Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Jimi Hendrix - Foxy Lady


Σίγουρα ο έρωτας είναι συνδεδεμένος με την μουσική, όσο κανένα μέρος της ζωής του ανθρώπου. Από ρομαντική προσέγγιση ως και καθαρά σεξουαλική. Αλλά κάποια τραγούδια από τις πρώτες νότες δείχνουν την ...ερωτική τους διάθεση. Ένα από αυτά είναι και το "Foxy Lady" ή "Foxey Lady" του μοναδικού Jimi Hendrix και της μπάντας του τους Experience. 
Το τραγούδι βρίσκεται στο ντεμπούτο άλμπουμ του καλλιτέχνη, το Are You Experienced του 1967. Είναι από τις πρώτες ενδείξεις του κιθαριστικού του ταλέντου και της μοναδικότητας στο παίξιμο της. Η διάχυτη σεξουαλικότητα του τραγουδιού οφείλεται στη ιδιαίτερη τεχνική του τεράστιου αυτού κιθαρίστα, ονομαζόμενη και σαν "Hendrix chord". Σχετικά με τους στίχους υπάρχουν πολλές διαφορετικές οπτικές σχετικές με την πηγή της έμπνευση. Ο ίδιος ο Hendrix, ανέφερε ότι, δεν πρόκειται για κάποια συγκεκριμένη γυναίκα και οι στίχοι δεν υποδηλώνουν τίποτα.
Ωστόσο υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες ότι εμπνεύστηκε το λυρικό μέρος από την Heather Taylor, την τότε σύζυγο του Roger Daltrey. Όταν έπαιζε support στους The Monkees, το 1967. Οι κοπέλες δεν ενδιαφερόταν για την μουσική του. Για να κερδίσει την προσοχή τους το Foxy Lady το έκανε "Foxy Davy", προς τιμή του Davy Jones, τραγουδιστή της μπάντας που υποστήριζε.....


Jacek Maniakowski

Sparklight - Echo-λόγιο


Ο Peter Rock απαντά για τους  Sparklight
1) Τι συμβολίζει το όνομα σας;
Το όνομα μας σε ελληνική μετάφραση είναι σπινθήρας..από έναν σπινθήρα μπορεί να γίνει μια μεγάλη έκρηξη..κάπως πρέπει να...ανάψει το μπαρούτι..αυτό είμαστε κ εμείς..ελπίζουμε από κάτι μικρο..να γίνει κάτι μεγάλο
2) Χρήμα ή δόξα;
Σίγουρα και τα 2 τα θες...όμως πιο πολύ θέλουμε να μας εκτιμήσει και να μας αγαπήσει ο κόσμος γ αυτό που κάνουμε κ γ αυτό π είμαστε
3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου;
MADNESS!! χαχα! αυτή η λέξη μας συμβολίζει .είμαστε μια πολύ ωραία παρέα όλοι μαζί..περνάμε καλά.. και είμαστε τρελοί
4) Σημείο μηδέν της μπάντας
Αν σκεφτείς ότι ξεκινήσαμε από το μείον (-) και όχι από το μηδέν ..νομίζω πως τώρα βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν..στην αρχή..
5) Τι μουσική σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου;
 Τα σκυλάδικα τα οποία είναι η..μάστιγα της Ελλάδας..
6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε;
Αν ήταν υπεροπλο..ειρήνης θα την χρησιμοποιούσαμε..δεν είναι τυχαίο που λένε ότι η μουσική ενώνει..
7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή;
          Νομίζω με αυτούς που μας αγαπάνε και μας στηρίζουν...
8) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση;
        Κυρίως πολιτική πιστεύω..αν και οι καλλιτέχνες χτυπάνε σε όλες αυτές τις φλέβες..
9) Οι επιρροές σας;
Οι επιρροές μας είναι από τα βαθιά 80's μέχρι και τα σημερινά τραγούδια...κυρίως όμως έχουμε Hard Rock φλέβα . Scorpions,Judas Priest,Lenny Kravitz,Bon Jovi και πολλά πολλά άλλα!
10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα;
.....και η μουσική και το συγκρότημα είναι σκοπός μα πάνω από όλα ιδέα..και η ίδια η ζωή
11) Μέσον ή σκοπός η μουσική;
.....και η μουσική και το συγκρότημα είναι σκοπός μα πάνω από όλα ιδέα..και η ίδια η ζωή
12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη;
Το ταλέντο θα πρέπει να συνοδεύει την ταπεινοφροσύνη γιατί υπάρχουν λαμπρά παραδείγματα για αυτό καταστροφή (Bieber), πάντα ταπεινά αλλά όταν κάνεις αυτό που κάνεις να τα δίνεις όλα
13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα;
... πιστεύω με το λιοντάρι .γενικά είναι ήρεμο ζώο άλλα άμα αγριέψει κυνηγάει κτλ..με το λιοντάρι λοιπόν..γιατί κυνηγάγαμε τους στόχους μας
14) Μια ευχή για την μπάντα
.....για την μπάντα εύχομαι να προχωράμε αργά και σταθερά και να είμαστε πάντα ενωμένοι

15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας;
.....νομίζω ο ίδιος μας ο εαυτός..
Ακούστε τους εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=pBXn8wbPN0g
Επικοινωνήστε μαζί τους εδώ: www.facebook.com/sparklightt
Και επίσημα εδώ: www.sparklight.gr

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

Deep Purple - Laléna


Δεν είναι λίγες οι φορές, που ένα τραγούδι παίρνει άλλη μορφή και μπαίνει στο κόσμο του κλασικού, μέσα από μια διασκευή. Αλλά, συνεχίζει να κουβαλά μια ιστορία μέσα του. Και δεν είναι και λίγες φορές που αυτή ιστορία είναι απλά κρυμμένη σε κάποιο όνομα, που σαν σύμβολο, που πρέπει να αποκωδικοποίησεις, εμπεριέχει πολλές πληροφορίες. 
 Το Laléna είναι ένα από αυτά τα τραγούδια. Αν και πρώτη μου επαφή ήταν από μια διασκευή, των Deep Purple, από το ομώνυμο άλμπουμ του 1969, είχε ήδη γνωρίσει επιτυχία και με την εκτέλεση του δημιουργού, του Donovan έναν χρόνο νωρίτερα. Απλά θεωρώ την εκτέλεση των Hard Rockers, πιο μεγαλοπρεπή και είναι αυτή που έμεινε αμετάβλητη και το ίδιο ζωντανή μέσα από τον χρόνο. 
 Το τραγούδι πρώτη φορά κυκλοφόρησε μέσα από το άλμπουμ The Hurdy Gurdy Man του Donovan, την άνοιξη του 1968 και σαν σινγκλ το φθινόπωρο του ίδιου έτους. Η Laléna δεν είναι άλλη από την Lotte Lenya, τραγουδίστρια, ηθοποιός και δραματική αφηγήτρια. Η Karoline Wilhelmine Charlotte Blamauer, όπως είναι πλήρες το όνομα της, ήταν σύζυγος του Kurt Weill και πρωταγωνίστρια σε πολλά από τα έργα του. Το ντεμπούτο της έγινε στην The Threepenny Opera των Bertolt Brecht και Kurt Weill. Αυτό το έργο στάθηκε και η έμπνευση για τον Donovan. Και συγκεκριμένα, από τον ρόλο της, την Jenny Diver.
 Η γοητεία που άσκησε ο ρόλος της πόρνης στον δημιουργό του τραγουδιού, είχε βάση στην πολλαπλότητα της γυναικείας φύσης και την ανάγκη να της να παίρνει διαφόρους ρόλους από την ανάγκη επιβίωσης. Ο ίδιος λέει πως έχει συναντήσει τους πιο πολλούς και αυτού ερμηνεύει και η Αυστριακή τραγουδίστρια και ηθοποιός. Πρώτη φορά που άκουσε γι αυτήν ήταν μέσα από την βερσιόν της όπερας από τον Bobby Darin και το τραγούδι "Mack The Knife"
 Ουσιαστικά είναι ύμνος για την γυναίκα γενικά..... 'That's your lot in life, Lalena/Can't blame ya, Lalena.' και οι στίχοι αυτοί απλά επιβεβαιώνουν την κατανόηση προς την φύση της.

Jacek Maniakowski


Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Nits - Nescio


Οι Nits είναι μια μπάντα, που σαν σύγχρονοι βάρδοι μετατρέπουν τις εμπειρίες τους σε τραγούδια. Σαν Progressive rock συγκρότημα, οι επιτυχίες τους είναι ελάχιστες, αλλά πάντα υπάρχει ένα τραγούδι που τους γνωρίζει στο ευρύ κοινό. Η πρώτη επιτυχία τους, τους έκανε διάσημους εντός των συνόρων τους, το 1983, 9 χρόνια μετά την δημιουργία τους. Το "Nescio" τους χάρισε και το πρώτο βραβείο Edison, μεγαλύτερο μουσικό βραβείο της χώρας τους, για το άλμπουμ τους Omsk. Αν και το  In The Dutch Mountains είναι πιο αναγνωρίσιμο τραγούδι τους, το  "Nescio" παραμένει η μεγαλύτερη επιτυχία τους ως τώρα.
Το  λυρικό μέρος των τραγουδιών είναι αποκλειστικότητα του Henk Hofstede και η θεματολογία είναι οι εμπειρίες του, αλλά και πρόσωπα της τέχνης ή των γραμμάτων. Το δραματικό  "Nescio" , που σημαίνει στα λατινικά δεν ξέρω είναι το προσωνύμιο του Ολλανδού συγγραφέα Jan Hendrik Frederik Grönloh. Το έργο του αναγνωρίστηκε μετά τον θάνατο το 1961. Άρχισε να γράφει χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο του, αλλά μάλλον δεν το βοήθησε ιδιαίτερα. Μόλις υπέγραψε τα βιβλία του με το πραγματικό του όνομα, τότε κέρδισε κάποια προσοχή από τους κριτικούς. Ο Nescio εστιάζει σε αδύναμους χαρακτήρες, όπως στο De uitvreter. Και αυτός είναι ουσιαστικός χαρακτήρας και του τραγουδιού των Nits. 
Η λέξη uitvreter σημαίνει αργόσχολος, αλλά δηλώνει και κάποιον που ζει με τα λεφτά άλλων. Ο ήρωας θέλει να ζει σαν μποέμ, αλλά τα δικά του ιδανικά είναι αντίθετα με τις απαιτήσεις της κοινωνίας. Αφού δεν μπορούσε να βρει τον παράδεισο του, αποφασίζει να αυτοκτονήσει σε ένα όμορφο μέρος, πηδώντας από μια γέφυρα. Το λυρικό μέρος είναι μια συνέχεια του βιβλίου του Ολλανδού συγγραφέα και διαδραμτίζεται σε κάποιο παραδεισένια ιταλική πόλη, γι αυτό και το τραγούδι είναι γραμμένο και στα ιταλικά και στα αγγλικά. Ο κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου είναι ο Japi, όπως και του τραγουδιού. Το όνομα Nescio, που ακούγεται στους στίχους, είναι κάλεσμα στον στον συγγραφέα. Το βιβλίο τελειώνει με το Japi να πηδάει από μια γέφυρα, στους στίχους των Nits ο ήρωα δεν παθαίνει τίποτα πηδώντας από την γέφυρα και δηλώνει, την ευτυχία του σε αυτό τον ιταλικό παράδεισο.... Nescio/ Questo paradiso. 
Jacek Maniakowski

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Rush - Tom Sawyer


Ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια των Καναδών Rush, είναι το Tom Sawyer. Το τραγούδι, που ο τίτλος του είναι παρμένος από τον λογοτεχνικό χαρακτήρα του Mark Twain. Κυκλοφόρησε μέσα από το όγδοο άλμπουμ τους το Moving Pictures. Η δημιουργία των Geddy Lee, Neil Peart, Alex Lifeson, Pye Dubois, είναι από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, αλλά και ένα από τα πέντε τους τραγούδια που βρίσκονται στο Canadian Songwriters Hall of Fame.
Η μουσική του, που γράφτηκε και από τα τρία μέλη του γκρουπ, πάνω σε ένα ποίημα του Pye Dubois, βασικού στιχουργού των Max Webster. Μουσικά βασίζεται στο πολύ τεχνικό παίξιμο στα ντραμς του Neil Peart και με διακριτική συνοδεία του αρμονίου του Geddy Lee. Φυσικά το τέμπο αλλάζει στο τραγούδι και η ικανότητα του ντράμερ το πάει όπου θέλει, χωρίς αυτό να είναι εις βάρος του τραγουδιού. Ξεκινάει στα 4/4, μετά το πάει στα 7/8 για να φτάσει στα 15/16 στα instrumental μέρη του και μετά ξαναγυρίζει στα 4/4.
Η συνεργασία του στιχουργού Pye Dubois με το συγκρότημα δεν είναι πρώτη, καθώς έχει γράψει τους και για τα "Force Ten," "Between Sun and Moon," και "Test For Echo." Η ιδέα για την δημιουργία του μουσικού κομματιού ήρθε, όταν όλοι τους βρισκόταν στο κτήμα Ronnie Hawkins, έξω από το Τορόντο. Ο σκοπός της παραμονής τους ήταν να κάνουν κάποιες πρόβες για την ηχογράφηση του άλμπουμ τους, του Moving Pictures. Ο Peart τους παρουσίασε ένα ποίημα του Dubois με τίτλο "Louis the Lawyer".

Σε μια συνέντευξη ο ντράμερ, αναφέρει πως ήταν μια συνεργασία του με τον Pye Dubois. Οι μοναδικοί του στίχοι σκιαγραφούν το πορτρέτο ενός επαναστάτη, ενός ανθρώπου με ελεύθερο πνεύμα και ενός παιδιού και άνδρα σε μια μορφή. 
Jacek Maniakowski

Scorpions - Blackout


Ένα από τα πιο κλασικά άλμπουμ της Hard Rock είναι το Blackout των Γερμανών Scorpions, το όγδοο τους άλμπουμ του 1982. Το άλμπουμ αυτό ξεκινά με το ομώνυμο τραγούδι, την μουσική του οποίου έγραψε ο κιθαρίστας της μπάντας Rudolf Schenker, όπως και όλου του δίσκου. Το Blackout, που έδωσε το όνομα και στον δίσκο, ουσιαστικά είναι αποτέλεσμα πολλών άτυχων γεγονότων. 
 Η έμπνευση για το τραγούδι είναι μια "συνεργασία" του Rudolf Schenker, του κιθαριστικού δίδυμου των Judas Priest K.K. Downing και Glenn Tipton και ..... μπόλικου αλκοόλ. Ο τόπος έμπνευσης ήταν το Cleveland, όπου παίζανε μαζί οι δύο μπάντες μαζί με τους Def Leppard το 1980. Όταν ο K.K. Downing έδωσε μια μπύρα στον Γερμανό κιθαρίστα, αυτός απλά του απάντησε πως πρέπει να ανακατευτεί με ουίσκι και κρασί για να έχει αποτέλεσμα. Ατό ήταν και το ξεκίνημα των άτυχων γεγονότων που ακολούθησαν. Το επόμενο βήμα ήταν να επισκεφτεί το διπλανό δωμάτιο των πιτσιρικάδων τότε, Def Leppard, που απλά βλέπανε τηλεόραση. Ο Rudolf Schenker, προφανώς νοιαζόμενος για την νοητική τους εξέλιξη και θέλοντας να τους αποτρέψει από την αποβλάκωση που δημιουργεί αυτή η συσκευή πέταξε το ποτό του πάνω της. Αποτέλεσμα ήταν ένα "πουφ" που συνόδευσε τον θάνατο της συσκευής. 
 Την άλλη μέρα η διήγηση των γεγονότων από των Herman δεν συμφωνούσε με την μνήμη του Schenker. Βασικά δεν υπήρχε μνήμη για τα γεγονότα. Με την φράση 'You know what you had? You had a blackout.' του Herman, δεν επανήλθε μνήμη, αλλά δημιουργήθηκε η έμπνευση. Την ίδια μέρα έγραψε την μουσική και απλά ο Klaus Meine του έφερε έτοιμους στίχους. Το τραγούδι παραλίγο, να μην το τραγουδήσει ο τραγουδιστής της μπάντας, αλλά ο Don Dokken. Ο λόγος ήταν ότι ο Γερμανός τραγουδιστή είχε κάνει εγχείρηση για την αφαίρεση ενός πολύποδα στον λάρυγγα. Ευτυχώς η συνεργασία με τον Αμερικανό κράτησε μερικά δευτερόλεπτα και η μπάντα αποφάσισε να περιμένει μέχρι να γιάνει ο Klaus Meine.
Jacek Maniakowski

Mazzy Star


Η ιστορία της ροκ έχει πολλές επαναλαμβονώμενες καταστάσεις. Η μία, από τις πιο συχνές, είναι όταν μια μπάντα ταυτίζεται με μια μόνο επιτυχία. Αλλά και σε αυτό υπάρχει ένας διαχωρισμός. Άλλο μια one hit band και άλλο μια μπάντα που, απλά ένα τραγούδι της αναγνωρίστηκε εμπορικά. Οι Mazzy Star, αποτελούν μια παράξενη περίπτωση. Ουσιαστικά είναι γνωστοί για "Fade into You", αλλά πέρα αυτού αποτελούν μια αξιόλογη μπάντα.
Οι μπάντα είναι ένα γνήσιο θρέμμα και άξια αντιπρόσωπος της Paisley Underground, μιας μουσικής κίνησης της California, που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του '80. Δημιουργήθηκαν από του David Roback, πρώην ιδρυτικό μέλος των Rain Parade και την Kendra Smith, πρώην -Dream Syndicate. Μετά την πρώτη κυκλοφορία τους, ενός σινγκλ "Fell From the Sun"/"All Souls", ο Clay Allison, τους δίνει το όνομα Opal και με αυτό κυκλοφορούν το Happy Nightmare Baby on Rough Trade, πρώτο τους άλμπουμ, στα τέλη του 1987. Η μπάντα αυτή ήταν και πρόδρομος των Mazzy Star.
Η γνωριμία του Roback, με την Hope Sandoval, έγινε όταν η μετέπειτα φωνή της μπάντας είχε κάνει, στο λύκειο ακόμα, ένα ντουέτο με την Sylvia Gomez, τους Going Home. Βρέθηκαν σε μια συναυλία των Rain Parade και στα παρασκήνια έδωσε ένα ντέμο στον κιθαρίστα, που υποσχέθηκε να κάνει παραγωγή στο επόμενο άλμπουμ του ντουέτου. Όταν στην μέση μιας περιοδείας με τους The Jesus & Mary Chain, η Smith εγκαταλείπει τους Opal, υπάρχει έτοιμη αντικαταστάτρια.
Λόγω του συμβολαίου, η νέα μπάντα αναγκάζεται να συνεχίσει σαν Opal και να κυκλοφορήσει ακόμα ένα δίσκο με αυτό το όνομα, με τίτλο Highway Ghost. Δυο χρόνια αργότερα, μετά από διαπραγμάτευση με την δισκογραφική τους αλλάζουν όνομα σε Mazzy Star. Το όνομα προήλθε από το ένα ιδίωμα, το Mazzy, που δηλώνει το μοναδικό και η Sandoval πρόσθεσε την λέξη Star. Το 1990 το πρώτο τους άλμπουμ είναι γεγονός, το She Hangs Brightly. Τα περισσότερα τραγούδια είναι πιο παλιές συνθέσεις των δυο βασικών μελών της μπάντας, David Roback και Hope Sandoval.
Η προηγούμενη τους δισκογραφική εταιρία φαληρεί και μετακομίζουν στην Capitol. Το 1993 βγαίνει στην κυκλοφορία το So Tonight That I Might See, που περιέχει το πιο διάσημο τους τραγούδι. Το άλμπουμ γίνεται χρυσό και η μπάντα γνωρίζει παγκόσμια αναγνώριση. Το 1996 κυκλοφορούν το τρίτο και τελευταίο τους άλμπουμ, το Among My Swan. Αν και δεν φτάνει στην επιτυχία του προηγούμενου, έχει αρκετή ανταπόκριση από το κοινό. Οι πιέσεις όμως, της δισκογραφικής για πιο επιτηδευμένη μουσική, για πιο μεγάλες πωλήσεις τους φέρνει σε ρήξη μαζί της την μπάντα, αναγκάζοντας τους να διαλυθούν.

Μετά από κάποιες επανανεώσεις για μίνι περιοδείες, το 2012 ανακοινώνουν ότι ξεκινάνε μια μεγάλη περιοδεία και ετοιμάζουν νέο δίσκο. Τελικά το TBA κυκλοφορεί το 2013. 
Jacek Maniakowski

Ellinator - Echo-λόγιο


Ο Tasos Ellinator απαντά: 
1) Τι συμβολίζει το όνομα σας;
Tο όνομα της μπάντας (Ellinator) Έλλην με την αγγλική κατάληξη ator . Δεν συμβολίζει κάτι...άπλα είμαι εγώ ...

2) Χρήμα ή δόξα;
Έχω γράψει πολλά cd και δεν σκέφτηκα να βγάλω λεφτά από αυτά..το χρήμα αν και χρειάζεται πάρα πολύ(όσο τα χρειάζομαι εγώ τα χρειάζονται και άλλοι) δεν ήταν ποτέ στις προτεραιότητες μου.

3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου;
ellinator...one man band...Δεν ξερω πως αλλιως να το περιγραψω.

4) Σημείο μηδέν της μπάντας...
 Ο πρώτος δίσκος το 1999, αλλά πολύ χάλια ήχος. .Επανα-ηχογραφήθηκαν το 2005 .

5) Τι μουσική σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου;
Προσωπικά...τα τσιφτετέλια..τα σκυλάδικα...τα "ελληνικά".

6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε;
Στο να δείξω την αλήθεια στον κόσμο 

7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή;
Πρώτα με τον Ozzy .Μετά με halford 

8) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση;
Η μουσική σαν ιατρική 

9) Οι επιρροές σας;
ozzy-black sabbath-dio-judas priest-testament-death-βασικά...πάρα πολλοί. 

10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα;
Ο Ellinator είναι τζάμπα...αυτός είναι ο στόχος μου...τώρα για live δεν ξέρω...μόνο αν παίξω με rockadealia μπορεί να πω κάνα τραγούδι... 

11) Μέσον ή σκοπός η μουσική;
Ξεκίνησα να παίζω μουσική με σκοπό να γράφω τραγούδια..

12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη;
Ανάλογα τους γονείς.

13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα;
Το βόδι (βουβάλι) ! Που είναι και το κινέζικο ζώδιο μου νομίζω ...


14) Μια ευχή για την μπάντα
Να γράφω πάντα ότι θέλω!

15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας;
black sabbath - black sabbath

Θα τους βρείτε εδώ: https://www.facebook.com/tasos.ellinator?ref=tn_tnmn

Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

Beatles - Don't Let Me Down


Οι Beatles, δεν έγραψαν μόνο ιστορία στην ροκ μουσική, ουσιαστικά την δημιούργησαν με τα τραγούδια τους. Αλλά σχεδόν όλα τα τραγούδια τους έχουν μια ενδιαφέρουσα ιστορία, πίσω από την δημιουργία τους. Άλλωστε σχεδόν κάθε τραγούδι τους ήταν ένα ιστορικό γεγονός, πάντα στον κόσμο της μουσικής.
 Το "Don't Let Me Down" βρίσκεται στο Let It Be, δωδέκατο και τελευταίο στούντιο άλμπουμ τους του 1969. Σαν σινγκλ κυκλοφόρησε σαν B-side στο "Get Back". Αν και είναι δημιουργία του John Lennon, αναγράφεται το δίδυμο Lennon-McCartney, σαν δημιουργοί του. Ουσιαστικά είναι το πρώτο τραγούδι, απόδειξη της χοντρής καψούρας του Lennon, για την Yoko Ono. Το τραγούδι, εκτός των άλλων είναι και προμήνυμα για την διάλυση της μπάντας και οι κραυγές του τραγουδιστή, προϊδεάζουν για το επερχόμενο John Lennon/Plastic Ono Band, άλμπουμ με την Ono. 
 Ο Richie Unterberger από Allmusic, χαρακτήρισε το τραγούδι, το πιο δυνατό ερωτικό τραγούδι της μπάντας. Αλλά και πολλοί μουσικοί αρθρογράφοι το χαρακτήριζαν σαν το πιο αδικημένο τους, μιας που δεν είχε αρκετή ανταπόκριση από το κοινό, πάντα σε σχέση με τα υπόλοιπα τραγούδια τους. Δεν ήταν να μπει αρχικά στο άλμπουμ, αλλά μόλις το άκουσε ο Phil Spector, έδωσε να συμπεριληφθεί στο άλμπουμ. Επίσης είναι από τα ελάχιστα τραγούδια, που συμμετέχει μουσικός που δεν άνηκε στα σκαθάρια, ο Billy Preston. Συγκεκριμένα, προστέθηκαν τα πλήκτρα του στο τραγούδι. Ο οργανίστας, γνωρίστηκε με την μπάντα, όταν περιόδευε με τον Little Richard το 1962.

Jacek Maniakowski


Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

System of a Down - Chop Suey!


Οι  System of a Down, όταν έβγαλαν τον πρώτο τους ομώνυμο άλμπουμ το 1998, μάλλον άφησαν κάπως άναυδο και μουδιασμένο τον κόσμο της σκληρής μουσικής. Έπρεπε να έρθει το δεύτερο του άλμπουμ το Toxicity και το πρώτο σινγκλ από αυτό, το "Chop Suey!" ... για να τους πέσει το σαγόνι και να καταλάβουν, ότι εδώ υπάρχει ένας πραγματικός ήχος. 
Η σύνθεση των Serj Tankian και Daron Malakian έβγαλε το κουαρτέτο των Αρμενίων από την αφάνεια, αλλά όχι μόνο αυτό. Μπήκαν και στις μουσικές επιλογές πολλών που δεν έχουν σχέση με την σκληρή έκφραση του rock'n'roll. Το τραγούδι αρχικά λεγόταν "Suicide", αλλά μετά από πίεση της εταιρίας το αλλάξανε σε αυτό που έγινε γνωστό. Σε κάποιες εκδόσεις του άλμπουμ τους, η φράση "We're rolling 'Suicide" ακούγεται αχνά στο τραγούδι. 
Ο  Daron Malakian αναφέρει σχετικά με το λυρικό μέρος, ότι είναι για το πως αντιμετωπίζουμε την ζωή, ανάλογα με το πως νιώθουμε. Και συνεχίζει λέγοντας, ότι αν κάποιος θα πεθάνει από υπερβολική δόση ναρκωτικών, του αξίζει γιατί τα καταχράστηκε. Αυτό δηλώνει και ο στίχος  'I cry when angels deserve to die'. Ο στίχος  'Father, into your hands I commit my spirit', αναφέρεται όμως, στον Χριστό και σε μια από τις 7 φράσεις που είπε, ενώ πέθαινε πάνω στον σταυρό. 
Ο τίτλος του τραγουδιού είναι ένα κινέζικό φαγητό, κάτι σαν στιφάδο με κρέας ή ψάρι. Άλλα συστατικά του είναι bamboo, κρεμμύδια, ρύζι και νερό-κάστανα(????). Η επιλογή για τον τίτλο έγινε, γιατί με αυτό το πιάτο περιγράφεται καλύτερο το μουσικό τους ύφος. Το βιντεοκλίπ σκηνοθέτησε ο  Marcos Siega και γυρίστηκε σε πάρκινγκ ενός μοτέλ στην πατρίδα της μπάντας, παρουσία 1000 οπαδών τους. Φυσικά κατά την διάρκεια του μπορεί κάποιος να διακρίνει και μια Αρμένικη σημαία, προφανώς για να δηλώσουν και την καταγωγή τους. Το βιντεοκλίπ τους έχουν δει ως τώρα πατώ από 145 εκατομμύρια φορές. 

Jacek Maniakowski

Spiritual Beggars


Όταν ο Michael Amott αποφάσισε να αφήσει τους υπέρ - θορυβώδεις Carcass, ξαναγύρισε στην πατρίδα την Σουηδία. Φυσικά και δεν έμεινε άπραγος και το 1993 φτιάχνει και τους Spiritual Beggars, με φανερές επιρροές από τις μουσικές του ρίζες, που ήταν 70s hard rock και με ψήγματα ψυχεδέλειας των ίδιων χρόνων. Η πρώτη τους δισκογραφική απόπειρα γίνεται μια χρονιά αργότερα, το 1994, με το ομώνυμο άλμπουμ τους. Το άλμπουμ είναι μακριά από τον θόρυβο της προηγούμενης μπάντας και ορίζεται σαν stoner metal.
Το δεύτερο τους άλμπουμ έρχεται δύο χρόνια μετά, το 1996. Το Another Way To Shine, κερδίζει αναγνώριση στην Γερμανία και στην πατρίδα τους όπου βραβεύεται με ένα αντίστοιχο Grammy. Το άλμπουμ φιλοτεχνεί ο Hans Arnold, αλλά και τα μέλη της μπάντας σε έναν νεραϊδένιο κόσμο. Το τρίτο τους άλμπουμ, Mantra III, συνοδεύεται και από μια περιοδεία στην Ευρώπη, μαζί με τους Fu Manchu. Το Ad Astra, πωλείται πλέον παγκοσμίως και στην περιοδεία ανά την Ευρώπη, που περιλαμβάνει και την Ιαπωνία, συνοδεύουν γκρουπ, όπως οι Iron Maiden, Monster Magnet και Queens Of The Stone Age. Το πέμπτο τους άλμπουμ, το On Fire, τους βρίσκει με κάποιες αλλαγές στην σύνθεσή τους. Σ αυτόν τον δίσκο προσθέτουν πιο μελωδικά στοιχεία στις συνθέσεις τους και συνοδεύουν τους Clutch στην Ιαπωνία, όπου κερδίζουν νέους οπαδούς. 
Το 2005, με το Demons, απλά καθιερόνονται και ξαναεπισκέπτονται την Ιαπωνία, αυτή την φορά ανοίγοντας τις συναυλίες του Dio. Μετά από πενταετές διάλειμμα, το 2010 κυκλοφορούν το Return to Zero, όπου σταθεροποιείται πλέον η σύνθεσή τους σε Apollo Papathanasio – vocals, Sharlee D'Angelo – bass, Per Wiberg – keyboards, Ludwig Witt – drums και φυσικά τον Michael Amott – guitar. Το 2013 κυκλοφορούν ακόμα ένα άλμπουμ, το Earth Blues, αποδεικνύοντας ότι είναι σταθερή αξία στον χώρο και δεν έχουν χάσει, ούτε την διάθεση, αλλά ούτε την έμπνευση.

Jacek Maniakowski

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

The Heart Throbs


Η ροκ μουσική δεν φημίζεται για την δίκαιη μεταχείριση τον ταλέντων, που βγαίνουν μέσα από αυτήν. Ειδικά όταν υπάρχει μεγάλο κύμα από μπάντες σε κάποια συγκεκριμένη έκφραση του rock'n'roll, πολλές μπάντες μένουν στην αφάνεια ή απλά το κύμα τους πετάει στα βράχια. Όπως στην σκηνή του Seattle, στα τέλη της δεκαετίας του '80, έτσι και στην Αγγλία, την ίδια περίοδο, ένας μουσικός συνωστισμός άφησε πολλά γκρουπ "στην "απ' έξω". Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, εκτός από ταλέντο και γνώση της μουσικής, που καθορίζουν την πορεία ενός καλλιτέχνη. Δεν θα εξετάσω εδώ αν είναι δίκαιοι ή όχι.
Μια αδικημένη περίπτωση, που απλά χάθηκε στην λήθη του χρόνου είναι αυτή των The Heart Throbs. Δημιουργήθηκαν το 1986 από τους Rose Carlotti, φωνητικά και κιθάρα, και τον  Stephen Ward στην κιθάρα. Οι δυο τους καλούν στην νέα μπάντα την Rachel DeFreitas στο μπάσο, την αδελφή της Rose και τονRachel DeFreitas στα ντραμς. Και αυτοί  Οι δύο κοπέλες είναι και αδελφές του ντράμερ των  Echo & the Bunnymen, Pete DeFreitas. Στα μέσα του 1987 κυκλοφορούν το πρώτο τους σινγκλ, το "Toy", από την In-Tape.  Στην συνέχεια υπογράφουν στην  Rough Trade, με την οποία κυκλοφορούν άλλα δύο σινγκλ, τα "Bang" και "Too Many Shadows". Μετά από άλλα δύο σινγκλ στην δική τους Profumo, τα "Here I Hide" και "Blood From A Stone" υπογράφουν στην One Little Indian, για να ηχογραφήσουν και το πρώτο τους άλμπουμ. 
Η μπάντα είναι ήδη γνωστή στην indie σκηνή, πριν κυκλοφορήσει το πρώτο της άλμπουμ, το οποίο γίνεται πραγματικότητα το 1990 και όνομά του Cleopatra Grip. Εν τω μεταξύ γίνονται κάποιες αλλαγές στο γκρουπ και προστίθενται ο κιθαρίστας  Alan Barclay, γνωστός σαν Alan Borgia. Έτσι ο Stephen Ward, μετακομίζει στα πλήκτρα. Η δισκογραφική, που αναλαμβάνει να προωθήσει το άλμπουμ στην Αμερική απογοητεύεται από τις πωλήσεις και δεν αναλαμβάνει να προωθήσεις κανένα άλλο άλμπουμ τους, 
Ακολουθούν άλλα δύο άλμπουμ, τα Jubilee Twist και Vertical Smile, όπου οι πωλήσεις είναι μάλλον απογοητευτικές. Μετά την κυκλοφορία του τρίτου τους δίσκου, διαλύονται και οι Rose Carlotti και Steve Beswick δημιουργούν τους Angora, που επίσης δεν έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής. Το πρώτο και τρίτο άλμπουμ τους είναι απλά διαφορετικές ονομασίες για γυναικεία γεννητικά όργανα, ενώ το δεύτερο είναι ονομασία μια τεχνικής των πολεμικών τεχνών. 

Jacek Maniakowski

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

3 Doors Down - Kryptonite


Υπάρχουν αμέτρητες περιπτώσεις τραγουδιών, που δίνουν λόγο ύπαρξης για κάποιον καλλιτέχνη ή μπάντα. Ακόμα πιο πολλές που ένα τραγούδι ξεκινάει σαν φορέα προς την την δόξα και "πολιορκητικός κριός" που σπάει τις πύλες για το κάστρο της καλλιτεχνικής αναγνώρισης. Ένα από αυτά είναι η δημιουργία του ντράμερ και τραγουδιστή των  3 Doors Down,  Brad Arnold.
Το τραγούδι που τους έβγαλε από την αφάνεια, γράφτηκε από τον δημιουργό του όταν ο ίδιος ήταν 15 χρονών. Και μάλιστα το έγραψε στο μάθημα των μαθηματικών. Ήταν από τα πρώτα που έγραψε, αν όχι το πρώτο. Ουσιαστικά το λυρικό μέρος βασίζεται σε ερωτήσεις, "αν έχω πέσει θα είσαι εδώ για μένα;" και "αν είμαι καλά και κάνω καλό σε άλλους θα είσαι πάλι δίπλα μου;" Αλλά την πραγματική σημασία την κατάλαβε ο Brad Arnold μετά από αρκετά χρόνια και πολλές εκτελέσεις του τραγουδιού. Όταν το έγραφε, ούτε ο ίδιος ήξερε ακριβώς τι. 
Το τραγούδι ηχογραφήθηκε για το ντέμο του συγκροτήματος και γνώρισε δημοσιότητα, όταν άρχισε να παίζεται από τον 97.9 WCPR-FM, ραδιοφωνικό σταθμό του Biloxi, του Mississippi, στις αρχές του 2000. Όταν κυκλοφόρησε σε σινγκλ, έγινε πολύ δημοφιλές σε ραδιοφωνικούς σταθμούς όλης της Αμερικής. Και παραμένει μεγαλύτερη επιτυχία της μπάντας και τραγούδι σύμβολό της μπάντας.
Στην δημιουργία της μουσικής του συνέβαλαν οι Matt Roberts και Todd Harrell. Το βιντεοκλίπ σκηνοθέτησε ο  Dean Karr και δείχνει έναν ηλικιωμένο, που φορώντας την στολή ενός υπέρ-ήρωα, προσπαθεί να γίνει και τέτοιος. Αλλά κάποιος κρυπτονίτης τον εμποδίζει να το καταφέρει. Το τραγούδι παίζεται συχνά και σε αγώνες  Monster Jam, αγώνες με τεράστια αυτοκίνητα, που ποτέ δεν κατάλαβα τι σκοπιμότητα έχουν. 

Jacek Maniakowski

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Midnight Oil - Beds Are Burning


Τα protest songs, αλλά και πολιτικά τραγούδια είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της μουσικής γενικά και της ροκ, συγκεκριμένα. Πολλά έγιναν μεγάλες επιτυχίες και μένουν ως σήμερα ανέπαφα από τον χρόνο. Ο στόχος αυτών των τραγουδιών είναι να ακουστεί κάποια αδύναμη φωνή, να φανερωθεί κάποιο ζήτημα και ουσιαστικά να μην μείνει κάτι στην λήθη. Γιατί απλά, κάθε γνώση που συνοδεύεται με νότες, μπορεί να φτάσει και πιο μακρυά σε χρόνο και τόπο.
Οι Αυστραλοί  Midnight Oil, σίγουρα είναι μια μπάντα που προσπαθεί, όχι μόνο να αφυπνίσει μια οικολογική συνείδηση, αλλά τακτικά ασχολείται με φλέγονται κοινωνικά θέματα. Το "Beds Are Burning" είναι ένα από αυτά τα τραγούδια. Βρίσκεται στο έκτο τους άλμπουμ, το Diesel and Dust του 1987 και είναι το τραγούδι, το οποίο έδωσε στην  μπάντα το διαβατήριο για την επιτυχία και δόξα, έξω από τα σύνορα της πατρίδας τους. 
Το λυρικό μέρος αφορά τον εκτοπισμό αρχικά και μετά την σχεδόν ολοκληρωτική εξαφάνιση των Pintupi, από την Αυστραλιανή κυβέρνηση. Οι  Pintupi ήταν μια ομάδα 400 περίπου Αβιρίγινων, που κατοικούσε στην Δυτική Έρημο, ανάμεσα στις λίμνες  MacDonald και Lake Mackay, στην δυτική Αυστραλία. Οι ομάδα αυτή άρχισε να εκτοπίζεται στην δεκαετία του '30, για να κορυφωθεί στα μέσα της δεκαετίας του '50. Η μετακόμιση αυτής της ομάδας, που σίγουρα δεν έγινε με ειρηνικό τρόπο, είχε σκοπό να τους ενώσει με τους Papunya και Haasts Bluff, σε πιο βόρειες περιοχές. Αποτέλεσμα αυτής της "Λευκής" λογικής ήταν η σχεδόν εξαφάνιση αυτής της ομάδας. Το 1984 οι τελευταίοι αντιπρόσωποι αυτής της ομάδας γύρισαν πίσω στον παραδοσιακό τρόπο ζωής τους στην έρημο. 
Το 2000, στην Ολυμπιάδα του  Sydney, ζητήθηκε από την μπάντα να τραγουδήσει στη τελετή λήξης το εν λόγω τραγούδι. Ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας, John Howard, ήθελε με αυτόν το τρόπο να απολογηθεί για την πολιτική των αυστραλιανών κυβερνήσεων απέναντι στον ντόπιο πληθυσμό. Οι Midnight Oil τραγούδησαν το  "Beds Are Burning" ντυμένη στα μαύρα και στα μπλουζάκια τους αναγραφόταν η λέξη  "Sorry". 

Jacek Maniakowski

Drunk Motherfuckers Band


Η σκληρή πλευρά του rock'n'roll είναι γεμάτη ταμπέλες και ονομασίες, από black metal και white metal  μέχρι και το μοναδικό porn metal με μοναδικούς εκπρόσωπους και φυσικά βασιλιάδες, τους Mentors. Αν και όλα αυτά είναι απλά ένα παιχνίδι, γιατί It's only rock'n'roll, θα τολμούσα να παίξω το παιχνίδι αυτό, των ονομάτων χάρη σε μια μπάντα τους Drunk Motherfuckers. Όχι για να τους δώσω κάποιο λόγο ύπαρξης, μιας και το αποδεικνύουν εδώ και 9 χρόνια με τις συνθέσεις τους, αλλά να δικαιολογήσω την μοναδικότητα του ήχου τους και την γνήσια ειλικρίνεια που διαπίστωσα από τα πρώτα riff στην μουσική τους.
Μεθυστικά ειλικρινείς απέναντι στη μουσική δε μασάνε ούτε τα λόγια τους, αλλά ούτε....τις νότες τους. Αν από τρελό και μεθυσμένο μαθαίνεις την αλήθεια, από τους  Drunk Motherfuckers, μαθαίνει τι εστί καθαρό rock'n'roll, στην σκληρή του μορφή. Το Drunk rock/ metal τους μου τράβηξε την προσοχή χωρίς καμιά δυσκολία. Και σχετικά με την ταμπέλα που χρησιμοποιώ, είναι απλά για να τονίσω την μοναδικότητά τους και σαν ποιητική αδεία θα τολμήσω να τους συγκρίνω με τον  Charles Bukowski της ροκ.
Η μπάντα δημιουργήθηκε από τον τραγουδιστή Father W, από τις στάχτες των  the Drunk Earth, το 2009. Επέλεξε το όνομα Drunk Motherfuckers γιατί "ήθελε ένα νέο όνομα το όποιο θα ήταν πιο underground και θα αντικατόπτριζε ακριβώς, από την πρώτη στιγμή το ελεύθερο πνεύμα της μουσικής μας, την ελευθερία να κάνουμε ότι γουστάρουμε, χωρίς να σκεφτόμαστε τις παραμικρές συνέπειες και όπως επίσης θα έδειχνε τον σεβασμό μας προς την underground σκηνή και την πραγματική εικόνα του ροκ" όπως μας λέει ο ίδιος. Και συνεχίζει " To ροκ σαν μορφή έκφρασης ποτέ δεν ήταν γυαλισμένο και αρεστό στις μάζες. Ήταν μια ακραία μορφή έκφρασης που είχε ως σκοπό να προκαλέσει. Τώρα το έχουν κάνει μόδα."
Το 2009, την ίδια χρονιά που δημιουργήθηκαν, κυκλοφορούν και το πρώτο τους ακουστικό ΕΡ, το  “Drunk and Wasted”. Το εκδίδουν μόνοι τους και σε 666 αντίτυπα. Την απόμενη χρονιά κυκλοφορούν το We ain’t give a shit about Sobers τραγούδι τους, από την  Spinalonga’s Records, σε μια συλλογή τους. Το 2013 κυκλοφορούν το  “…and alcohol for All”, ντεμπούτο άλμπουμ τους. Αυτήν την στιγμή ετοιμάζουν το νέο τους άλμπουμ και σύντομα θα επανεκδώσουν το ντεμπούτο τους από την Highway to Hell Records, για Αμερική και Καναδά.
Οι στόχοι των Drunk Motherfuckers, που αποτελούνται από τους : Father W.:Alcoholic Poetry...στα φωνητικά, El Pedro Garcia Escobar: Drums, Soulis:Bassline, Andrew:Guitars, Wee:Guitars και τον Papits: Sound Engineer, είναι να παίξουν όσο το δυνατόν σε πιο πολλά μέρη. Όπως λένε και οι ίδιοι : "Να παίξουμε live την μουσική μας παντού, οπουδήποτε υπάρχουν άνθρωποι που γουστάρουν το ροκ, όπως πρέπει να είναι, ασυμβίβαστο με τις τάσεις μόδας και προκλητικό."
Η έδρα τους παραμένει Αθήνα και οι ίδιοι ορίζουν την μουσική τους σαν Down Tempo,Stoner Rock, Drunk n' Roll. Προσωπικά προτείνω να τους "πιείτε" άφοβα, δεν δημιουργούν hangover, το πολύ θα σας παρασύρουν σε Headbanging.....

