Suede - The Asphalt World

Ένας άνθρωπος αναζητώντας νέες γαίες, αλλά και ακόμα και άλλους κόσμους, ουσιαστικά αναζητά τον εαυτό του. Η πιο απέλπιδη προσπάθεια για την αναζήτηση αυτή είναι το ταξείδι στον κόσμο των ναρκωτικών. Που προσφέρει, την στιγμιαία έστω, απαλλαγή από τον πόνο. Όμως, η όλη αυτή προσπάθεια περιέχει πολλές παγίδες και πιο συνήθης κατάληξη, αντί να βρεις τον εαυτό σου τον χάνεις τελείως σε σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού. Η καλλιτεχνική ευαισθησία, μπορεί να προσφέρει μια σχετική ευκινησία και ώθηση, αλλά καμιά προστασία από δαίμονες του κάθε καλλιτέχνη. Ειδικά, όταν η δόξα λειτουργεί σαν ένας αυξητικός παράγοντας όλων των φόβων, ενοχών και αναμνήσεων. 
Οι πρωτοπόροι  alternative rock  Suede, είναι ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Μετά την επιτυχία του πρώτου και ομώνυμου τους άλμπουμ, η πίεση που δημιούργησε  στα μέλη της μπάντας η ξαφνικά δόξα, ήταν αφόρητη, με αποτέλεσμα να ξυπνήσουν αρκετοί δαίμονες των δημιουργών της μπάντας. Το δεύτερο άλμπουμ τους, το Dog Man Star είναι η μουσική έκφραση αυτής της κατάστασης, με τα φωνητικά του Brett Anderson να αποδίδουν αυτόν τον πόνο.  Όλες οι συνθέσεις του άλμπουμ είναι γραμμένες από τους  Brett Anderson και Bernard Butler, με τον πρώτο να αναλαμβάνει το λυρικό μέρος και τον κιθαρίστα το μουσικό. 
Μια από τις δημιουργίες του πιο κλειστοφοβικού άλμπουμ αυτή της μπάντας ήταν και το "The Asphalt World" , το πιο μεγάλο τραγούδι σε διάρκεια όλου του δίσκου. Το λυρικό μέρος μιλάει για την 17-χρόνη κοπέλα του Brett Anderson, την Anick, η οποία ήταν η κύρια έμπνευση για άλλα τραγούδια του δίσκου. Όταν έγραφε τους στίχους ήταν συνεχώς υπό την επήρεια ναρκωτικών, ψυχοτρόπων κυρίως. Το λυρικό στιλ ήταν μια προσπάθεια να μιμηθεί τον  William Blake και το δίστιχο "she comes to me and I supply her with ecstasy / sometimes we ride in a taxi to the ends of the city" εκφράζει αυτήν την προσπάθεια, αλλά και το μέσο, με το οποίο προσπάθησε να βρει την έμπνευση. 
Η μουσική του Bernard Butler, αργή και  με έντονα τα σημάδια θλίψης, ουσιαστικά απεικονίζουν την ψυχική του κατάσταση. Ο θάνατος του πατέρα του, αλλά και η αποστασιοποίηση από την υπόλοιπη μπάντα, μάλλον χαμήλωσε το τέμπο σε όλο το άλμπουμ. Και το The Asphalt World δεν αποτελεί εξαίρεση. Το αρχικό μουσικό μέρος είχε διάρκεια 25 λεπτά, με 8-λεπτο σόλο. Με την επίμονη "παρότρυνση" του  Ed Buller, του παραγωγού τους. Αφού περιόρισε την διάρκεια του τραγουδιού σε 9 λεπτά, έδωσε μια συνέντευξη στο περιοδικό  Vox, βρίζοντας τον τραγουδιστή της μπάντας  και θεωρώντας τον αργό. Την επόμενη μέρα το λυρικό μέρος ήταν έτοιμο. 

Jacek Maniakowski