Το όνειρο με την πραγματικότητα εναλλάσσονται, μπερδεύονται και πολλές φορές δεν συνειδητοποιούμε πότε βρισκόμαστε σε κάποιο από αυτά τα δύο. Αλλά και τα δύο έχουν και πολλά κοινά σημεία, γι αυτό ο διαχωρισμός τους πολλές είναι αρκετά δύσκολος. Πέρα του γεγονότος, ότι κάποιοι με μηχανιστικό τρόπο σκέψης ή όπως αυτοαποκαλούνται ορθολογιστές, προσπαθούν να τα χωρίσουν σε υπαρκτό και μη, είναι και τα δύο σημαντικά μέρη, ακόμα και της καθημερινότητας. Αλλά το βασικό είναι ότι, και τα δύο είναι πάντα έτοιμα να καταρρεύσουν ανά πάσα στιγμή. Και όσο νομίζουμε ότι, τα πάντα απτά και μη, είναι σταθερά γύρω, άλλο τόσο είναι σίγουρο πώς πάντα βαδίζουμε στην ... Boulevard of Broken Dreams.... and reality.
Και κει που σταματάει το Holiday (http://echooadventures.blogspot.gr/2013/10/green-day-holiday.html ), ουσιαστικά το πρελούδιο του, ξεκινάει το Boulevard of Broken Dreams. Η λυρική, αλλά και μουσική συνέχεια του προηγούμενου τραγουδιού του άλμπουμ των Green Day, του American Idiot. Αν και το τέμπο του τραγουδιού πέφτει, ουσιαστικά συνεχίζει εκεί που τελείωσε το Holiday. Ο ήρωας του τραγουδιού συνεχίζει να είναι ο Ιησούς των Προαστίων, (http://echooadventures.blogspot.gr/2013/04/green-day-jesus-of-suburbia.html ), πάντα με τους στίχους του Billie Joe Armstrong. Εδώ πλέον έχει μπροστά του την απογοήτευση και η φυγή του από τα προάστια δεν συνοδεύτηκε από καμιά πραγματοποίηση του ονείρου του. Οι άνθρωποι γύρω του συνεχίζουν να αδιαφορούν και η αχνή ελπίδα, κάποιος να τον βγάλει από την μοναξιά του, σβήνει με την συνεχής επανάληψη του στίχου ... I walk alone, I walk alone.
Το 2006 ο Noel Gallagher των Oasis είχε δηλώσει ότι, θα έπρεπε τουλάχιστον να είχαν την αξιοπρέπεια να περιμένουν να πεθάνει ο ίδιος, για να κλέψουν το τραγούδι, μιλώντας φυσικά για το "Wonderwall" και απευθυνόμενος στους Green Day. Το τραγούδι των Αμερικάνων, όντως έχει κάποιες "ευγενικές" ομοιότητες, σε κάποια ακόρντα του με αυτό των Βρετανών. Αναλύοντας πιο προσεκτικά το τραγούδι όμως, εύκολα διαπιστώνει κανείς πως είναι ένα έξυπνο κολάζ, στιχουργικά κυρίως από πολλά τραγούδια. Ο τίτλος του πρωτοεμφανήστηκε το 1934 σε ένα τραγούδι Al Dubin για την ταινία Moulin Rouge, γνωστό επίσης και σαν "Gigolo And Gigolette,". Ίδιο τίτλο έχει και ο διάσημος πίνακας του Gottfried Helnwein που απεικονίζει την Marilyn Monroe, τον Humphrey Bogart, τον James Dean και τον Elvis Presley παρέα σε ένα μπαρ.
Αλλά ανάμεσα στα τραγούδια που μπορείς να βρεις τους στίχους της δημιουργίας των Green Day είναι: των Pinhead Gunpowder το "I Walk Alone", μπάντα στην οποία συμμετείχε ο Billie Joe Armstrong, των Whitesnake το "Here I Go Again", του Elvis Costello το "Brilliant Mistake",των Allman Brothers Band το "End of the Line", των Deadsy το"The Key to Gramercy Park" και The Ataris το "Road Signs and Rock Songs". Η Lita Ford στο Broken Dreams και οι Blondie στο Island of Lost Souls δε γλύτωσαν τον σφετερισμό.
Το βιντεοκλίπ, με πλήθος από διακρίσεις, όπως και το τραγούδι, σκηνοθετημένο από τον Samuel Bayer. συνεχίζει εκεί που σταμάτησε αυτό του "Holiday". Τα μέλη της μπάντας συνέρχονται από την κραιπάλη του προηγούμενου βίντεο και εγκαταλείπουν το αυτοκίνητό του, που δείχνει να μην μπορεί να ξανά ξεκινήσει. Όλοι πλέον περπατάνε, με τα "αξιοθέατα" του Los Angeles, εικόνες των αστέγων να εναλλάσσονται με τις εικόνες της μπάντας να παίζει σε μια αποθήκη. Τα δύο βιντεοκλίπ γυρίστηκαν μαζί και το σήμα στο μπροστά καπό της Mercury Monterey, ένα χέρι που κρατά μια χειροβομβίδα σε σχήμα καρδιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου