Ένα τραγούδι δεν είναι απλά νότες και στίχοι. Ένα τραγούδι είναι ένας πειραματισμός, ένα σύμβολο, μια υπενθύμιση, μια ιστορία, μια αναγέννηση κάποιου προσώπου. Αλλά ακόμα ένα ποίημα, ένα πόνημα και ένας πίνακας ζωγραφισμένος με συναισθήματα, αντί για μπογιές. Όλα μπορούν να ισχύουν και για έναν καλλιτέχνη, που από μόνος του είναι όλα αυτά και κάθε του τραγούδι, απλά είναι μια ακόμα εικόνα του ίδιου. Ειδικά όταν πρόκειται για την Polly Jean Harvey, γνωστή σαν PJ Harvey, όλα αυτά γίνονται σχεδόν αυτονόητα.
Ένα από τα πιο παράξενα της τραγούδια είναι και το Down by the Water. Είναι δική της δημιουργία και κυκλοφόρησε μέσα από το τρίτο της άλμπουμ, το To Bring You My Love του 1995. Ουσιαστικά ήταν η πρώτη αποκλειστικά δική της δημιουργική προσπάθεια και όλο το άλμπουμ έχει κάπως βίαιο λυρικό μέρος. Το Down by the Water, αν και είναι φανερό ότι, ότι οι στίχοι είναι αλληγορικοί, έχει αρκετά βίαιη προσέγγιση. Μιλάει για μια γυναίκα παιδοκτόνο, που πνίγει την κόρη της. Οι στίχοι "down by the water" και "won't see her again." δείχνουν την σκληρότητα της πράξης της.
Η ίδια η PJ Harvey, δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού, δήλωσε ότι υπήρχαν αρκετή ηλίθιοι δημοσιογράφοι που απέδωσαν στην κυριολεξία τους στίχους. Αλλά και σε αυτούς που ερμήνευσαν αλληγορικά την σημασία τους, παραδέχτηκε ότι, δεν είναι αυτοβιογραφικοί οι στίχοι.
Το μουσικό μέρος ακολουθεί την γραμμή όλου του άλμπουμ, δηλαδή του πειραματισμού. Αξιοσημείωτο είναι ότι, το ρεφρέν τραγουδάει ψιθυριστά. Οι στίχοι "little fish, big fish swimming in the water / come back here, man, gimme my daughter συνοδεύονται από διακριτικές νότες, βασισμένες σε παραδοσιακό τραγούδι του Lead Belly, το "Salty Dog Blues.". Αν και οι ομοιότητες με την εκτέλεσή του είναι δυσδιάκριτες. Η παραγωγή της ίδιας, του Flood και John Parish, με μαεστρία "χτίζει" το τραγούδι, προσθέτοντας διάφορα όργανα. Ο συνδυασμός των blues και electronica, αν και υπερβολικά τολμηρός αποδεικνύεται πετυχημένος. Τα backing vocals στις ζωντανές εκτελέσεις κάνει ο Eric Drew Feldman.
Επίσης το βιντεοκλίπ, σκηνοθετημένο από την Maria Mochnacz, παρουσιάζει ενδιαφέρον. Γυρίστηκε σε δυο μέρες. Τη μια μέρα στην πισίνα, όπου η καλλιτέχνις μπαινόβγαινε στο νερό και με μεγάλη δυσκολία αναδυόταν, λόγω της βαριάς της περούκας. Την άλλη μέρα σε πια περιστρεφόμενη πλατφόρμα χόρευε, φορώντας ένα κόκκινο σατέν φόρεμα. Μαζί με έντονο μακιγιάζ απέκτησε το προσωνύμιο "Joan Crawford on acid". Η ίδια χαρακτήρισε τα γυρίσματα πάρα πολύ δύσκολη δοκιμασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου