UFO - Rock Bottom

Το καλύτερο σημείο για μια νέα αρχή είναι το σημείο μηδέν, το σημείο που δεν έχεις να χάσεις τίποτα, συνεπώς έχει την απόλυτη ελευθερία δράσης. Οποιαδήποτε κίνηση και να κάνεις είναι  δημιουργική. Στην μουσική υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις , που  η τρέλα συναγωνίζεται και το ταλέντο. Και τα δρομολόγιο ενός καλλιτέχνη προς  την κορυφή, μπορεί να είναι ισόποσα με κείνα που οδηγούν και στην καταστροφή, με τον δεύτερο προορισμό να συχνά να είναι one way ticket. Κάτι τέτοιο ορίζει η έκφραση Rock Bottom. Δηλαδή την κατάληξη μια κατακόρυφης πτώσης, όπου ένα άτομο δεν έχει να χάσει τίποτα,  γιατί απλά τα έχει χάσει όλα πια. Τα αίτια αυτής της κατολίσθησης είναι τα γνωστά, αλκοόλ, ναρκωτικά και τζόγος. Είτε όλα μαζί είτε χώρια. 
Το rock'n'roll είναι επιρρεπές σε οτιδήποτε καταστροφικό, αλλά σχεδόν πάντα μπορεί να το κάνει και και δημιουργικό. Και φυσικά το  Rock Bottom έγινε και τραγούδι. Μια σύνθεση του Michael Schenker, με το λυρικό μέρος να αναλαμβάνει ο Phil Mogg. Κυκλοφόρησε μέσα από το τρίτο άλμπουμ των UFO, το Phenomenon του 1974, με την πρώτη συμμετοχή του κιθαριστικού αυτού φαινομένου, που στα 19 του κατάφερε να γίνει μήλον έριδος σε δύο μεγαλύτερες μπάντες. Το τραγούδι, εκτός από κλασικός ύμνος της hard rock, αποδείκνυε και το τεράστιο ταλέντο του Γερμανού κιθαρίστα, τόσο στην σύνθεση όσο και στην τεχνική εκτέλεσης. 
Όπως εξομολογείται ο Mogg τον Σεπτέμβριο του 2008, ότι έμπνευση για το λυρικό μέρος στάθηκε μια ταινία τρόμου, της οποίας δε θυμόταν τον τίτλο. Αλλά το πιο πιθανόν είναι ότι, γενικά τα χει μπερδέψει και γενικά δε θυμόταν, μιας και το πιο πιθανόν είναι να επηρεάστηκε, συνειδητά ή ασυνείδητα από ένα παραδοσιακό τραγούδι, το The Unquiet Grave. Ο στίχος  "one kiss of your clay-cold lips" γίνεται  "one sweet kiss on your clay-cold lips", αλλά και το όλο λυρικό περιεχόμενο έχει πολλές ομοιότητες. Συγκεκριμένα μιλάει για μια 17χρονη, "Seventeen a nature's queen", που παντρεύεται έναν μοναχικό 21-χρονο, "Twenty one, a long one".  Φυσικά και ο διάβολος βάζει το χεράκι του, "Lucifer goes walkin' down free to meet" και απλά τα πράγματα καταλήγουν στον.... τίτλο του τραγουδιού. 

Jacek Maniakowski

May Blitz

Οι May Blitz ήταν ένα βρετανικό συγκρότημα, με ήχο σκληρό για την εποχή τους, μάλιστα ήταν στα πρώτα τέσσερα ονόματα που υπέγραψαν με την πρωτοεμφανιζόμενη και μετέπειτα πολύ σπουδαία, στο χώρο του progressive και heavy rock δισκογραφική εταιρεία Vertigo, μαζί με τους Black Sabbath, Uriah Heep και τους ξεχασμένους Juicy Lucy. Ιδρύθηκαν το 1969, από τον μπασίστα Terry Poole τον ντράμερ Keith Baker και τον κιθαρίστα Clem Clempson. Πριν ηχογραφήσουν όμως κάτι ο Clem Clempson έφυγε για τους Colosseum και την θέση του σε κιθάρα και φωνητικά πήρε ο Jamie Black. Όμως αμέσως μετά έφυγαν και οι Poole και Baker. Έτσι ο Black, κάλεσε τους φίλους του Καναδούς, Reid Hudson στο μπάσο και Tony Newman στα τύμπανα. Αφού έπαιξαν για κάποια χρόνια σε διάφορες αγγλικές παμπ, κυκλοφόρησαν το ομώνυμο άλμπουμ τους, το 1970. Πριν ολοκληρωθεί χρόνος, κυκλοφόρησαν και το δεύτερο άλμπουμ, 2nd of May. Δυστυχώς, όμως, λόγω του ότι δεν γνώρισαν αμέσως μεγάλη επιτυχία, διαλύθηκαν στα τέλη του 1971. οι Black και Hudson έφυγαν για τον Καναδά, χωρίς να ασχοληθούν ξανά με την μουσική, ενώ ο Newman πήγε στους Three Man Army.

