P E N D R A G O N

Όταν ακούω neo-progressive rock, neo-classical metal, neo-soul, οτιδήποτε τέλος πάντων, νέο-κάτι... ανησυχώ τι θα ακούσω! Υπάρχουν τόσα είδη πάνω στη μουσική που με το να τα διπλασιάσουμε προσθέτοντας ένα "νέο" μπροστά και προσθέτοντας πέντε στοιχεία από άλλα είδη... τι νόημα έχει; Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι οι τίτλοι και οι ταμπέλες είναι ανούσια πράγματα...

P E N D R A G O N, μια neo-progressive rock μπάντα που ξεκίνησε και αυτή από την Αγγλία, πρωτοπόρο κοιτίδα στη μουσική και στα ανεξάρτητα ακούσματα, αρκετά παλιά, το 1978, όταν δηλαδή ξεκινούσε να δημιουργείται και η λεγόμενη neo-progressive rock σκηνή!

Εμφανίστηκαν ως support group στους Marillion αλλά και σε άλλα καταξιωμένα συγκροτήματα του είδους και παρόλη τη στροφή τους σε πιο "εμπορικά" ακούσματα μετά το πρώτο τους album "The Jewel" του 1985, η αναγνώριση από το ευρύ κοινό άργησε να έρθει.  Από το 1991 και μετά και παραμένοντας η Αγγλία αδιάφορη γι' αυτούς, ήταν  η Πολωνία που τους υποδέχτηκε με ενθουσιασμό, αλλά και η υπόλοιπη Ευρώπη.

Επιτυχημένη έκπληξη ήρθε το 2002, όταν κυκλοφόρησαν το Acoustically Challenged, μια ασυνήθιστη κίνηση για progressive rock μπάντα να προβάλλει ακουστικά όργανα αντί για ηλεκτρονικά synthesizers και κιθάρες. Τρία χρόνια αργότερα κάνουν στροφή και πάλι σε πιο dark κατευθύνσεις με αποτέλεσμα το 2008 το album τους, Pure, να ψηφίζεται Album της χρονιάς στο DPRP.

Στα φωνητικά και τις κιθάρες συναντούμε το Nick Barrett, ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος μαζί με τον Peter Gee, στο μπάσο. Μετά το 1986, ο Clive Nolan βρίσκεται στα πλήκτρα και από το 2008 και μετά, ο Scott Higham στα τύμπανα. Τις επιρροές τους, όπως οι ίδιοι δηλώνουν, θα τις βρούμε στους Pink Floyd (ποιον δεν επηρέασαν ήθελα να ήξερα...), στους Led Zeppelin, Deep Purple, Radiohead μέχρι και στο Mozart  και στον Tchaikovsky. Για να μην αναφέρουμε τους Jeff Beck, Santana, The Clash και πολλούς πολλούς ακόμα...

Το Skara Brae βρίσκεται στο ένατο studio album των Pendragon που κυκλοφόρησε το 2011.

Μαρία Αναστασοπούλου