Elvis Presley - Suspicious Minds

 

Η δημιουργία ενός τραγουδιού είναι μια μάλλον πιο εσωτερική διεργασία, αλλά όχι πάντα. Όμως η εκτέλεση είναι καθαρά εξωτερική και συνίσταται με την λάμψη του τραγουδιστή, ώστε να ακουστεί σε όσους περισσότερους είναι δυνατόν. Φυσικά από κει και πέρα γίνεται καθαρά προσωπική υπόθεση του ακροατή και συνδυάζεται ή εκφράζει δικά του πια βιώματα. Ειδικά όταν το τραγούδι είναι ερωτικό ή έστω περιφέρεται γύρω από αυτό το θέμα, τότε η κατάλληλη φωνή είναι και το καλύτερο μέσο για να μπει σε … πολλές καρδιές. η μουσική μήτρα του Memphis είχε πληθώρα από δημιουργούς και εκτελεστές και δεν είναι τυχαίο που οι πιο αθάνατες μελωδίες γεννήθηκαν εκεί. Απλά έφτανε ένας έξυπνος διαμεσολαβητής, ώστε να ταιριάξει ένα μουσικό δημιούργημα με την κατάλληλη φωνή.

Και αν αυτή φωνή ανήκει στο μοναδικό βασιλιά του rock’n’roll τότε μάλλον η συνέχεια είναι αναμενόμενη. Αποτέλεσμα λοιπόν, μιας τέτοιας διεργασίας είναι και το Suspicious Minds, που το γνωρίσαμε μέσα από την εκτέλεση του μοναδικού Elvis Presley. Το τραγούδι φυσικά δεν είναι του «βασιλιά» αλλά ανήκει στον τραγουδοποιό Mark James, ή Francis Zambon, όπως γράφει η ταυτότητά του, υπεύθυνου για ένα ακόμα hit, του Always on My Mind. Ο δημιουργός είχε ήδη σημειώσει κάποιες επιτυχίες σε τοπικό επίπεδο των Νοτιών Η.Π.Α. και αυτό τον έφερε σε επαφή με την Memphis Soul. Η συγκεκριμένη δημιουργία του όμως, δεν ξεκίνησε την πορεία της με τις καλύτερες προοπτικές, καθώς η δική ηχογράφηση,  που κυκλοφόρησε από την Scepter Records χωρίς ιδιαίτερη ανταπόκριση. Αλλά ευτυχώς ο Chips Moman παραγωγός της δισκογραφικής Memphis Soul το πρόσεξε και το πρότεινε στον  Elvis το 1969, έναν χρόνο μετά την δημιουργία του. Ο «βασιλιάς» απλά το ερωτεύτηκε και «μυρίστηκε» την επιτυχία που θα τον έφερνε ξανά στην κορυφή μετά από απουσία 7 ετών. Όπως αποδείχτηκε ήταν και το τελευταίο του Νο 1.

Το λυρικό μέρος είναι καθαρά ερωτικό και μιλάει για μια προσωπική εμπειρία του δημιουργού του. Μιλάει για την έλλειψη εμπιστοσύνης σε μια σχέση και σε αυτήν την περίπτωση δεν ήταν και αβάσιμη. Συγκεκριμένα αναφέρεται στην περίπτωση που ο τραγουδοποιός ήταν παντρεμένος με την πρώτη του γυναίκα, αλλά είχε ακόμα καψούρα με τον παιδικό του έρωτα, που είχε επίσης παντρευτεί. Τα συναισθήματα του τα είχε υποψιαστεί η σύζυγος, αλλά πίστευε πως με τον καιρό αυτά θα άμβλυναν. Κάτι τέτοιο δεν έγινε και εκτός από ένα ερωτικό τρίγωνο δημιουργήθηκε και μια από τις πιο κλασικές συνθέσεις.

Η ηχογράφηση από τον Elvis έγινε στα American Sound Studio στις 23 Ιανουάριου του 1969. Χωρίς την παρουσία του δημιουργού, αν και βρισκόταν στην ίδια πόλη προτίμησε να μην παρίσταται, επειδή διαπίστωσε λίγες μέρες πριν, πως ο «βασιλιάς» ένιωθε άβολα μπροστά του. Έτσι η διεργασία  πραγματοποιήθηκε από τις 4 μέχρι τις 7 τα ξημερώματα. Αργότερα όμως ήταν παρών στο μιξάρισμά του και η πρωτότυπη του ηχογράφηση του φάνηκε πολύ αργή, αλλά το τελικό, πιο γρήγορο, αποτέλεσμα απλά τον ενθουσίασε. Η πρώτη του ζωντανή εκτέλεση έγινε τον Ιούλιο του ίδιου χρόνο στο Las Vegas International Hotel. Το σινγκλ κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου και δεν άργησε να σκαρφαλώσει στην κορυφή του Αμερικάνικου chart. Ήταν το τελευταίο του Νο 1 τραγούδι πριν τον θάνατό του. Το τραγούδι δίνει την εντύπωση πως τελειώνει πρόωρα στο 3:36, αλλά αυτό το «σβήσιμο» κρατάει για 15 δευτερόλεπτα, για να επανέλθει και να τελειώσει με επαναλαμβανόμενο το ρεφρέν. Ο σκοπός είναι να αποδώσει και εκτελεστικά την σημασία των στίχων.

Αλλά μετά τον θάνατο του «βασιλιά» το τραγούδι υπέστη νομική ταλαιπωρία σχετική με δικαιώματά του ανάμεσα στον παραγωγό του τραγουδιού, τους διαχειριστές της περιουσίας του Elvis και την δισκογραφική RCA. Οι κερδισμένοι βγήκαν τελικά οι διαχειριστές της περιουσίας του τραγουδιστή. 

Από τις επανεκτελέσεις του η πιο αξιοσημείωτη είναι αυτή των
Fine Young Cannibals, όπου τα πίσω φωνητικά κάνει ο Jimmy Somerville. Το βιντεοκλίπ που το συνοδεύει είναι ασπρόμαυρο στο πρώτο του μισό, αλλά στο δεύτερο προστίθενται χρώμα στα ρούχα των μουσικών. Ο σκοπός αυτής της απόδοσης ήταν δείξει την πορεία του μοναδικού βασιλιά του  rock’n’roll. Το τραγούδι ποτέ δεν ανέβηκε στο Νο 1 στην Μεγάλη Βρετανία.

Jacek Henryk Maniakowski