Jacek Maniakowski

Blue Öyster Cult - Godzilla


Η θεματολογία στο rock'n'roll, με την εμφάνιση πολλών παρακλαδιών της, έχει πάρει τςεράστιες, σχεδόν άπειρες, διαστάσεις. Από κλασικό "μ' αγαπάς-σ'αγαπώ", έχει έχει πιάσει θέματα από φιλοσοφικές αναζητήσεις μέχρι απλά καθημερινά πράγματα. Φυσικά η συμπαθήσσης, πλην καταστροφική σαύρα των Ιαπωνικών ταινιών επιστημονικής φανατσίας δεν θα μπορούσε νά γλυτώσει. 
Το "Godzilla" των  Blue Öyster Cult είναι δημιουργία του Buck Dharma και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1977 μέσα από το πέμπτο άλμπουμ του συγκροτήματος, το  Spectres. Ήταν και το πρώτο σινγκλ από αυτό το άλμπουμ και ανήκει στα πιο αναγνωρισμένα τραγούδια του γκρουπ. Οι στίχοι του τραγουδιού είναι γραμμένοι  tongue-in-cheek, με διάθεση δηλαδή, που από την αρχή φανερώνει αστείσμό και μη σοβαρή προσέγγιση. 
Οι στίχοι "Receiving breaking news! (臨時ニュースを申し上げます! Rinji nyūsu o mōshiagemasu!), Godzilla is headed towards the Ginza area! (ゴジラが銀座の方に向っています! Gojira ga Ginza no hō ni mukatteimasu!)και Please seek shelter as soon as possible! (大至急、避難してください Daishikyū, hinan shite kudasai!)είναι αυθεντικές ατάκες από την ταινία. Αν και το ίδιο τραγούδι είναι σατυρικό, γνώρισε και αυτό διάφορες παρωδίες. Η μία έγινε από τα μέλη της μπάντας, τους Eric Bloom και Buck Dharma. Και ονομάστηκε "NoZilla". Άλλες παρωδίες ακούν στα ονόματα  "Chinchilla" και "Swinezilla". Το τραγούδι συνηθιζόταν να παίζει σε αγώνες baseball των  New York Yankees, όταν ο άσος της ομάδας Hideki Matsui, με παρατσούκλι το Godzilla, έπιανε το μπαστούνι του. 
Jacek Maniakowski

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Queen - We Will Rock You


Αν υπήρχε ένα ύμνος αφιερωμένος σε κάποια θεότητα του rock'n'roll ή κάποιο μαγικό τραγούδι που μέσα από τον ήχο του ξεσήκωνε ξαφνικά όλους τους οπαδούς της μουσικής, σίγουρα θα ήταν ένα τραγούδι των  Queen. Όχι ένα οποιοδήποτε, αλλά συγκεκριμένα μια σύνθεση του  Brian May, το "We Will Rock You".
Το τραγούδι ξεκίνησε την πορεία του προς αιωνιότητα το 1977 και μέσα από το άλμπουμ των  Queen, το News of the World. Σαν σινγκλ κυκλοφόρησε μαζί με το "We Are the Champions" και ήταν στην Β πλευρά του. Τα δύο αυτά τραγούδια έγιναν ουσιαστικά δίδυμα, μιας που στις συναυλίες τους παίζονταν μαζί. Μουσικά παρουσιάζει ενδιαφέρον λόγω της απλότητας του. Το τέμπο δίνουν παλαμάκια, από τα μέλη του συγκροτήματος, που αργότερα στο μοντάζ τους δόθηκε όγκος. Ακριβώς όπως και τα ποδοβολητά. Ουσιαστικά, εκτός από το τέμπο, χαρακτηρίζεται από την επίδειξη φωνητικών ικανοτήτων του  Freddie Mercury και ένα από τα καλύτερα σόλο του, με το οποίο κλείνει.
Το βιντεοκλίπ του γυρίστηκες χειμώνα και σε εξωτερικό χώρο, με αποτέλεσμα ο κιθαρίστα να πάρει μια ρεπλίκα της κιθάρας του, στην οποία φυσικά δε μπόρεσε να παίξει κανονικά, μιας που ..."τον είχε δαγκώσει" κανονικά. Η συνέχεια του τραγουδιού, στο ταξείδι του στον χρόνο είναι υπερβολικά γεμάτη. Πολλές διασκευές,  remix, χρήση σαν sample, ακόμα και παρωδίες. Αλλά η πιο συχνή του χρήση είναι σε αθλητικούς αγώνες μαζί με το δίδυμό του We Are the Champions. 
Σε κάποια live η εκτέλεση είναι πιο γρήγορη και μια τέτοια βρίσκεται στα  Live Killers, του 1979 και  Queen Rock Montreal του 2007. Σε μια συνέντευξή του, ο δημιουργός του ομολογεί, ότι η ιδέα για την δημιουργία του του ήρθε σε ένα όνειρο. Μια φωνή του είπε να φτιάξει ένα τραγούδι στο οποίο θα συμμετέχει το κοινό. Έδωσε έμπνευση για ένα  musical με το ίδιο όνομα, το οποίο έκανε πρεμιέρα το 2002 στο Λονδίνο, για να μετακομίσει δυο χρόνια αργότερα στο  musical. Τα παλαμάκια που κρατάνε τον ρυθμό, ηχογραφήθηκα με την βοήθεια ενός αστροφυσικού. 
Φυσικά το τραγούδι συνοδεύουν αρκετές ακόμα ιστορίες, τις οποίες μπορεί ο καθένας του να ανακαλύψει μόνος του. 

Jacek Maniakowski

Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

Buckcherry - Crazy Bitch


Η Paris Hilton πέρα από μια πλούσια κληρονόμος, έκανε προσπάθειες να να γίνει ηθοποιός. Αλλά και να τραγουδήσει. Τα αποτελέσματα μπορεί να κρίνει ο καθένας. Αλλά να γίνει πηγή έμπνευσης για Hard rock συγκρότημα;;;; Κι όμως, αποτέλεσε έμπνευση για τους Buckcherry και για το τραγούδι Crazy Bitch, το πρώτο σινγκλ από το τρίτο τους άλμπουμ, το 15, του 2006. Όλα αυτά με αφορμή ένα βίντεο που κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή, με την εν λόγω κυρία, σε ερωτικές περιπτύξεις  Οι μπάντα συνήθιζε να ονομάζει αυτές τις φραγκάτες κοπέλες "crazy bitches". Το τραγούδι έτυχε και μιας υποψηφιότητας για βραβεία Grammy.
Το βιντεοκλίπ του τραγουδιού γυρίστηκε σε ένα στριπτιζάδικο, το Key Club στο Los Angeles. Υπήρχε μια πρόσκληση σε όμορφες κοπέλες να συμμετάσχουν σε αυτό. Γυρίστηκε σε δύο εκδοχές, η μία X-rated και άλλη με περικοπές και πιο σεμνή. Παρ' όλα αυτά το μουσικό κανάλι MTV λογόκρινε, ακόμα και την σεμνή μορφή σε 80!!!! σημεία.
Όμως οι περιπέτειες για το περιβόητο βιντεοκλίπ δεν τελειώνουν με την λογοκρισία από το μουσικό κανάλι. Στις 11 Σεπτεμβρίου κατατέθηκε αγωγή κατά της τις μπάντας, στην οποία αναφέρεται ότι, εμφανίζεται ανήλικο κορίτσι στο βιντεοκλίπ. Πέρα από αυτό, αναφέρεται στην αγωγή, ότι στο κορίτσι δόθηκε αλκοόλ και μάλιστα φαίνεται και το στήθος της. Φυσικά η κοπέλα μπήκε με ψευδή στοιχεία και η μπάντα αρνήθηκε κάθε ανάμιξη, όπως και η δισκογραφική. Τελικά το πιο πιθανό ήταν να έστησε η μητέρα του κοριτσιού αυτήν την κομπίνα. Τελικά το βιντεοκλίπ ξαναγύρηστηκε και το προηγούμενο αποσύρθηκε. Νομικός αντιπρόσωπος ήρθε σε επαφή με την μητέρα του κοριτσιού και το θέμα λύθηκε εξωδικαστικά.

Jacek Maniakowski


Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

Concrete Blonde - Everybody Knows


Το Everybody Knows είναι ένα τραγούδι του Leonard Cohen. Η δημιουργία του προήλθε από την συνεργασία με την Sharon Robinson. Κυκλοφόρησε στο άλμπουμ του Καναδού, το I'm Your Man, την χρονιά του 1988. Ουσιαστικά, είναι μια απαγγελία, η αυθεντική πρώτη εκτέλεση, από τον τραγουδιστή με την μοναδική φωνή. Η μινιμαλιστική μελωδία απλά συνοδεύει, με ταπεινοφροσύνη, τους στίχους. Και το λυρικό μέρος είναι αυτό που είναι και το πιο ενδιαφέρον. 
Ο στίχος "Everybody Knows" επαναλαμβάνεται σε όλη την διάρκεια του τραγουδιού, υποδηλώνοντας την υποκρισία που υπάρχει στην σημερινή κοινωνία. Αν και το λυρικό μέρος σηκώνει πολλές ερμηνείες, έχεις σαφείς αναφορές για το AIDS και τα τα κοινωνικά προβλήματα που δημιούργησε. Μιλάει για την ζήλια σε ένα ζευγάρι και τις ανθρώπινες σχέσεις γενικά. Φτάνει ακόμα να μιλάει για θέματα θρησκείας. Αλλά, στην ουσία, όπως ορίζει η ποίηση, ο καθένας μπορεί να δώσει την δική του ερμηνεία στους στίχους.
Μια από της πιο όμορφες διασκευές του, είναι αυτή των Concrete Blonde, για τη μουσική επένδυση της ταινίας Pump Up the Volume (1990). Το τραγούδι μπήκε και στο άλμπουμ τους Still in Hollywood (1994).


Jacek Maniakowski

borderline syndrome - Echo-λόγιο

Οι  borderline syndrome απαντούν: 
1) Τι συμβολίζει το όνομα σας;
Το όνομά μας σχολιάζει την τάση που έχουν οι άνθρωποι να τραβούν διαχωριστικές γραμμές και να περιχαρακώνονται σε κλειστές ομάδες, με τέτοια ένταση που να θυμίζει ψύχωση (σύνδρομο). Αναφέρεται και στην μουσική, αλλά και σε πολλά θέματα της κοινωνικής μας ζωής.
2) Χρήμα ή δόξα;
Και το χρήμα και η δόξα, καλοδεχούμενα αν μπορούμε να τα διαχειριστούμε σωστά. Αντίστοιχα, και για την έλλειψη χρήματος και δόξας, το ίδιο ισχύει, άρα μάλλον παιδεία και ανάπτυξη προσωπικότητας θα διαλέγαμε, πράγματα που είναι προαπαιτούμενα για τα υπόλοιπα.
3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φραση την μπάντα σου;
Story of our lives …. so far….
4) Σημείο μηδέν της μπάντας
Ό,τι και να πω … there are more yet to come … οπότε, μάλλον το σημείο μηδέν δεν το έχουμε γνωρίσει ακόμα
5) Τι μουσική σας εκφραζει λιγότερο ή καθόλου;
Θα έλεγα την Ελληνική σκηνή του σκυλο-pop, αλλά αυτή ουσιαστικά δεν υφίσταται, άρα μάλλον την pop μουσική τύπου Britney Spears
6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιουσατε;
Μάλλον πουθενά, τα υπερόπλα δεν φαίνεται να δίνουν λύσεις …
7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή;
Με τον ηχολήπτη των Metalllica, να μας εξηγήσει πως βγάζει αυτόν τον ήχο …
8)Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση;
Η μουσική, γενικά, είναι μέσο έκφρασης, άρα όποιος θέλει να εκφράσει μέσω αυτής την πολιτική ή θρησκευτική του πεποίθηση, καλώς το κάνει. Εμείς τον κρίνουμε για αυτά που λέει, σαν να είχε εκφράσει τις ίδιες ακριβώς σκέψεις μέσω ενός άρθρου σε εφημερίδα ή οπουδήποτε αλλού.
9) Οι επιρροές σας;
Πολλές και διάφορες. Από τους Dillinger Escape Plan μέχρι την Bjork και από τους Radiohead μέχρι τον Vijay Iyer.
10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα;
Αυτονόητη διαδικασία
11) Μέσον ή σκοπός η μουσική;
Αυτονόητη ανάγκη
12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη;
Μάλλον άσχετα, μεταξύ τους, πράγματα είναι αυτά. Και αλαζόνες ατάλαντους έχω γνωρίσει και ταπεινούς. Αν συνοδεύει κάτι το ταλέντο, τότε αυτό είναι μάλλον η δυσκολία προσαρμογής στην καθημερινή ζωή.
13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα;
Με κάποια διασταύρωση πιγκουίνου με καγκουρό.. κάτι που φαίνεται παράταιρο, αλλά μπορεί να επιβιώσει παντού
14) Μια ευχή για την μπάντα
Μακάρι να υπάρχει και να μας δίνει διεξόδους για αρκετά χρόνια ακόμα.

15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας;
Η στιγμή που, αργά το βράδυ, έχεις γράψει κάτι που θεωρείς πολύ ωραίο, αλλά είσαι σίγουρος ότι πρέπει να κοιμηθείς και να αποτοξινωθείς από ό,τι σε έχει καταβάλει εκείνη την στιγμή, για να το κρίνεις, νηφάλια, την επόμενη μέρα.

Εδώ μπορείτε να τους παρακολουθήσετε ζωντανά: https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=SfW1DVReQrs
Θα τους βρείτε εδώ: https://www.facebook.com/borderlinesyndrome?fref=ts
Και θα βρείτε το άλμπουμ τους : http://borderlinesyndrome.bandcamp.com/album/stateless