει το πιάνο του. Καθώς και οι νότες και η ίδια του ψυχή.
Ο Davide Martello, γνωστός περισσότερο με το ψευδώνυμο Klavierkunst, από τα 7 του άρχισε η πρώτη του επαφή με το πιάνο, στην γενέτειρά του, την πόλη Konstanz της Γερμανίας. Το ελεύθερο του πνεύμα φάνηκε από τα εφηβικά του χρόνια, όταν δεν προσπαθούσε να βελτιώσει την τεχνική του, αλλά να δημιουργεί τις δικές του συνθέσεις. Ήθελε να ενσάρκωση σε πράξη τις μουσικές του ιδέες και δεν ήθελε να περιορίζεται μόνο στην θεωρεία της τέχνης του πιάνου. Και αυτό και σημαίνει και το προσωνύμιο του... "τέχνη του πιάνου", Klavierkunst.
Οι πρώτες του δημόσιες εμφανίσεις σε μια Λουθηρανής Εκκλησία και κάποια πολιτιστικά κέντρα το οδήγησαν σε συμπέρασμα, ότι η μουσική δεν είναι το παν σε μια συναυλία. Ο χώρος παίζει γι αυτό πολύ σημαντικό ρόλο και ουσιαστικά τον βασικό. Τότε κατάλαβε ότι η μουσική πρέπει να προβληματίσει και μέσα στο κατάλληλο περιβάλλον, να παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην δημιουργία του μέλλοντος. Όπως στον μεσαίωνα οι βάρδοι προσπαθούσαν να κρατήσουν κάποιο στοιχειώδες φως γνώσης σε πιο σκοτεινούς καιρούς της ιστορίας, έτσι και η σήμερα η μουσική έχει αυτόν τον ρόλο, μιας και το πνευματικό σκοτάδι αρχίζει να καλύπτει κα τον δυτικό κόσμο. Έτσι γεννήθηκε και ο όρος Klavierkunst, τον οποίο και υιοθέτησε ο καλλιτέχνης. Τότε του γεννήθηκε και η επιθυμία να παίξει σε πλατείες όλων τω πρωτευουσών.
Για να πραγματοποιηθεί η επιθυμία του αλλά και ο σκοπός του χρειαζόταν ένα ειδικά διαμορφωμένο πιάνο που να αντέχει σε όλες τις συνθήκες. Η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής του για τα επόμενα δυο χρόνια, θα βάλει σε δοκιμασία τον σκοπό του, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένα πιάνο με ουρά, έτοιμο για όλες τις ... καταστάσεις. Το ταξείδι ξεκίνησε από όλες τις μεγάλες πλατείες μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων. Απαλλαγμένος από τους περιορισμούς μια εύκολης κερδοφορίας μέσω δισκογραφικών, ηχογραφεί και κυκλοφορεί μόνος του τις δουλειές του. Πουλάει τους δίσκους, στις πλατείες που παίζει κι εκφράζει την πραγματική ελευθερία της μουσικής. Παίζει για την ειρήνη και την συναδέλφωση, με τα λόγια στις συνθέσεις τους να είναι περιττά.
Οι κύριες μουσικές του επιρροές είναι οι Beatles, John Lennon, Sven Väth. Και δεν είναι οι λίγες φορές που παίζει τις συνθέσεις αυτών των καλλιτεχνών στις συναυλίες του. Μετά από ένα "παράνομο" πέρασμα από την Θεσσαλονίκη, μιας και δεν του δόθηκε άδεια να παίξει μπροστά στον Λευκό Πύργο και έπαιξε μια μέρα αργότερα, αφού σχόλασαν οι δημοτικοί αστυνομική και μετά από την δική τους παρότρυνση. Ακολούθησε η πλατεία Ταξίμ, εν μέσω των ταραχών. Εκεί συγκέντρωσε χιλιάδες ακροατές, παίζοντας για μέρες μέχρι να θεωρηθεί το πιάνο του και το αυτοκίνητό του "τρομοκράτες" από την τούρκικη αστυνομία. Τα δύο αυτά αντικείμενα "συνελήφθησαν" για κάποιες μέρες.
Ωστόσο η δοκιμασία αυτή ήταν απόδειξη της δύναμης της μουσικής αυτού του καλλιτέχνη, αλλά και γενικά την δύναμη της. Απέδειξε ότι η μουσική είναι για τις πλατείες και είναι πάντα μια ήρεμη δύναμη ενάντια σε κάθε αυταρχισμό και αδικία. Απέδειξε ότι όσα όργανα και καταστρέψεις ή κατασχέσεις, οι νότες πάντα μένουν. Απέδειξε ότι το όνειρό του δεν είναι κάτι φανταστικό, αλλά κάτι απτό και πραγματικό. Ο Klavierkunst είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση και απόδειξη ο ίδιος της ουσίας της μουσικής.



Jacek Maniakowski


Θα τον βρείτε εδώ: 

The Cardigans - My Favourite Game


Οι Σουηδοί πέρα από την μακριά μουσική τους παράδοση, τιμούν κατά καιρούς την ροκ μουσική με πολύ αξιόλογα σχήματα και την ροκ μουσική. Αν και το κλίμα είναι κάπως ψυχρό, η μουσική είναι αρκετά ζεστή. Αλλά όταν θέλουν να ταξειδέψουν σε πιο θερμά κλίματα, η μουσική απλά είναι το καλύτερο μέσον. Έτσι μέσα από το Gran Turismo ταξειδεύουν και οι  The Cardigans. Πουλάνε πάνω από 3 εκατομμύρια αντίτυπα με το "My Favourite Game" να γίνεται το Favourite σινγκλ του δίσκου, αλλά και της μπάντας. Έτσι όλος ο κόσμος της ροκ είχε την ευκαιρία να γνωρίσει τα πιο Favourite λακκάκια της μουσικής αυτής σκηνής, μέσα από ένα από τα πιο στιλάτα βιντεοκλίπ. 
Τα πιο όμορφα λακκάκια της ροκ ανήκουν στην  Nina Persson, φωνή της μπάντας και δημιουργό, μαζί με τον κιθαρίστα  Peter Svensson, του  "My Favourite Game" . Το τραγούδι κυκλοφόρησε κάπου στα τέλη του 1998 και η δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του ίδιου έτους. Μπήκε στο υπέρ πετυχημένο τέταρτο τους άλμπουμ, το Gran Turismo. Το τραγούδι αναφέρεται στο αγαπημένο παιχνίδι της μπάντας, που δεν είναι άλλο από τον τίτλο του άλμπουμ. Όλοι συνήθιζαν να παίζουν αυτό το παιχνίδι μέσα στο λεωφορείο, με το οποίο πηγαίνανε σε περιοδείες. 
Πρώτη φορά που το παρουσίασε ο Svensson, στον παραγωγό του άλμπουμ, Tore Johansson σε ακουστική κιθάρα. Στο σιγανό τέμπο, που το έπαιξε ο κιθαρίστας, έμοιαζε με μια μίξη country/rock. Μάλιστα ο παραγωγός το παρομοίασε με το "Old Man" του Neil Young. Με την εισήγηση του παραγωγού διπλασιάστηκε το τέμπο. Και η ηχογράφηση του έγινε με μέσα και στυλ της δεκαετία του '70 και με τα φωνητικά να ηχογραφούνται στην σοφίτα του στούντιο. 
Πέρα από τις μουσικές του ιδιαιτερότητες, αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι και το βιντεοκλίπ του τραγουδιού. Σκηνοθετημένο από τον  Jonas Åkerlund, γυρίστηκε στην έρημο Mojave κοντά στο Barstow της  California και κόστισε £220,000 το τρίμερο των γυρισμάτων. Η Nina Persson οδηγεί μια σκούρα μπλε  Cadillac Eldorado του 1974 με μια πέτρα πάνω στο πετάλι του γκαζιού. Το οδήγημα της είναι ορισμός μια ξανθιάς που απλά θέλει να αυτοκτονήσει. Ο συνοδηγός της είναι, σε μια εκδοχή του βιντεοκλίπ, ο γάτος Φέλιξ, γνωστός χαρακτήρας των καρτούν και οποίος χάνει και την θέση του σε κάποια στιγμή και αργότερα και το κεφάλι του από διερχόμενο αυτοκίνητο. 
Το τρελό ταξείδι της τραγουδίστρια τελειώνει όταν συγκρούεται με ένα φορτηγάκι με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας και οδηγό τον ντράμερ Bengt Lagerberg. Η ίδια απλά στέκεται όρθια πάνω στο κάθισμα με τα χέρια ανοιχτά. Σε μία από της πέντε διαφορετικές εκδοχές του τέλους του βίντεο, προσγειώνεται στην άσφαλτο με μια μόνο ρινορραγία, αλλά η πέτρα, που είχε στο γκάζι σε όλη την διάρκεια της πορείας της, εμφανίζεται ξανά και προσγειώνεται στο κεφάλι της οδηγού. Φυσικά, για να παιχτεί το βίντεο έγιναν κάποια ψαλιδίσματα, κυρίως στον αριθμό το ατυχημάτων που προκάλεσε η ξανθιά οδηγός.

Jacek Maniakowski