Bang

               Όπως λέει και μια γνωστή ρήση, πολλοί καλούνται αλλά μόνο λίγοι είναι οι εκλεκτοί. Αυτό θα μπορούσε να εκφράσει απόλυτα την απογοητευτική πορεία των Bang, μέσα στη γενικότερη εικόνα του hard rock και heavy metal, των αρχών της δεκαετίας του '70, κι αυτό επειδή ξεκίνησαν καταιγιστικά, με σκοπό να κυριαρχήσουν στην σκηνή αυτού του είδους, τους βάφτισαν ως η απάντηση της Αμερικής στους Black Sabbath και προάγγελοι του doom metal, αλλά, λόγω απειρίας και κακού μάνατζμεντ, τελικά εξελίχθηκαν σε κάτι άλλο και τελικά χάθηκαν.

                Η ιστορία τους ξεκινά στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια, το 1970, όταν δυο φίλοι από το σχολείο, οι Frank Ferrara (φωνητικά/μπάσο) και Frankie Glicken (κιθάρα, φωνητικά), μόλις 16 χρονών τότε, μαζί με τον κατά μια δεκαετία μεγαλύτερό τους, Tony Diorio (τύμπανα), άρχισαν να κάνουν πρόβες παίζοντας τραγούδια από Black Sabbath, Grand Funk Railroad, και Led Zeppelin. Μεταξύ αυτών όμως έγραφαν και δικές τους συνθέσεις, επηρεασμένες βέβαια, από τους παραπάνω.

                Το 1971, κι αφού ονομάστηκαν τελικά Bang, βρέθηκαν τυχαία στο Ορλάντο της Φλόριντα και λόγω μιας αναπάντεχης γνωριμίας, άνοιξαν μια συναυλία των Faces και των Deep Purple. Αμέσως ενδιαφέρθηκε για αυτούς κάποιος μάνατζερ και πέρασαν όλο το καλοκαίρι περιοδεύοντας στην ανατολική ακτή των Η.Π.Α. Σε λίγο διάστημα ηχογράφησαν και το πρώτο τους άλμπουμ "Death Of A Country", αλλά η εταιρεία που τους ανέλαβε, (Capitol), αρνήθηκε να το κυκλοφορήσει, καθώς τα τραγούδια τους ήταν ακόμα ένα συνονθύλευμα από hard rock και  χίπικες μπαλάντες. Έτσι ηχογράφησαν άμεσα το ομώνυμό τους άλμπουμ, το οποίο ήταν και το επίσημο δισκογραφικό τους ντεμπούτο.

                Σε αυτό το άλμπουμ αποχαιρέτησαν για τα καλά την ψυχεδέλεια και καλώς έπραξαν, καθώς γνώρισαν μεγάλη επιτυχία και το σινγκλ του δίσκου "Questions", ανέβηκε στο Top100 του Billboard. Κατά τη διάρκεια, όμως, των ηχογραφήσεων του επόμενου άλμπουμ τους, άρχισαν να συμβαίνουν διάφορα πράγματα. Συγκεκριμένα, άρχισαν να τους πηγαίνουν διάφορους άλλους ντράμερ, θέτοντας τον Diorio στο περιθώριο, ενώ ο μάνατζέρ τους επέμενε να γίνουν πιο εμπορικοί. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Capitol, αποφάσισε να κυκλοφορήσει σαν σινγκλ, μια διασκευή του "No Sugar Tonight" των Guess Who, το οποίο απογοήτευσε τους οπαδούς τους και δεν παίχτηκε ποτέ στο ραδιόφωνο.

                Ήδη η εταιρεία τους, είχε αρχίσει να χάνει το ενδιαφέρον της, αλλά αυτοί αποφάσισαν να ξαναφέρουν στα τύμπανα τον Diorio και να ηχογραφήσουν ένα καινούργιο άλμπουμ, το οποίο όμως ήταν μια μεγάλη στροφή προς πιο ποπ μονοπάτια, χωρίς καθόλου στοιχεία του hard rock, που τους χαρακτήριζαν. Αυτό βέβαια, ήταν μια μεγάλη αποτυχία, με αποτέλεσμα να τους απολύσει η Capitol, να ματαιωθούν πολλές από τις συναυλίες και αναμενόμενα, να διαλυθούν, στα τέλη του 1973.

                Στο πέρασμα των επόμενων χρόνων, τα μέλη της μπάντας, ασχολήθηκαν με άλλα σχήματα, όταν απρόσμενα, το 1996, επανιδρύθηκαν και το 1999 κυκλοφόρησαν νέο άλμπουμ, στο παλιό, καλό τους στυλ και πέντε χρόνια αργότερα ακόμα ένα, ενώ την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και το ξεχασμένο "Death Of A Country". Κάποιες φήμες μάλιστα αναφέρουν ότι σύντομα θα μπουν ξανά στο στούντιο, για την ηχογράφηση νέου υλικού, ίδωμεν.

Δισκογραφία:

Death Of A Country (recorded 1971, released 2004)

Bang (1971)

Mother / Bow To The King (1972)
            Music (1973)

                     Return To Zero (2001)                                 The Maze (2004)

 

Ναούμ Αθ. Βάρκας