Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Borderline Syndrome



Η μουσική είναι φορέας γνώσης, το έχω γράψει πολλές φορές, αλλά ακόμα και το όνομα ενός συγκροτήματος μπορεί να μας δώσει λίγο, πάντα είναι λίγο, η γνώση δεν είναι πεπερασμένη. Έτσι λοιπόν, ας ξεκινήσω με το όνομα borderline syndrome: Η οριακή (μεταιχμιακή) διαταραχή προσωπικότητας – ΜΔΠ (Borderline personality disorder – BPD) περιγράφεται ως μια παρατεταμένη διατάραξη της λειτουργίας της προσωπικότητας ενός ατόμου. Εμφανίζεται σε ηλικία μεγαλύτερη των δεκαοχτώ χρονών, μολονότι παρατηρείται και σε εφήβους. Οι οριακοί ασθενείς χαρακτηρίζονται από ασυνήθιστα επίπεδα αστάθειας στη διάθεση, στο συναίσθημα, στη συμπεριφορά και στην εικόνα εαυτού, καθώς και από χαοτικές σχέσεις με το αντικείμενο. Αλλά οι ίδιοι είναι μια σταθερή μουσική αξία, αν και με ένα promo cd και έναν (υπέροχο ως φανταστικό LP, το stateless. Ο λόγος που επιλέξανε αυτό το όνομα είναι, ότι ήθελα να δείξουν τη αντίθεση στην "ταμπελοποιήση" που υπάρχει στην μουσική, αλλά γενικά στην κοινωνία. Τους φαινόταν οριακά ως ψυχωτική (σύνδρομο), έτσι το όνομα τους είναι σαν δήλωση "το σύνδρομο των διαχωριστικών γραμμών".
Η περίπτωση τους είναι ξεχωριστή για πολλούς λόγους. Το ταλέντο τους είναι ξεχωριστό και δεν χρειάζονται πολλά λόγια, αλλά με ένα πρόχειρο ακουστικό πέρασμα καταλαβαίνει κανείς ότι έχουν "πολλά να πουν". Είναι ΦΊΛΟΙ  δεν είναι ούτε μουσικοί φίλοι, ούτε συνεργαζόμενοι μουσικοί... είναι φίλοι!!!! Και μάλιστα τρεις από τους πέντε είναι φίλοι παιδικοί, οι υπόλοιποι δύο απλά λίγο άργησαν να τους βρουν  Αυτό που επιδίωξαν είναι να εκφράσουν την φιλία του και τις ιδέες τους με νότες και το δέσιμο τους είναι μοναδικό. Οι ίδιοι δηλώνουν, ότι απλά παίζουν ροκ, αν και αυτό που ακούμε είναι ροκ και κάτι ακόμα..... η μοναδικότητα. Καταφέρνουν να δημιουργήσουν έναν δικό τους ήχο και στις συνθέσεις τους μπορείς να δεις πινελιές από επιρροές πολλών καλλιτεχνών, φαινομενικά διαφορετικών μεταξύ τους.
Το πενταμελές αυτό συγκρότημα πήρε "σάρκα και οστά" το 2010 στην Αθήνα, όπου και εδρεύουν ως σήμερα. Οι Αλέξης Χατζηιοάννου στη κιθάρα, Σοφία Σαρρή στα φωνητικά ( έπαιζε πριν στους Night On Earth και στις Σανάδες ), ο Σίμος Παγιαβλας στο μπάσο, ο Sebastian Marc στα πλήκτρα και κιθάρα( έπαιζε πριν στους Ethereal Blue), ο Αλέξης Σταυρόπουλος στα κρουστά ( έπαιζε πριν στους duke abduction-open circle κλπ) προσπαθούν να πάνε όσο μακριά μπορούν και μουσικά και συναυλιακά, θέλοντας να δουν πόσους ανθρώπους μπορούν να αγγίξουν με τη μουσική τους. Σε μένα το κατάφεραν, χωρίς δεύτερη σκέψη ....


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου