The Undertones - Teenage Kicks

 

Η ρήση «δεν έχει σημασία τι λες, αλλά τι καταλαβαίνουν αυτοί που σε ακούνε» έχει μια ουσιαστική προέκταση: «...και πόσοι σε ακούνε». Κάθε λόγος, κάθε δημιουργία, χρειάζεται κάποιον να τη διαδώσει. Πνευματικοί άνθρωποι χάθηκαν στη λήθη της ιστορίας επειδή δεν υπήρχε κανείς να μεταφέρει τον λόγο τους. Όπως και ιστορικά γεγονότα που δεν καταγράφηκαν ποτέ — απλώς σβήστηκαν.

Στη μουσική, τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά. Τα σκονισμένα κιτάπια της μουσικής ιστορίας είναι γεμάτα από αριστουργήματα που δεν βρήκαν ποτέ το δρόμο προς το κοινό, επειδή δεν υπήρχε κανείς να τα αναδείξει. Από την άλλη, υπάρχουν τραγούδια που έγιναν γνωστά επειδή απλώς τα λάτρεψε ένας DJ — και η αγάπη του αυτή τα εκτόξευσε. Όπως συνέβη με το City am Fenster, που έγινε λατρεμένο χάρη σε έναν ραδιοφωνικό παραγωγό που το πίστεψε.( http://www.echoadventures.net/index.php/el/song-stories/346-city-am-fenster )

Ίσως η punk rock/new wave μπάντα των The Undertones να είχε μείνει στη μνήμη κάποιων μεθυσμένων Ιρλανδών μιας παμπ στο Derry, αν δεν υπήρχε γι’ αυτούς ένας «απόστολος» να κολλήσει με ένα τραγούδι τους. Οι Βόρειο-Ιρλανδοί, στα πρώτα χρόνια της ύπαρξής τους (1975–1983, με επανασύνδεση το 1999), κυκλοφόρησαν τέσσερα άλμπουμ. Όμως μόνο το πρώτο, του 1979, έβγαλε ένα τραγούδι που έμελλε να γίνει ύμνος κάθε τσαντισμένου έφηβου: το Teenage Kicks.

Το κομμάτι γράφτηκε το 1977 από τον κιθαρίστα John O'Neill, βασικό συνθέτη της μπάντας. Δεν είχε κάτι το λυρικά επαναστατικό, ούτε μουσικά πρωτοποριακό — ήταν απλώς ένα καλό punk τραγούδι, απλό, άμεσο, με τίτλο που δεν είχε χρησιμοποιηθεί ποτέ ως τότε. Και όμως, η επιτυχία του δεν ήρθε από την μπάντα. Ήρθε από τον John Peel, τον θρυλικό παραγωγό του BBC Radio 1.

Οι Undertones έστειλαν το demo του τραγουδιού στον Peel μία και μοναδική φορά. Δεν περίμεναν τίποτα. Ούτε ότι θα το παίξει. Ούτε ότι θα το αγαπήσει. Ούτε ότι θα το παίξει δύο φορές στη σειρά — κάτι που δεν είχε ξανακάνει ποτέ. Ούτε ότι θα του δώσει 28 αστερίσκους, όταν η βαθμολογία του στα τραγούδια κυμαινόταν από 1 έως 5. Ούτε ότι θα γίνει το αγαπημένο του τραγούδι από το 1978 μέχρι τον θάνατό του το 2004.

Ο Peel ταυτίστηκε με το τραγούδι περισσότερο από το ίδιο το συγκρότημα. Σε συνέντευξή του στην The Guardian το 2001, είχε δηλώσει πως, πέρα από το όνομά του, οι μόνες λέξεις που ήθελε να γραφτούν στον τάφο του ήταν ο στίχος:

“Teenage dreams, so hard to beat.”

Και αυτό ακριβώς έγινε το 2008, όταν τοποθετήθηκε επιτύμβια πλάκα με τον στίχο χαραγμένο. Το τραγούδι έπαιξε και στην κηδεία του, τον Οκτώβριο του 2004.

Το συγκρότημα συνέχισε να γράφει μουσική και να κυκλοφορεί τραγούδια που θεωρούσε καλύτερα από το Teenage Kicks — αλλά η ιστορία είχε ήδη γραφτεί. Και γράφτηκε γιατί κάποιος τους άκουσε. Και τους πίστεψε.

Jacek Henryk Maniakowski