Οι May Blitz, είναι ακόμα ένα ενδεικτικό παράδειγμα συγκροτήματος, που μέσα σε τρία μόλις χρόνια ιδρύθηκαν, έβγαλαν δυο δίσκους διαμάντια και διαλύθηκαν. Κρίμα για μας και για το rock 'n' roll.

Δισκογραφία:

May Blitz (Vertigo Records 6360007, 1970)

2nd of May (Vertigo Records 6360037, 1971)

Ναούμ Αθ. Βάρκας

ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ - Echo-λόγιο

Οι  ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ απαντούν :

1) Τι συμβολίζει το όνομα σας; Την αιώνια μάχη του «καλού» με το «κακό». Την αιώνια τάση για χάος αλλά και τάξη. Το φως (το άσπρο είναι η σύνθεση όλων των χρωμάτων) και το σκοτάδι (το μαύρο είναι η απουσία οποιουδήποτε χρώματος). To «ένα» και το «άλλο» που συνυπάρχουν αρμονικά μέσα απ’ την πάλη τους. Τη δυαδική φύση.
2) Χρήμα ή δόξα; Δοξασμένο χρήμα! ..πλάκα κάνω. Τίποτα απ’ τα δύο. Αγάπη για το Rock n Roll και τη μουσική γενικότερα. Έστω κι ένα απ’ τα δύο αν γίνει αυτοσκοπός, υπαγορεύει έκπτωση στις όμορφες σκέψεις και ιδέες που ‘χεις μέσα σου
3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου; Rock n Roll …ή με τον τίτλο του πολύ όμορφου βιβλίου του Σταύρου Σταυρόπουλου «για όσο ροκ αντέχεις ακόμα».
4) Σημείο μηδέν της μπάντας 
Η «μοιραία» συνεύρεσή μου με τον Αλέξανδρο (μπασίστας).
5) Τι μουσική σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου; «Η επιπόλαιη». Αυτή που παράγεται, επειδή «πρέπει» να παραχθεί. Η «χωρίς ψυχή», ότι είδους κι αν είναι.
6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε; Είναι, «όπλο». Θα τη χρησιμοποιούσαμε παντού. Έχουμε περιορισμό τύπου 3 ευχών; Χμμ... ίσως πρώτα απ’ όλα στο άνοιγμα μυαλών, με τη μεταφορική έννοια πάντα. Υπάρχουν επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν ότι η μουσική του Μότσαρτ επηρεάζει τον τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης κάποιων καταστάσεων, ανθρώπων οι οποίοι άκουγαν τη μουσική του στην παιδική τους ηλικία.
7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή; Με τον Jack White και την τρέλα του.
8 ) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση; Υπάρχουν αρκετά τραγούδια με τέτοια θεματολογία. Το βρίσκω φυσιολογικό αφού η πολιτική και η θρησκεία είναι κομμάτια της ζωής, της καθημερινότητας και δεν θα μπορούσε η μουσική που είναι τρόπος έκφρασης να απέχει απ’ αυτά. Κάθε μορφή τέχνης ασχολείται. Έχουμε κι εμείς ένα τραγούδι που ασχολείται με τη θρησκεία.

9) Οι επιρροές σας; Συγκεκριμένα… Eric Clapton, Cream, Led Zeppelin, AcDc, Whitsnake, Jack White, Janis Joplin, Nirvana, Red Hot Chili Peppers, Robert Johnson, Johnny Cash, Rolling Stones, Nina Simone, Verdi, Παύλος Σιδηρόπουλος, James Brown, Louis Armstrong, Jimi Hendrix, Mozart, David Bowie, the Beatles, Pearl Jam, the Doors, the Clash, Iggy Pop, Elvis, Lenny Kravitz, Ramones, Bruce Springsteen. Έχω κι άλλους πολλούς/ες, πόσο χώρο έχουμε; χαχα!
10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα; Μέσον ...ευτυχίας και τροφής της ψυχής. Η ομορφιά των συναντήσεών μας, γεμίζει την ψυχή μας και μας γλυτώνει από άσχημα κατατόπια.
11) Μέσον ή σκοπός η μουσική; 
Δεν ξέρω, δεν μπορώ να σε απαντήσω σ’ αυτό. Αλληλένδετη με τη ζωή θα έλεγα. Λατρεία, τόσο απλά και τόσο όλα.

12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη; Δεν είναι απόλυτο. Κάποιες φορές το ένα, κάποιες το άλλο. Εξαρτάται νομίζω απ’ τη δουλειά που έχει κάνει ο καθένας με τον εαυτό του.
13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα; Με τον λύκο …που ουρλιάζει σαν αηδόνι, χαχα.
14) Μια ευχή για την μπάντα Να έχουμε πάντα αυτό τον ενθουσιασμό και το πάθος για μουσική και δημιουργία που έχουμε και σήμερα και την αγάπη ο ένας για τον άλλο.
15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας; Δεν υπάρχει σκοτάδι στη δημιουργία γενικότερα, μόνο φως. Αντίθετα, δεν υπάρχει φως στην απραγία και τη μιζέρια. Δεν είναι ακριβώς αντίθετες έννοιες, αλλά όταν είναι λιγοστό το ένα, η ζυγαριά γέρνει προς το άλλο.

Θα τους βρείτε εδώ: https://www.facebook.com/aspromavro

Χρονίρ - Echo-λόγιο

Ο απαντά George Tiakas για τους Χρονίρ:

1) Τι συμβολίζει το όνομα σας;
Το όνομα της μπάντας είναι από βιβλίο cifi του Μπόρχες και σαν ορισμό δίνουν οι ειδήμονες τον εξής : "παράλογα αντικείμενα που ταξιδεύουν στο χρόνο και ενίοτε στον χώρο" H έννοια των χρονίρ κατόπιν επεκτείνεται και σε ανθρώπους (βλέπε Όργουελ π.χ. βιβλίο με τίτλο 1984) που ενδεχομένως ήταν μπροστά από την εποχή τους ) ή μήπως και πίσω? και σε έργα τέχνης. Αυτό το τελευταίο ειδικά μας χαρακτηρίζει με ποικίλους τρόπους.
2) Χρήμα ή δόξα;
Πάθος για δημιουργία και για μουσική...τίποτε από τα δύο λοιπόν
3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου;
Προβληματισμός
4) Σημείο μηδέν της μπάντας
Μάρτιος 2002

5) Τι μουσική σας εκφραζει λιγότερο ή καθόλου;
Οποιαδήποτε μουσική δημιουργείται με στόχο το κέρδος και τη δόξα από κάθε είδος μουσικής είναι έξω από το είναι μας...
6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε;
Κάποτε υπήρξε ενδεχομένως ως τέτοια και χρησιμοποιήθηκε απο ανθρώπους , όπως π.χ. ο Ντύλαν για να κάνει τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος για όλους μας. (πόλεμος Βιετνάμ)
7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή;
Με οποιονδήποτε το κάνει σοβαρά (με σεβασμό για την μουσική) και δημιουργικά (με έμπνευση...)
8 ) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση;
Η μουσική σαν μέσο επικοινωνίας με άλλες ψυχές και μυαλά ανοιχτά στα μηνύματα μας , είτε κοινωνικά ως επί το πλείστον είτε από τα άλλα που λες. Βέβαια το θέμα θρησκεία είναι απόφαση και επιλογή του καθενός...
9) Οι επιρροές σας;
Άπειρες...από Σιδηρόπουλο , Σαββόπουλο , τρύπες , Παπακωνσταντίνου , Πανούση μέχρι και maiden , galaher , camel , eloy , rage again the machine , pink floyd και δεν έχει τέλος !!!
10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα;
Μέσον επικοινωνίας με σκοπό τον προβληματισμό...
11) Μέσον ή σκοπός η μουσική;
μια από τα ίδια !!!

12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη;
Έχουμε γνωρίσει ταλαντούχους ταπεινόφρονες (π.χ. Γιάννης Γιοκαρίνης) και ταλαντούχους αλαζόνες (ονόματα δεν λέμε...)
13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα;
Κουκουβάγια , επειδή έχει τεράστια μάτια για να βλέπει τα πάντα που διαδραματίζονται γύρω της αλλά και είναι σύμβολο σοφίας...
14) Μια ευχή για την μπάντα
Να μην σταματήσει ποτέ να υπάρχει μα όποιον τρόπο μπορεί...
15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας;
Εκείνο που σε καταλαμβάνει ψυχοσωματικά και δεν σε αφήνει άν δεν καταφέρεις να εκφράσεις την αύρα του με νότες και στίχους.

θα τους βρείτε εδώ: https://www.facebook.com/groups/166257220193438/
θα τους ακούσετε εδώ: http://www.reverbnation.com/xronir/songs

New Model Army / Electro Vampires - Live στο Block 33

Στις μέρες μας το να βρεις μουσική απ΄ οποιονδήποτε καλλιτέχνη είναι ένα εύκολο γεγονός. Αλλά όσο και καλές συνθέσεις και να κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, αυτό που ξεχωρίζει μια μπάντα είναι το πνεύμα τις και η προσωπικότητα της. Αποτελείται από μουσικούς που ο καθένας τους έχει έναν ξεχωριστό χαρακτήρα, η σωστή χημεία μεταξύ τους είναι ο χαρακτήρας της. Το πνεύμα της είναι η μουσική της ένωση και πολλές φορές όχι μόνο. Όλα αυτά δεν διακρίνονται σε κανένα CD ούτε σε κάποιο mp3 αρχείο, αν και τα δύο είναι τα πρώτα στοιχεία γνωριμίας με μια μπάντα. Τη πραγματική φύση μιας μπάντας μπορείς να δεις μόνο σε μια ζωντανή εμφάνιση. 
Για τους φυσικούς μια από τις πραγματικές διαστάσεις είναι η δόνηση και τον rock'n'roll είναι μια έκφραση και της φύσης, αλλά και μια φυσική έκφραση του είναι ένα live. Ειδικά αν αποτελείται από support μπάντα, που είναι στην ουσία συμπρωταγωνιστής μαζί με τους headliners με πάνω από 3 δεκαετίες συνεισφοράς στην ροκ. Η συναυλία των New Model Army με support τους Electro Vampires ήταν ορισμός του άψογου live. Αλλά δεν είναι μόνος ο όμορφος χώρος, στον οποίο έψαχνα σαν γρια πεθερά ελαττώματα, με μηδενικά αποτελέσματα. Είναι η ψυχή που καταθέτει ένας μουσικός στην σκηνή και την ενέργεια που προσφέρει. 

Αλλά περνώντας στα δρώμενα, του show, γιατί περί αυτού πρόκειται, άρχισε στις 22.00, σχεδόν ακριβώς. Αν και ο χώρος δεν είχε γεμίσει πλήρως, ήταν αρκετά γεμάτος. Ένα σούσουρο, που συνοδευόταν από χαιρετούρες μεταξύ των φαν, που ξαναβρισκόταν σε live, συνόδεψε τις πρώτες νότες των Electro Vampires. Το Point of View, άρχισε να αλλάζει το σημείο προσοχής του κοινού και μέχρι να τελειώσει το τραγούδι με δυνατό χειροκρότημα, όλοι είχαν στραφεί στην και άρχισαν να νιώθουν τι θα επακολουθούσε. Ο επαγγελματισμός της μπάντας από την Θεσσαλονίκη, είναι γνωστός από τις πολλές ζωντανές εμφανίσεις τους, αλλά και πάντα δυναμική τους παρουσία. Επακολούθησε το Horrors, από τα τραγούδια του νέου τους άλμπουμ, το οποίο και αναμένουμε και με το Eternal love in sickness and in death είχαν βάλει το κοινό για τα καλά στην ατμόσφαιρα ενός live. To Botton και το Show me love από το πρώτο άλμπουμ τους, ζέστανε ακόμα περισσότερο το κοινό. 

Το Sadistic secret love, απογείωσε ακόμα περισσότερο το ήδη ζεστό κλίμα. Το Procreatio of the wicked, ακολούθησε το Raven, ακόμα ένα ακυκλοφόρητο τους τραγούδι. Το Vamps, τραγούδι νονός της μπάντας απέδειξε, όχι μόνο την αξία της, αλλά και την ανταπόκριση του κοινού σε αυτήν. Το show τους τελείωσε με 3 νέα τους τραγούδια με τα Corrosion και Black Bone να κερδίζουν τις εντυπώσεις. Το χειροκρότημα μετά το τέλος της εμφάνισής τους, απλά έδειξε πως παραλίγο να παραζεστάνουν το κοινό.
Η ολιγόλεπτη διακοπή για να ετοιμαστεί η σκηνή για τους New Model Army, έδωσε στο κοινό μια ανάσα για την συνέχεια, αλλά και έναν θετικό σχολιασμός της support. Γύρω στις 23.20 ανέβηκαν στην σκηνή υπό τους ήχους του Vengeance, αλλά ξεκίνησαν απλά να παίζουν το I need more time, ένα τραγούδι που ξεκινάει πολύ σιγανά και με το κοινό να είναι έτοιμο, σαν να βρισκόταν σε θέση μάχης. Με το δεύτερο Today Is A Good Day, απλά δήλωσαν πως ήδη ένιωθαν όλοι μέσα στο συναυλιακό αυτόν χώρο. Η "φωτιά" επί της σκηνής άρχισε να εξαπλώνεται με στο κόσμο, που δεν ήταν μόνο Θεσσαλονικείς, αλλά και από γειτονικές χώρες. Το March in September που επακολούθησε από το νέο τους άλμπουμ, απλά έδειξε ότι δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από πάνω τους, τουλάχιστον στον δημιουργικό τομέα. Το επόμενο Did You Make It Safe? είχε απογειώσει τελείως το live και άρχισε να το πηγαίνει σε ανεπανάληπτα επίπεδα. 
Στο Pull the Sun το μάτι το Justin Sullivan άρχισε να γυαλίζει και σίγουρα, αν υπήρχε ένας συλλέκτης ενέργειας, θα μπορούσε να φωτίσει μια πόλη για αρκετό καιρό. Το The Hunt ήταν το επόμενο σκαλοπάτι για την κορύφωση. Και το δεύτερο μάθημα σκηνικής παρουσίας άρχισε να ολοκληρώνεται, με τους Electro Vampires να δίνουν το πρώτο. Απλός φωτισμός χωρίς πολλά πολλά εφέ, με την μουσική να είναι στο επίκεντρο. Το Archway Towers που ακολούθησε, έδειξε πόσο καλοδουλεμένη είναι η μηχανή των New Model Army. Το Here Comes the War ήταν ο πρώτος "μουσικός" οργασμός του κοινού. Η σχέση μπάντας-κοινού-ήχου, έφτασε σε αποκορύφωμα τέτοιο, που σε λίγες συναυλίες μπορεί να βρει κανείς. 
Το Knievel ένα μελωδικό "διάλειμμα για τσιγάρο", μια ανάσα για την καυτή συνέχεια. Το Between Dog and Wolf, το ομώνυμο του νέου τους άλμπουμ και ένα από τα καλύτερα του πολύ καλού αυτού άλμπουμ, σιγά σιγά άρχισε να προετοιμάζει το κλίμα για την συνέχεια. Η βρετανική μπάντα έδειχνε να απολαμβάνει ακόμα περισσότερο την ανταπόκριση του κοινού, με τον επαγγελματισμό να παραχωρεί την θέση του σε πιο φιλική διάθεση. Το ρυθμικό Stormclouds με τον μπασίστα να δίνει τα ρέστα του στα τύμπανα, συνοδεύοντας άψογα τα ντραμς. Το επόμενο No Rest ήταν σαν λάδι στην φωτιά, στο ήδη έτοιμο κοινό για την επόμενη του απογείωση, με χορό να κρατάει μπροστά στην σκηνή. Το High, αν και με πιο χαμηλό τέμπο οδηγούσε σε μια κορύφωση ακόμα, με το Sullivan να δίνει τα ρεσιτάλ δυναμικής ερμηνείας. Με το Vengeance έγινε ο δεύτερος μουσικός οργασμός, με τον χώρο να σείεται. Το Wonderful Way to Go απλά ήταν ένα επισφράγισμα. 

Και οι επόμενες αποκορυφώσεις ήρθαν με τα επόμενα δύο Encore, το πρώτο με 51st State, που δεν ήταν στην Setlist, αλλά έγινε μια ευχάριστη έκπληξη για όλους μας που δεν περιμέναμε να το παίξουν. Μαζί με άλλα δυο κομμάτια τους δεν άφησαν κανέναν μας να πάρει ανάσα. Αλλά φυσικά κανένας δεν κουνήθηκε από την θέση του περιμένοντας το δεύτερο Encore, κάτι που εκπληρώθηκε γρήγορα με το I Love The World να αποτελεί το τραγούδι που ζητήθηκε σχεδόν απ όλους. Φυσικά ο Justin, δεν χάλασε το χατήρι, μιας που είχε ζεσταθεί από την ανταπόκριση του κοινού, μετά από την πρωινή του παγωμένη βόλτα στην Θεσσαλονίκη. 
Από τις καλύτερες συναυλίες που έχω δει και δεν νομίζω να χωρέσουν αυτά που αισθάνθηκα μέσα σε λίγα λόγια. Μάθημα σκηνικής παρουσίας, μάθημα επαγγελματισμού, μάθημα απλότητας και καθαρής προσέγγισης προς την μουσική. Και από τις δύο μπάντες, όλα αυτά. Οι ίδιοι οι New Model Army, δεν έχουν ίχνος υπεροψίας και έδειξαν να απολαμβάνουν το ίδιο με το κοινό τους. Το I Love The World ηχούσε στα αυτιά μου για μέρες......

Jacek Maniakowski

Rock N Roll Republic - Η Αρχη

Το χάος είναι η μήτρα της δημιουργίας, ο χώρος που προσφέρει η ίδια η Φύση για την προετοιμασία της κάθε γέννησης. Ο Έρωτας σαν Βαβυλωνιακή θεότητα, είναι ο παράγοντας που ενώνει διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους. Ο έρωτας για το rock'n'roll είναι και ο βασικός παράγοντας για την δημιουργία ενός φιλόδοξου, αλλά πάνω απ΄όλα ρομαντικού σχεδίου. Και όπως μας έχει συνηθίσει η ιστορία, από ένα απλό και τελείως αχνό, ακόμα στα μάτια ενός ιστοριοδίφη, γεγονός ξεκινά κάτι, το οποίο μπορεί να αφήσει το ιστορικό του στίγμα. Ένα φυσικό ντόμινο από άσχετα φαινομενικά γεγονότα, που το ένα πάντα συνδέεται με το επόμενο του. Και το πρώτο του τουβλάκι έπεσε..... 
Πέρα όμως από τις λυρικές αοριστίες, που μόνο ο γνώστης και "μυημένος" μπορεί να κατανοήσει, υπάρχει κάτι συγκεκριμένο. Η Μούσα πάντα ψάχνει ένα καλλιτέχνη να ενσαρκωθεί,...  έναν; Το project "Rock'n'Roll Republic" δεν αρκείται σε έναν μόνο. συγκεκριμένα: 

 Το ROCK N’’ ROLL REPUBLIC είναι μια ομάδα καλλιτεχνών που ανήκουν στην ανεξάρτητη ροκ σκηνή της Θεσσαλονίκης (ως γκρουπ ή μεμονωμένοι). Στόχος αυτής της ομάδας είναι η δημιουργία ενός cd (με καινούρια τραγούδια σε μορφή συλλογής) με σκοπό την διοργάνωση κάποιων φεστιβάλ. Τα έσοδα από τις πωλήσεις του cd και από τις συναυλίες θα διατεθούν σε κοινωφελή σκοπό (σύντομα θα γνωστοποιήσουμε και τον φορέα). Με γνώμονα την κοινή οπτική μας στα πράγματα, τις παράλληλες πορείες μας στα μουσικά δρώμενα αλλά και την εν γένει στάση μας ως άνθρωποι και καλλιτέχνες, πιστεύουμε ότι αυτό που χρειάζεται η ανεξάρτητη σκηνή της πόλης μας αλλά και η κοινωνία μας κατ επέκταση, είναι η συσπείρωση, η αδελφοποίηση και η από κοινού δράση (με όποιο τρόπο ο καθένας μπορεί). Ισχύς εν τη ενώσει λοιπόν . . . . και είμαστε σίγουροι ότι με αγάπη και σεβασμό σε αυτό που κάνουμε δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. 
Όσοι ενδιαφέρονται να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια (στο δημιουργικό ή το επικοινωνιακό στάδιο) είναι ευπρόσδεκτοι αρκεί να έχουν κατά νου την βασική αρχή αυτής της ροκ δημοκρατίας . . . . Η ΟΛΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΩΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΩΝ Ή ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΤΟΥΣ «ΑΡΠΑΧΤΗ» !!!!
Σύνταξη κειμένου : Rock N Roll Republic

Thanos Dimitrakoudis

Jacek Maniakowski

https://www.youtube.com/watch?v=mIft5UWXSzk#t=237

Argent

Μετά την διάλυση των Zombies, το 1969, ο Rod Argent (πλήκτρα - φωνητικά) σχημάτισε τους Argent, μαζί με τον μεγάλο Russ Ballard (κιθάρα - φωνητικά), τον Jim Rodford (μπάσο) και τον Bob Henrit (τύμπανα). Τα πρώτα δυο άλμπουμ τους έτυχαν μιας αρκετά καλής κριτικής, αλλά χωρίς να γίνουν και ιδιαίτερες επιτυχίες. 

Όμως με την κυκλοφορία του All Together Now, εκτοξεύτηκαν στην κορυφή και στην πατρίδα τους την Αγγλία αλλά και στην Αμερική. Ειδικά το τραγούδι τους Hold Your Head Up, έφτασε μέχρι το νο.5 και έμεινε στα charts για πολύ καιρό. Είναι ένα από εκείνα τα τραγούδια που όλοι μας λίγο - πολύ το ξέρουμε, καθώς ακόμα και σήμερα παίζεται σε πολλά ραδιόφωνα και μπαράκια, αλλά σχεδόν κανείς δεν γνωρίζει ποιοι το λένε. Επίσης στον ίδιο δίσκο υπήρχε και το God Gave Rock and Roll to You, ένα τραγούδι σαν ύμνος - προσευχή για το αγαπημένο μας Rock and Roll, το οποίο έγινε ιδιαίτερα γνωστό όταν το διασκεύασαν οι Kiss το 1991.

Το 1974 και μετά την κυκλοφορία του πέμπτου τους άλμπουμ, ο Russ Ballard αποχώρησε για να ακολουθήσει μια τεράστια προσωπική καριέρα, τόσο με τα δικά του άλμπουμ, όσο και σαν συνθέτης για πολύ μεγάλα ονόματα του rock (Rainbow, Kiss, Petra, Hello, Santana). Το since you been gone των Rainbow είναι δικό του. Τη θέση του στο συγκρότημα πήραν οι John Verity και John Grimaldi, αλλά χωρίς τον Ballard έχασαν τον προσανατολισμό τους σε πολύ πιο art rock συνθέσεις και σε τραβηγμένα σόλο, με αποτέλεσμα μετά από δυο χρόνια και δυο ακόμα άλμπουμ να διαλυθούν. Οι Rodford και Henrit πήγαν στους Kinks, ενώ ο Rod Argent, αφού έβγαλε δυο σόλο άλμπουμ χωρίς επιτυχία, άνοιξε μαγαζί με μουσικά όργανα στο Λονδίνο και αργότερα ασχολήθηκε με την παραγωγή δίσκων με αρκετούς επιτυχημένους καλλιτέχνες, όπως η Tanita Tikaram.

Ναούμ Αθ. Βάρκας

Δισκογραφία: 

1970 Argent Epic

 1971 Ring of Hands

 1972 All Together Now

 1973 In Deep

 1974 Nexus

 1975 Circus

 1975 Counterpoints