Audioslave - Be Yourself

Όπου υπάρχει πρόβλημα,υπάρχει και η λύση. Είναι ένα δίπολο πανταχού παρόν στην καθημερινότητα μας και το μόνο μου μας εμποδίζει να εξισώσουμε αυτό είναι ο φόβος να κοιτάξουμε μέσα μας, για να βρούμε πρώτα τον εαυτό μας. Αλλά για να βρει το πρόβλημα το έτερον του, που είναι η λύση του,  ένας καλός συμπαραστάτης  είναι η φιλοσοφία. Όμως οι φιλοσοφία διακατέχεται από έναν "ελιτισμό", όχι με την ακριβής του έννοια, αλλά σαν νοητική προσέγγιση, τότε η τέχνη αναλαμβάνει τον ρόλο του συμπαραστάτη. Και το rock'n'roll, έχει την δυνατότητα με ένα τραγούδι, να κάνει ερωτική εξομολόγηση ως και να δώσει λύση σε πιο βαθύ πρόβλημα, ακόμα και με έναν τίτλο. 
Το "Be Yourself" δεν είναι μόνο η πρόταση του supergroup των Audioslave, αλλά και η πρώτη απάντηση σε κάθε πρόβλημα από κάθε φιλόσοφο, με την φράση, γνώρισε το εαυτό σου πρώτα, να την συνοδεύει. Η δημιουργία όλης της μπάντας, με τον Chris Cornell να αναλαμβάνει πλήρως το λυρικό μέρος, βρίσκεται στο δεύτερο τους άλμπουμ, το Out of Exile. Το λυρικό μέρος είναι ουσιαστικά, μια απολογία του frontman της μπάντας για τα δικά του λάθη του στο παρελθόν. Αλλά και τις τραγωδίες που προήλθαν από αυτά τα λάθη. Όπως εξηγεί ο ίδιος ο δημιουργός των στίχων, δέκα χρόνια πριν την δημιουργία του, από την στεναχώρια του δεν θα μπορούσε να κάνει έναν τέτοιο απολογισμό. 
Η ιδέα για το βιντεοκλίπ ήρθε στον  Chris Cornell, αφού είδε την ταινία  Let It Be των The Beatles. Το γεγονός ότι  τα πάντα,η κάθε λήψη, σε αυτήν φαίνονται σαν το πιο σημαντικό γεγονός. Αυτή την παιδική ματιά, όπου τα κάθε τι καινούργιο είναι γεγονός, ήθελε να αποτυπώσει και στο βιντεοκλίπ του τραγουδιού. Αυτό ανέλαβε να πραγματοποιήσει ο σκηνοθέτης Francis Lawrence, γνωστός για τις συνεργασίες του με πολλούς ροκ καλλιτέχνες, αλλά και για το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το  Constantine. Γυρίστηκε σε ένα παλιό ξενοδοχείο στο κέντρο του  Los Angeles και οι ομοιότητες του με το Like a Stone είναι οφθαλμοφανέστα.
Το απλό μήνυμα του τίτλου του τραγουδιού, χρησιμοποιήθηκε και  από την  World Wrestling Entertainment (WWE) στο Raw Diva Search 2005 για την είσοδο της νικήτριας Ashley Massaro. Αλλά και σε κάποιες άλλες δραστηριότητες της εν λόγω ομοσπονδίας. 

 Jacek Maniakowski

King Crimson - Epitaph

Το rock'n'roll δεν είναι κάποιο είδος μουσικής απλά και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχει μια οργανική ανάπτυξη.  Όπως ένα δέντρο με τις διακλαδομένες ρίζες, που καταλήγουν σε έναν κορμό και αυτός με την σειρά του εξελίσσεται σε πολλά κλαδιά και παρακλάδια. Και αυτά με την σειρά τους, δίνουν τους καρπούς τους, πέρα από την μουσική, που είναι βασικό ζητούμενο και ο κορμός. Τα "φρούτα" αυτά είναι αρκετά και διαφορετικά μεταξύ τους, από συναίσθημα που δημιουργεί μια κάποια ερωτική ιστορία, ως σοβαρές πληροφορίες για γεγονότα του παρελθόντος, αλλά και τροφή για σκέψη με φιλοσοφικούς προβληματισμούς.
Από τα απλά ακόρντα στα πρώτα του βήματα, άρχισε να γίνεται πιο πολύπλοκη, σε αναζήτηση νέων μουσικών εμπειριών. Η αρχή έγινε με το Psychedelic rock, που αργότερα  εξελίσσεται σε Progressive rock. Το λυρικό μέρος άρχισε να καταπιάνεται με θέματα που ξεφεύγουν από το πλαίσιο της προσωπική εμπειρίας του δημιουργού. Από τα πρώτα συγκροτήματα ήταν και οι  King Crimson και το ντεμπούτο άλμπουμ τους  In the Court of the Crimson King του του 1969, έδωσε και το πιο γνωστό τους δημιούργημα, το Epitaph. Η δημιουργία των Robert Fripp, Ian McDonald, Greg Lake και Michael Giles, στο λυρικό της μέρος είναι μια φιλοσοφική ελεγεία για την δυστοπία. Είναι η περιγραφή ενός φανταστικού κόσμου  απόλυτης δυστυχίας. 
Στην τέχνη το έχουμε συναντήσει κυρίως στην λογοτεχνία με τα «Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ» του Τζόναθαν Σουίφτ (1726), ο «Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος» του Άλντους Χάξλεϋ, το «1984» του Τζορτζ Όργουελ (1949). Στο κινηματογράφο τέτοιους κόσμους είδαμε στο Blade Runner καθώς και την τριλογία Μάτριξ. Το τραγούδι αναφέρεται στο επιτάφιο, το μήνυμα που γράφεται στην ταφόπλακα. Απλά η αναφορά είναι στην ανθρωπότητα  κι όχι σε έναν άνθρωπο. Η βασική αιτία είναι η σύγχυση και το "confusion."  ακούγεται σαν μια σπαρακτική κραυγή, που μένει στον ακροατή. Ο μπασίστα Greg Lake, που έπαιξε μαζί τους μόνο στο πρώτο  άλμπουμ, αναφέρει ότι η μπάντα είχε μια αξιοθαύμαστη ικανότητα να προβλέπει μελλοντικές καταστάσεις. Τα τραγούδια τους είναι πιο επίκαιρα τώρα, παρά την εποχή που γράφτηκαν. Και δυστυχώς ισχύει. 
Όμως, τα προφητικά οράματα του Peter Sinfield, που είναι υπεύθυνος για το λυρικό μέρος ήταν αποτέλεσμα και ενός "ταξειδιού" στα οράματα που προσέφερε το  LSD, ναρκωτικό πολύ δημοφιλές εκείνη την εποχή, στους μουσικούς κύκλους. Οι τακτικές επισκέψεις σε κάποιο γκουρού έδωσαν ακόμα περισσότερες πηγές έμπνευσης για τους στίχους του. Στην ουσία, οι στίχοι δεν έχουν ερμηνευτεί πλήρως. Η βαριά χρήση του μέλοτρον, είναι η πιο κατάλληλη συνοδός στους πεσιμιστικούς στίχους. 

 Jacek Maniakowski

Cat Stevens - Wild World

Oh baby baby it's a wild world, 
It's hard to get by just upon a smile. 
Oh baby baby it's a wild world. 
Οι στίχοι αυτοί δεν αποτελούν καμιά απροσδόκητη δήλωση, ούτε έχουν κάποια στοιχειώδης πρωτοτυπία. Είναι γεγονός ότι η άγρια ζούγκλα έχει μεταφερθεί στις πόλεις και τα ζωώδη ένστικτα απλά στάθηκαν στα δύο πόδια και φόρεσαν πολύχρωμα ρούχα, ενίοτε και μονόχρωμα. Αλλά η βία και αγριότητα, σταματά να είναι απλά μια φυσιολογικά αυτόματη και μη παρατηρήσιμη κατάσταση, όταν η δημιουργικότητα ή έρωτας μπαίνουν στο καθημερινό πρόγραμμα του ανθρώπου. Τότε βλέπει τον παραλογισμό γύρω του και αν είναι καλλιτέχνης, έχει την δυνατότητα να το εκφράσει. 
Στον κόσμο της μουσική όταν ακούμε για Wild World, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό, είναι η δημιουργία του  Cat Stevens, αργότερα Yusuf Islam και γεννημένου σαν Steven Demetre Georgiou. Το τραγούδι βρίσκεται στο τέταρτο του άλμπουμ, το  Tea for the Tillerman του 1970. Όπως και στο προηγούμενο άλμπουμ του, το Mona Bone Jakon, ο τραγουδιστής και τραγουδοποιός,μετουσιώνει τα προβλήματα του παρελθόντος σε τραγούδια. Εισπράττει επιτυχία και παγκόσμια αναγνώριση, δημιουργώντας μερικές από τις πιο αρχετυπικές μουσικές συνθέσεις στην ιστορία της rock και pop μουσικής. Η παραγωγή του  With Samwell-Smith προσδίδει έναν folk rock, ουσιαστικά δημιουργώντας έναν νέο ήχο. 
Αλλά ως συνήθως, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στρέφεται στο λυρικό μέρος, μιας και πάντα οι λίγοι στίχοι μπορούν να διηγηθούν πολλές ιστορίες. Και κάθε γνήσιος ποιητής έχει και μια μούσα, που ο έρωτας γι αυτή αποτελεί μια ανεξάντλητη πηγή δημιουργίας. Για τον Σουηδό-Κύπριο η πηγή αυτή λεγόταν  Patti D'Arbanville, η διετή σχέση με την Αμερικανίδα ηθοποιό πρόσφερε μουσικά αριστουργήματα στο μουσικόφιλο κοινό ανά τη υφήλιο. Το Wild World είναι ένα ακόμα τραγούδι που γράφτηκε γι αυτήν. Ουσιαστικά σηματοδοτεί την λήξη της ρομαντικής προσέγγισης στην σχέση τους και την έξοδο προς τον πραγματικό κόσμο, χωρίς τα γυαλιά της εξιδανίκευσης. Η συνοδεία μουσικών ακόρντων,κοινών στην ισπανική μουσική, λειτουργεί αρμονικά μαζί τους, επιτείνοντας τους. Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά την δημιουργία του, ο ίδιος παραδέχεται ότι, ουσιαστικά προειδοποιεί τον εαυτό του για τα επακόλουθα της επιστροφής του στην πραγματικότητα. Το τραγούδι μιλάει για το χάσιμο της επαφής με την πραγματικότητα και κυρίως με το σπίτι του, καταλήγει. 
Η πορεία του του τραγουδιού συνεχίζεται ως σήμερα, που ήταν και το πρώτο του, που μπήκε σε Αμερικάνικο  chart. Όμως, το ταξείδι του ξεκίνησε με κάποια παρανόηση, καθώς πρώτα κυκλοφόρησε το cover του από τον Jimmy Cliff, τρεις μήνες πριν την κυκλοφορία της αυθεντικής εκτέλεσης και μάλιστα με πολύ επιτυχία, καθώς έφτασε ως το νούμερο 8 του Βρετανικού chart. Έτσι με τη κυκλοφορία της κανονικής εκτέλεσης οι περισσότεροι είχαν την εντύπωση, πως αυτή ήταν η διασκευή. Επίσης η διασκευή των Mr. Big, μέσα από το τρίτο τους άλμπουμ, το Bump Ahead,  ανέβηκα αρκετά ψηλά στα Αμερικάνικα chart. 

Jacek Maniakowski

The Rundays - Echo-λόγιο

Οι The Rundays απαντούν

1) Τι συμβολίζει το όνομα σας;
Ο συμβολισμός του ονόματος μας είναι λίγο δυναμικός αλλά η δική μας ερμηνεία είναι οι μέρες που τρέχουν δηλαδή περνάνε γρήγορα και ξένοιαστα.

2) Χρήμα ή δόξα; Δόξα,και βασικά όχι δόξα αλλά αναγνώριση! Συνήθως αυτή φέρνει και το χρήμα αλλά αυτό δεν αποτελεί αυτοσκοπό μας. Εμείς θέλουμε να παίζουμε την μουσική μας και να περνάμε καλά.

3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου; ..... 

4) Σημείο μηδέν της μπάντας Η πρώτη πρόβα μας στο dope beat studios στην Καλαμαριά που ακόμα δεν γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον.

5) Τι μουσική σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου; Δεν μας εκφράζει καθόλου η ελαφρο-λαϊκή ελληνική σκηνή.

6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε; Στην καταπολέμηση της μιζέριας που υπάρχει στο κόσμο σήμερα.

7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή; Αν μπορούσαμε θα διαλέγαμε τον Alex Turner τον Arctic Monkeys

8) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση; Προσωπικά σαν τίποτα από τα δύο. Η μουσική αποτελεί έκφραση συναισθημάτων, εμείς τουλάχιστον έτσι την 
αντιμετωπίζουμε. Προφανώς όμως,πολλές φορές, αποτελεί έναν ωραίο τρόπο πολιτικής έκφρασης.

9) Οι επιρροές σας; Arctic Monkeys, Black Keys, Queens of The Stone Age, Muse, Red Hot Chili Peppers. Γενικά δεν έχουμε επηρεαστεί από μία συγκεκριμένη σκηνή, έχουμε διάφορα ακούσματα.

10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα; Σκοπός προφανώς. Δεν χρησιμοποιούμε το συγκρότημα ως μέσο για να καταφέρουμε κάτι, απλά μας αρέσει αυτό που κάνουμε.

11) Μέσον ή σκοπός η μουσική; Η μουσική για εμάς είναι τρόπος ζωής και έκφρασης, δεν θα μπορούσε να είναι μέσο.

12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη;
Δεν υπάρχει κάτι στάνταρ. Το ταλέντο καλώς η κακώς υπάρχει αυτούσιο σε κάποιους ανθρώπους. Το αν θα συνοδευτεί με αλαζονεία η ταπεινοφροσύνη εξαρτάται από την νοοτροπία και την συμπεριφορά του άλλου.

13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα; Θα μας παρομοιάζαμε με Ρακούν. Δεν υπάρχει λόγος απλά μας αρέσει αυτό το ζώο.

14) Μια ευχή για την μπάντα Μέσα στον επόμενο χρόνο να ηχογραφήσουμε το 1ο άλμπουμ μας.

15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας; Πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας είναι όταν δημιουργούμε χωρίς φως.

Θα τους βρείτε εδώ: https://www.facebook.com/therundays

Θα τους ακούσετε εδώ: https://soundcloud.com/the-rundays

http://www.reverbnation.com/therundays

https://myspace.com/therundays

Αλλά ρίξτε μια ματιά εδώ: http://therundays.bandcamp.com/

και δω : http://www.youtube.com/user/therundaysband?feature=watch

Sweet

Όλα άρχισαν στην Σκωτία κάπου στο 1968 όταν 2 φίλοι ο τραγουδιστής Brian Connely και ο Drummer Mick Tucker θα φτιάξουν ένα συγκρότημα με το όνομα Sweetshop 
και με την προσθήκη του Steve Priest στο μπάσο και του Frank Tropky στη κιθάρα θα βγάλουν τον πρώτους δίσκο σε πιο Psychedelic Pop/Rock στυλ.
Θα κυκλοφορήσουν άλλους 2 δίσκους με αυτό το όνομα (Sweetshop)όπου θα φτάσουμε στο 1970 όπου θα αποχωρήσει ο τότε κιθαρίστας και θα προστεθεί ο Andy Scott.
Το όνομα θα γίνει απλά Sweet και θα κυκλοφορήσουν το πρώτο δίσκο τους το 1971 με το τραγούδι που ξεχωρίζει να είναι το Funny Funny.
Και έτσι από εκείνον τον δίσκο θα ξεκινήσει μια χρυσή περίοδος για το συγκρότημα μέχρι περίπου το 1976 με πολλά επιτυχημένα Singles και Albums που σίγουρα έμειναν κλασικά.
Στην επιτυχία αυτά των Sweet μεγάλο μερίδιο θα έχουν και οι δύο πολλοί γνωστοί από εκείνην την εποχή συνθέτες ο Nicki Chin & Mike Chapman όπου έγραφαν τραγούδια ως δίδυμο για πολλά χρόνια σε πολλά συγκροτήματα, κυρίως Glam Rock όπως Suzi Quatro και Mud.Όπως και οι Sweet ήταν ένα από τα μεγάλα ονόματα του Glam Rock εκείνην την περίοδο.
Έτσι λοιπόν το 1974 θα κυκλοφορήσουν ίσως τον κορυφαίο τους δίσκο Sweet Fanny Adams ένα εξ ολοκλήρου διαμάντι για το Glam Rock.
Πιο γνωστό τραγούδι του δίσκου είναι και αυτό που τον ανοίγει το Set Me Free γραμμένο από τον κιθαρίστα Andy Scott,μάλιστα αξίζει να πούμε ότι, έχει διασκευαστεί την δεκαετία του 80'
από δυο Heavy Metal συγκροτήματα τους Saxon και τους Heathen απόδειξη ότι είχαν επηρεάσει αργότερα πολλά Groups ειδικά Heavy Metal & Glam Metal.
Kάτι ακόμα που είναι σημαντικό να πούμε είναι ότι μπορεί ο βασικός τραγουδιστής τους να ήταν ο Brian Connely αλλά πολλά τραγούδια τα λέγαν και ο Μπασίστας Steve Priest όπως στο τραγούδι του Album Νο, το Υou Don't  και ο κιθαρίστας Andy Scott όπως το τραγούδι Into The Night. Και τέλος να πούμε ότι υπάρχει και διασκευή σε ένα παλιό Rock n Roll τραγούδι από το 1962 των Joey Dee & The Starliters το Peppermint Twist,έτσι φάνηκε και η μεγάλη τους αγάπη για το Rock N Roll του παρελθόντος.

Gary Lexicondevil

Small Blues Trap - Echo-λόγιο

Οι Small Blues Trap απαντούν: 

1)Τι συμβολίζει το όνομα σας;

Παύλος: Η ερώτηση και η απάντηση είναι παγίδα.

Λευτέρης: A small blues band.

2)Χρήμα ή δόξα;

Παύλος: Αφοσίωση και ευχαρίστηση.

Παναγιώτης: Δεν περιμένουμε ούτε το ένα, ούτε τ’ άλλο.

Λευτέρης: Xρήμα. H δόξα αγοράζεται, αλλά δεν...

Στάθης: Μουσική έκφραση.

3) Πως θα προβάλεις με μια λέξη ή μια φράση την μπάντα σου;

Παύλος: Ακούστε μας! Τα ποτά είναι κερασμένα!

Παναγιώτης: Ήρθαμε για να μείνουμε.

Λευτέρης: Ακούστε μας! Τα ποτά είναι κερασμένα! Από εσάς…

Στάθης: Μουσικά ταξίδια χωρίς σύνορα.

4) Σημείο μηδέν της μπάντας

Παύλος: Καλοκαίρι του 2004.

Παναγιώτης: Το album “Our Trap”.

5) Τι μουσική σας εκφράζει λιγότερο ή καθόλου;

Παύλος: Οτιδήποτε επιτηδευμένο.

Παναγιώτης: Το μεταμοντέρνο λαϊκοσκυλάδικο.

Λευτέρης: …και το πρώιμο...

6) Αν ήταν υπερόπλο η μουσική που θα την χρησιμοποιούσατε;

Παύλος: Για να εξαλείψουμε το ρατσισμό και γενικότερα τα «μαύρα χάλια» που βιώνουμε καθημερινά λόγω έλλειψης πραγματικής παιδείας και ανθρωπιάς.

Παναγιώτης: Στα κεφάλια των καπιταλιστών.

Λευτέρης: Κατά των εξωγήινων.

Στάθης: Είναι υπερόπλο και πρέπει να προσέχουμε να μην τραυματίσουμε αλλά και να μην τραυματιστούμε… δεν είναι αυτοσκοπός… ελπίζουμε στην επικοινωνία μέσα από τη γέφυρα που ονομάζεται μουσική και προσδοκούμε στην αντίπερα όχθη να προκαλεί χαρά και ικανοποίηση.

7) Με ποιον θα θέλατε να ανεβείτε στην σκηνή;

Παύλος: Πώς να τους ξεθάψουμε τώρα?

Παναγιώτης: Με τους Ginger Baker και Jack Bruce για rhythm section.

Λευτέρης: Με τους Ramones.

8) Η μουσική σαν πολιτική ή θρησκευτική έκφραση;

Παύλος: Σαν Crossroad Ritual, όπως είναι και ο τίτλος ενός απ’ τα album μας.

Παναγιώτης: Κυρίως σαν συναίσθημα.

9) Οι επιρροές σας;

Παύλος: Από μουσικούς…Charley Patton, Skip James, Robert Nighthawk, Howlin' Wolf, Little Walter, Sonny Boy Williamson, Paul Butterfield, Captain Beefheart, Tom Waits και πολλοί άλλοι… κατά τ’ άλλα… ταινίες, βιβλία, συζητήσεις, η φύση και πάνω απ’ όλα Άνθρωποι και καταστάσεις…

Παναγιώτης: Ο Elvis Presley στη σκηνή να τραγουδά το “Hound Dog”.

Λευτέρης: CBGB (Country, BlueGrass, Blues)

10) Μέσον ή σκοπός το συγκρότημα;

Παύλος: Οικογένεια.

Παναγιώτης: Μέσον.

Λευτέρης: Το μέσον για να φτάσεις στο σκοπό.

Στάθης: Σκοπός είναι η καλή παρέα. Το μέσον είναι η μουσική.

11) Μέσον ή σκοπός η μουσική;

Παύλος: Τρόπος ζωής και καταφύγιο.

Παναγιώτης: Μέσον.

Λευτέρης: Σκοπός.

12) Το ταλέντο συνοδεύει την αλαζονεία ή την ταπεινοφροσύνη;

Παύλος: Το ταλέντο συνοδεύει τα ποτά μας, είναι κάτι σαν τους ξηρούς καρπούς.

Στάθης: Το ταλέντο μέσα από το ακούραστο κυνήγι της μουσικής γνώσης εξελίσσεται. Όσο για τα άκρα… διαλέγω το «μετρημένος».

13) Συμβολικά με ποιο ζώο θα παρομοιάζατε την μπάντα;

Παύλος: Με αλιγάτορα, αν και ο φόβος που υποβόσκει πάντοτε είναι μήπως το δέρμα μας γίνει υλικό για τσάντες και παπούτσια.

Παναγιώτης: Με λύκο.

Λευτέρης: Με αλεπού του κάμπου.

Στάθης: Με τον Smallbluestrapίστα φυσικά, το πασίγνωστο ερπετό με πρώτους βαθμούς συγγένειας την Black Mamba, βασιλική κόμπρα κλπ…

14) Μια ευχή για την μπάντα

Παύλος: Υγεία, παντοτινή φιλία και συνεχής βελτίωση.

Παναγιώτης: Να κρατηθεί ζωντανή όσο περισσότερο γίνεται.

Λευτέρης: Υγεία και μπύρες στα ψυγεία.

Στάθης: Να έχουμε την υγειά μας ώστε ν’ ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε παίζοντας μουσική.

15) Ποιο είναι το πιο σκοτεινό σημείο της μουσικής δημιουργίας;

Παύλος: Μείνε μακριά!

Παναγιώτης: Να πάψεις να ‘χεις ενδιαφέρον γι’ αυτό που κάνεις.

Λευτέρης: Οι παύσεις.

Στάθης: Φώς επιδιώκουμε, το σκοτάδι μας το έχουν επιβάλλει άλλοι…

Θα τους βρείτε εδώ: https://www.facebook.com/pages/Small-Blues-Trap/183331708414769

Και επίσημα εδώ: www.smallbluestrap.gr

Envy Never Dies

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα δεν ήταν κάποια εφεύρεση του Χριστιανισμού και σε προχριστιανικές θρησκείες , αλλά και φιλοσοφικά ρεύματα αναφέρονται. Άρα, δεν είναι θέμα θρησκευτικό, αλλά μια σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Ένα από αυτά είναι και ο φθόνος, που μέσα στην ιστορία του πολιτισμού του ανθρώπου, πάντα κυκλοφορεί ανάμεσά μας και κάτω από διαφορετικούς μανδύες. Οι όπως λένε οι ίδιοι οι  Envy Never Dies " Ένας Green Bastard (Αντίστοιχο του yellow bastard  από το Sin City) πνιγμένο στην πράσινη βιοχλαπάτσα του φθόνου του."
Την αντίθεση τους σε μια κοινωνία του φθόνου, αλλά και των υπόλοιπων θανάσιμων αμαρτημάτων ήθελε να δηλώσει μπάντα από την Αθήνα, αλλά και να προσδιορίσει την δυναμική του λυρικού μέρους των τραγουδιών τους. Οι George Kaisos (Guitars,voice), Dimi (Keys , voice), Nat (bass, voice), Leonidas(Drums), από τους οποίους αποτελείται η μπάντα, μουσικά δηλώνουν alternative και post punk και γω δηλώνω ότι εξεπλάγην ευχάριστα από τις συνθέσεις τους. Δηλώνουν παρόν σ ένα αρκετά μεγάλο σύνολο αξιόλογων συγκροτημάτων, που κινούνται στον ευρύ χώρο της ροκ και γω δηλώνω ότι, μάλλον έχουν ακόμα πολλά να δώσουν . 
Η ιστορία τους ξεκινά το 2004, όταν ο George Kaisos έφτασε στην Αθήνα και με αφορμή μια αγγελία και στόχο να εκφραστεί μουσικά. Οι πολλές εναλλαγές στο σχήμα, από μουσικούς με πολλά μουσικά ακούσματα, άφησαν το στίγμα τους στην μπάντα, ώστε να σχηματίσει έναν δικό της ήχο. "Το ύφος τους κινείται από to dark wave στις ηλεκτρικές post punk εκκενώσεις των Sonic Youth, και από τα ρυθμικά riffs των Pixies σε εκσυγχρονισμένες αλλά πάντα κλασικές blues εμπνεύσεις." διαβάζω και δεν θα διαφωνήσω με την περιγραφή, που δίνουν οι ίδιοι στην μουσική τους. Η συνθετική τους δεινότητα, όμως, δημιουργεί και όμορφες μελωδίες που μπορούν να αγγίξουν μια πιο ευρεία γκάμα μουσικόφιλων. Οι επιρροές τους κάνουν μια διακριτική εμφάνιση στα τραγούδια τους. Το λυρικό μέρος των τραγουδιών κινείται στην περιγραφή έντονων συναισθηματικών και εγκεφαλικών διεργασιών της καθημερινότητας. 
Το πρώτο τους σινγκλ Blade κυκλοφορεί ήδη και συμμετέχουν στην συλλογή The Greek Underground Scene  με το The Bar. Το πρώτο ένα σκοτεινό τραγούδι με τις κιθάρες, τα πλήκτρα και τα φωνητικά να εναλλάσσονται στο προσκήνιο σε  punk και new wave μουσικές αποχρώσεις. Το δεύτερο,με σταθερό riff, μελωδικό ρεφρέν και με τα ντραμς να δένουν αρμονικά τα μέρη του τραγουδιού, δίνοντας τους τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Πολύ όμορφο κλείσιμο με τα πλήκτρα, που ήταν απόντα κατά την διάρκεια όλου του τραγουδιού. Οι άλλες τους συνθέσεις είναι Dark Room, Dread Zone που ξεχώρισα, με πολύ έξυπνη παραγωγή μια γλυκιά μελωδία των πλήκτρων ταπεινά σκεπάζει τα δυνατά riff. Το Greed και Mary and her friends συνεχίζουν σε ένα ποιοτικό μοτίβο, που είναι μακριά από τις κακές συνήθειες των ελληνικών συγκροτημάτων. Το Way είναι το τελευταίο τους τραγούδι που έχω, φλερτάρει με μια μια κλασική indie rock σύνθεση και κάτι μου θυμίζει, αλλά δεν το βρίσκω αρνητικό. Η παραγωγή σε όλα τους τα τραγούδια είναι αρκετά αξιόλογη. 
Οι στόχοι τους είναι να συνεχίζουν να είναι δημιουργικοί και να βρουν ακόμα μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό. Ευελπιστούν να βάλουν την δική τους σφραγίδα στην Ελληνική Ανεξάρτητη Σκηνή και είμαι σίγουρος ότι μπορούν. Αλλά και εύχονται "Να μας βάλουν ολόσωμη αφίσα στη “Super Κατερίνα”" και τους εύχομαι να μην τελειώσουν οι μπύρες ποτέ στην διάρκεια της πρόβας. 

Jacek Maniakowski