Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Judas Priest - Breaking the Law


Το όνειρο κάθε μπάντας είναι να βγάλει ένα τραγούδι που να αναγνωρίζεται ακόμα και από τον ίδιο τον ..... Παντελίδη. Μάλλον υπερβολικό, θα έλεγα, αλλά όπως και να χει πάντα υπάρχει μια κρυφή έστω, επιθυμία για ένα τραγούδι αναγνωρίσιμο από τους πάντες. Και επειδή η απλότητα είναι η υπέρτατη αρετή, σύμφωνα πάντα με τον βουδισμό, μόνο μεγάλες μπάντες έχουν δημιουργήσει τραγούδια απλά στην δομή, "σήμα κατατεθέν" του που έχουν γίνει ύμνοι της ροκ σκηνής.
Οι Judas Priest ανήκουν στο πάνθεον της ροκ σκηνής και ο ύμνος τους είναι το Breaking the Law. Απλή μουσική δομή και ένας τίτλος που άνετα μπορεί να ξεσηκώσει έναν έφηβο, είναι δημιουργία των Rob Halford, K.K. Downing και Glenn Tipton. Συμπεριλαμβάνεται στο έκτο τους άλμπουμ το British Steel που κυκλοφόρησε Απρίλιο του 1980. Όλο το άλμπουμ ηχογραφήθηκε, στο Tittenhurst Park, παλιό σπίτι του  Ringo Starr. Πριν την ηχογράφηση αυτού του άλμπουμ, σκόπευαν να απλοποιήσουν την μουσική τους, με λιγότερο επεξεργασμένο ήχο και με αυτό το τραγούδι το κατάφεραν. Ένα μινόρε riff μαζί με ένα ρεφρέν που μένει, είναι τα βασικά συστατικά της επιτυχίας του τραγουδιού. 
Στο "You don't know what it's like!" , την  κραυγή του  Halford, γίνεται η αλλαγή στο μουσικό θέμα, που προ μηνύει και τα ειδικά εφέ, τα οποία έχουν και αυτά ενδιαφέρον. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν έτοιμα ψηφιακά samples, άρα τα όλα τα εφέ ήταν αναλογικά και πολλές φορές δημιουργούνταν με πρωτότυπο τρόπο. Στο συγκεκριμένο τραγούδι το σπάσιμο γυαλιών είναι από τα μπουκάλια του γαλατά, που τους το έφερνε κάθε πρωί. Οι σειρήνες περιπολικών που ακούγονται,  είναι από την  Stratocaster του  Downing, με την βοήθεια του  tremolo. 
Το λυρικό μέρος δεν έχει κάποια βαθιά ποιητική χροιά, μιλάει για κάποιον που έχει βαρεθεί την συνηθισμένη ζωή του και αποφασίσει να παρανομήσει, απλά για να διασκεδάσει την πλήξη του.  Ο δημιουργός των στίχων, ο  Halford, παραδέχτηκε αργότερα ότι, ήθελε να κλέψει την δόξα των punk συγκροτημάτων. Εκείνη την περίοδο η Βρετανία βρισκόταν σε αναταραχή με διαρκείς απεργίες των ανθρακωρύχων και του συνδικάτου των αυτοκινητοβιομηχανιών και οι ταραχές στους δρόμους δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο. Αυτό ήθελε να αποτυπώσει και ο τραγουδιστής, να βάλει λίγο τον punk αναρχισμό μέσα στους στίχους του. 
 Το βιντεοκλίπ είναι σκηνοθετημένο από τον  Julien Temple και η δράση του ξετυλίγεται στην  A406, του Β. Λονδίνου μέσα σε μια κάντιλακ και αργότερα στην  Oxford Street, όπου μπαίνουν στο υποκατάστημα της Barclays Bank και την ληστεύουν με της κιθάρες τους. ....... χμ πιτσιρικάς όταν ήμουν με είχε συνεπάρει.  Από την στιγμή της κυκλοφορίας του παίζεται σε όλες τις ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας. Και μάλιστα εξελίσσεται, αφού προστέθηκε και σόλο, κάτι που δεν υπάρχει στην στούντιο εκτέλεση. Πλήθος συγκροτημάτων είχε εκτελέσει ή διασκευάσει το τραγούδι. 
Jacek Maniakowski

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Led Zeppelin - Tangerine


 Όλα τα πράγματα έχουν μια κάποια αρχή, αλλά πέρα από την αρχή έχουν και κάποιες ρίζες. Και αυτές τις ρίζες συνήθως κουβαλάει και κάθε καλλιτέχνης όταν αλλάζει και ένα συγκρότημα. Οι διαφωνίες, που οδηγούν στην διάλυση ενός συγκροτήματος, πολλές φορές δεν είναι μόνο προσωπικές, αλλά και καλλιτεχνικές. Έτσι ένας μουσικός που ξεκινάει κάποια καινούργια μπάντα, κουβαλάει και κάποιες μελωδίες μαζί του, από αυτήν. Καμιά φορά όμως, κλέβει και κάποιο μουσικό κομμάτι και απλά το αλλάζει τίτλο και στίχο. Όμως όταν πρόκειται για τον Jimmy Page και το συγκρότημα των Led Zeppelin, τα πράγματα γίνονται κάπως ξεδιάντροπα.
Οι Led Zeppelin, όσο και μεγάλη μπάντα ήταν, είχαν μια κακή συνήθεια να σφετερίζονται συνθέσεις κάποιων πιο άσημων συγκροτημάτων και πάντα με πρωτεργάτη τον Jimmy Page. Αλλά το Tangerine το πήρε αυτούσιο από τους  The Yardbirds. Αν και  η σύνθεση αυτή, που βρίσκεται στο  Led Zeppelin III του 1970 και αναφέρει  τον κιθαρίστα σαν μοναδικό δημιουργό, η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική. Ουσιαστικά το δεύτερο τραγούδι  που περιλαμβάνει ένα φρούτο στο τίτλο του, το πρώτο ήταν το "The Lemon Song", είναι μια δημιουργία του κιθαρίστα, αλλά μαζί με τον  Keith Relf, τραγουδιστή των The Yardbirds. Το πρότυπο τραγούδι ήταν το  Knowing That I'm Losing You, αλλά ο  Page άλλαξε τους στίχους και τον τίτλο. Είναι το μοναδικό τραγούδι του δίσκου που το λυρικό μέρος δεν ανήκει στον Robert Plant. 
Ο τραγουδιστής συνήθιζε να προλογίζει το τραγούδι στις ζωντανές εμφανίσεις, λέγοντας πως πρόκειται για ένα τραγούδι για τους κοντινούς μας ανθρώπους, ένα τραγούδι αγάπης στα πιο αθώα στάδια της. Αν και ο  Page παραδέχτηκε πως το είχε γράψει όταν ακόμα  ήταν στους  The Yardbirds, δεν ανέφερε ποτέ τον συνδημιουργό του τραγουδιού. Αλλά αυτό που ξεχωρίζει αυτήν την μπάντα είναι ο τρόπος εκτέλεσης του κάθε τραγουδιού και σε αυτό υπάρχουν αρκετοί μουσικοί νεωτερισμοί από τον κιθαρίστα, όπως και στην παραγωγή του. 
Jacek Maniakowski

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Cinderella - Coming Home


Σχεδόν κάθε πιτσιρικάς που πρωτομπαίνει στον κόσμο του rock'n'roll, ονειρεύεται σκηνές για ζωντανές εμφανίσεις, συναυλίες σε γεμάτα στάδια και ένα ατέλειωτο road trip. Η κάθε μέρα να ξυπνάς σε κάποιο διαφορετικό μέρος και πιο πιθανός και με διαφορετική  ή διαφορετικό, ανάλογα με τα γούστα του κάθε καλλιτέχνη, σύντροφο φαντάζει γοητευτικό για κάποιον έφηβο με ακμή και ατέλειωτα κοινωνικά προβλήματα. Η παρηγοριά της μουσικής τον κάνει να ταξειδεύει σε ατέλειωτες τουρνέ ανά την υφήλιο με την αγαπημένη του μπάντα. Αλλά για έναν ήδη δημοφιλή καλλιτέχνη που πουλάει τρελά και τα λεφτά του δεν χωράνε ούτε σε σακιά, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. 
Πολλές  μπάντες έχουν ασχοληθεί με το θέμα και έχουν δημιουργήσει καταπληκτικές συνθέσεις και με μεγάλη απήχηση. Τα τραγούδια αυτό είναι συνήθως σε μορφή  μπαλάντας και η θεματολογία περιγράφει πέρα από την ψυχολογική και σωματική κούραση, αλλά και την ανάγκη του καλλιτέχνη να βρεθεί κοντά στα αγαπημένα του πρόσωπα. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια αυτού του είδους είναι και το "Coming Home"  των Cinderella από το  Long Cold Winter, δεύτερο τους άλμπουμ από το 1988. Η δημιουργία του  Tom Keifer, όπως τα περισσότερα τραγούδια του άλμπουμ, είναι από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της μπάντας, αν και κάπως ξεχασμένο τραγούδι. 
Το τραγούδι έχει και συμβολικό τίτλο, γιατί ήταν το πρώτο σκαλοπάτι για να γυρίσουν και στην πηγή του rock'n'roll, τα Blues. Η  glam metal μπάντα εκείνη την εποχή γνώριζε αποθέωση και ήταν από τις πιο δημοφιλείς εκείνη την εποχή. Το τραγούδι που γράφτηκε σε 12-χορδη κιθάρα και σε arpeggio , αν και αναζητάει τα Blues, κυρίως με την χρήση του πιάνου, είναι μια κλασική power ballad. Το λυρικό μέρος προέρχεται από την προσωπική εμπειρία του frontman της μπάντας και την ζωή του στο δρόμο. Πολλές φορές γνωρίζανε την πόλη που παίζανε, από την playlist, στην οποία  στο πάνω μέρος της ήταν γραμμένη η πόλη. Το χαρτί αυτό το βρίσκανε πριν βγουν στην σκηνή, πάνω στο πιάνο είτε κολλημένη πάνω στο μικρόφωνο. 
Το βιντεοκλίπ είναι ανάλογο της σημασίας του λυρικού μέρους. Ανάμεσα στις εικόνες που η μπάντα παίζει σε κάποιο άδειο μπαρ, εμφανίζεται ένας άντρας πάνω σε μια μοτοσυκλέτα, που γυρίζει πίσω στο σπίτι του. Οι εικόνες της αγαπημένης του, έρχονται στο μυαλό του την ώρα της οδήγησης. Η επιθυμία του να γυρίσει στο σπίτι, δεν εμποδίζεται από την πτώση με την μηχανή και συνεχίζει πεζός και με οτοστόπ, αλλά πάντα με ευτυχή κατάληξη. 

Rocka Parmezana - Echo-λόγιο


Οι Rocka Parmezana απαντούν
1) Τι συμβολίζει το όνομα σας; 
Την ανάμιξη 5 διαφορετικών στοιχείων με έναν κοινό σκοπό.. την μουσική!
2) Χρήμα ή δόξα; 
Δόξα και Πνευματική ανύψωση μέσα από την μουσική!
3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου;
Ζούμε για τα live!!!
4) Σημείο μηδέν της μπάντας 
Ο Kάρολος, o drummer της μπάντας
5) Τι μουσική σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου; 
Από παντού έχεις να πάρεις κάτι... η μουσική δεν περιορίζεται
6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε; 
Θα πολεμούσαμε το ρατσισμό σε όλες τις μορφές του, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την κακία των ανθρώπων...
7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή;
Muse, Coverdale, Avenged sevenfold, Freddie Μerqury(αν ζούσε),Paul Gilbert
8) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση; 
Μέχρι στιγμής πολιτική και κοινωνική για εμάς... γενικότερα μπορεί να εκφράσει τα πάντα...
9) Οι επιρροές σας;
Άστο αυτό είναι μεγάλη κουβέντα γιατί όλοι μας ακούμε διαφορετικά είδη μουσικής
10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα; 
Μέσον δημιουργίας και έκφρασης.
11) Μέσον ή σκοπός η μουσική;
Μέσον επικοινωνίας ..
12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη; 
Την ταπεινοφροσύνη και μαζί της τα όνειρα...
13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα; 
...αγνοείται η τύχη του!
14) Μια ευχή για την μπάντα..
Υγεία και πολλές εμπνεύσεις..
15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας;
Η ώρα της πρόβας.. εκεί γίνονται όλα!


https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=alS4Kt3s1YA

Θα τους βρείτε εδώ: https://www.facebook.com/RockaParmezana

και το κανάλι τους εδώ: https://www.youtube.com/user/RockaParmezana?feature=watch

In The Distance - Echo-λόγιο


Ο Cloud Uti (Τάσος, vocals) απαντά για τους  In The Distance

1) Τι συμβολίζει το όνομα σας;
Το όνομα συμβολίζει την απόσταση ανάμεσα στα μέλη της μπάντας, καθώς μένουμε σε διαφορετικές πόλεις. Πρακτική απόσταση λοιπόν, την οποία γεφυρώνει η μουσική.
2) Χρήμα ή δόξα;
Ούτε χρήμα ούτε δόξα! Μας αρκεί να είμαστε περήφανοι για τη μουσική που παίζουμε,να ξέρουμε ότι κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, και έπειτα να αγγίξει κόσμο, να τον κάνει να σκεφτεί και να εκφραστεί μέσα από αυτήν.
3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου;
Συναισθηματικός θόρυβος. 
4) Σημείο μηδέν της μπάντας
Σημείο μηδέν οι -καθόλου σπάνιοι- δημιουργικοί, συνθετικοί τσακωμοί!
5) Τι μουσική σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου;
Οι one direction, και ο Παντελιδης. Α , και το 80s hair metal.
6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε;
Σε μια πτήση στο διάστημα!
7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή;
Queens of The Stone Age κατά κύριο λόγο. H έστω μόνο με τον Josh Homme.

8) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση;
Πολιτική. Με τη θρησκεία δεν τα πάμε και τόσο καλά.

9) Οι επιρροές σας;
Κυρίως από 90s και 00s alternative σκηνή, όπως σχεδόν όλες οι grunge μπάντες (Νirvana, Soundgarden, Alice in Chains, Smashing Pumpkins), Queens of The Stone Age, Deftones...
10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα;
Και τα 2 νομίζω. Είμαστε διατεθειμένοι να το κυνηγήσουμε όσο τραβήξει...
11) Μέσον ή σκοπός η μουσική;
Η μουσική είναι ένα μεγάλο εφόδιο στο ταξίδι που λέγεται ζωή, και γιαυτό είναι και σκοπός μας να ανακαλύψουμε τα μυστήρια της και να συνεχίσουμε να μαθαίνουμε μέσα από αυτή.
12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη;
Ας πούμε ότι θέλει ταλέντο να είσαι ταλαντούχος και ταπεινός.
13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα;
Σκαντζόχοιρος 
14) Μια ευχή για την μπάντα
Να κάνουμε tour στην Ιαπωνία!
15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας;
To γράψιμο στίχων...it's darker than black.

και θα τους ακούσετε εδώ: https://soundcloud.com/in-the-distance

We Came From Waters - Echo-λόγιο


Οι We Came From Waters απαντούν:
1) Τι συμβολίζει το όνομα σας; Προσωπικά προερχόμαστε απο πόλεις που περιβάλλονται από νερό, γενικότερα όλοι προερχόμαστε απ' το νερό
2) Χρήμα ή δόξα; Και τα δύο αλλά επιβιώνουμε και χωρίς αυτά
3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φραση την μπάντα σου; Μπλέξιμο.
4) Σημείο μηδέν της μπάντας Στο στούντιο του Λεώ, διασκευή στους New Order.
5) Τι μουσική σας εκφραζει λιγότερο ή καθόλου; Ελληνικό σκυλάδικο
6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιουσατε; Κατά του φασισμού
7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή; New Order
8)Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση;
Κοινωνική. Ούτε πολιτική ούτε θρησκευτική.
9) Οι επιρροές σας; 80ς Post-Punk
10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα; Σκοπός
11) Μέσον ή σκοπός η μουσική; Μέσον
12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη; Το ταλέντο αποτελεί ένα συν που δεν συνδέεται με την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη.
13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα; Βύδρα
14) Μια ευχή για την μπάντα Να παραμείνουμε ενεργοί.
15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας; Αυτό που δεν έχουμε ποτέ μοιραστεί μεταξύ μας.

και θα τους ακούσετε εδώ: http://wecamefromwaters.bandcamp.com/
http://www.reverbnation.com/wecamefromwaters http://www.last.fm/music/We+Came+from+Waters http://www.purevolume.com/WeCameFromWaters https://soundcloud.com/wecamefromwaters

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

The Greek Underground Scene - 2013 Compilation.


Η μουσική είναι από τα ελάχιστα πράγματα που δε μπορεί να φυλακίσει ο άνθρωπος.Μπορεί να την περιορίσει, αλλά πάντα μια νότα θα διαφύγει κάπου και θα φτάσει σε κάποιο ευαίσθητο αυτί. Η διακίνηση της μουσική και η μην τυποποιημένη έκφραση της είναι δείγμα ελευθερίας μιας κοινωνίας. Αλλά και μια σταγόνα ελπίδας σε μια κοινωνία που μαστίζεται από αυθαίρετα, χωρίς λογική, δόγματα και απολυταρχικό τρόπο σκέψης. Η μουσική αλληλεγγύη είναι ένα μέσο πολύ αποτελεσματικό και συνήθως εκφράζεται μέσα από μουσικές συλλογές, όπου ένα συγκρότημα έχει την ευκαιρία να δείξει ένα δείγμα της δουλειάς του, αλλά και πολλές φορές του ταλέντου του. 
Έτσι, όσο και ζόρικα θα είναι τα πράγματα, πάντα θα υπάρχει κάποιος με μεράκι αλλά και θέληση να δημιουργήσει ένα πεδίο προβολής της μουσικής. Και η ελληνική Underground σκηνή, από την δεκαετία το '80, πάντα είχε τέτοιους ανθρώπους. Οι δισκογραφικές συλλογές που δημιουργήθηκαν τότε, αποτελούν μέχρι σήμερα έναν μουσικό θησαυρό. Από τα μέσα της δεκαετίας του '90, η έκδοσή του μπήκε σε έναν λήθαργο, αλλά πάντα εκεί κάπου "κάτω από την πόλη" υπήρχε μια μουσική φωτιά που σιγόκαιγε. Απλά έπρεπε να βρεθεί κάποιος να ανακατέψει την στάχτη των χαμένων στην λήθη μουσικών συγκροτημάτων για να σηκωθεί η φλόγα των νέων. Και μια τέτοια κίνηση είναι και η The Greek Underground Scene - 2013 Compilation.
Ειλικρινά, ακούγοντάς την πολλές φορές δεν βρήκα ούτε μία μπάντα να υστερεί, είτε σε ελληνόφωνο στίχο, που πάντα αγγίζει τα όρια της ποίησης είτε σε αγγλόφωνο. Η συλλογή ξεκινάει με τους Διχως Πρόσωπο και  Δεν Με Ελεγχω, με στίχο που τσακίζει και ένα τέμπο,μια μίξη punk και ηλεκτρονικής μουσικής. Στην συνέχεια οι  We Came From Waters με το  Yellow Position, από την Φλώρινα και με ένα άλμπουμ στις αποσκευές τους, το "Unfamous quotes" μας δείχνουν ένα σκοτεινό  post-punk μουσικό πρόσωπο με ένα φλερτάρισμα με τα  80s και την New wave. Τρίτη μπάντα στην σειρά είναι οι Grain με το  Edem, καθαρή punk ελληνόφωνο στίχο που φτάνει στα όρια των Καταραμένων της γαλλικής ποιήσης. Έχουν και αυτοί μια ολοκληρωμένη δουλεία, ομώνυμη του τραγουδιού της συλλογής. Με τα Εξάρχεια, σαν γενέτειρά τους είναι κλασικό δείγμα της ελληνικής  Underground σκηνής. Ακολουθούν οι Electro Vampires με το  Sadistic Secret Love, δεν θα γράψω τίποτα γι αυτούς, μιας που είναι και οι αγαπημένη μου ελληνική μπάντα. Οι Θεσσαλονικείς έχουν στις αποσκευές τους ένα άλμπουμ το "Behind the eyes of the shadow", φανατικό κοινό και πολλές καταπληκτικές ζωντανές εμφανίσεις. Από  τις κορυφαίες μπάντες του είδους στην Ελλάδα. 
Οι Penny Dreadful με το The Devil In The Attic ακολουθούν, με ένα σκοτεινό ήχο  που αφήνει πολλές υποσχέσεις. Αργόσυρτη σύνθεση παραπέμπει σε ταινία τρόμου, αλλά σε παρασέρνει γλυκά κερδίζοντας την προσοχή της. Οι Stonemouth με το  Ghost Story μας οδηγούν σε  Dark Wave μουσικά μονοπάτια με την ιδιαίτερη φωνή του Vassilis Salapatas να δίνει μελωδικότητα στην σύνθεση. Με  μόλις έναν χρόνο ζωής, αποδεικνύουν ότι έχουν πολλά ακόμα να δώσουν. Οι DropDown με το  Echoes με την πιο μελωδική σύνθεση της συλλογής και τα γυναικεία φωνητικά να μαγεύουν. Οι πολλά υποσχόμενοι Envy Never Dies με το The Bar συνεχίζουν την μοναδική μουσική πανδαισία. Εκπληκτική μπάντα, που έχει κατακτήσει την απλότητα, με τα αντρικά και γυναικεία φωνητικά να εναλλάσσονται σε μια σύνθεση που μένει. Οι ένατοι στην σειρά New Zero God με το  Intoxication, που έχουν βγει εκτός των συνόρων και με δύο άλμπουμ και ένα ΕΡ στις αποσκευές τους, κινούντα σε κλασσικά Gothic και  Post-Punk μουσικά  μονοπάτια. Την δεκάδα των τραγουδιών κλείνουν οι In The Distance με το U.O.O.. Ο ήχος τους Alternative Rock, αρκετά δυναμικός με τα κρουστά να κλέβουν την παράσταση σε μια ενδιαφέρουσα σύνθεση. 
 Οι Sorrowful Angels με το Shores of Capture περιπλανιούνται στα Gothic metal μονοπάτια. Με πολλά χρόνια, από το 1999, στην metal σκηνή και δύο άλμπουμ άλμπουμ στις πλάτες, εδώ βρίσκονται με μια μελωδική σύνθεση με τα δυνατά riff είναι παρόντα. Οι  Skinner Box με το  Slow Motion, τραγούδι που κλείνει το ντεμπούτο ΕΡ τους, το “Life is Chemistry”, εκτός από τα μοναδικά φωνητικά της Vana Rose, δείχνουν με το ταλέντο τους ότι ο δρόμος προς το μέλλον είναι ανοιχτός γι αυτούς. Σίγουρα τα σύνορα της Ελλάδας δε μπορούν να τους κρατήσουν. Οι Mani Deum από την Κέρκυρα με το  Love Like Berlin, μια αρκετά παράξενη και σκοτεινή σύνθεση κάτι σε folk rock, κερδίζουν την προσοχή και σε ωθούν να ακούσεις κάτι περισσότερο από αυτούς. Έχουν ένα άλμπουμ στις αποσκευές τους το "Music For Your Local Church...Or Your Local Brothel. Το προτελευταίο Sound Of The Rain από Chris Skordylis featuring Theofil Tsiolakakis, αν και καλή σύνθεση με κάκιστη παραγωγή που θάβει το τραγούδι. Η πιο μέτρια στιγμή του άλμπουμ, σε new wave ύφος. 
Το άλμπουμ τελειώνει με το τραγούδι Χρωμα από τους Υπογεια Τροχια, με ελληνόφωνο στίχο, όπως και ξεκίνησε. Η μπάντα από την Πτολεμαΐδα με σχεδόν 30 χρόνια ζωής και ήχο χαρακτηριστικό της ελληνικής ροκ σκηνής. Η σύνθεση ακροβατεί ανάμεσα σε Β-52 ήχο και σκοτεινές αναφορές σε new wave, με πινελιές πειραματισμού. Η κακή παραγωγή θάβει και αυτό το τραγούδι. 
Σαν επίλογος, μπορώ να πω ότι, το άκουσμα αυτής της συλλογής είναι μουσικό ταξείδι, όχι μόνο στην ελληνική σκηνή, αλλά και στις εικόνες που δημιουργούν όλες οι συνθέσεις. Δεν είναι μόνο μια αξιόλογη προσπάθεια για ανάδειξη ελληνικών συγκροτημάτων αλλά και ένα μουσικό διαμάντι. Ο Μιχάλης Πουγουνάς από τους New Zero God, δημιούργησε μια φανταστική συλλογή που πρέπει να ακουστεί από κάθε μουσικόφιλο. 
 Jacek Maniakowski
¨Όλη την Συλλογή θα την βρείτε εδώ: https://thegreekundergroundscene.bandcamp.com/album/the-greek-underground-scene-2013-compilation

Van Morrison - Brown Eyed Girl


Είναι σχεδόν δεδομένο ότι, ο ρατσισμός και οποιοσδήποτε φυλετικός διαχωρισμός είναι ξένος προς το rock'n'roll. Σχεδόν, γιατί τα πράγματα δεν ήταν τόσο δεδομένο στο παρελθόν, αλλά και σήμερα υπάρχουν μέσα στους κόλπους της αρκετοί θιασώτες των φυλετικών διαχωρισμών, παρ' όλο που αποτελούν ασήμαντη μειοψηφία. Και αν σήμερα αναφορά σε μια διαφυλετική σχέση δεν αποτελεί κάτι ενδιαφέρον θεματολογικά, κάποια χρόνια πριν αποτέλεσε ένα πρωτότυπο θέμα, μιας που υπήρχε διαχωρισμός ανάμεσα σε λευκή και μαύρη μουσική.
Όμως αυτός διαχωρισμός, βήμα βήμα ή καλύτερα τραγούδι τραγούδι. Γενικά πλέον η αναφορά για άνθρωπο με διαφορετικό χρώμα δέρματος αποτελεί μάλλον λανθασμένη επιλογή για τίτλο. Και ένα τραγούδι που ξεκίνησε το μουσικό του ταξείδι "Brown Skinned Girl,", δε θα μπορούσε να συνεχίσει αυτό με έναν τέτοιο τίτλο. Έτσι έγινε Brown Eyed Girl και με αυτό τον τίτλο απογείωσε την την προσωπική καριέρα του Βορειο-Ιρλανδού τραγουδιστή και τραγουδοποιού  Van Morrison. Αμέσως μετά την φυγή του από τους  Them, η δημιουργία του ίδιου ήταν, ήταν το πρώτο το σινγκλ και ένα από τα "σήμα κατατεθέν"  τραγούδια του. Αν και αρχικά ήταν να κυκλοφορήσει σε σινγκλ, μετά από ταξείδι αστραπή στην Αμερική και δύο 24-ώρα συνεχών ηχογραφήσεων για 4 σινγκλ με 8 συνολικά τραγούδια, τελικά δημιουργήθηκε το άλμπουμ  Blowin' Your Mind!, στο οποίο και μπήκε το 1967. 
Το λυρικό μέρος μιλάει για ένα διαφυλετικό έρωτα, πιθανόν του ίδιου του καλλιτέχνη. Ο νοσταλγικός και πολύ ποιητικός του στίχος, με περιγραφές εξιδανικευμένων τοπίων φανερώνει τις επιρροές του από τους ρομαντικούς. Ωστόσο ο στίχος "Making love in the green grass" έχει αντικατασταθεί με τον   "laughin' and a-runnin', hey hey", από την προηγούμενη στροφή, σε κάποιες εκτελέσεις του τραγουδιού. Και αυτό για να είναι πιο φιλικό στο ραδιόφωνο και αυτή η λογοκριμένη έκδοση κυκλοφόρησε στο Best Of Van Morrison του 1990. Ο ίδιος δήλωσε ότι, θα ήθελε να το χαρακτηρίσει ένα τραγούδι για το σεξ και έρωτα, αλλά τελικά είναι ένα τραγούδι για την νιότη, την μνήμη και απλά για το ίδιο το τραγούδι. 
Τα πίσω φωνητικά στο τραγούδι είναι από The Sweet Inspirations, μια Gospel χορωδία που συμμετείχε και στα "Chain Of Fools" της Aretha Franklin και "I Say a Little Prayer" της Dionne Warwick. Το 2009 το τραγούδι βραβεύτηκε με το "Million-Air" ένα πιστοποιητικό στο BMI, που δίνεται σε Ευρωπαίους καλλιτέχνες για άνω ενός εκατομμυρίου ακουσμάτων στο ραδιόφωνο. Το συγκεκριμένο τραγούδι ξεπέρασε τα 9 εκατομμύρια. Αλλά, η παροιμία πρόσεχε που βάζεις την υπογραφή σου και την ...., ισχύει για τον Van Morrison   στο πρώτο σκέλος της. Το συμβόλαιο που υπέγραψε, χωρίς καμιά νομική συμβουλή, άφηνε τα δικαιώματα του τραγουδιού στην  Bang Records, αλλά και τα έξοδα ηχογράφησης ήταν και αυτά δικά του. Το The Big Royalty Check, που έγραψε αργότερα, είναι σαρκαστική αναφορά σε αυτό το γεγονός. 
Το τραγούδι διασκευάστηκε από πάρα πολλούς καλλιτέχνες και έχει ντύσει μουσικά και ταινίες. 


Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Kiss - Destroyer


Οι Kiss είναι ένα από τα δημοφιλέστερα Rock συγκροτήματα όλων των εποχών στην Αμερική και γενικά παγκοσμίως..
Δημιουργήθηκαν κάπου στο 1973 στην Νέα Υόρκη από τους Paul Stanley,Gene Simmons,Ace Frehley & Peter Criss,το χαρακτηριστικό τους όλα αυτά τα χρόνια είναι το Make-up που έμοιαζε περισσότερο με μάσκες.
Ο καθένας είχε και έναν χαρακτήρα αναλόγως το βάψιμο στο πρόσωπο του, O Paul Stanley αποτύπωνε έναν Ροκ Αστέρα,ο Gene Simmons έναν δαίμονα,ο Ace Frehley μια διαστημική μορφή και ο Peter Criss είχε την όψη του άντρα-Γάτα.
Έτσι λοιπόν με αυτούς τους χαρακτήρες θα ξεκινήσουν και θα κυκλοφορήσουν τον πρώτο δίσκο τους το 1974,εκείνην την εποχή δίναν συναυλίες ως support band σε ένα άλλο μεγάλο Νεοϋορκέζικο συγκρότημα της εποχής τους Blue Oyster Cult που έτσι κι αλλιώς ήταν μια από τις βασικές μουσικές επιρροές των Kiss.
Ένα πραγματικά απίστευτο πράγμα είχε γίνει τότες που οι Kiss είχαν γίνει μεγάλο όνομα μέσα σε ένα χρόνο και με την κυκλοφορία 2 και μόνο albums ενδεικτικό αυτού είναι ότι εκεί που το 1973/74 ήταν η support μπάντα των Blue oyster Cult στο 1975-76 ήταν αυτοί το μεγάλο όνομα και οι Blue oyster cult το support..όσο και απίστευτο να ακούγεται είναι πραγματικότητα.
Πολλοί και επιτυχημένοι δίσκοι μαζεμένοι εκείνην την εποχή αλλά αυτός που θα ξεχωρίσει και θα γίνει ο αγαπημένος όλων των οπαδών τους θα είναι ο Destroyer του 1976.
Δίσκος που άμα πάρεις ένα ένα τα τραγούδια θα διαπιστώσεις ότι όλα είναι κλασικά και πολύ πετυχημένα.
Από που να ξεκινήσεις από το Detroit Rock City (http://echooadventures.blogspot.gr/2013/04/kiss-detroit-rock-city.html )  που είναι ένας από τους ύμνους του group και θα αποτελέσει και τίτλος για μια ταινία που γυρίστηκε στην δεκαετία του 90' που είχε θέμα τους Kiss και μια παρέα παιδιών που πέρασαν διάφορες περιπέτειες για να τους δουν ζωντανά.

Υπάρχουν επίσης πολλά ακόμα μεγάλα κομμάτια στον δίσκο Destroyer όπως το God Of Thunder ένα επικό τραγούδι γραμμένο από τον Paul Stanley αλλά τραγουδάει ο Gene Simmons λόγω κυρίως του ύφους του τραγουδιού που ταίριαζε περισσότερο στην βαριά φωνή του Gene ..
Επίσης πολύ γνωστό τραγούδι το Beth (  http://echooadventures.blogspot.gr/2013/07/kiss-beth.html ) μια μπαλάντα ερωτική ίσως να χαρακτηρίζεται οπού στα φωνητικά ακούμε τον Peter Criss ...

Και αυτό είναι ένα από τα πολλά στοιχεία που έκανε τους Kiss τόσο ξεχωριστούς,στα τραγούδια τους τουλάχιστον μέχρι το 1980 όσο δηλαδή ήταν η καλή τους σύνθεση όποιος έγραφε το τραγούδι και αυτός το τραγουδούσε..
Οι Kiss φυσικά συνεχίζουν μέχρι και σήμερα κυκλοφορώντας πολύ συχνά δίσκους , με τους Gene Simmons & Paul Stanley τα μοναδικά ιδρυτικά μέλη αλλά σίγουρα πάντα να τους πλαισιώνουν σπουδαίοι μουσικοί.

Gary Lexicondevil


Van Halen - Ice Cream Man


 Ένα τραγούδι αν και το ίδιο δεν φέρνει καμία ιστορία,μπορεί όμως μια καλή αφορμή για περαιτέρω αναζήτηση. Φυσικά, οι πρώτοι μπλουζίστες μετέφεραν με νότες εικόνες που έβλεπαν στην καθημερινή τους ζωή. Τώρα πίσω από μια εικόνα κρυβόταν κάποια ισρορία, κάποιος πόθος ή ακόμα και έρωτας. Αλλά, άμα ήσουν μαύρος και μπλουζίστας σε ένα πουριτανικό και ουκ ολίγες φορές ρατσιστικό κράτος έπρεπε  να κρύβεις τα λόγια σου. Έτσι απλές εικόνες και πολύ απλοϊκά θέματα ήταν βασική θεματολογία τους. 
Και σε όλα αυτά  υπάρχει και ένας κανόνας, αν θέλεις να γίνεις ένας καλός hard rocker πρέπει να μάθεις να παίζει καλά μπλουζ. Προφανώς το γνώριζα οι Van Halen, συμπεριλαμβάνοντας στο πολύ πετυχημένο ντεμπούτο άλμπουμ τους, συνθέσεις ryth'n'blues. Μία από αυτές είναι και το  "Ice Cream Man", μια σύνθεση του John Brim, ενός μπλουζ κιθαρίστα από το Σικάγο, τραγουδιστή και κυρίως τραγουδοποιού. Αν το κοιτάξει κανείς πονηρά το λυρικό μέρος, βρίθει από σεξιστικά υπονοούμενα, αλλά στην ουσία μιλάει για ένα παγωτατζή. 
Το τραγούδι που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1953 και στην εκτέλεση του δημιουργού του. Αλλά αυτό που σε πάει σε πονηρό μέρος του μυαλού το λυρικό μέρος του, είναι η επιμονή του  David Lee Roth να μπει στο άλμπουμ, καθώς ήταν και το αγαπημένο του. Ήταν μια από τις δύο διασκευές στο πρώτο τους άλμπουμ, η άλλη ήταν το "You Really Got Me," που ήταν και το πρώτο τους σινγκλ. 
Το τραγούδι συμπεριλαμβανόταν στο ντέμο τους, πριν υπογράψουν στην δισκογραφική εταιρία. Το είχαν αρχικά στείλει στο Gene Simmons, του οποίου δεν άρεσε ιδιαίτερα, αλλά τελικά τους κάλεσε στην Νέα Υόρκη να το ηχογραφήσουν. Τελικά ήταν η πηγή για τα δύο πρώτα τους άλμπουμ. Αλλά η εικόνα ενός λευκοντυμένου τύπου που γυρνούσε στις αμερικάνικες γειτονιές, προσφέροντας γευστική και δροσιστική χαρά στα παιδιά, είναι μια καλή αφορμή να μάθουμε και την ιστορία αυτού του παγωμένου γλυκίσματος. 
Το 1659 ο Σικελός  Francesco Procopia dei Coltelli τελειοποίησε το την κατασκευή του πρώτου παγωτού. Και 27 χρόνια αργότερα ο ίδιος, ανοίγει το  Le Procope, το πρώτο cafe που σερβίρει το συγκεκριμένο γλύκισμα. Με αυτήν την επιχειρηματική κίνηση το παγωτό έγινε πλέον διαθέσιμο στο ευρύ κοινό.
Jacek Maniakowski

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

White Hills - Concert


Οι κύριοι λόγοι να πάει κάποιος σε μια συναυλία είναι να ακούσει μια αγαπημένη του μπάντα και αν την γνωρίζει προσωπικά απλά να δει τους φίλους του να παίζουν. Δεν είναι λίγες φορές που και τα δύο πάνε και μαζί. Αν δεν την γνωρίζεις, με τα μέσα που διαθέτουμε σήμερα, απλά κάνεις ένα ταχύρυθμο "φροντιστήριο" για να εμπεδώσεις στην μουσική της. Οι ελάχιστες φορές που πάει κάποιος "στα τυφλά" ή καλύτερα "στα κουφά", δοκιμάζει, την τύχη του, αλλά μπορεί και την υπομονή του. Ευτυχώς στο rock'n'roll, το πιο σύνηθες αποτέλεσμα είναι να ανακαλύψει κανείς ακόμα μια νέα αξιόλογη μπάντα και καμιά φορά και δύο, την support της σαν δεύτερη. 
Μια τέτοια συναυλία ήταν και των White Hills, με support τους This Is Nowhere, στον πιο γνωστό συναυλιακό χώρο της Θεσσαλονίκης. Η καθυστέρηση της ζωντανής όσο και εκνευριστική ήταν, άλλο τόσο συνηθισμένη. Η παρουσία της μπάντας από το  Manhattan της Νέας Υόρκης με την συμμετοχής της στο  soundtrack της νέας ταινίας του Jim Jarmusch "Only lovers left alive" , δεν τράβηξε ιδιαίτερα πολύ κόσμο, αν και το εισιτήριο ήταν μέσα στα λογικά πλαίσια. Η μπάντα που υπάρχει από το 2000, ουσιαστικά είναι το ντουέτο των Dave W. (guitar, vocals) και Ego Sensation (bass guitar, vocals), με κατά καιρούς διαφορετικούς ντράμερ. Από το 2005, κυκλοφορούν ανελλιπώς δισκογραφικές δουλειές, που έχουν φτάσει 12 άλμπουμ και 5 EP. Το πρόσφατο So You Are... So You'll Be ήταν η αιτία για την πανευρωπαϊκή τους περιοδεία. 


Η συναυλία ξεκίνησε με τους This Is Nowhere χωρίς πολλά πολλά, απλά άρχισαν να παίζουν, προφανώς από το νέο τους πόνημα Turn On Tune Down Drop d. Η εμφάνιση τους, αν και λίγο antisocial,  δεν έμεινε απαρατήρητη. Πολύ καλό δέσιμο τους αναδείκνυε τις space blues συνθέσεις τους. Σίγουρα θα ασχοληθώ εκτενέστερα στο μέλλον μαζί τους γιατί έδειξαν πως είναι αρκετά αξιόλογη μπάντα. Η σκηνική τους παρουσία ταίριαζε με τις συνθέσεις τους, αν και κάποια τεχνικά προβλήματα, κυρίως του ντράμερ (κυνηγούσε ένα του τύμπανο, μιας και τεχνικός δυσκολευόταν να το στερεώσει σωστά) δεν τους εμπόδισαν να δείξουν την αξία τους. Εντύπωση έκανα η τετράχορδη κιθάρα, κάτι σαν ηλεκτρικό Ukulele, παραδοσιακό όργανο της Χαβάη, δημιουργία όμως των Πορτογάλων αποίκων. Χειροκρότημα που εισέπραξαν απέδειξε την απήχηση που είχαν. 
Με τον ίδιο τρόπο ανέβηκα στην σκηνή και οι White Hills, απλά ξεκίνησαν να παίζουν. Δε μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με τον ήχο, μιας και τα φωνητικά ήταν σχεδόν ανύπαρκτα, αλλά μάλλον μετά από την παρότρυνση της ίδιας της μπάντας, για να πετύχουν τον Fuzzed Out Motorik Spacerock ήχο τους. Ο ντράμερ έπαιζε σαν να ήθελε να εκδικηθεί τα τύμπανα, που ολοφάνερα ήταν υπερβολικά μπροστά. Περισσότερη προσοχή κέρδιζε η εντυπωσιακή εμφάνιση της μπασίστριας Ego Sensation, παρά ο ήχος της μπάντας, παρ' όλα που οι φαν τους, τους αποθέωναν. 
Πρώτη φορά που μίλησε στο κοινό ο Dave W, όταν κόπηκε το ρεύμα για τον ενισχυτή τους. Αν και ο βρώμικος Avant-garde  ήχος τους  δεν ήταν άσχημος στις συνθέσεις τους, το υπερβολικό  χρονικά "ξεχείλωμα' των συνθέσεων τους, σε στυλ post rock, μάλλον κούραζε. Η επαφή με το κοινό περιοριζόταν μόνο στα thank you και πιο πιθανόν δεν ήξεραν σε ποια πόλη έπαιζαν. Εμφανώς κουρασμένοι, απλά έπαιζαν στο "αυτόματο" με ανύπαρκτα οπτικά εφέ. Σίγουρα θα ήθελα να μου κλέψουν την προσοχή, κάτι που δεν κατάφεραν αν και μουσικά είναι αρκετά αξιόλογοι. Η ελληνική μπάντα που τους άνοιξε, οι This Is Nowhere, απέδειξε ότι, στην ελληνική μουσική έρημο υπάρχουν πολλές οάσεις. 
Jacek Maniakowski

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

City - Am Fenster


Το Am Fenster των City έγινε γνωστό στην Ελλάδα το 1978΄, όταν ένας πειρατικός σταθμός της Αθήνας έπαιζε το τραγούδι όλη μέρα. Μετά την Γερμανία, η Ελλάδα είναι η χώρα, που είχε τόσο μεγάλη ανταπόκριση αυτό το τραγούδι. Αλλά η ιστορία του ξεκινά λίγα χρόνια νωρίτερα στην Ανατολική Γερμανία. Όταν μια μελωδία θέλει να ενσαρκωθεί πολλοί παράγοντες συμβάλουν να γίνει αυτό και κάπως έτσι ξεκινάει και αυτή η ιστορία.
Το τραγούδι δημιουργήθηκε τον Απρίλιο του 1974, πολύ πριν την έλευση του Toni Krahl στο συγκρότημα. Ο Fritz Puppel (κιθάρα), ο Klaus Selmke (drums), ο Georgi Gogow (μπάσο) και ο Emil Bogdanow (φωνητικά), οι τότε City ή αλλιώς City Band Berlin, είχαν ήδη 2-3 χρόνια στο ενεργητικό τους σαν μουσικό συγκρότημα, παρ' όλες τις διάφορες αλλαγές στα μέλη. Η ιστορία δεν θα γραφόταν αν ο θείος του Klaus Selmke δεν του έστελνε ένα σετ από ντράμς και ένα βιολί από την Δ. Γερμανία.Ένα απόγευμα έφερε το βιολί στην πρόβα του γκρουπ και ο Georgi, άρχισε να παίζει μια μελωδία των τσιγγάνων της Βουλγαρίας." Δύο μέρες αργότερα, και ενώ κάναμε διάφορα μουσικά πειράματα, ήρθε ο Emil με το ποίημα “Am Fenster”, το οποίο τραγούδησε με την συνοδεία μας. Και αμέσως μας κυρίευσε μια ακατανίκητη έκσταση και πάθος, μια μαγεία! Έτσι έγινε η αρχή. Ποτέ όμως δεν είχαμε φανταστεί πως αυτός ο μουσικός αυτοσχεδιασμός μας θα αποτελούσε εθνικό ύμνο της τότε καταπιεσμένης νεολαίας της Ανατολικής Γερμανίας." όπως μας λέει ο Klaus Selmke.
Φυσικά το τραγούδι είχε και άλλες περιπέτειες, ο Emil Bogdanow αναγκάστηκε να καταφύγει στην Σουηδία, η διάρκεια του τραγουδιού ήταν μεγάλη για την δισκογραφική εταιρία και έτσι ηχογραφείται μόλις το 1976, αν και κυκλοφορούσε ήδη σε κασέτα. Στην πρώτη ηχογράφηση του κομματιού ο νέος τραγουδιστής Toni Krahl ,από το άγχος του ξέχασε τα λόγια της δεύτερης στροφής και επανέλαβε την πρώτη. Στην τελική ευθεία της επιτυχίας το τραγούδι εισέρχεται όταν η κασέτα πέφτει στα χέρια του Peter Schimmelpfennig, μουσικού συντάκτη της εκπομπής "Stimme der DDR".

Το “Am Fenster” είναι ποίημα της Γερμανίδας ποιήτριας Hildegard Maria Rauchfuß (1918-2000).
 Jacek Maniakowski

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Audioslave - Be Yourself


Όπου υπάρχει πρόβλημα,υπάρχει και η λύση. Είναι ένα δίπολο πανταχού παρόν στην καθημερινότητα μας και το μόνο μου μας εμποδίζει να εξισώσουμε αυτό είναι ο φόβος να κοιτάξουμε μέσα μας, για να βρούμε πρώτα τον εαυτό μας. Αλλά για να βρει το πρόβλημα το έτερον του, που είναι η λύση του,  ένας καλός συμπαραστάτης  είναι η φιλοσοφία. Όμως οι φιλοσοφία διακατέχεται από έναν "ελιτισμό", όχι με την ακριβής του έννοια, αλλά σαν νοητική προσέγγιση, τότε η τέχνη αναλαμβάνει τον ρόλο του συμπαραστάτη. Και το rock'n'roll, έχει την δυνατότητα με ένα τραγούδι, να κάνει ερωτική εξομολόγηση ως και να δώσει λύση σε πιο βαθύ πρόβλημα, ακόμα και με έναν τίτλο. 
Το "Be Yourself" δεν είναι μόνο η πρόταση του supergroup των Audioslave, αλλά και η πρώτη απάντηση σε κάθε πρόβλημα από κάθε φιλόσοφο, με την φράση, γνώρισε το εαυτό σου πρώτα, να την συνοδεύει. Η δημιουργία όλης της μπάντας, με τον Chris Cornell να αναλαμβάνει πλήρως το λυρικό μέρος, βρίσκεται στο δεύτερο τους άλμπουμ, το Out of Exile. Το λυρικό μέρος είναι ουσιαστικά, μια απολογία του frontman της μπάντας για τα δικά του λάθη του στο παρελθόν. Αλλά και τις τραγωδίες που προήλθαν από αυτά τα λάθη. Όπως εξηγεί ο ίδιος ο δημιουργός των στίχων, δέκα χρόνια πριν την δημιουργία του, από την στεναχώρια του δεν θα μπορούσε να κάνει έναν τέτοιο απολογισμό. 
Η ιδέα για το βιντεοκλίπ ήρθε στον  Chris Cornell, αφού είδε την ταινία  Let It Be των The Beatles. Το γεγονός ότι  τα πάντα,η κάθε λήψη, σε αυτήν φαίνονται σαν το πιο σημαντικό γεγονός. Αυτή την παιδική ματιά, όπου τα κάθε τι καινούργιο είναι γεγονός, ήθελε να αποτυπώσει και στο βιντεοκλίπ του τραγουδιού. Αυτό ανέλαβε να πραγματοποιήσει ο σκηνοθέτης Francis Lawrence, γνωστός για τις συνεργασίες του με πολλούς ροκ καλλιτέχνες, αλλά και για το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το  Constantine. Γυρίστηκε σε ένα παλιό ξενοδοχείο στο κέντρο του  Los Angeles και οι ομοιότητες του με το Like a Stone είναι οφθαλμοφανέστα.
Το απλό μήνυμα του τίτλου του τραγουδιού, χρησιμοποιήθηκε και  από την  World Wrestling Entertainment (WWE) στο Raw Diva Search 2005 για την είσοδο της νικήτριας Ashley Massaro. Αλλά και σε κάποιες άλλες δραστηριότητες της εν λόγω ομοσπονδίας. 
 Jacek Maniakowski

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

King Crimson - Epitaph


Το rock'n'roll δεν είναι κάποιο είδος μουσικής απλά και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχει μια οργανική ανάπτυξη.  Όπως ένα δέντρο με τις διακλαδομένες ρίζες, που καταλήγουν σε έναν κορμό και αυτός με την σειρά του εξελίσσεται σε πολλά κλαδιά και παρακλάδια. Και αυτά με την σειρά τους, δίνουν τους καρπούς τους, πέρα από την μουσική, που είναι βασικό ζητούμενο και ο κορμός. Τα "φρούτα" αυτά είναι αρκετά και διαφορετικά μεταξύ τους, από συναίσθημα που δημιουργεί μια κάποια ερωτική ιστορία, ως σοβαρές πληροφορίες για γεγονότα του παρελθόντος, αλλά και τροφή για σκέψη με φιλοσοφικούς προβληματισμούς.
Από τα απλά ακόρντα στα πρώτα του βήματα, άρχισε να γίνεται πιο πολύπλοκη, σε αναζήτηση νέων μουσικών εμπειριών. Η αρχή έγινε με το Psychedelic rock, που αργότερα  εξελίσσεται σε Progressive rock. Το λυρικό μέρος άρχισε να καταπιάνεται με θέματα που ξεφεύγουν από το πλαίσιο της προσωπική εμπειρίας του δημιουργού. Από τα πρώτα συγκροτήματα ήταν και οι  King Crimson και το ντεμπούτο άλμπουμ τους  In the Court of the Crimson King του του 1969, έδωσε και το πιο γνωστό τους δημιούργημα, το Epitaph. Η δημιουργία των Robert Fripp, Ian McDonald, Greg Lake και Michael Giles, στο λυρικό της μέρος είναι μια φιλοσοφική ελεγεία για την δυστοπία. Είναι η περιγραφή ενός φανταστικού κόσμου  απόλυτης δυστυχίας. 
Στην τέχνη το έχουμε συναντήσει κυρίως στην λογοτεχνία με τα «Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ» του Τζόναθαν Σουίφτ (1726), ο «Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος» του Άλντους Χάξλεϋ, το «1984» του Τζορτζ Όργουελ (1949). Στο κινηματογράφο τέτοιους κόσμους είδαμε στο Blade Runner καθώς και την τριλογία Μάτριξ. Το τραγούδι αναφέρεται στο επιτάφιο, το μήνυμα που γράφεται στην ταφόπλακα. Απλά η αναφορά είναι στην ανθρωπότητα  κι όχι σε έναν άνθρωπο. Η βασική αιτία είναι η σύγχυση και το "confusion."  ακούγεται σαν μια σπαρακτική κραυγή, που μένει στον ακροατή. Ο μπασίστα Greg Lake, που έπαιξε μαζί τους μόνο στο πρώτο  άλμπουμ, αναφέρει ότι η μπάντα είχε μια αξιοθαύμαστη ικανότητα να προβλέπει μελλοντικές καταστάσεις. Τα τραγούδια τους είναι πιο επίκαιρα τώρα, παρά την εποχή που γράφτηκαν. Και δυστυχώς ισχύει. 
Όμως, τα προφητικά οράματα του Peter Sinfield, που είναι υπεύθυνος για το λυρικό μέρος ήταν αποτέλεσμα και ενός "ταξειδιού" στα οράματα που προσέφερε το  LSD, ναρκωτικό πολύ δημοφιλές εκείνη την εποχή, στους μουσικούς κύκλους. Οι τακτικές επισκέψεις σε κάποιο γκουρού έδωσαν ακόμα περισσότερες πηγές έμπνευσης για τους στίχους του. Στην ουσία, οι στίχοι δεν έχουν ερμηνευτεί πλήρως. Η βαριά χρήση του μέλοτρον, είναι η πιο κατάλληλη συνοδός στους πεσιμιστικούς στίχους. 
 Jacek Maniakowski

Cat Stevens - Wild World


Oh baby baby it's a wild world, 
It's hard to get by just upon a smile. 
Oh baby baby it's a wild world. 
Οι στίχοι αυτοί δεν αποτελούν καμιά απροσδόκητη δήλωση, ούτε έχουν κάποια στοιχειώδης πρωτοτυπία. Είναι γεγονός ότι η άγρια ζούγκλα έχει μεταφερθεί στις πόλεις και τα ζωώδη ένστικτα απλά στάθηκαν στα δύο πόδια και φόρεσαν πολύχρωμα ρούχα, ενίοτε και μονόχρωμα. Αλλά η βία και αγριότητα, σταματά να είναι απλά μια φυσιολογικά αυτόματη και μη παρατηρήσιμη κατάσταση, όταν η δημιουργικότητα ή έρωτας μπαίνουν στο καθημερινό πρόγραμμα του ανθρώπου. Τότε βλέπει τον παραλογισμό γύρω του και αν είναι καλλιτέχνης, έχει την δυνατότητα να το εκφράσει. 
Στον κόσμο της μουσική όταν ακούμε για Wild World, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό, είναι η δημιουργία του  Cat Stevens, αργότερα Yusuf Islam και γεννημένου σαν Steven Demetre Georgiou. Το τραγούδι βρίσκεται στο τέταρτο του άλμπουμ, το  Tea for the Tillerman του 1970. Όπως και στο προηγούμενο άλμπουμ του, το Mona Bone Jakon, ο τραγουδιστής και τραγουδοποιός,μετουσιώνει τα προβλήματα του παρελθόντος σε τραγούδια. Εισπράττει επιτυχία και παγκόσμια αναγνώριση, δημιουργώντας μερικές από τις πιο αρχετυπικές μουσικές συνθέσεις στην ιστορία της rock και pop μουσικής. Η παραγωγή του  With Samwell-Smith προσδίδει έναν folk rock, ουσιαστικά δημιουργώντας έναν νέο ήχο. 
Αλλά ως συνήθως, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στρέφεται στο λυρικό μέρος, μιας και πάντα οι λίγοι στίχοι μπορούν να διηγηθούν πολλές ιστορίες. Και κάθε γνήσιος ποιητής έχει και μια μούσα, που ο έρωτας γι αυτή αποτελεί μια ανεξάντλητη πηγή δημιουργίας. Για τον Σουηδό-Κύπριο η πηγή αυτή λεγόταν  Patti D'Arbanville, η διετή σχέση με την Αμερικανίδα ηθοποιό πρόσφερε μουσικά αριστουργήματα στο μουσικόφιλο κοινό ανά τη υφήλιο. Το Wild World είναι ένα ακόμα τραγούδι που γράφτηκε γι αυτήν. Ουσιαστικά σηματοδοτεί την λήξη της ρομαντικής προσέγγισης στην σχέση τους και την έξοδο προς τον πραγματικό κόσμο, χωρίς τα γυαλιά της εξιδανίκευσης. Η συνοδεία μουσικών ακόρντων,κοινών στην ισπανική μουσική, λειτουργεί αρμονικά μαζί τους, επιτείνοντας τους. Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά την δημιουργία του, ο ίδιος παραδέχεται ότι, ουσιαστικά προειδοποιεί τον εαυτό του για τα επακόλουθα της επιστροφής του στην πραγματικότητα. Το τραγούδι μιλάει για το χάσιμο της επαφής με την πραγματικότητα και κυρίως με το σπίτι του, καταλήγει. 
Η πορεία του του τραγουδιού συνεχίζεται ως σήμερα, που ήταν και το πρώτο του, που μπήκε σε Αμερικάνικο  chart. Όμως, το ταξείδι του ξεκίνησε με κάποια παρανόηση, καθώς πρώτα κυκλοφόρησε το cover του από τον Jimmy Cliff, τρεις μήνες πριν την κυκλοφορία της αυθεντικής εκτέλεσης και μάλιστα με πολύ επιτυχία, καθώς έφτασε ως το νούμερο 8 του Βρετανικού chart. Έτσι με τη κυκλοφορία της κανονικής εκτέλεσης οι περισσότεροι είχαν την εντύπωση, πως αυτή ήταν η διασκευή. Επίσης η διασκευή των Mr. Big, μέσα από το τρίτο τους άλμπουμ, το Bump Ahead,  ανέβηκα αρκετά ψηλά στα Αμερικάνικα chart. 
Jacek Maniakowski

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

The Rundays - Echo-λόγιο


Οι The Rundays απαντούν

1) Τι συμβολίζει το όνομα σας;
Ο συμβολισμός του ονόματος μας είναι λίγο δυναμικός αλλά η δική μας ερμηνεία είναι οι μέρες που τρέχουν δηλαδή περνάνε γρήγορα και ξένοιαστα.

2) Χρήμα ή δόξα; Δόξα,και βασικά όχι δόξα αλλά αναγνώριση! Συνήθως αυτή φέρνει και το χρήμα αλλά αυτό δεν αποτελεί αυτοσκοπό μας. Εμείς θέλουμε να παίζουμε την μουσική μας και να περνάμε καλά.

3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου; ..... 

4) Σημείο μηδέν της μπάντας Η πρώτη πρόβα μας στο dope beat studios στην Καλαμαριά που ακόμα δεν γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον.

5) Τι μουσική σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου; Δεν μας εκφράζει καθόλου η ελαφρο-λαϊκή ελληνική σκηνή.

6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε; Στην καταπολέμηση της μιζέριας που υπάρχει στο κόσμο σήμερα.

7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή; Αν μπορούσαμε θα διαλέγαμε τον Alex Turner τον Arctic Monkeys

8) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση; Προσωπικά σαν τίποτα από τα δύο. Η μουσική αποτελεί έκφραση συναισθημάτων, εμείς τουλάχιστον έτσι την 
αντιμετωπίζουμε. Προφανώς όμως,πολλές φορές, αποτελεί έναν ωραίο τρόπο πολιτικής έκφρασης.

9) Οι επιρροές σας; Arctic Monkeys, Black Keys, Queens of The Stone Age, Muse, Red Hot Chili Peppers. Γενικά δεν έχουμε επηρεαστεί από μία συγκεκριμένη σκηνή, έχουμε διάφορα ακούσματα.

10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα; Σκοπός προφανώς. Δεν χρησιμοποιούμε το συγκρότημα ως μέσο για να καταφέρουμε κάτι, απλά μας αρέσει αυτό που κάνουμε.

11) Μέσον ή σκοπός η μουσική; Η μουσική για εμάς είναι τρόπος ζωής και έκφρασης, δεν θα μπορούσε να είναι μέσο.

12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη;
Δεν υπάρχει κάτι στάνταρ. Το ταλέντο καλώς η κακώς υπάρχει αυτούσιο σε κάποιους ανθρώπους. Το αν θα συνοδευτεί με αλαζονεία η ταπεινοφροσύνη εξαρτάται από την νοοτροπία και την συμπεριφορά του άλλου.

13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα; Θα μας παρομοιάζαμε με Ρακούν. Δεν υπάρχει λόγος απλά μας αρέσει αυτό το ζώο.

14) Μια ευχή για την μπάντα Μέσα στον επόμενο χρόνο να ηχογραφήσουμε το 1ο άλμπουμ μας.

15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας; Πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας είναι όταν δημιουργούμε χωρίς φως.


Θα τους βρείτε εδώ: https://www.facebook.com/therundays
Θα τους ακούσετε εδώ: https://soundcloud.com/the-rundays
Αλλά ρίξτε μια ματιά εδώ: http://therundays.bandcamp.com/