Τα λυρικά γράφτηκαν από τον κιθαρίστα του συγκροτήματος John Petrucci και αναφέρονται σε
έναν τύπο που μας διαβεβαιώνει πως δε θα αλλάξει τον εαυτό του απλά και μόνο επειδή
κάποιος άλλος θέλει να το κάνει... Το βρίσκουμε και ως single, αλλά περιλαμβάνεται και στο album Train of Thought που
κυκλοφόρησε το Νοέμβρη του 2003 και γράφτηκε μέσα σε τρεις εβδομάδες.
Μεταφορικά, ο Petrucci ήθελε να περάσει το μήνυμα ότι δε θα αλλάξουν το μουσικό
τους ύφος παρ' όλες τις πιέσεις των δισκογραφικών εταιριών. Σε συνδυασμό με μια καλοκαιρινή tour το 2003 μαζί με τους Queensrÿche
όπου ο πρώτος drummer
των Dream Theater,
Mike Portnoy, τη χαρακτήρισε
"μια ενοχλητική σειρά εμφανίσεων" , λειτούργησε το τραγούδι και ως
"καρφί" στα αυτιά του Mike Stone
- κιθαρίστα των Queensrÿche - όταν προσπάθησε να δείξει στον Petrucci κάποιες τεχνικές στην κιθάρα,
οδηγώντας τον να γράψει: "Don't tell me what's in, tell me how to
write".
Ο γεροδεμένος Καναδός James LaBrie,
που το ερμηνεύει, μπορεί να μην έχει την τελειότερη φωνή του κόσμου, αλλά
σίγουρα είναι πολύ αγαπητός και στα άλλα μέλη του συγκροτήματος και στον κόσμο, παρόλα τα ανεβοκατεβάσματα
της διάθεσης και της απόδοσής του. Και όσο να πεις, μια γοητεία την έχει σε
σχέση με τον Charlie Dominici που αντικατέστησε...
Η επιμονή του
συγκροτήματος να χρησιμοποιεί μακροσκελή solo από drums, keyboards, κιθάρα και μπάσο μπορεί να εξοργίζει τους κριτικούς, αλλά κάνει πιο
πιστούς τους οπαδούς του συγκροτήματος και επιμηκύνει την απόλαυση στους λάτρεις
του είδους.
Μαρία Αναστασοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου