Το rock'n'roll δεν είναι κάποιο είδος μουσικής απλά και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχει μια οργανική ανάπτυξη. Όπως ένα δέντρο με τις διακλαδομένες ρίζες, που καταλήγουν σε έναν κορμό και αυτός με την σειρά του εξελίσσεται σε πολλά κλαδιά και παρακλάδια. Και αυτά με την σειρά τους, δίνουν τους καρπούς τους, πέρα από την μουσική, που είναι βασικό ζητούμενο και ο κορμός. Τα "φρούτα" αυτά είναι αρκετά και διαφορετικά μεταξύ τους, από συναίσθημα που δημιουργεί μια κάποια ερωτική ιστορία, ως σοβαρές πληροφορίες για γεγονότα του παρελθόντος, αλλά και τροφή για σκέψη με φιλοσοφικούς προβληματισμούς.
Από τα απλά ακόρντα στα πρώτα του βήματα, άρχισε να γίνεται πιο πολύπλοκη, σε αναζήτηση νέων μουσικών εμπειριών. Η αρχή έγινε με το Psychedelic rock, που αργότερα εξελίσσεται σε Progressive rock. Το λυρικό μέρος άρχισε να καταπιάνεται με θέματα που ξεφεύγουν από το πλαίσιο της προσωπική εμπειρίας του δημιουργού. Από τα πρώτα συγκροτήματα ήταν και οι King Crimson και το ντεμπούτο άλμπουμ τους In the Court of the Crimson King του του 1969, έδωσε και το πιο γνωστό τους δημιούργημα, το Epitaph. Η δημιουργία των Robert Fripp, Ian McDonald, Greg Lake και Michael Giles, στο λυρικό της μέρος είναι μια φιλοσοφική ελεγεία για την δυστοπία. Είναι η περιγραφή ενός φανταστικού κόσμου απόλυτης δυστυχίας.
Στην τέχνη το έχουμε συναντήσει κυρίως στην λογοτεχνία με τα «Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ» του Τζόναθαν Σουίφτ (1726), ο «Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος» του Άλντους Χάξλεϋ, το «1984» του Τζορτζ Όργουελ (1949). Στο κινηματογράφο τέτοιους κόσμους είδαμε στο Blade Runner καθώς και την τριλογία Μάτριξ. Το τραγούδι αναφέρεται στο επιτάφιο, το μήνυμα που γράφεται στην ταφόπλακα. Απλά η αναφορά είναι στην ανθρωπότητα κι όχι σε έναν άνθρωπο. Η βασική αιτία είναι η σύγχυση και το "confusion." ακούγεται σαν μια σπαρακτική κραυγή, που μένει στον ακροατή. Ο μπασίστα Greg Lake, που έπαιξε μαζί τους μόνο στο πρώτο άλμπουμ, αναφέρει ότι η μπάντα είχε μια αξιοθαύμαστη ικανότητα να προβλέπει μελλοντικές καταστάσεις. Τα τραγούδια τους είναι πιο επίκαιρα τώρα, παρά την εποχή που γράφτηκαν. Και δυστυχώς ισχύει.
Όμως, τα προφητικά οράματα του Peter Sinfield, που είναι υπεύθυνος για το λυρικό μέρος ήταν αποτέλεσμα και ενός "ταξειδιού" στα οράματα που προσέφερε το LSD, ναρκωτικό πολύ δημοφιλές εκείνη την εποχή, στους μουσικούς κύκλους. Οι τακτικές επισκέψεις σε κάποιο γκουρού έδωσαν ακόμα περισσότερες πηγές έμπνευσης για τους στίχους του. Στην ουσία, οι στίχοι δεν έχουν ερμηνευτεί πλήρως. Η βαριά χρήση του μέλοτρον, είναι η πιο κατάλληλη συνοδός στους πεσιμιστικούς στίχους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου