Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

The Big Nose Attack - Echo-λόγιο



Οι The Big Nose Attack απαντούν με τον δικό τους τρόπο: 

1) Τι συμβολίζει το όνομα σας; 
Υπεροχή μύτης

2) Χρήμα ή δόξα; 
Δεν μπορείς να αγοράσεις μπριζόλα δείχνοντας την ταυτότητά σου.


3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου; 
ΔΩΡΕΑΝ ΜΠΥΡΑ! 

4) Σημείο μηδέν της μπάντας 
Όταν τρώμε πίτσα και βλέπουμε b-movies.

5) Τι μουσική σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου; 
Η μουσική αναμονής στο τηλέφωνο.

6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε; 
Στο να εξολοθρεύσουμε τις κατσαρίδες που μας ενοχλούν όταν τρώμε πίτσες και βλέπουμε b-movies. 

7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή;
Με τον Steven Seagal γιατί παίζει τα blues.Και θα μπορούσε να σπάσει στο ξύλο όποιον δε του άρεσε το jam.

8) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση; 
Σαν σεξουαλική

9) Οι επιρροές σας; 
Καφές, pizza και η θάλασσα.

10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα; 
Μέσον για δημιουργία και γνώση. Λόγω της μπάντας έχουμε μάθει επεξεργασία εικόνας και ήχου, επιδιορθώσεις ηλεκτρικών συσκευών, προγραμματισμό, μάνατζμεντ, μερεμέτια, καλλιτεχνικό πατινάζ και πολλά άλλα.. 

11) Μέσον ή σκοπός η μουσική; 
Μικρόβιο θα έλεγα... 

12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη; 
Το ταλέντο σε συνδυασμό με την επιμονή και την τύχη συνοδεύει την επιτυχία. Τα άλλα δυο είναι απλά θέμα μεγέθους του μορίου!

13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα; 
Ξιφίας

14) Μια ευχή για την μπάντα 
Καλή όρεξη. 

15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας;
 Η τουαλέτα.Εκεί έχουμε γυρίσει ήδη ένα video clip και έχουμε επηρεαστείτε για πολλά ακόμα κομμάτια.

Θα τους βρείτε εδώ: https://www.facebook.com/thebignoseattack
και εδώ το κανάλι τους στο YouTube: https://www.youtube.com/user/theBigNoseAttack?feature=watch
Μια επίσκεψη εδώ θα είναι ωφέλιμη:  http://thebignoseattack.tumblr.com/

Suede - The Asphalt World


Ένας άνθρωπος αναζητώντας νέες γαίες, αλλά και ακόμα και άλλους κόσμους, ουσιαστικά αναζητά τον εαυτό του. Η πιο απέλπιδη προσπάθεια για την αναζήτηση αυτή είναι το ταξείδι στον κόσμο των ναρκωτικών. Που προσφέρει, την στιγμιαία έστω, απαλλαγή από τον πόνο. Όμως, η όλη αυτή προσπάθεια περιέχει πολλές παγίδες και πιο συνήθης κατάληξη, αντί να βρεις τον εαυτό σου τον χάνεις τελείως σε σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού. Η καλλιτεχνική ευαισθησία, μπορεί να προσφέρει μια σχετική ευκινησία και ώθηση, αλλά καμιά προστασία από δαίμονες του κάθε καλλιτέχνη. Ειδικά, όταν η δόξα λειτουργεί σαν ένας αυξητικός παράγοντας όλων των φόβων, ενοχών και αναμνήσεων. 
Οι πρωτοπόροι  alternative rock  Suede, είναι ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Μετά την επιτυχία του πρώτου και ομώνυμου τους άλμπουμ, η πίεση που δημιούργησε  στα μέλη της μπάντας η ξαφνικά δόξα, ήταν αφόρητη, με αποτέλεσμα να ξυπνήσουν αρκετοί δαίμονες των δημιουργών της μπάντας. Το δεύτερο άλμπουμ τους, το Dog Man Star είναι η μουσική έκφραση αυτής της κατάστασης, με τα φωνητικά του Brett Anderson να αποδίδουν αυτόν τον πόνο.  Όλες οι συνθέσεις του άλμπουμ είναι γραμμένες από τους  Brett Anderson και Bernard Butler, με τον πρώτο να αναλαμβάνει το λυρικό μέρος και τον κιθαρίστα το μουσικό. 
Μια από τις δημιουργίες του πιο κλειστοφοβικού άλμπουμ αυτή της μπάντας ήταν και το "The Asphalt World" , το πιο μεγάλο τραγούδι σε διάρκεια όλου του δίσκου. Το λυρικό μέρος μιλάει για την 17-χρόνη κοπέλα του Brett Anderson, την Anick, η οποία ήταν η κύρια έμπνευση για άλλα τραγούδια του δίσκου. Όταν έγραφε τους στίχους ήταν συνεχώς υπό την επήρεια ναρκωτικών, ψυχοτρόπων κυρίως. Το λυρικό στιλ ήταν μια προσπάθεια να μιμηθεί τον  William Blake και το δίστιχο "she comes to me and I supply her with ecstasy / sometimes we ride in a taxi to the ends of the city" εκφράζει αυτήν την προσπάθεια, αλλά και το μέσο, με το οποίο προσπάθησε να βρει την έμπνευση. 
Η μουσική του Bernard Butler, αργή και  με έντονα τα σημάδια θλίψης, ουσιαστικά απεικονίζουν την ψυχική του κατάσταση. Ο θάνατος του πατέρα του, αλλά και η αποστασιοποίηση από την υπόλοιπη μπάντα, μάλλον χαμήλωσε το τέμπο σε όλο το άλμπουμ. Και το The Asphalt World δεν αποτελεί εξαίρεση. Το αρχικό μουσικό μέρος είχε διάρκεια 25 λεπτά, με 8-λεπτο σόλο. Με την επίμονη "παρότρυνση" του  Ed Buller, του παραγωγού τους. Αφού περιόρισε την διάρκεια του τραγουδιού σε 9 λεπτά, έδωσε μια συνέντευξη στο περιοδικό  Vox, βρίζοντας τον τραγουδιστή της μπάντας  και θεωρώντας τον αργό. Την επόμενη μέρα το λυρικό μέρος ήταν έτοιμο. 
Jacek Maniakowski