Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

The Cure - A Forest


Όπως λέει ένας φίλος μου η μουσική θα ήταν λιγότερο σκοτεινή αν δεν υπήρχαν οι The Cure. Και σίγουρα το "A Forest" είναι από τις μεγαλύτερες αποδείξεις για αυτό το γεγονός. Το τραγούδι, όπως και όλο το δεύτερο άλμπουμ, το Seventeen Seconds, του 1980, ανήκει στη Gothic rock εποχή τους. Είναι η πρώτη τους είσοδος στο United Kingdom chart καθώς και το πρώτο τους τραγούδι που προβλήθηκε στο περίφημο Top of the Pops του BBC.
H δημιουργία του, όπως και των περισσότερων τραγουδιών του άλμπουμ ανήκει στον Robert Smith, που κάνει και την παραγωγή μαζί με τον Mike Hedges. Είναι από τα πιο δύσκολα μουσικά κομμάτια και ηχογραφήθηκε προς το τέλος, με τα φωνητικά του Smith, να γράφονται χώρια από την μουσική. Εκτός από το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι της μπάντας και είναι και το κεντρικό θέμα του άλμπουμ. Που δηλώνει, όχι μόνο την ατμόσφαιρα μουσική, αλλά και την ψυχική κατάσταση της μπάντας.
Στο μουσικό μέρος, το μπάσο είναι αυτό που κυριαρχεί και ο τρόπος παιξίματος είναι πρωτοπόρος για την εποχή. Ο Simon Gallup αναφέρει ότι στο παίξιμο επηρεάστηκε από το παίξιμο των The Stranglers, τον μπασίστα Jean-Jacques Burnel, τον οποίον και θαύμαζε. Το λυρικό μέρος αναφέρεται σε ένα όνειρο που είδε μικρός ο Smith, όπου χάθηκε σε ένα δάσος. Αν και ο ίδιος αναίρεσε την δήλωσή του λέγοντας ότι απλά μιλάει για ένα δάσος και τίποτα άλλον. Αν και ένα είναι σίγουρο ότι εκείνη την εποχή, το μυαλό του δημιουργού ήταν σε κάποιο σκοτεινό μέρος, πιθανόν ένα ψυχολογικό σκοτεινό δάσος.
Το τραγούδι επίσης κρύβεται πίσω από το διάσημο περιστατικό στο Werchter Festival του Βελγίου το 1981. Η μπάντα έπαιζε πριν από τον Robert Palmer και μόλις τελείωσε το set της, οι άνθρωποι του καλλιτέχνη που ακολουθούσε τους είπαν να βιαστούν να φύγουν από την σκηνή. Ο Robert Smith τα ενημέρωσε το κοινό ότι δεν τον άφηναν να παίξει άλλο, αλλά τελικά τραγούδησαν το "A Forest" σε 9-λεπτη εκτέλεση φωνάζοντας στο τέλος "F--k Robert Palmer".... κάτι που άρεσε πολύ στο κοινό και υποδέχτηκαν με ζητωκραυγές την δήλωση του τραγουδιστή.


Jacek Maniakowski

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου