Οι λέξεις αρμονικά τοποθετημένες, δημιουργούν ομορφιά, ενώ οι λέξεις με μια ιδέα συνοδευμένες δημιουργούν δύναμη.
Anarcho-punk
Πως ακούγεται: Πρωτόγονο, χωρίς καμιά παραγωγή και πολύ θυμωμένο. Σαν τον Μπακούνιν με μαλλί καρφιά, σχισμένο παντελόνι, κρεμασμένη ζώνη με καρφιά που έχει «σκοτωθεί» με τον παραγωγό ή έστω με κάποιον που δήλωνε αυτήν την ιδιότητα και προσπαθεί να τραγουδήσει κάποιο μανιφέστο. Βασικά σαν ακατέργαστη punk με στίχους αναρχικά μανιφέστα.
Γιατί να το ακούσουμε: Είναι τίμιο, ξεκάθαρο και όσο είναι «βρώμικος» ο ήχος, άλλο τόσο «καθαροί» οι στίχοι. Γενικά νοιάζεται για άλλους, παρά για την πάρτι του και πολλές φορές ξεχνά κάποια βασικά ποιοτικά χαρακτηριστικά της σύγχρονης μουσικής. Και γιατί έχει βγάλει μερικά από τα πιο επιδραστικά ονόματα της punk.
Γιατί όχι: μια ακόμα έκφραση της punk, που ουσιαστικά είναι πάλι punk με άλλη θεματολογία.
Που; Ηνωμένο Βασίλειο
Πότε; Τέλη της δεκαετίας του ‘70.
Ποιοι; Οι Crass μαζί με τους Poison Girls, ήταν ίσως από τα πρώτα Punk συγκροτήματα που εξέφρασαν ανοιχτά τις αναρχικές ιδέες.
Η έννοια (και η αισθητική) του Anarcho-punk υιοθετήθηκε γρήγορα από μπάντες όπως οι Flux of Pink Indians, Subhumans, Chumbawamba και Conflict.
Αλλά ακόμα να ακούσεις: Rudimentary Peni, Zounds, DIRT, Amebix, Aus-Rotten, Γενιά του Χάους, Βανδαλούπ, Αδιέξοδο, Dead Kennedys, Amebix, Crucifix.
Μέρες δόξας: Κάποιο συγκροτήματα γνώρισαν παγκόσμια αναγνώριση, αλλά η σχέση του είδους με την δόξα είναι ίδια με αυτή με την εξουσία.
Κόκκινη κάρτα: Το πολύ κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς. Δεν μπορείς να προσπαθείς να κάνεις μια κοινωνία καλύτερη, όταν είσαι έξω από αυτήν.
Με τι μπερδεύεται; Με τα πάντα και με τον εαυτό του σαν
είδος. Με όλα τα υπο-είδη της punk.
Τι λες στον άσχετο; Σ’ αρέσει ο Μπακούνιν; Ο Κροπότκιν; Έστω ο Προυντόν; Όχι έ; Δεν έχει καμιά δουλειά με αυτήν την μουσική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου