Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Joan Jett - I Love Rock 'n' Roll


Το rocknroll μπορεί να έχει κάποια φαινομενικά μοτίβα, αλλά στην πραγματικότητα είναι κάτι πολύ περισσότερο. Το ενδελεχές της φύσης του αποβάλλει οτιδήποτε δεν είναι αληθινό και δεν ταιριάζει σε αυτό. Και αυτό οφείλεται σε κάτι πιο αόρατο, αν και αποδεκτό σχεδόν απ΄ όλους τους οπαδούς του, δύσκολα  εξηγήσιμο. Και κει αρχίζει κάποιος ερευνητής ή ακόμα και απλός οπαδός, να αναρωτιέται μήπως το κάθε τραγούδι έχει μια δική του οντότητα, μια ψυχή, που είναι με την σειρά του μέρος μια παγκόσμιας ροκ ψυχής. Μια ψυχή που ξεπερνάει πρόσωπα και συγκροτήματα, αλλά ακόμα και επιχειρήσεις που επωφελούνται από αυτήν την μουσική.
Οι   Arrows ήταν ένα συγκρότημα κομήτης, με ένα άλμπουμ το First Hit του 1976, κάποια τηλεοπτική εκπομπή και ελάχιστα hits. Αλλά η συνεισφορά του στο rock’n’roll είναι μια σύνθεση των Alan Merrill, μπασίστα και τραγουδιστή τους και του κιθαρίστα Jake Hooker, το "I Love Rock 'n' Roll". Ένα τραγούδι που αργότερα έμελλε να κατακτήσει όλον τον κόσμο, αλλά με άλλη φωνή, ουσιαστικά την επιτομή των ροκ γυναικείων  φωνητικών, Αλλά πριν πυροδότησε μια σειρά γεγονότων ώστε το τραγούδι να βρει την φωνή που του ταιριάζει καλύτερα.
Τα γεγονότα ξεκίνησαν κάπου στο μακρινό 1975, όταν ο Alan Merrill παρακολουθούσε την στην διάσημη εκπομπή Top of the Pops τους Rolling Stones. Καθώς είχε βρεθεί κοινωνικά με τον Mick Jagger σε κάποια από τα μεγαλειώδη πάρτι που συμμετείχε ο τραγουδιστής και τον είδε να περιβάλλεται από ένα σωρό ανθρώπους της τζετ σετ κοινωνίας και παραδοσιακούς αριστοκράτες. Ενθυμούμενος το τραγούδι τους 'It's Only Rock 'N' Roll.', ήθελε απλά να απολογηθεί για τον σφετερισμό της λάμψης που ήδη είχε δημιουργήσει η μουσική αυτή, λέγοντας απλά μέσα του …. τους  πρώτους στίχους της επόμενης δημιουργίας του. Κυκλοφόρησε σαν B-side στο  σινγκλ "Broken Down Heart” και αυτό με το ζόρι, γιατί εκείνη την εποχή ήταν στην μόδα οι μπαλάντες. Τα εμπόδια για το τραγούδι δεν σταμάτησαν εκεί, καθώς η παραγωγή του ήταν άθλια και έπρεπε να επανακυκλοφορήσει  σαν Α’ πλευρά, κάτι που πίστευε τελικά μόνο η Christina Hayes, σύζυγος του τραγουδιστή και συνδημιουργού του.
Ο Alan Merrill σε μια συνέντευξη του δήλωσε, ότι είχε έτοιμο το ρεφρέν και ήθελε να είναι ξεχωριστό, χωρίς ιδιαίτερο λυρικό μέρος. Απλά ένα τραγούδι βγαλμένο από juke box, να το χορεύει κάποιο ζευγάρι εφήβων φλερτάροντας μεταξύ τους ταυτόχρονα. Αυτήν ήταν και η εικόνα που σχημάτιζε ο ίδιος για το τραγούδι συνθέτοντάς το και επενδύοντας στην απόλυτη επιτυχία του τραγουδιού. Η φαντασίωση ή η προφητεία του έγινε πραγματικότητα μέσα από τα χείλη μια μικροκαμωμένης και πάντα εκνευριστικά τσαντισμένης τραγουδίστριας.  
Όμως, η ιστορία ή κάποιο πνεύμα του rock’n’roll είχε αποφασίσει πως δεν ήρθες ακόμα η ώρα του. Οι διαφορές της μπάντας με την δισκογραφική εμπόδισαν οποιαδήποτε εξέλιξη και προώθηση της. Αλλά και μια μεγάλη απεργία στο Τύπο, την εποχή που κυκλοφόρησε το τραγούδι, δεν άφησε και πολλά περιθώρια για προβολή του τραγουδιού. Παρ’ όλα αυτά το τραγούδι είχε μια παράξενη δυναμική. Η πρώτη του δημόσια εκτέλεση έγινε στην εκπομπή  Pop 45 του καναλιού UK TV, όπου εντυπωσίασαν τον παραγωγό  Muriel Young. Ο ενθουσιασμός του ήταν τέτοιος που πήραν μια ολόκληρη εκπομπή δική τους, που λεγόταν The Arrows Show. Αυτήν την εκπομπή είδε και η Joan Jett, όταν ήταν στην Αγγλία για μια περιοδεία με τις The Runaways και άμεσα απέκτησε το σινγκλάκι και ζήτησε από την μπάντα να το διασκευάσει. Αλλά, το αποτελούμενο από έφηβες γκρουπ, μάλλον τσαντισμένες με τα πάντα και με «εγώ» που έφευγε από τα όρια του ηλιακού συστήματος, δεν αποδέχτηκε την πρόταση της τραγουδίστριας τους.

Τα πράγματα ήταν ήδη τεταμένα μέσα στο γκρουπ και το πνεύμα του  rock’n’roll δεν άφησε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί το «εγώ» της τραγουδίστριας. Έτσι, ηχογράφησε το τραγούδι μόνη της, δηλαδή χωρίς την μπάντα της, αλλά μαζί με τους Paul Cook και Steve Jones των  The Sex Pistols και κυκλοφόρησε σαν B-side του "You Don't Own Me"  το 1979, καθυστερώντας για δυο χρόνια ακόμα την παγκόσμια επιτυχία του τραγουδιού. Η ίδια δήλωσε για αυτήν την συνεργασία της ότι, δεν ένιωθε κανένα δέος μαζί τους και ας λέγανε όλοι ότι ήταν η κορυφαία μπάντα στον πλανήτη. Η παραγωγή του ταίριαζε περισσότερο σε punk συγκρότημα, αλλά σιγά σιγά άρχισε να «αγριεύει», μπαίνοντας σε μια φανταστική εφηβεία ενός τραγουδιού, πριν «ανδρωθεί» μέσα από τα γυναικεία φωνητικά της Joan Jett και μιας καλύτερης παραγωγής. Αυτό έγινε μέσα από δεύτερο και ομώνυμο του τραγουδιού άλμπουμ και με την παραγωγή των Ritchie Cordell και του μέντωρά της  Kenny Laguna. Τα υπόλοιπα απλά ήταν αριθμοί, μονοψήφιοι στα charts και πολυψήφιοι στις πωλήσεις. 
Jacek Maniakowski


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου